दिवाळीपूर्वी कंदिलांचे आकाश शोधून देखील आम्हाला घरी लावता येईल असा आकाशकंदिल नाही मिळाला.
मग आम्ही हा झटपट आकाशकंदिल बनवला.
पेपर चा कंदिल बनवुन त्यावर ग्लिटर गम ने बॉर्डर काढली आणि खाली लाल रंगाच्या झिरमिळ्या लावल्या.
आपणा सर्वांना ही दिवाळी
आनंदाची, सुख-समृद्धीची, उज्ज्वल यशाची, भरभराटीची उत्तम आरोग्याची जावो !
हा सर्वांसाठी फराळ 
गणपती बाप्पा माझा अतिशय आवडता. गणपतीची चित्रं काढायला, गणपती बनवायलाही खूप आवडतात. सिरॅमिक पावडर किंवा चॉक पावडर वापरून ह्या आधी मी बरेचदा गणपती बनवले. पण ते कश्यावर ना कश्यावर चिकटवावे लागायचे. मग त्याला पर्याय म्हणून एम सिल वापरून पाहिले. पण टेराकोटा किंवा मातिच्या वस्तू किंवा मूर्ती बनवून त्या भाजून बघायच्या हि उत्सुकता खूप वर्षांपासून होती. पण योग येत नव्ह्ता. माती कुठून मिळवायची ? कसं काय करायचं ? किती दिवस लागतात मातिच्या मूर्ती सुकायला? भाजायच्या कश्या ? कुठे ? एक ना अनेक प्रश्न होते मनात. शेवटी एक्दाचा योग आला. आणि मला माती मिळाली.
वल्डकप फिव्हर !!! 
म्हणे ह्याचं नाव आहे सचिन 100डुलकर 
सध्या रोज बँगलोर मिरर मध्ये ह्या पिरॅमिड्चे फोटो येत आहेत. त्यावरुन मला हे इथे लिहावंसं वाटलं. काही महिन्यांपूर्वी एका मैत्रिणीकडून पिरॅमिड व्हॅली विषयी ऐकले आणि लगेचच्या विकेंड्ला तिथे जाउन आले. कनकपुरा रोडवरून साधारण ३५ किमी अंतरावर आहे ही पिरॅमिड व्हॅली. रविशंकर आश्रम सोडल्यावर अजून १५ किमी पुढे जावे लागते. ठिकठिकाणी साईन बोर्ड्स लावलेले आहेत. शेवटी डाविकडे वळावे लागते.
कसं ना आपण मोठ्ठे होता होता बालपण हरवतं ... आणि पुन्हा मग थोड्याच काळात आपल्याच मुलांच्या रुपात पुन्हा गवसतं.. आता लेकाला बघून पुन्हा वाटतं आपणही लहानपणी समुद्र ..पाणी.. ते शंख शिंपले...किनार्‍यावरची वाळू बघून असंच हरकून जायचो... तासनतास खेळायचो... न कंटाळता न दमता... मुरुडेश्वरच्या विस्तीर्ण समुद्रकिनार्‍यावर श्रेयानही तसाच मस्त एंजॉय करत होता.
