प्रियांका विकास उज्ज्वला फडणीस

असच काही सुचलेलं .........

तू जवळ असलास की
शब्द माझे ओठावरच विरून जातात
खरचं.....
स्पर्शालाही भाषा असते
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
तुझी आठवण...
नक्की म्हणू काय?
चंद्र म्हणू तर दिवसाचा विरह
सूर्य म्हणू तर रात्रीचा.....
तुझी आठवण म्हणजे माझा श्वास
तो थांबला की मी संपले
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
आजकाल डोळे माझे
मलाच दगा द्यायला लागलेत
हृदयामधल्या गोष्टी सरळ

एक सर इवलीशी

एक सर इवलीशी
दावी रुपे किती किती
धागा गुंफते मनाचा
त्यात आठवांचे मोती

एक सर इवलीशी
गूज आईचे सांगते
मातीतच मिसळते
गंध मातीलाच देते

एक सर इवलीशी
रूप "बा"चे ती दावते
प्रेम बरसवे सारे
स्वत: होऊनिया रिते

एक सर इवलीशी
अशी मला बिलगते
जशी खट्याळ बहीण
माझ्या पदरी लपते

एक सर इवलीशी
सखीपरीस भासते
स्पर्शानेच शब्दाविन
सांगी अनेक गुपिते

एक सर इवलीशी
"त्या"च्या सारखी लबाड
येता आनंद पाझरे
जाता अश्रुंचे घबाड

तो आणि मी

पुन्हा एकदा संदीप खरेची क्षमा मागुन ....माझे IT अनुभव...

मी हजार चिंतांनी हे डोके खाजवतो
तो bugzilla उघडतो अन शीळ वाजवतो

मी जुनाट पास्कलपरी झेली सारा राग
तो नविन डॉटनेट फक्त ड्रॉप अ‍ॅण्ड ड्रॅग
मी GUIसाठी जीव गंजवित बसतो
तो त्यातही एक अ‍ॅडिशन सांगुन जातो

डोक्यात माझिया Requirements अन जावा
रोज मागतो client रिझल्ट नव नवा
तो त्याच रिझल्टचे बनवतो Document
अन टास्क म्हणुनी SVN update करतो

मी कधी बापड्या DB वरती चिडतो
तो त्यातही डेटाटाईप एरर काढतो
मी गुगलुन एकदाचा कोड लिहीतो अंती
तो स्वच्छ मोकळ्या मुक्त मनाने बग शोधतो

Developer

पुन्हा एकदा संदीप खरेची क्षमा मागुन...नास्तिकचे IT Version ....

एक खराखुरा Developer जेंव्हा Computer on करतो
तेंव्हा खरंतर Clientside लाच भर पडत असते
की कुणीतरी नुसतंच का होईना
पण प्रामाणिकपणे आजही Login केलयं या विचाराची !

एक खराखुरा Developer जेंव्हा Computer on करतो
तेंव्हा शक्यता होते निर्माण
Client नी आपल्या requirements नव्याने पुन्हा बदलण्याची !

एक खराखुरा Developer जेंव्हा Computer on करतो
तेंव्हा कोर्‍या नजरेने पाहत रहातो
कालचा अर्धवट सोडलेला कोड, आज बदलेलं DB Structure.....
काहीतरी का होईना पण आज Bugzilla वर raise करता येईल

कळलंच नाही

भातुकलीचा खेळ खेळता खेळता
कधी मोठी झाले कळलंच नाही

तुझ्या पदराआड लपता लपता
डोईवर पदर ल्याले कळलंच नाही

तुझी अंगाई ऐकता ऐकता
मंगलाष्टके ऐकू आली कळलंच नाही

तुझा हात धरून कित्येकदा पार केलेल्या
वाटा कशा परक्या झाल्या कळलंच नाही

आधाराने तुझ्या जग जिंकले मी आई
आज विश्व माझे वसले कळलंच नाही

छायेतून तुझीया कधी बाहेर न आले
आज क्षितीज गवसले कळलंच नाही

गोष्टी ऐकता ऐकता राजकुमाराच्या
त्याची स्वप्ने मी पहिली कळलंच नाही

तुझी छोटीशी बछडी आता दूर निघाली
दुसर्‍याची ही झाली खरच कळलंच नाही

स्वप्नांचा अर्थही कळला नव्हता रे मला
जेंव्हा तू माझ्या आयुष्यात आलास...
तुच तर दाखवलीस ना मला?
तुझी स्वप्न? तुझ्या डोळ्यांनी?

आणि मीही वेडी !
त्या स्वप्नांनाच आयुष्य मानलं......

पण स्वप्न तरी काय रे?
काही क्षणांचे सोबती
जाग आली की तुटणारच..

तू जागा झालास
पण माझे डोळे अजुन तसेच आहेत बघ
मिटलेले......

त्याच काय आहे ना
आता तुझ्या स्वप्नांची सवय झालीये
इतकी की स्वप्नच वाटू लागलयं मला
माझंच आयुष्य....

उशीर

आठवतात का सख्या तुला
कॉलेज चे ते दिवस?
बेधुंद,मनोहर,प्रांजळ तरी
तुझ्याविना नीरस

कित्येक तास अन घटका तेंव्हा
वाट तुझी पहायच्या
तुझ्या एका हास्यासाठी
मनोमनी झुरायाच्या

आल्या आल्या नजर माझी
शोध तुझा घ्यायची
तू आलास की तुझी पावले
दुसरीकडेच वळायची

कित्येकदा तर बोलता बोलता
शांत मी व्हायचे
जागेपणी उघड्या डोळ्यांनी
स्वप्ने तुझी पाहायचे

तुला मात्र डोळ्यामध्ये
कधी भावना दिसल्या नाहीत
माझ्या मनी उमललेल्या
कळ्या कधी गवसल्या नाहीत

दिवस येता शेवटचा तो
तू आलास माझ्या जवळी
शांत तू ही अन शांत मी ही
पण हृदयामध्ये हुरहुरी

"जीव जडला माझा सखे