vilas

आजोबांचा नागोबा बिळात रुसुन बसला

गर्दी वाढली बसमंदी, तरी बाहेर नाही आला

त्यांना वाटलं असेल काहीतरी संन्याश्याचं वारं

चारपाच कपारी भेटल्यावरी नीट व्हईल सारं

पोरीबाया सर्व उतरल्या, बस रिकामी झाली

नागोबा अजून बाह्येर न्हाई , नक्कीच गडबड असेल खाली

शोधू लागले रस्त्याने ते जडीबुटीची दुकाने

बघू बांबूमंदी फरक पडतो का ? तंबूतल्या झाडपाल्याने

जडीबुटीवाला बसला होता दाखवत त्याचे गाजर

टिचकी मारताक्षणी टाकला डायरेक्ट लास्ट गियर

आजोबा मनोमन भारावले

बघुनी जडीबुटीवाल्याचे ते ट्रेलर

मला बी बाबा असंच बनवायचंय

(वळू) मित्रा कधी जळू नकोस कुणावर इतका कि

स्वतःच्या बुडाचीच आग होईल

अस्साच जळत राहिलास तर

जाताना पाणी पण महाग होईल

काव्यातडाग नव्हे हे अथांग समुद्र तो

दुर्दैवी तोच जो रसिकांना पामर समजतो

वंदनीय मज सारे, तुही त्यात दुजा नसे

नित्य नवी कल्पना काव्यदेवी देत असे

हताश होऊ नको इतक्यात

कि पाठीला बाक येईल

कवन जरा नीट कर

नाहीतर प्रतिभेला डाग येईल

विझलेयत निखारे कधीच ,

लाव्हाहि निद्रिस्त तो

नको फुंकर मारू आता

जळून सारे राख होईल

मारू नको टिचकी कधी

इशाराही नको मजला

म्हशींसंग झोपून झोपून

त्याचा रेड्यावानी झाला

बा ला वाटलं मोठा झालाय

लगीच करू उभा मांडवाला

पोरी बघितल्या साऱ्या त्यानं

निवडली येक परी

सुनबाई मोठ्ठी झ्याक दिसतेय

बाजूच्या पोरींपेक्षा बरी

दिला ढकलुनी पाटावरती

त्याचं हात पिवळं केले

मधुचंद्राला बघून जनावर

तिच्या पोटात गोळे आले

धनी म्हणू का अजून कुणी ?

ह्यो जनावरावानी पकडतो

इचार कसला करीतच न्हाई

फक्त खालीवर त्यो चढतो

रात सरली भीतीमंदि अन

किलबिल पक्ष्यांची झाली

सुनबाईला बघण्यासाठी

उदघाटनाला आला कोण ?

उद्योगपती सम्राट अंबानी

स्टेजवर जाताना ठेच लागली

त्यांची पडली खाली फणी

डोळे चुकवून पटकन उचलली

घेऊन गेलो घरी

लक्ष्मीपतीची फणी आणेल

संपत्ती आपल्या दारी

कामधंदे सोडून सारे

फणी पुजू लागलो

रोज धुपारती शंख वाजायचे

वाहायचो भरपूर फुले

येड लागलं बापाला आपल्या

हसत होती माझी मुले

हसत हसत सांगून टाकले

शेजारीपाजारी जाऊन

इमारतीतले गोळा झाले

वॉचमनापासून सारे झाडून

चर्चा वाढत गेली अन मी

गल्लोगल्ली फेमस झालो

कांताला सुरु झाल्या वांत्या

नाव आलं पुढे लगेच अंत्या

अंत्या बोल्ला तो मी नव्हेच

असेल तो शेजारचा बंट्या

त्यालाच बघितलं व्हतं

शेतात गप्पा मारताना

परत आलो जाऊन तेव्हा बघीतलं

झुडुपात कोणीतरी हलताना

धरून आणला बंटी मंग

आवळली त्याची खुंटी

बंट्या बोलला मी तर बाबा

शेतात खपत होतो

खिल्लारी जोडी झुडुपामागं

त्यांनाच जोडत होतो

आईची आन, मी नाही केली घाण

शपथेवरती सांगतो

पकडा जाऊन राजुला

तोच कांतावर झुरतो

कांता करतेय वांत्या

तिला बघतं नव्हतं कोणी

भादरायला हवे वाढलेले, भादरायला गेलो

न्हावी होता बिझी म्हणून पेपर वाचू लागलो

पेपर वाचता वाचता एक जाहिरात बघितली

होती तशी छोटी पण लक्षात बाकी राहिली

नंबर आला जवळ म्हणून पेपर घेतला छाटून

न्हावी होता मग्न कामात , दिला खिशात ढकलून

भादरवुन थेट घरी मी अंघोळीला गेलो

जाहिरात तशीच खिशात पडून , विजार मागे सोडून आलो

दुसर्या दिवशी आरोळीने जाग मला आली

मला वाटलं मनातल्या मनात, आमची हि खपली

उभा राहिलो बघण्यासाठी , बघतो तर हे काय

जाहिरातीचे पान हाती घेऊन डोके पिटत होती हि बाय

बघुनी तुझी ती रंगीत अम्ब्रेला

जीव माझ्झा कासावीस झाला

असलीस जरी तू तोंडाने फाटकी

तुझी अम्ब्रेला मात्र नीटनेटकी

रंगबिरंगी चांदण्या त्यावरी

झेलण्या ओघळण्या पाऊस सरी

कापड ऐसे तरल मुलायम

पिळवटते हे हृदय ते कायम

सडपातळ ती नाजूक दांडी

बघणार्यांच्या उडती झुंडी

बटनावरती नक्षीदार दांडा

देती सलामी बघणाऱ्या सोंडा

काय असे ते गुपित न कळले

त्या अम्ब्रेलातच सर्व अडकले

मीही नसे अपवाद त्याला

मलाही आवडली तिचीच अम्ब्रेला

===========================
सिद्धेश्वर विलास पाटणकर

मिळालं का तुला माझं प्रेमाचं फूल सेंट केलेलं ?

मी अजूनही ठेवलंय माझ्या इनबॉक्समध्ये

तुझ्याकडून गिफ्ट आलेलं

पाठवत गेलो येड्यावानी फुलावरती फुलं

फ्लॉवरपॉट झाला असेल त्याचा

नंतर कळलं तुझं लग्न आणि तुला झालेली मुलं

हादरून गेलो उभाआडवा , काहीच सुचलं नाही

लक्षच लागत नव्हते माझे , सारखा स्कीनवर बघत राही

त्या एका गिफ्टने बदलवून टाकले पूर्ण जीवन माझे

समजत होतो मीच स्वतःला प्रेमनगरीचे राजे

सत्य समजता डोळ्यावरची पापणीही लवत नव्हती

राजेशाही कोलमडून पार झोप उडाली होती

लग्नाआधी लिटमसची चाचणी करून घ्यावी

निर्व्यसनी असाल तर नको नको ती सवय लावून घ्यावी

कधी तंबाखू चोळावा निवांत तर कधी दारू ढोसावी

जर सर्व ठीक आले ,, तरच बायको करावी

अन्यथा बोहल्यावर चढू नये

चढल्यावर तोंडावर पडू नये

यातून अखेरपर्यंत सुटका नाही

हेच सत्य मानून , खालील पध्द्त अवलंबावी

व्यसनांनुसार टाकावा एकेक थेम्ब लाळेचा

हातातल्या लिटमस कागदावरी

बघावे सामूचे मोजमाप नीट

बायको येण्यापूर्वी घरी

जर सामू आला सात

खुशाल आपली काढावी वरात

जर त्यामध्ये असेल चढउतार

मी जेव्हापण रडलो तू हळूच खांदा पुढे केला

मी रडायचो आणि मग हळूच तुझ्या डेयरीवर पडायचो

तुला वाटायचं ,, दुःखात आहे बिचारा

साधाभोळा समजून छानपैकी घालायचीस वारा

मी त्या झुळकेमध्येच हळूच हलका व्हायचो

तेव्हा तुला वाटायचं कि हुंदके देतोय म्हणून

तू अजून जवळ घ्यायचीस मला

छानपैकी समजावायचीस मला

कुठल्या परिस्थितीला कसं सामोर जावं ?

परिस्थितीशी दोन दोन हात कसं करावं ?

पण मी मात्र ,

दोन हातात कसं धरावं ?

कधी अन कसं पुढं रेटावं ?

या शिकवणीत बांबू मात्र बराच शिकला

छोट्या चणीचा , हळूहळू मोठा झाला