मराठी गझल

हात दिला हातात तुझ्या मी!

Submitted by सतीश देवपूरकर on 28 May, 2012 - 06:28

गझल
हात दिला हातात तुझ्या मी!
तू माझ्या हृदयात तुझ्या मी!!

दूर तुझ्यापासून कुठे मी?
एकेका श्वासात तुझ्या मी!

उंबरठ्यासारखेच अगदी;
तगमगलो दारात तुझ्या मी!

चुकलेल्या गलबताप्रमाणे;
भिरभिरलो डोळ्यात तुझ्या मी!

शब्द तुझे, पण, मिठास माझी!
विरघळलो ओठात तुझ्या मी!!

कोठे गेले थडगे माझे?
वणवणलो शहरात तुझ्या मी!

चुकामूक दोघांची झाली;
तू माझ्या नादात तुझ्या मी!

दिवस असो वा रात्र असू दे;
वावरतो स्वप्नात तुझ्या मी!

कोसळलो, पण, सुदैव माझे;
गडगडलो पदरात तुझ्या मी!

उद्यानातच ऎट फुलांची;
विराजलो गज-यात तुझ्या मी!

------प्रा.सतीश देवपूरकर

गुलमोहर: 

पुढे माणसांचे यशू-बुद्ध होते

Submitted by अभय आर्वीकर on 28 May, 2012 - 01:29

पुढे माणसांचे यशू-बुद्ध होते

घमासान आधी महायुद्ध होते
पुढे माणसांचे यशू-बुद्ध होते

प्रणयवासनेला सिमा ना वयाची
न तो वृद्ध होतो, न ती वृद्ध होते

जुने देत जावे, नवे घेत यावे
दिल्याघेतल्याने मती शुद्ध होते

किती साचुदे गाळ-कचरा तळाशी
तरी धार नाहीच अवरुद्ध होते

जसा बाज गझलेस येतो मराठी
तशी मायबोलीच समृद्ध होते

कशाला ‘अभय’ काल गेलास तेथे

गुलमोहर: 

मी हे करू कशाला मी ते करू कशाला

Submitted by क्ष.य.ज्ञ. on 27 May, 2012 - 05:12

प्रेरणास्थान : श्री. देवपूरकर यांची गझल

http://www.maayboli.com/node/35246
_________________________________

विडंबन

'कंदील-काजळ्यां'नो मी काजळू कशाला ?
मी सूर्य! काजव्यांस्तव मी मावळू कशाला?

मी पोसतो कधीच्या माझ्या सदोष गझला
गझलेवरी दुज्यान्च्या मी हळहळू कशाला?

धोके, दगे, मुखवटे, कावे करून झाले!
घेवुन जुनीच सोंगे, कोणा कळू कशाला?

ती मोजदाद ठेवुन, गगनस्थ तारकांची
चंद्रावरी स्वतःच्या स्वतः जळू कशाला?

गुलमोहर: 

ही ज्योत काळजाची मी मालवू कशाला?

Submitted by सतीश देवपूरकर on 27 May, 2012 - 04:05

गझल
ही ज्योत काळजाची मी मालवू कशाला?
आहे उजेड, तोही, मी घालवू कशाला?

मी सोसतो कधीचे पायांमधील काटे;
दुख-याच पावलांना मी चालवू कशाला?

धोके, दगे, मुखवटे, कावे बघून झाले!
आता नवीन सोंगे, मी पालवू कशाला?

का मोजदाद ठेवू, गगनस्थ तारकांची?
बुद्धी उगाच माझी, मी चालवू कशाला?

सौंदर्य निखळ आहे! चिरफाड का करू मी?
जे गोड! त्यात साखर, मी कालवू कशाला?

-------प्रा.सतीश देवपूरकर
भूशास्त्र व खानिज तेल तंत्रद्न्यान विभाग,
नौरोसजी वाडिया महाविद्यालय, पुणे.
फोन नंबर: ९८२२७८४९६१

गुलमोहर: 

~ गांधी नंतर ~

Submitted by Ramesh Thombre on 27 May, 2012 - 02:44

या देशाने काय पाळले गांधी नंतर ?
फोटोला बस हार माळले गांधी नंतर.

विटंबनाही रोज चालते इकडे-तिकडे
पुतळे कसले, तत्व जाळले गांधी नंतर

देश बदलला, देशाचा गणवेश बदलला
खादीलाही नित्य टाळले गांधी नंतर

शस्त्राहुनही खणखर असते निधडी छाती
हिंसेपुढती रक्त गाळले गांधी नंतर

गांधी 'हत्या' 'वध' ठरवण्या आमच्यासाठी ?
इतिहासाचे पान चाळले गांधी नंतर

देश आमचा गांधीवादी सांगत सुटलो,
नथुरामाला किती भाळले गांधी नंतर ?

नको 'रमेशा' निराश होऊ कातरवेळी
'राजघाट'ने नेत्र ढाळले गांधी नंतर.

गुलमोहर: 

पाहिले नाहीस की, तू पाहण्याचे टाळले?

Submitted by सतीश देवपूरकर on 26 May, 2012 - 05:07

गझल
पाहिले नाहीस की, तू पाहण्याचे टाळले?
मी तुझ्यासाठी उभे आयुष्य माझे जाळले!

मी तुझ्या डोळ्यात, तू डोळ्यात माझ्या पाहिले;
तेच तेव्हाचे बिलोरी स्वप्न मी कवटाळले!

सोडताना प्राण सुद्धा राहिले डोळे खुले;
यायची होतीस तू.....मी शब्द माझे पाळले!

ठाव दुनियेच्या दिलाचा शब्द घेवू लागले;
मी लिखाणातून जेव्हा आपल्याला गाळले!

रूपरंगाने कितीही देखणे असले तरी;
कागदाचे फूल कोणी कुंतली का माळले?

पापण्यांच्या वळचणीला आसवे सांभाळली......
त्याच अश्रूंनी मलाही शेवटी सांभाळले!

तूच वारा, तू किनारा, लाट मी आहे तुझी;
लाखदा उसळेन मीही, तू जरी फेटाळले!

गुलमोहर: 

सुरुवात आहे

Submitted by निशिकांत on 25 May, 2012 - 05:43

वेदना दडवून गाणे गात आहे
नाटकाची ही खरी सुरुवात आहे

भूतकाळी हरवणे दैवात आहे
आठवांची अंगणी बरसात आहे

नोकरीसाठी मिळवला दाखला मी
लपवुनी माझी खरी जी जात आहे

मी भुकेला, काढतो ढेकर तरीही
मुखवट्याच्या आड वाताहात आहे

गारद्यांना मी अताशा भीत नाही
आपुल्यामधलाच करतो घात आहे

आस का देता मला खोटी उद्याची?
आज वैर्‍याची कदचित् रात आहे

कैक आल्या, भेटल्या पण नेमकी का
जीवनी आली न ती ह्रदयात आहे

स्नान मी गंगेत केले अन् नव्याने
पाप करण्या टाकली मी कात आहे

शुध्द वारा, पाखरे, गावात हिरवळ
काय उरले आज या शहरात आहे

पेश हो "निशिकांत" चल देवापुढे तू
पाप पुण्याची उद्या रुजुवात आहे

गुलमोहर: 

घ्यायला वेध लक्ष्याचा, मी सळसळतो केव्हाचा......

Submitted by सतीश देवपूरकर on 25 May, 2012 - 04:07

गझल
घ्यायला वेध लक्ष्याचा, मी सळसळतो केव्हाचा......
मी बाण तुझ्या भात्याचा, अन् तळमळतो केव्हाचा!

>“आलेच लगोलग आले!” हे शब्द कसे विसरू मी?
निशिगंध तुझ्या शब्दांचा हा दरवळतो केव्हाचा!

उडणारच अंगावरती शिंतोडे काळोखाचे;
कंदील कधी म्हणतो का.... मी काजळतो केव्हाचा!

गेल्यावर मला समजले.....गेला तो श्रावण होता;
मी कडा उंच शिखराचा अन् हळहळतो केव्हाचा!

हा संधीप्रकाश आहे, पण प्रहर कोणता आहे?
हा माझा उदय म्हणू की, मी मावळतो केव्हाचा!

-------प्रा.सतीश देवपूरकर

गुलमोहर: 

''गोडवा''

Submitted by डॉ.कैलास गायकवाड on 25 May, 2012 - 03:38

मी गझलकार हा भेटला दाखला
अन वसंतातही रसिक वैशाखला

जुळविले काफिये ओढुनी-ताणुनी
पण कवी व्हायचा मान मी राखला

खसखसुन अंग धुतल्यावरी जाणले
आरसा मन्मनाचा पुन्हा माखला

तू स्तुतीलाहि मोठी शिवी मानतो
मी टिकेच्यातला गोडवा चाखला

पोहणे येत नाही तरी डुंबतो
बेत ''कैलास'' तू कोणता आखला??

--डॉ.कैलास गायकवाड

गुलमोहर: 

स्वातंत्र्य का नासले?

Submitted by अभय आर्वीकर on 25 May, 2012 - 01:54

स्वातंत्र्य का नासले?

भारताला कुणी ग्रासले?
सांग स्वातंत्र्य का नासले?

विंचवाच्या विषा सारखे
बोलणे का तुझे भासले?

पिंड माझा पळपुटा नव्हे
मस्तकाला निवे घासले

प्रश्न साधाच मी मांडता
सर्व ज्ञानी मला त्रासले

मार्ग माझाच मी चाललो
दात त्याने जरी वासले

त्यागले काल जे तेच तू
'अभय' का आज जोपासले

- गंगाधर मुटे
------------------------------

गुलमोहर: 

Pages

Subscribe to RSS - मराठी गझल