निसर्गाच्या गप्पा (भाग २१)

जिप्सी, वादिच्या थोडया उशीराने शुभेच्छा! काल सुट्टी असल्यामुळे ...
अच्छा २४/८ चे हे सीक्रेट होत काय?
सरिवा फोटो छानच ..

अदीजो. लेख उत्तम आहे तो. अलिकडेच हे कबुतरांना दाणे घालायचे फॅड जास्त झालेले आहे.. पुर्वी काही नेमक्या जागा होत्या मुंबईत. दादरचा कबुतरखाना, गेटवे जवळ वगैरे.. आता ठिकठिकाणी त्यांच्यासाठी अन्नछत्र उघडले गेलेय. आणि त्या प्रमाणात त्यांची लोकसंख्या वाढलीय.

शुभेच्छांबद्दल सगळ्यांचे मनापासुन आभार!!!!!

आज आहे का जिप्सीचा वादी?
वादिहाशू जिप्सी

आज आहे का जिप्सीचा वादी?>>>>>बालिके, काल होता वादि.

अय्यो सॉरी !
उशिराने वादिहाशू.
आता याचा बदला म्हणून तू उशीराने मला पार्टी दे

आता याचा बदला म्हणून तू उशीराने मला पार्टी दे>>>>:फिदी:

आदीजो... मस्त लिहिलयत....

हिरवी शाल.. हिरवी ग्गार!

आणि कृष्ण-कमळ

लोकहो... एक शेअर रहीलच. 30 ऑगस्ट च्या साप्ताहिक सकाळ च्या अंकात माझा "फुलपंखी रांगोळ्या" हा लेख आला आहे..फुलांच्या रांगोळ्यांतील तंत्र सांगणारा..
http://www.saptahiksakal.com/saptahiksakal/20140823/5644165961002911277.htm
नेट अव्रुत्तीवर तो काहिसा संक्षिप्त आहे. फोटोपण १ च आहे.. छापिलात सर्व आलय.

अभिनंदन, अत्रुप्त आत्मा!!!
मस्त लेख. शिर्षकही खुप आवडले.
मायबोलीवरही वेगळा धागा काढुन तो लेख प्रसिद्ध करा (अधिक फोटोसहित)

अभिनंदन, अत्रुप्त आत्मा!!
हो तो लेख मूळ रुपात हवाच मायबोलीवर.. पेपरमधे फोटो छापण्यावर बंधने असतात, तसे काही मायबोलीवर नाही.

अ.आ.. छान लेख, अभिनंदन!

अ आ अभिनंदन. ग्रेट. वरचे फोटोपण मस्तच.

अभिनंदन, अत्रुप्त आत्मा!!
हो तो लेख मूळ रुपात हवाच मायबोलीवर>>> +१
आता दिवाळी जवळ येत आहे. ऑफिसात रांगोळी स्पर्धा असते. त्यामुळे मुळ लेख व अधिक फोटो हवेतच (परमार्थात स्वार्थ :डोमा:)

तसाच लेख इथे वेगळ्या स्वरुपात लिहिनच ..

जिप्सीला उ वादिहाशु!
अभिनंदन, अत्रुप्त आत्मा!!
सायली, गुगलून पाहिलं करवंद दिसली नाहीत लाल रंगाची कोकणात असतात तशी तू फोटो टाकणार होती ना? अजून त्याला दुसरं काही नांव आहे का?

वर्षुताई, इंजेरा म्हणजे चक्क डोसा! मी सिअ‍ॅटलच्या इथिओपियन रेस्टॉरंटमध्ये खाल्लाय अनेकदा. आणि त्यासोबतच्या भाज्या म्हणजे अगदी आपल्या चवीच्या असतात. चक्क डाळ-बीळ पण असते.

जिप्सीला उ वादिहाशु!
अदीजो. लेख उत्तम
अभिनंदन, अत्रुप्त आत्मा!!

वर्षू, मामी... इथिओपियन एअरलाईन्सच्या जेवणातही चण्याची डाळ असते. त्यांच्याकडे आपल्यासारखेच तूप पण वापरतात. त्या मुलींचा चेहरा खुप भारतीय असल्यासारखा वाटतो. सावळ्या असतात, एवढेच.
( इथिओपियावर कुणाही वसाहतवादी राष्ट्रांचा अंमल येऊ शकला नाही कधी. त्यामूळे त्यांची संस्कृती वेगळीच राहिलीय. )

मंजु ताई, ही लाल करवंद....

फोटो अंतरजालाहुन सभार...

अ आ. आपल्या रांगोळ्यांची मी सॉलिड फॅन आहे. खूप आवडला हा लेख ही
आदी जो, छान लिहील आहेत.

ओ..अच्छा... आडिस अबाबा सेफ ही आहे.. लोकं सुसंस्कृत आणी डीसेंट आहेत...

सुप्रभात...
मंदार / श्र्वेतारक... (बाप्पाचे आवडते फुल )
ऑफीस च्या वाटेवर, रस्त्याच्या कडेला एक झाड आहे... याच्या मंद सुवासाने मोह आवरला नाही...

सायली, तुझ्यासाठी.

नलिनी

कळे न काही, का अशोक हिरमुसला
थांब जरा मंदारा, विसरले न मी तूला
घाई नको, बाई अशी, आले रे बकुळफुला
देते जलसंजीवन, बंधुजीव आसुसला...

गायिका : आशा खाडीलकर, नाटक : धाडीला राम तिने का वनी ?
संगीत. पं. जितेंद्र अभिषेकी

वा! रुईची फुलं!
या फुलांच्या मध्यभागी जो पंचकोन आहे ना, त्याच्या प्रत्येक कोनापाशी सुईने किंवा पिनेने हळूच टोकरलं, तर तिथे असलेली पोलन सॅक सुईच्या टोकावर घेऊन बघता येते. अगदी दिसेल-न दिसेल अशी असते. परागकण साठवलेल्या दोन पिशव्या आणि त्यांना जोडणारा हुकासारखा भाग अशी रचना असते. कीटक या फुलावर बसला की हा हूक त्याच्या पायात अडकतो आणि त्याच्याबरोबर प्रवास करून या पिशव्या अलगद दुसर्या फुलावर पडतात. एकही परागकण वाया जात नाही. रुईची झाडे बेसुमार वाढतात याचं कारण त्यांची ही यशस्वी फलन पद्धत.

क्या बात है दिनेश दा...

मंदार आणि रुई एकच का?