निसर्गाच्या गप्पा (भाग २१)

धन्यवाद अन्जु, वर्षु दी...

माणसालाही कोणीतरी आयुष्यभर दोन फुटी पिंज-यात बंद करुन प्राणीसंग्रहालयात ठेवायला हवे म्हणजे कळेल काय जिणे असते ते. राग +++ १००% अनुमोदन.

आमच्या बालकनी समोर एक मोठं कडुलिंबाच झाड आहे. त्यावर खुप वेगवेगळे पक्षी येतात, खास करुन पोपट.
एकदा एक पोपट चुकुन खिडकीतुन आमच्या घरी आला, आणि चक्क सोफ्यावर बसला, मी म्हटल तो घाबरला आहे,
दार, खिडक्या उघडुन देऊ त्याला वाट दिसेल, तर लेक रडायला लागली,आई तो आपणहुन आला आहे त्याला घालवु
नकोस.. वरच्या प्लोअर च्या आज्जी पण तीला सोबत करु लागल्या, अग बाई सायली शुका देव आलाय, घालवु नकोस..समोरच्या उडीया भाभींनी लगेच लोखंडी पिंजरा आणुन दिला... त्यानीच न्यापकीन घालुन तो पोपट पकडला आणि पिंजर्‍यात डांबला... मला काही तो प्रकार पटतच नव्हता.. मुक्या जिवाला कोंडुन आपली निव्वळ हौस म्हणुन...

झालं सईच्या सगळ्या मैत्रीणी गोळा झाल्या, कोणी डाळ, हिरवी मिरची, तर कोणी डाळींबाचे दाणे, असा खाऊ आणला. त्याचे नाव पण ठेवले "क्रुष्णा" पोरांचा आनंद पाहुन माझी द्वीधा मनस्थीती झाली.. काय करावे सुचेच ना!

रात्री आमच्या सई बाई कीत्ती वेळ झोपायलाच येत नव्हत्या.. सारख त्याच्या पिंजर्‍यावरची चादर काढुन बघायच्या, आई झोपलाय ग!, ह्याप्पी दिसतोय ग! डोंबल्याचा ह्यप्पी, पण तीला कस समजवाव हेच कळत नव्हत.

दुसरा दिवस उजाडला सईनीच त्याला पाईपनी आंघोळ घातली, पिंजरा उन्हात ठेवला, मी वरण भाता ची आणि पाण्याची वाटी पिंजर्‍यात ठेवली, मी त्याच्या जव़ळ गेली की तो गुरगुर करायचा, त्याचा राग मला कळत होता..

संध्याकाळी झाली, जसा पोपटांचा थवा आकाशातुन जायचा, तसा हा इकडे जिवाचा आकांत करुन किंचाळायचा,
खुप अस्वस्थ होउन फिरायचा, पंखांची फडफड करायचा, माझ्या पोटात खुप कालवायच.. हे सगळ सईला समजल,
तीला तीची चुक लक्षात आली, लगेच त्याची माफी वगैरे मागीतली आणि त्याला सोडायची परवांगी पण दिली..
त्याच संध्याकाळी त्याच्या पिंजर्‍याचे दार उघडले... एक दोन पिंजर्‍यावर एक, दोन हलक्या हाताने थापा मारल्या..
क्षण भर त्या पोपटाचा पण विश्वास बसत नव्हता, पण दुसर्‍या़ क्षणी, जो भुर्र कन उडाला.... हा... मी सुटकेचा श्वास घेतला आणि लेकीला हुंदका फुटला...

एक दोन दिवस, खुप उदास होती, त्याचा रिकाम्या पिंजर्‍याकडे बघत बसायची, मग हळु हळु विसर पडला तीला, तो पिंजरा पण आम्ही परत केला...

स_सा, पानफुटीची फुले ना ? मस्तच फोटो.

सईला... खुप छान शिकवण मिळाली !

मी दुबई / अबु धाबी मालिका सुरु केली बरं का !

सायली, सई लहानपणीच शिकली अनुभवाने ,लेसन ऑफ लाईफ.. जियो और जीने दो
दिनेश , पाहतेय तुझी मालिका..
पानफुटी.. खूप क्यूट
होप पेंग्विन्स ना आणण्याची परवानगी न मिळो..
तेथील प्राणी इतके केविलवाणे दिसतात ना ..सगळे उदास उदास !!

वाचुन काढल सगळं उरलेलं ! हुश्श!

इथे फिरकायला वेळच मिळत नाहीये

असो! आमच्या ऑफिसात असंख्य छोटी छोटी बेडकाची पिल्लं इकडे तिकडे पळत असतात.
रविवारी परिक्षा देऊन झाल्यावर मी एका बेडकाच्या पिल्लाच्या मागे मागे जात होते आणि विसरूनच गेले की माझा मित्र ऑफिस बाहेर माझी वाट बघतोय

तब्बल २५ मिनिटानंतर त्याचा फोन आल्यावर मी भानावर आले की मी ऑफिसच्या दुसर्‍या टोकाला पोहचलेय
पण मला जामच मज्जा आली

रियु fried frog legs खूप यमी लागतात..
आणी तू का त्यांच्या मागे पळत होतीस, तुला त्यातला एखादा फटकन प्रिंस होईलसा वाटलं की काय.... हाँ??

आणी तू का त्यांच्या मागे पळत होतीस, तुला त्यातला एखादा फटकन प्रिंस होईलसा वाटलं की काय.... हाँ??
>>>
अय्योओओओओओओओओओओओओ!
नाही बाई बिग नो!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

अगं तो उड्या मारताना खुप क्युट दिसत होता
आणि हे पिल्लू लांब लांब उड्या मारत होते. ते कुठे जातायेत ते बघत बघत मी त्यांच्या मागे चाललेले

रियु fried frog legs खूप यमी लागतात
>>
बाप्रे
आपण भेटू तेंव्हा तुझ्यासाठी २-३ पकडून आणते

तो फ्रॉग पण, पाय लावून पळाला !

आज किती दिवसानी हा धागा नेहमी सारखा वाटला.

धागाकर्ती जागू बरेच दिवसानी आली म्हणुन असेल बहुदा.

सायली, जास्वंद आणि पोपटाची कहाणी दोन्ही छान.

दिनेश दा तुम्हाला किती गोष्टी माहित असतात ग्रेट आहत.

फोटो आणि सगळ्याच पोस्टी मन रिझवणार्‍या. मजा आली वाचताना.

तो फ्रॉग पण, पाय लावून पळाला !
>>

तरी तेंव्हा वर्षुतैची कमेंट आली नव्हती
तिची कमेंट आणि त्यावरचं माझं उत्तर कळालं तर सगळे फ्रॉग्स माझ्यापासुन ४ पाय दुर रहातील

सायली, जास्वंद आणि पोपटाची कहाणी दोन्ही छान. >>१
स_सा , फोटो मस्तच.

सायली - शुककथा आवडली - लेकीलाही स्वातंत्र्याचे मोल पटले हे चांगलेच ...

कालच मी एका चिऊताईची (खर्‍याखुर्‍या ) गोष्ट ऐकली - टाकेनच इथे लवकरच ...

ससा - तो फोटो भारीच आलाय हां ...

धन्यवाद सगळ्यांचे..
आज किती दिवसानी हा धागा नेहमी सारखा वाटला. +१००%
तो फ्रॉग पण, पाय लावून पळाला ! ++:)
पानफुटीची फुले? पहिल्यांदाच बघते आहे.. खुपच गोड आहे...
शशांकजी लवकर येऊ द्या चिऊताई ची गोष्ट...

आता जिथे मगरी आहेत तिथे बोटिंगची सोय होती

हो, होती सोय. मी तिसरीत असताना आम्ही मुंबईत आलो. माझ्या मामाने मला राणी बागेत नेऊन बोटींग करुन आणलेले. नंतर ती सोय बंद झाली. काही वर्षांनी मला आठवेनाच की भर मुंबईत मी कुठे बोटींग केलेले ते, कारण तोवर अशा सोई बंद झालेल्या. शेवटी मामालाच विचारले. त्याने कुठे केले ते सांगितले तरी मी विश्वास ठेवला नव्हता.

(आता मात्र पोवईला एका बागेत, बांद्र्याच्या तळ्यात बोटींग आहे, म्हणजे हल्लीहल्ली पर्यंत होते, मला आजची स्थिती माहित नाही.)

पानफुटी का ती? मस्त आहे..
होप पेंग्विन्स ना आणण्याची परवानगी न मिळो..>>> + १
तेथील प्राणी इतके केविलवाणे दिसतात ना ..सगळे उदास उदास !!>>> खरय अगदी.
सायली, मस्त ग. लेकीला पण स्वतःहुन समजले.

सायली, माझ्या घरात मला रोज 'आपण सिंह पाळूया??' 'आपण बिबट्या पाळुया??' 'आपण वाघ पाळूया??' असल्या विचारणा होत असतात.. माझे एकच उत्तर असते, आधी तुलाच पाठवुन देते त्यांना पाळायला. तु राहा घर सोडुन परक्या लोकांकडे आणि मग आण सिंह आणि बिबटे घरी.. मग उत्तर येते, मग ठिक आहे, आपणच जंगलात जाऊया.... म्हटले हो, तेवढेच उरलेय आता.

उगीच दुधाची तहान ताकावर म्हणुन वाघाची मावशी आणि मामा घरात बाळगलेत. पण खरे तर त्यांनी आम्हाला नोकर म्हणुन ठेवलेय. आम्ही त्यांच्या खाण्यापिण्याची व्यवस्था पाहतो, त्यांच्या इतमामाला साजेसे अजुन जमत नाही म्हणुन रोज ओरडा खातो.

साधना सही आहे हा

स_सा, पानफुटीची फुले मस्तच फोटो.
संध्याकाळी झाली, जसा पोपटांचा थवा आकाशातुन जायचा, तसा हा इकडे जिवाचा आकांत करुन किंचाळायचा === ५ पुर्वी शेजारच्या बिल्डिंगमध्ये पोपट पिंज-यात बंद होता, असाच थवा गेला की किंचाळायचा मला खुप त्रास होत असे मनात यायचे जाऊन सांगु सोडायला, पण ते माझ्या सांगण्याने सोडुन देणारे माणसे नव्हते, तसे असते तर आधीच सोडले असते.
fried frog legs खूप यमी लागतात.

माझ्या घरात मला रोज 'आपण सिंह पाळूया??' 'आपण बिबट्या पाळुया??' 'आपण वाघ पाळूया??' असल्या विचारणा होत असतात.. माझे एकच उत्तर असते, आधी तुलाच पाठवुन देते त्यांना पाळायला. ===

fried frog legs खूप यमी लागतात. >>>> आई आई गं.......

सांगु सोडायला, पण ते माझ्या सांगण्याने सोडुन देणारे माणसे नव्हते, >>> इथे तर माझे बाबाच सोडत नाहित. गेली ययययय वर्षे काही ना काही ठेवलेय त्यांनी घरात. आता भाऊ पण त्याच वळणावर जातोय. मी व आई सतत विरोधात. आताचा पोपट तर उडवले तरी उडत नाही. परत घरात येतो सगळीकडे फिरुन.

मधे एक पोपट मी व आईने उडवला. तर नेमके थोड्या दिवसांतच भावाला कोणीतरी विचारले, 'आमचा पोपट आम्ही देऊन टकतोय कोणाला हवा तर सांग '. हा तर काय तयारच. नेमकी अशीच माणसे त्यालाच का भेटतात देव जाणे. मधे कोणीतरी असेच कासव दिले. मासे आणलेले तर जोडीतला एक गेला व दुसरा राहिना. मग आईने वैतागुन परत द्यायला लावला. हुश्श.

मधे माझ्या मुलासाठी वादिचे गिफ्ट म्हणुन बुलबुल विथ पिंजरा आणणार होता. मी नशीबाने फोन केल्यावर कळाले तर त्याचा प्लॅन मी उडवला.

साधना, हिंस्त्र प्राण्यांनाही अगदी लहानपणापासून लळा लावला तर ते कधीही विसरत नाहीत. नॅट्जिओ वर अश्या अनेक क्लीप्स आहेत... पण तरी असे वाटते की माणसाशी मैत्री हा त्यांचे नैसर्गिक स्वभावविशेष नाही. दोघांनी एकमेकांचा आदर ठेवत एकमेकांपासून दूर राहणेच योग्य.

तू त्या भागात कधी केलीस का ? मालाडला मनोरीला एक बोटसेवा, बेस्ट तर्फे चालवली जात असे. बेस्टचाच कंडक्टर आणि तशीच तिकिटे होती.. शिवाय मढ ते वर्सोवा पण बोट होती.. आता आहेत काय त्या ?

बर्‍याच दिवसांनी डोकावले. जिप्सीचा स्वातंत्र्यदिनाचा फोटो खल्लास आहे. भारताच्या मस्तकाच्या आकाराचा ढग कसा मिळवलास रे?

दिनेशदा : कसाव पिठ म्हणजे काय?

मालाडला मनोरीला एक बोटसेवा, बेस्ट तर्फे चालवली जात असे. बेस्टचाच कंडक्टर आणि तशीच तिकिटे होती.. शिवाय मढ ते वर्सोवा पण बोट होती.. आता आहेत काय त्या

>>>>.

asanaar. kaaran tyaa kaahi manoranjan mhanun chalavlya jaat naahit tar tithalyaa rahivashanchi ti garaj aahe. lok motorcycles pan gheun jataat tyaa botitun. agadi best bus aahe asech vaatate tyaat.

कामिनी, कसावा नावाचे एक मूळ असते. आफ्रिकेत फार लोकप्रिय आहे ते. त्याचे तूकडे करून कुटतात.

http://www.maayboli.com/node/17833

इथे माझा लेख आहे, कसावा बद्दल... फोटो पण आहे.

आमच्याकडे पण सिंह पाळायचाय आणि तो पाळण्यासाठी दिनूमामा येताना विमानाने घेऊन येणार आहे.

मी दीड एक वर्ष बेबीसिटींग केलय पिटूकल्या कासवांचं. व्हिएन्नात असताना प्रोफेसर आणि कुटूंब बाहेरगावी गेले की त्यांचं मांजर, पक्षी अन कासवं सांभाळायचं काम माझ्यावर यायचं. पिंजर्‍यातल्या त्या पक्षांना पाहिलं की जीव खूप हळहळायचा.