मी वाचलेले पुस्तक

एम्पायर्स ऑफ मुघल्सचा तिसरा भाग रुलर ऑफ दी वर्ल्ड वाचला....
लेखक अलेक्स रुदरफोर्डने पहिल्या दोन भागात अपेक्षा चांगल्याच उंचावल्याने तिसरा भाग अगदीच अपेक्षाभंग करणारा ठरला....
जरी अकबराचे व्यक्तिचित्रण करण्यात तो बर्यापैकी यशस्वी ठरला असला तरी त्याला अकबरनामा लिहीणार्या अबु फझलचे स्वरुप प्राप्त झाले आहे आणि अकबरला मोठे दाखवण्यासाठी त्याच्या शत्रुंना आणि बाकीच्यांना विकृत किंवा एकांगी ठरवायची काय आवश्यकता होती ते कळले नाही.
हेमूबद्दल तर साफ निराशा...मुघल इतिहासकारांनी जसा हेमू रंगवला तसाच्यातसा लेखक मजकुरांनी आपल्या पुस्तकात उतरवला आहे.
अर्थात पुस्तकाचा जमेचा भाग म्हणजे अकबर आणि सलीम उर्फ जहांगीर यांच्यातील संबंध फार छान उतरले आहेत. अकबराची महत्वाकांक्षी वृत्ती, त्याची तडफ आणि मुलांकडून असलेल्या अपेक्षा आणि दुसरीकडे सलीमची घुसमट, वडीलांच्या नजरेत पात्र ठरण्यासाठी केलेली धडपड पण त्यामुळे अधिकच चुका, वडीलांच्या कारभार्यांबद्दल आकस हे सगळं आपल्याला कित्येक वर्षांनंतर महाराज आणि संभाजीराजे यांच्यावेळी दिसून येते.
बाबर, हुमायुन आणि खुद्द अकबर यांच्या लहानपणीच वडील वारल्यामुळे सत्तेचा प्रश्नच उद्भवला नाही. पण सलीम मोठा होऊन तीन मुलांचा बाप झाला तरी अकबर सत्ताधीशच असल्याने वडीलांच्या विरोधात मुलाने जाण्याची मुघली परंपरा इथेच सुरु झाल्याचे जाणवते...
कारण सलीम बादशहा होण्यापूर्वीच त्याच्या मोठ्या मुलाला खुसरोला सत्तेची हाव सुटली आहे आणि त्याने उघडपणे वडीलांच्या विरोधात पावले उचलायला सुरुवात केली आहे.
पण या पुस्तकाच्या निमित्ताने माझ्या काही शंका....
अनारकली हे पात्र खरोखर होते का...लेखकाने पुस्तकाच्या शेवटी त्याबद्दलचे काही उल्लेख तत्कालीन इंग्रज अधिकाऱ्याने नोंदवले आहेत अशी तळटीप टाकली आहे.
दुसरे म्हणजे जोधा ही नक्की कुणाची आपल्याकडे जोधा ही अकबराची बायको म्हणून दाखवली आहे तर या पुस्तकात ती सलीमची बायको. अर्थात जोधापासून झालेला मुलगा खुर्रम याला अकबर ताब्यात घेऊन स्वताच्या मुलाप्रमाणे वाढवतो. त्यामुळे हा गोँधळ झाला असल्याची शक्यता नाकारता येत नाही.

आता पुढचे टेंटेड थ्रोन पुस्तक मागवले आहे...
त्यात औरंगजेब असेल तर लेखकाने महाराजांबद्दल काय लिहीले असेल हे जाणून घेण्याची उत्सुकता आहे.

अत्यंत प्रयासाने, रडतखडत 'इमॉर्टल्स ऑफ मेलूहा' वाचून संपवले. अत्यंत रटाळ शैली, पन्नासदा त्याचत्या गोष्टी आणि प्रत्येक शब्दाला काहीतरी विशेषण असलेच पाहिजे हा अट्टाहास; त्यामुळे वाचणे कठीण बनते.
पण त्याहूनही खटकणारी गोष्ट म्हणजे मी काहीतरी जगावेगळे पाथब्रेकींग लिहिले आहे हा लेखकाचा आव. पुरा्णकथेतली पात्रे खरोखरीच अस्तित्वात होती असे मानून लिहीणे यात काहीच वावगे नाही. पण ते करताना किती स्वातंत्र्य घ्यावे, इंटरप्रिटेशन किती बालीश असावे याला काही मर्यादा नकोत का? मोहन नावाचा संत राहायचा ते मोहंजोदारो, सोमरस अँटीऑक्सिडंट, सिपीआर आणि सर्वात महान शोध म्हणजे 'हर हर महादेव' या घोषणेचा उगम!!!
हाईपच्या जोरावर काहीही खपते हेच खरे.

'हर हर महादेव' या घोषणेचा उगम!!!

हे खरे नाहीये का....मला वाटलेलं असेल....:(

>> मोहन नावाचा संत राहायचा ते मोहंजोदारो

आगावा, तू रडतखडत का होईना वाचलंस! धन्य आहेस!! मी जस्ट चाळल्यावरच बाजूला ठेवून दिलेलं. __/\__

रच्याकने, हर हर महादेव चा काय उगम आहे म्हणे?? मला पण कळूदेत बरं (पण त्यासाठी वाचायचा/चाळायचा पेशन्स नाही)

बरं झालं, वाचायलाही आणलं नाही! पण तो हर हर महादेवचा उगम सांगून टाक बरं!

हे वाचून त्या पुस्तकाबद्दल गुगललं तर कळलं की करण जोहर त्या पुस्तकाने इतका भारावून गेलाय की त्यावर शिनुमा काढणार आहे. गुगलल्यावर 'हर हर महादेव'ही कळले, खरेच महान आहे!

आगावा, माझ्या पहिल्याच बैठकीत ते पुस्तक वाचून संपले. जास्त काही वाचण्यासारखे नाही. याच बीबीवर मी आणि केदारने लिहिले आहे बघ.

काही गोष्टी पुराणकथेपासून पूर्ण फारकत घेऊन आहेत ते जाऊ दे, पण
त्याहूनही खटकणारी गोष्ट म्हणजे मी काहीतरी जगावेगळे पाथब्रेकींग लिहिले आहे हा लेखकाचा आव. याला मात्र जबरदस्त अनुमोदन. इंडियन ईन्ग्लिश रायटर्सचा हा फंडा सही आहे. सुरूवात चेतन भगतने केली. पुस्तकांची अतिशय कमी किंमत. सोशल मीडीयामधून पब्लिसीटी, न्युजपेपर्स आणी चॅनलवर इंटरव्ह्युज आणि "सिनेमा" काढणार ही हाईप की पुस्तक खपलंच.

हर हर महादेव! शिवा युद्धाला जाण्याआधी आपल्या सैनिकांना एक 'पेप टॉक' देताना म्हणतो- फक्त मी एकटाच महादेव नाही तुम्ही सर्व महादेव आहात, हर एक महादेव म्हणून हर हर महादेव! आता मला सांगा की हिंदीतल्या त्या 'हर'चा इथे काही संबंध शक्य आहे का?

कालच शोभ डे यांचे सिलेक्टिव मेमरी वाचुन संपवलं......मस्त आहे....त्यांचं अजुन एक स्पीड पोस्ट पण मस्त आहे......

हर एक महादेव म्हणून हर हर महादेव! >>>

खिक्

हर एक महादेव म्हणून हर हर महादेव!>>>

अरे तुम्हाला नाही आवडलं 'इमॉर्टल्स ऑफ मेलूहा' ? माला तर जाम अवडलं ते पुस्तक......मी पण नंदीनी सारखच एका बैठकीत वाचलं (आग्दीच एक बैठक नाही - पण ३ दिवसात)... असो...

मी सध्या अपर्णा वेलाणकर चं फोर हीयर ओर् टु गो वाचतीये...मराठी माण्साचे अमेरीकेत स्थ्लांतर ह्या बद्दल एक third person perspective मांडला आहे. महत्त्वाचं म्हणजे त्या कुठे ही स्वता: चं मत मांडत नाहीत एक रीसर्च थीसीस असल्या सारखं त्यांनी फक्त माहीती दीली आहे... सही वाटय अत्ता पर्यंत तरी....

मला ते म्हणजे 'फॉर हिअर ऑर टू गो' अजिबात नाही आवडलंय. व्यवस्थित 'लिहून घेतलेलं' पुस्तक वाटतं ते. लिहिलंय मी त्याबद्दल.
http://www.maayboli.com/node/3844
इथे बघा.

हे वाचून त्या पुस्तकाबद्दल गुगललं तर कळलं की करण जोहर त्या पुस्तकाने इतका भारावून गेलाय की त्यावर शिनुमा काढणार आहे
>>>
असं आहे का??? मग तर मी वाचायचा विचारच सोडून देते!

हर एक महादेव म्हणून हर हर महादेव!>>
बघितलस आगावा, आणि तु त्या पु ना ओकाना नावं ठेवतोस.

यू हिट द नेल झक्या!
काळजीची बाब ही आहे की पुना ओकांच्या काळात त्यांना जेवढ्या गांभिर्याने घेतले जायला पाहिजे तितकेच महत्व मिळाले. पण आता इतक्या वर्षांनी या पुस्तकाने प्रचंड भारावलेले लोक त्याकडे 'न्यू इंटरप्रिटेशन ऑफ कल्चर, रिलिजन, मायथॉलॉजी इ.इ.' अशा नजरेने पहात आहेत. पुन्हा उद्या काही अंगावर शेकलेच तर 'हे फिक्शन आहे' म्हणून हात झटकायला लेखक मोकळाच आहे. पुना ओकांचे चुकलेच, त्यांनीही अशी कादंबरी लिहून त्यांचे 'संशोधन' मांडले असते तर झटक्यात मान्यता मिळाली असती.

आगावा, आपले संशोधक, त्यांच्या कार्यातच मग्न असतात. पुस्तके लिहायच्या फंदात पडत नाहीत, आणि लिहीलंच तर त्यांना कुणी वाचक मिळत नाही. पण असे ( आपापली विशेषणे लावा ) लोक मात्र भरपूर माया आणि नाव कमावतात.

हर हर महादेव!>>

ट्रेनमधे बर्‍याच जणी फारच मन लावून हे पुस्तक वाचताना दिसतात. पण मी नाही वाचणार आता अजिबात मला आगाऊ आठवत राहील.

मला एक सुरेखसा जाडाजुडा कथासंग्रह सुचवा.

सध्या वसन्त वसन्त लिमये यांचे 'लॉक ग्रिफिन' वाचते आहे. विस्तीर्ण अवकाश असलेली कादम्बरी आहे. ईन्ग्रजी लेखकांच्या म्हणजे लुड्लूम, आर्चर वगैरेंच्या स्टाईलची वाटते आहे पण तितकी बांधीव नाही.
पण मराठी मधे हा प्रयत्न विरळा आणि स्तुत्य आहे हे नक्की.
बाकी ते मेलुहा वाचुन संपवणारे खरेच धन्य आहेत. मला पहीली दोन पानेच कंटाळवाणी वाटल्याने काम सोपे झाले...

हर एक महादेव म्हणून हर हर महादेव! >>

अरे मला खरेच वाटलेले की असेच असेल म्हणून....
मी काय अडाणी पामर....मला तर आवडले दोन्ही भाग आणि तिसर्या भागाची वाट पाहत आहे....
बर कुणी जाणकार सांगू शकेल काय...हर हर महादेवचा नक्की उगम काय आहे ते....

माझ्या अल्पमतीप्रमाणे 'हर' हा संस्कृत शब्द आहे ज्याचा अर्थ 'नाश करणारा' असा आहे. ब्रह्मा निर्माण करतो, विष्णू पालन करतो आणि शिव नाश करतो या प्रसिद्ध ट्रिनीटीचा 'हर' हा एक भाग आहे.

हे वाचून त्या पुस्तकाबद्दल गुगललं तर कळलं की करण जोहर त्या पुस्तकाने इतका भारावून गेलाय की त्यावर शिनुमा काढणार आहे
>>>
असं आहे का??? मग तर मी वाचायचा विचारच सोडून देते!

>>>

असं? मग मी तो आगामी शिणुमा पहाचाच विचार सोडून देत आहे

एका मराठी नाटकामधे लढायला जाताना जिंक जिंक महादेव असे का ओरडत नाहीत असा पीजे होता.

मराठीमधे "हर्"चा अर्थ काढून घेणे असाही होतो ना. उदा. दु:खाने त्याचे प्राण हरले.

हे वाचून त्या पुस्तकाबद्दल गुगललं तर कळलं की करण जोहर त्या पुस्तकाने इतका भारावून गेलाय की त्यावर शिनुमा काढणार आहे
>>>
असं आहे का??? मग तर मी वाचायचा विचारच सोडून देते!

>>>

असं? मग मी तो आगामी शिणुमा पहाचाच विचार सोडून देत आहे

>>
पादुकानन्द,
माझ्या म्हणण्याचा अर्थ तोच आहे, की करण जोहर सिनेमा काढ्तोय त्यावर म्हणजे मला काही ते पुस्तक वाचण्यासारखे नाही वाट्त आहे !

इमॉर्टल्स मध्ये बर्‍याच गोष्टी बॉलिवुडी आहेत ह्यात वाद नाही, पण हे लक्षात घ्यावे लागेल की तो शिवाचा तिबेट ते काशी आणि तत्कालिन हिंदूंचा सिंधू पासून मागे गंगेपर्यंतचा प्रवास दाखवत आहे. ती कथा आहे म्हणून असे अपराध सोडायला हरकत नसावी. तसेच वायुपुत्रांचे शिवाला सतत मार्ग दाखविने हे पण बॉलिवुडीच म्हणता येईल. किंवा काली आणि गणेशाचे वेगळे असणे (देव नसून माणसासारखेच, पण नॉर्मल माणसासारखे नसून दोषयुक्त निर्मिती) हा देखील लेखकाच्या कल्पनाविलासाचा भाग होऊ शकतो.

ही कादंबरीच आहे, त्यामुळे हे असेच होते असे कोणी म्हणत असेल नमस्कारच.पण ओव्हरऑल मला ती खूप रटाळ वाटली नाही, कादंबरीची मांडणी ही रहस्यनिर्मिती करणारी आहे.

मला एक गोष्ट मात्र आवडली नाही कारण तिच्यावर अजूनही काही लेखकाने लिहिले नाही. (किंवा तिसर्‍या पुस्तकात ती येईल असे वाटत आहे) ती म्हणजे "मेलुहा'.

मेलुहा म्हणजे इंडस (सिंधू संस्कृती ) मधील एक जागा, जी ऑर्ग्युएबली सध्या ह्डप्पा किंवा तिबेट असे म्हणले जाते. लू हा अक्किडियन शब्द (ऑईलसाठी) आणि सुमेरिया ते चिन व्हाया ऑफकोर्स सिंधू असा पुर्वापार चालत आलेला सिल्क राउट. ह्या दोन्ही बद्दल लेखकाने अजून काहीही लिहिले नाही. आणि शिवा नक्कीच ह्या रूटवर एक महत्वपूर्ण व्यक्ती असणार. तसेच कांगरी रिम्पोचे बद्दलही काही आले नाही. मेरू पर्वताबद्दल लेखकाने लिहिले आहे पण ते केवळ अमृत तिथे केले जाते असे उल्लेख आहेत. अर्थात ही देवकथा असल्यामुळे ह्यातील बिझनेस पाँईट टाळला आहे का ते कळत नाही. केवळ श्रद्धा असे कदाचित त्या पाठीमागे गृहित असेल.

ओथ ऑफ वायुपुत्राज मी बुक केले आहे आणि वाचेन.

एम्पायर्स ऑफ इंडस (द स्टोरी ऑफ अ रिव्हर)