केदार१२३ यांचे रंगीबेरंगी पान

आज नरक चतुर्दशी दिवालीचा एक पवित्र दिवस आजच्या दिवसाची सुंदर सुरुवात दिवालीच्या अभ्यंग स्नानाने

मुली बरोबर खेळण नेहेमीसारख झाल तोरण पूजा सार सार पवित्र झाल
पण .... आई बाबा गेल्या नंतर मृत्यु इतक्या लवकर घरात प्रवेश करेल अस वाटल न्हवत पण तो आला ऐन दिवालीच्या दिवशी आला आणि आमच्या एकाक्ष बोक्याला घेउन गेला त्याला आताच मूठ माती देऊन आलो त्याच्या देहाच सोन झाल. पण आमच्या पणत्या विझल्या
हे मात्र फार वेगळ झाल खर सांगायच तर खुप खुप वाईट झाल.

(माझ्या ४ वर्षाच्या मुलीला लिहीलेल एक पत्र जे ती आणिक थोडी मोठी झाली की वाचेल आणिक मला येऊन घट्ट बिलगेल नेहेमी सारखी )

गो बाय तुला येऊन चार वर्ष झाली. तू आलीस म्हणून जगण्याला एक कारण मिळाल अगदी एकूलत एक. आई बापाच्या अकाली जाण्याने मोडून गेलेल्या एका माणसाला उमेद मिळाली.

एक पिपाणी द्या पप्पूस आणुनी
पिचकीन जी तो परप्राणाने
छेदुनी टान्गूनी सारी लक्तरे
दीर्घ तिच्या त्या किंकाळीने,
अशी पिपाणी द्या हीज आणुनी
मती जाऊ द्या मरणालागुनि
जाळूनी किंवा पुरुनी टाका
कुन्थत न एका ठायी ठाका
सावध ऐका पुढला धोका
खांद्यास चला खांदा देऊनी
एक 'कन्हैया' द्या हीज आणुनी
(वाजवील तो बासुरी सुन्दर)
प्राप्तकाल हा विशाल धूसर
सुंदर बेणी तयात खोदा
निजधामे त्या वरती नोंदा
बसुनी का गाढवीवर मेदा
विक्रम काही करा चला तर
हल्ला करण्या ह्या सि.न्हावर,ह्या वाघीणीवर
मुढानो या त्वरा करा रे
मूढते चा ध्वज उंच धरा रे
बेअकले ची द्वाही फिरवा रे
पिपाणीच्या या सुरा बरोबर

मूळ कविता :

(आपल्या मायबोलीवर चित्रपटान्चे आणिक तेही हिन्दी चित्रपटान्चे परीक्षण खुप होते पण दुर्दैवाने मराठी नाटकाचे परीक्षण समीक्षण होत नाही. वीर सावरकरान्च्या आयुष्यावर आधारीत " अनादि मी अनन्त मी " ह्या नाटकावर समीक्षण/ परीक्षण नोहे पण भाष्य करायचे भाग्य मला मिळाले हा मी माझा बहुमान समजतो. आणिक माझ्या तोकड्या लेखन शैलीला मायबोलीकर समजून घेतील ही अपेक्षा बाळगतो )

खर तर सदर विषय हा लेखनाचा स्वतन्त्र विषय होऊ शकतो का ? हा खरोखरच सन्शोधनाचा विषय आहे. मला खर तर ह्या विषयाचा स्वतन्त्र ध्हगाच काढायचा होता पण ते जमल नाही त्यामुळे हा लेखन प्रपन्च.

माझ्या अमराठी भाषान्च्या कुतुहला पोटी म्हणा किन्वा नको तीथे लुडबूड करण्याच्या खोडीमूळे म्हणा (कॉलेज शब्द किड्यान्मूळे) मी काही अमराठी शब्द आत्मसात करण्याचा प्रयत्न केला. माझ्या पर्देशातील काही काळाच्या वास्तव्यामधे मला काही अमराठी आणिक काही परकीय भाशीकान्शी सन्वाद साधण्याची सन्धी मिळाली. त्यातून हे जे काही शब्द आहे ते मी शिकलो.

रात्रीस भेळ चाले ही शेव कुरमुर्‍याची
संपेल ना कधीही ही भेळ पण्डीतान्ची

हा कन्द (बटाटा) ना दग्दभू, मिठा-तिखा (रस) वाहतो हा
मिश्रणात रगड्याच्या अभिशाप भोगतो (डास) हा
पुरीस होई साक्षी हा दूत चिलटान्चा

खाण्यास पाणीपुरी ही असते खरी चटक
जे सत्य भासती ते नसते खरे टोपात
पुसतात बुडवूनी ते बोट धोतराला

या साजिर्‍या भैयाला का गाठावे खिण्डीत
मिटतील सर्व शंका (पाहून ) न्हाऊन या मिठीत (मिठी नदी :फिदी:)
परतेल का तरीही आजार हा क्षणाचा

चु भू द्या घ्या

मूळ गीत

रात्रीस खेळ चाले या गूढ चांदण्यांचा
संपेल ना कधीही हा खेळ सावल्यांचा

हा चंद्र ना स्वयंभू, रवी-तेज वाहतो हा

माझ्या मायबोलीकर मित्रानो गेल्या महीन्यातील मी माझे मायबोली आणिक इतर सन्केत स्थळावरील साहीत्य स.न्कलीत करून माझे " खिचडी" हे माझे प्रथम ?(आणिक कदाचित शेवटचे ) पुस्तक प्रकाशित केले.

सदर पुस्तक हे खालील ठीकाणी उपलब्ध आहे

१) बुक गन्गा पुणे
२) जवाहर बुक डेपो विलेपार्ले पूर्व
३) मॅजेस्टीक बुक डेपो विलेपार्ले पूर्व
४) लोकमान्य टिळक मन्दिर वाचनालय विलेपार्ले पूर्व
५) महिला सन्घ वाचनालय विलेपार्ले पूर्व
६) गोमान्तक सेवा सन्घ वाचनालय विलेपार्ले पूर्व

(हास्पीटलातल्या दोन पेशण्टा चा स.न्वाद/ मनोगत )

तुझ्या कळा माझ्या कळा
गुंफू कळान्च्या माळा
ताई (सिस्टर ना ती) आणखि कोणाला
मज रे दादा (वॉर्डबॉय) नाठाळा

तु़ज बी पी (ब्लड प्रेशर) मज अ‍ॅलर्जी
आणिक डायबीटीस दोघाना
वेध लागले घरच्याना
'निरोप' मिळेल का आम्हाला

तुजे ई सी जी माझे सी ई टी
रीपोर्ट येइल कधी नॉर्मला
नाहीच आला तर घोटाळा
सान्गा तिकडच्या आर एम ओ ला

तुला ग्लुको़ज डीस्परीन मला
बॉटल नळ्यान्चा वेटोळा
आणिक रेचक दोघाना
नाही चालला तर एनीमा

आला इथे खुप कण्टाळा
लेकी-मूले नेतील का घरा
दीस अखेरचे काढायला
नातवान्बरोबर खेळायला

(चु भू द्या घ्या )

मूळ गाणे

हाव खुप दीस चिततालो कित्ये तरी बरवया म्हणून पण कित्ये बरवपाचे ते कळ नशील्ले. बायल माका म्हणताली तू मराठीन इतले बरयता तर कोकणीन कीत्येच काय बरयणा नाय कित्याक. बायलेन इतले म्हळ्ळा झाल्यार बरवपाकच जाय म्हणून बरवपाक घेत्ल्ये रोकडेच. पडत्या फळाची आज्ञा म्हणचे पेक्षा प्रत्यक्ष झाडानच आज्ञा दिल्यार नाय म्हणपाचो प्रश्नच ना.

परवा माझा बाप गेला. आणि मग माझ्या बापाचा मुलगा खुप खुप रडला. डोळे फुटे पर्यंत रडला. अजूनही रडतोय. आयुष्यभर रडेल. रडतच राहील अगदी त्याच्यासाठी कुणीतरी रडे पर्‍यंत रडेल. बाहेर पाऊस पण रडतोय. कूणीतरी म्हणाल आषाढ लागलाय. मग माझ्या बापाच्या मुलाला आठवल कालीदासाने 'आषाढस्य प्रथम दिवसे' अस काहीस काव्य लिहीलय. त्यात आषाढातल्या मेघा बद्दल काहीस लिहीलय अस ऐकलय माझ्या बापाच्या मुलाने. तो मेघ आता माझ्या बापाच्या मुलाच्या डोळ्यात राहतो. आषाढ महिना फार वाईटय. आषाढ लागताना तो माझ्या बापाला घेऊन गेला आणिक संपताना माझ्या आईला. नंतर कधीतरी माझ्या बापाच्या मुलालाही घेऊन जाईल अलगद.