CADRC -क्लिव्हलँड अल्झायमर्स डिसिज रिसर्च सेन्टर ,एक अल्झायमर्स डिसिज क्षेत्रात काम करणारी जगदमान्य संस्था . डॉ. जगन्नाथ सुखठणकर, वय वर्ष 45 , हे भारतीय वंशाचे तेथील नामांकित रिसर्च फेलो .
काल रात्रीपासूनच जगन्नाथाची तब्येत ढासळली होती .त्याला तातडीने आय.सी.यु त शिफ्ट केले होते . डॉ. इंगे गृन्दके हेड ऑफ न्यूरो -इम्युनोलॉजी स्वताः जातीने सर्व उपचार पाहत होत्या .
१. दूर कुठेततरी हिमालयाच्या पायथ्याशी जंगलांत वसलेला एक छोटेसे आदिवासी गाव . गाव तुरळक वस्तीचे . घनदाट जंगलाने , दर्या खोऱ्यानी घेरलेले .शहरा पासून , लोक वस्ती पासून तुटलेलं. जंगली श्वापदांची शिकार आणि फळे खाऊन निर्वाह चालत असे . जोगिया त्यांचा मुखिया आणि चंपा त्याची बायको . त्यांच्या बरोबर जोगियाची वृद्ध आजी .
माझ्या आत
वाजतेय रामधून
चिरंतन…
माझ्या आत
उठतो कल्होळ
असीम…
माझ्या आत
हलडुलते डहाळी
नवथर…
माझ्या आत
कूस बदलते स्वप्न
गोजिरे…
माझ्या आत
झेपावतात पक्षी
अमर्याद…
माझ्या आत निखळतो तारा
माझ्या आत अतर्क्य पसारा
... बाहेर चिमुकली पावलं लयबद्ध
माझ्या आत –
दुडूदुडू धावतात शब्द....
मी फार चिंता वाहिली.
बाग फुलेल का?
नदी वाहिल का योग्य दिशेने?
पृथ्वी फिरेल का तिच्या गतीने, तिला शिकवल्याप्रमाणे?
आणि जर का चूकली फिरताना ती, तर मग कशी बरं मी सुधारावी तिची चूक?
बरोबर केलं का मी? की वावगे होते माझे वागणे?
मिळेल का मला माफी? सुधारेन का मी जरा तरी?
गाता येईल का मला गाणे एखादे…कधीतरी?
चिमण्या सुद्धा गातात की…आणि मी…स्वरांच्या शोधात मी….
माझी नजर अंधुक होते आहे की काय?
की हे आहेत फक्त कल्पनेचे खेळ?
संधिवात, धनुर्वात किंवा स्मृतीभ्रंश तर नाही ना होणार मला?
चित्रपटाचे नाव - शैतान
दिग्दर्शक - विकास बहल
रिलीज डेट - ०८ मार्च २०२४
कलाकार :- अजय देवगण, आर माधवन, ज्योतिका, Janki Bodiwala
•••••
चार मौलिक सूचनांसमोर
आदराने झुकवली मान
म्हटले या निमित्ताने
सोडवू जुन्या निरगाठी; होते - नव्हते गुंते
होईल संसार नावाच्या जटील कोड्याची उकल,
एका उद्दाम बेदरकारीने
घातला निरागस अक्षरांना वळसा
जिवाभावाच्या शब्दांना दिली
बेमालूम बगल
गजरा की बुके...बुके का गजरा
तळ्यातमळ्यात करताना, माझा-
लोण्याचा गोळा गटकावणारा बोका झाला,
- " साब धंदे का टायम हैं;
क्या मंगता जलदी बोलो.."
किरटा फुलवाला उगाच फिस्कारला..!
घनश्याम सुंदरा श्रीधरा अरुणोदय झाला |
उठि लवकरि वनमाळी उदयाचळी मित्र आला ||
कलंदर आयुष्याने ठेवला
हातावर शब्दाएवढा दाणा
म्हटला असू दे गाठीपदरी
जगायला एखादा बहाणा
हळूवार हातांनी रुजव
पाहून सुपीक काळी माती
सावली धरेल सांजसकाळ
जेव्हा गळून पडतील नाती
ह्यात दडलीय भविष्याची हाक
उफानत्या सागराची गाज
हुरड्यात आल्यावर कणीस
फिरवून फिरवून खमंग भाज
कैकदा आडवे येतील लोभ
वधारल्यागत वाटेल भाव
तेव्हाही फुलाफळांवर भागव
घालू नकोस मुळांवर घाव
सजग सावध काटी-कुपाटी
थोडा चोरा - ढोरांचा बंदोबस्त
जरा कुठे गाफील राहिल्यास
व्हायचे उभे आयुष्य फस्त..!
तूच ठरविली समरभूमी अन्
पलटण तुझीच सैन्य; लढाई
शस्त्रसज्ज मी कधीच नव्हतो
व्यूह तुझे अन् तुझी चढाई
पुरुषार्थाची न च अभिलाषा
रथ, अंबारी तूच वळवतो
नीती-अनिती बोट मधाचे
रोज थकवतो...पुन्हा पळवतो
आसक्तीचा कोंभ लकाके
कुणी ठेविला देही रुजवून
काय तुझा तो उदात्त हेतू
मी शब्दांतून येतो उगवून!
कौतूक कसले ओझे झाले
नकोत अक्षर कवचकुंडले
परत फिरू दे आज; माधवा-
व्यर्थ जिण्याची सहस्त्र शकले...
अंधारुन आले तरी परतली नाही अजून
जरा बघता का कोपऱ्यापर्यंत जाऊन...
- वयात आलेल्या मुलीच्या काळजीने
रडवेली बायको येरझारते अंगणात,
माझ्या आश्वासक शब्दांनी
तिचे होत नाही समाधान
तुळशीपुढची विझू-विझू जाते फुलवात
लाडकोडाला असावी एक मर्यादा
फार ढील देत गेलो तर उद्या-
हातची जायची पोर,
सांजसकाळ दळभद्री लक्षणं
नटणं मुरडणं.. फैशनबिशन
नसता मेला जीवाला घोर...!