तुझ्यापाशी आल्यावर
चार क्षण थांबतोच मी
आपसुक
तुझ्या उदासीन प्रवाहात
सोडतो मी माझ्या वेदनांचे
जळते दिवे
नकळत पडलेल्या पानासारखे
तरंगत राहते माझे मन
तुझ्या लहरींवर
किती शांतपणे वाहत राहतेस
आखून दिलेल्या मार्गावर
शिस्तशीर
पण भरून आल्यावर
तूही ऐकत नाहीस कोणाचे
माझ्यासारखे
आज सकाळी लिहिलेले,एका फटक्यात डिलीट झाल्यामुळे परत आता लिहिते.
खरंतर कसं लिहू याबाबत दुविधा आहे.सुरुवात करते.
मीना,माझी नवीन कामवाली तिच्या नवर्‍याच्या प्रेमप्रकरणामुळे त्रस्त आहे.हे प्रकरण सुमारे ६-७ वर्षे जुने आहे.रोज त्यांचे फोन चालू असतात.व्हिडिओ कॉल करताना २ वेळा मीनाने पाहिले.तिने सासर-माहेर दोन्हीकडे सांगितले.आई म्हणाली धीर धर.गावच्या महिलामंडळात (तिचा शब्द) मीनाने तक्रार केली असता,तिला सल्ला मिळाला की पुरावे आण.नवर्‍याचा मोबाईल पासवर्ड तिला माहित नाही.त्यामुळे प्रेयसीबरोबरच्या व्हॉट्स अप संभाषणाचा स्र्कीनशॉट ती घेऊ शकत नाही.
माझी झोप उड्वुन, निजली तु सुखात
आता तरी सान्ग राणि, काय तुझ्या मनात?
नजरेस नजर मिळता, खुदकन हसलीस
मी थाम्बलो तिथेच, तु मात्र निघुन गेलिस
हो नाही म्हनता म्हनता, अधुरीच राहीलि बात
आता तरी सान्ग राणि, काय तुझ्या मनात?
गुलाबाचे फूल दिले, घेवुन तु गेलिस
आत्ता नाही नन्तर, उत्त्तर देते म्हटलीस
उत्तराची वाट बघत, मी अडकलोय प्रश्नात
आता तरी सान्ग राणि, काय तुझ्या मनात?
माझी झोप उड्वुन, निजली तु सुखात
आता तरी सान्ग राणि, काय तुझ्या मनात?
