स

आठ-दहा दिवस झाले साळु आजारी असल्यासारखी वागत होती. कामात नीट लक्ष नव्हते. घरकाम व्यवस्थित करणारी साळु अळमटळम करीत कामं उरकित होती. एक दिवस सांजच्याला दिवा न लावता निजून राहिली होती.
साळुचा नवरा काळु तिला उठवत म्हणाला का गं साळु गप? साळुचा पोरगा बाळु म्हणाला का गं आये गप? साळु बोलली काय नाही. काळु बोलला काय नाही कसं? पाच चपात्या खाणारी एक चपाती खाती.‌ उद्याच्याला डागदर कडं जावू. काळुनं साळुच्या आवशीला निरोप दिला.

मी मेल्यावरही

तू एकही अश्रू ढळू नको देऊस

तो जसा अनमोल आहे आज तसाच राहील तेव्हाही

आजच ठीक आहे त्या अश्रूला झेलण्यासाठी

माझी ओंजळ तरी आहे पण तेव्हा तीही नसेल

तू येऊच नकोस तेव्हा मला भेटायला

नाहीतर मी तुझ्यावर केलेलं पण तुला कळूनही न उमजलेल

माझं प्रेम तुला आठवत बसेल

न तुझ्या डोळ्यातन पूर वाहील अश्रूंचा

कदाचित माझी चिता विझून जाईल

नाहीतर त्या स्पर्शान प्राण येईन पुन्हा शरीरात

मला तेच नकोय

मी मेल्यानंतर

तुझ्यावर केलेल्या साऱ्या कविता

ज्या तू कधी वाचल्याच नाही

त्याच्या शब्द न शब्दाची पारायण कर

भावनेची
कुठलीही
ओळख नसतांना
मनात
कुठलीही
जाणीव नसतांना
तुझी उफाळलेली वासना
शांत करण्यासाठी
तू
माझ्यावर
झडप घालतोस

जे काही
घडतं
ते पाप
तुझ्या हातून
मग
कळत नाही मला
माझं शील
न पावित्र्य
कसं
भ्रष्ट होतं

नंतर मी
तळमळत रहाते
जगाच्या नजरा
झेलत रहाते
गुन्हेगार असल्यासारखी

शोध माझा

मी
शोध
घेतोय
माझाच
पण
कुठे
मी मला
गवसत नाही
जेथेही
जाते
मला
शोधण्यास नजर
प्रिये
तुझ्याशिवाय
तिला
काहीच
दिसत नाही .

संजय एम निकुंभ , वसई