पाऊलखुणा

हे स्वप्न
माझं की तुझं
कुणास ठाऊक कुणाचं?
आपण मात्र काम करायचं
स्वप्नामध्ये रंग भरायचं
ह्याच कामात मी रमले होते
पुढे पुढे जात होते
तुझ्या पाऊलखुणांचा मागोवा घेत होते
शेजारीच तर माझ्या पावलांच्या
खुणा होत्या
आणि तू मात्र प्रारंभालाच उभा होतास
स्वप्नासारखा!

मी मेल्यावर काय होईल
स्वप्न बघते एक दिवशी
माझी कविता अनाथ होईल
शब्दही सारे पोरके होती्ल

कुठे गेली माय म्हणूनी
काळीज खोल बडवून घेतील
कल्पनेच्या पंखा्वर बसूनी
शोध माझा घेत फ़िरती्ल

आकाशाचे ही फ़ाटेल ह्रुदय
धरतीला पण कणव येइल
पापणी पापणी ओली होईल
कवितेचाही मग उदय होईल

माझे बरेच गुणगान होईल
आठवाची मग रित होईल
दोन दिवस हाय होईल
आल्या दिवसाची साय होईल

आत तळाला सय जाईल
पातळ पाण्यासम प्रेम होईल
उकळत्या पाण्याची वाफ़ होईल
मला ढगात सोडून येइल
कल्पी जोशी

कुणीतरी आपलही असावं
डोळ्यातुन आत शिरणारं असावं
काळजाला हात घालणारं असावं
प्रेमाची कवाड खोलणारं असावं

कुणीतरी आपलही असावं
पाऊलोपावली सोबत चालणारं असावं
सावली होउन घेरणारं असावं
प्रेमासाठी झुरणारं असावं

कुणीतरी आपलही असावं
सुखात सोबत नाचनारं असावं
दु:खात पाठीवर हात फ़िरवणारं असावं
प्रेमाची भाषा जाणनारं असावं

कुणीतरी आपलही असावं
स्वरात स्वर आलापणारं असावं
मारव्याचे सूर झेलणारं असावं
प्रेमाचे सप्तसुर गाणारं असावं

कुणीतरी आपलही असावं
वादळ वारे थोपवणारं असावं
विजेची चाहुल जाणनारं असावं
प्रेमाचा पाऊस देणारं असावं

कुणीतरी आपलही असावं
आडपडदा मनात ठेवणारं नसावं