लागलेले साहित्य-
१ टोमॅटो डोक्यासाठी
१ सफरचंद पोटासाठी
२ गाजराच्या चकत्या कानांसाठी
१ गाजराचे डोके मुकूट म्हणून
२ लवंगा डोळ्यांसाठी
१ मिरची सोंडेसाठी
मला इथे खूप छान छान प्रवेशिका द्यायच्या होत्या पण अजिबात वेळ मिळत नाहीये. इतके पॅक दिवस असताना पण कशी का होईना एखादी तरी प्रवेशिका द्यावीच वाटावं इतके सुंदर आणि कल्पक उपक्रम यावेळेला आहेत. संयोजकांचं खूप कौतुक आणि मनापासून आभार.
आज एकच बिटरुट शिल्लक होते. त्याला सत्कारणी लावायला आज त्याची चटणी केली. लेकही आवडीने खाते ही चटणी त्यामुळे बिटरुट आणि मी दोन्ही भरुन पावतो 
पाल्याचे नाव - रिदीत गोडबोले (राघव)
वय - पाच वर्षे
पालकांची मदत- प्रिंटआऊट काढुन आणणे
लेकाला वयाच्या दुसर्‍या वर्षापासुनच अग्निशामक गाडीचं फार अप्रूप आहे. त्याने या प्रवेशिकेसाठी तीच त्याची लाडकी गाडी निवडली.
मला स्वतःला या उपक्रमाबद्दल कन्फ्युजन आहे की चित्रं काढुन रंगवायचं आहे की नुसतंच रंगवायचं आहे म्हणुन सध्या रंगवलेल्या चित्राची प्रवेशिका देते आहे. नियमात बसत नसेल तर त्याला चित्रं काढुन रंगवायला सांगेन.
वय - पाच वर्षे
पालकांची मदत- प्रिंटआऊट काढुन आणणे
आपण जरी 'मारियो' ला गेम मधे पाहिलं असलं तरी माझा लेक त्याचे विडिओ बघतो त्यामुळे हेच माझं आवडतं कार्टुन आहे म्हणाला.
मला स्वतःला या उपक्रमाबद्दल कन्फ्युजन आहे की चित्रं काढुन रंगवायचं आहे की नुसतंच रंगवायचं आहे म्हणुन सध्या रंगवलेल्या चित्राची प्रवेशिका देते आहे. नियमात बसत नसेल तर त्याला चित्रं काढुन रंगवायला सांगेन
टिप - अजॅक्सचीz एरर येत असल्याने शब्द्खुण दिलेली नाही. कविन ची आयडिया वर्क होतेय.
मुलाचे नाव - रिदीत गोडबोले (राघव)
वय - पाच वर्षे
पालकांची मदत - गणपतीचे चित्र काढुन देणे आणि सांगितलेली अक्षरे देवनागरीत लिहुन देणे (गणपती बाप्पा मोरया)
सटवाईने कुणाच्या कपाळी काय लिहीलं असेल काही सांगता येत नाही. आता हेच बघा ना! मला पाऊस आवडतो पण बाल्कनी सोडून पावसात मला जाता येत नाही. आणि या दोघांचं पावसाशी अजिबातच सख्य नाही तरी त्यांची मात्र पावसात भिजण्यातून सुटका नाही. रोजंदारीवर जगणाऱ्याला चॉईस असतोच कुठे?
वाईट वाटलं तरी माझ्या पंखात कुठे बळ होते मदत करण्याइतके.
आजही पाऊस कोसळत होता. “आजही भिजणार बिचारे!”, मन उद्गारले
पण आजचा दिवस मात्र वेगळा होता. आता पावसात भिजायची गरजच उरली नव्हती. कॅट सॅकमधे एकमेकांना बिलगून बसलेले ते दोघे आज त्यांच्या हक्काच्या घरी चालले होते.
त्याच्या हातात जादू होती. कॅनव्हास रंगत होता. डोंगर, दरी, रस्ता, नदी.... आणि कावळा.
अरेss आताच तर रेखाटला होता.. गेला कुठे???
अचानक खिडकीवर सणकन् काहीतरी आदळल्याचा आवाज आला. एक कावळा उडत येऊन काचेवर धडकला होता.
त्याने खिडकीबाहेर नजर टाकली. समोर तोच डोंगर! जो त्याने लहानपणी जाळला होता. कोणाचाही त्यावर विश्वास नव्हता.
बघताबघता त्या डोंगराने पेट घेतला. तो घाबरला. पण काय होतेय हे त्याच्या लक्षात आले.
कल्पनाशक्तीचा आविष्कार!
अंत: अस्ति प्रारंभ: - 2 - {कोरडे} - {SharmilaR }
कॉलेज पासूनच्या त्यांच्या मैत्रीतच त्यांना उमगलं होतं, आपल्या दोघांचीही लेखनाची आवड आहे. दोघांनीही आधी इथे तिथे थोडं फार लिहिलं होतं, पण अजून चाचपडणं चालूच होतं.
नशिबाने पुढे कामाचं ठिकाणही एकच होतं. मग दोघांनाही वाटलं आपण मिळूनच काही लिहून बघूया का? आणि मग जन्माला आलं, ते नव्या पिढीच्या भाषेतलं, तरुणाईला रुचेल असं पुस्तक. सुदैवाने ते प्रकाशितही झालं.
तीघे मजेमजेने गाणे गात सहलीला निघाले होत-चोलीके पीछे क्या है…. चुनरीके नीचे क्या है. खिदळत, एक्मेकांबरोबर हास्यविनोद करत त्या सुंदर, नितळ डोंगरमाथ्यावर जरा विसावले. एकाने उत्साहाने जागेवरच जॉगिंग सुरु केली तर दुसरा आकंठ रसपान करु लागला. तो जरा विसावला.
इतक्यात कर्णभेदी किंकाळी ऐकू आली व पूर्वजांनी सातत्याने वॉर्निंग दिलेली ती भयानक ‘चिमूट’’ दिसली.
उंच डोंगरावरचे ते दृष्य पाहून तिघे सैरावैरा पळू लागले. त्याने रस्त्याकडे (खरे तर खोल दरीकडे )धाव घेतली.
हा श्री ने रंगवलेला त्याचा आवडता छोटा भीम
