२०२१ मधे आयुष्यातल्या पहिल्या हिमालय ट्रेक साठी पैसे भरले पण करोना कृपेने तो पुढे ढकलावा लागला. या वर्षी सगळं मार्गी लागलं आणि २८ मे ते ३ जुन पिंडारी ग्लेशिअर ट्रेक नक्की झाला. पहिल्याचं नाविन्य असल्याने उत्सहात खरेदीही भरपूर झाली. decathlon चा एक दिवसचा turnover वाढवल्यावर जरा बरं वाटलं.
ऑक्टोबर २०१९ मध्ये किरण पुरंदर्यांच्या निसर्ग निरीक्षण शिबिरासाठी चक्राताला जाऊन आल्यानंतर मी चक्राताचं एवढं वर्णन घरीदारी केलं होतं, की ते ऐकून ऐकून माझ्या घरच्यांनाही चक्राताला जावंसं वाटायला लागलं होतं. त्यामुळे २०२२ मध्ये प्रवास करता येईल अशी खात्री वाटल्यावर एप्रिलमधली चक्राताची सहल ठरवून टाकली. आधी तेव्हा किकांचं शिबिर असणार आहे का, याची चाचपणी केली, पण त्यांचा तेव्हा तरी तसा विचार नसल्याचं कळल्यावर आमचे आम्हीच जायचं ठरवलं.
तुम्ही मला चहा पाजलात.. त्यामुळे कुतूहल
दाखवण्याचा तुम्हाला हक्क मिळालाय.
अर्थात, तुमच्या नजरेतलं हे कुतुहल माझ्याही
ओळखीचं होतं कधीकाळी.
माणसं असलं भिकारछाप आयुष्य कसं काय जगू
शकतात, हे आरामशीर कुतूहल..!
पण माझ्या असण्यामुळंच तुमच्याही असण्याला
थोडाफार अर्थ आलाय, हे तुम्हाला माहिती आहे ना?
पण ते स्वतःशीच कबूल करताना तुम्हाला अस्वस्थ का
वाटतंय ?
कारण तो विचार तुम्ही लगबगीने झटकून टाकताय हे
मला स्पष्ट दिसतंय..!
"माझ्यावर अशी वेळ आली तर मी ताबडतोब आयुष्य
भिरकावून देईन", असंही तुम्हाला वाटतंय का?
भाग १
मधुवंतीचा मेसेज जेव्हा whatsapp वर पॉप झाला तेव्हाच मन स्पितीकडे धाव घ्यायला लागलं. तर झालं असं की लेडीज स्पेशल स्पिती टूर प्लॅन केली होती our only planet च्या मधुने. १५-१६ बायकांचा ग्रुप घेऊन जायचं धाडस नव्हे, वेडं धाडस करायचं मधुने ठरवलं होतं, त्यात आम्ही घरच्या ६ जणी. खरंतर हे ग्रुप टूर प्रकरण मला मुळीच पसंत नाही, मुक्त स्वछंदपणे फिरण्यावर बंदी म्हणजे अशा ग्रुप टूर असतात असं माझं मत! आपण मुक्त मुसाफिर, मन सांगेल तिथे मुक्काम आणि पळेल तिथे पुढचं गाव. अशा साचेबद्ध ट्रिपचं बुकिंग करायची हिम्मत शेवटी मी केलीच.
भोपाळ जंक्शनवर गाडी थांबल्यावर मी खाली उतरून जरा फलाटावर रेंगाळलो. इथे आमच्या ‘राजधानी’चे चालक, गार्ड, तपासनीस, पोलीस बदलले गेले. भोपाळ जं.वर नियोजित वेळेच्या दोन मिनिटं आधी दाखल झालेली आमची ‘राजधानी’ सुटली मात्र नियोजित वेळेच्या 4 मिनिटं उशिरा म्हणजे मध्यरात्री 2:09 वाजता.