कविता

काय तुझ्या मनात?

Submitted by चिखलु on 23 May, 2012 - 13:52

माझी झोप उड्वुन, निजली तु सुखात
आता तरी सान्ग राणि, काय तुझ्या मनात?

नजरेस नजर मिळता, खुदकन हसलीस
मी थाम्बलो तिथेच, तु मात्र निघुन गेलिस
हो नाही म्हनता म्हनता, अधुरीच राहीलि बात
आता तरी सान्ग राणि, काय तुझ्या मनात?

गुलाबाचे फूल दिले, घेवुन तु गेलिस
आत्ता नाही नन्तर, उत्त्तर देते म्हटलीस
उत्तराची वाट बघत, मी अडकलोय प्रश्नात
आता तरी सान्ग राणि, काय तुझ्या मनात?

माझी झोप उड्वुन, निजली तु सुखात
आता तरी सान्ग राणि, काय तुझ्या मनात?

गुलमोहर: 

शब्द

Submitted by राजेंद्र भंडारी on 23 May, 2012 - 06:24

अनावर भावनांना नको छंद मात्रा ,
कल्लोळ मनात उठता भरते शब्दांचीच जत्रा,

हरवून जातो जत्रेत मी ,कधी दिसतो अंधार दाट,
शब्दातच सापडते पुन्हा मज प्रकाश पाऊल वाट...

वाटेवरून त्या चालताना ,गात्रांतून घुमतो नाद ,
शब्दांच्या मोहरतात बागा ,त्यांना शब्द रत्नांची दाद ,

म्हणून मागतो दान भावनांचे ,शब्दात असावा ओलावा ,
शब्दची माझा श्वास व्हावा ,श्वासातूनच पुन्हा शब्द यावा.

गुलमोहर: 

मन मांडते खेळ ……

Submitted by mukati on 23 May, 2012 - 01:50

मन मांडते खेळ, त्यात त्याचेच नियम!
हरते कधी चुकुन, पण जिंकते कायम!
मनच रुसते, मनच मनवते!
मनाच्या वेडेपणाला, मनच हसते
मन करते तक्रार, मनच फिर्यादी!
चुक नाही माझी, पण मीच आरोपी!
मनच समजावते, तेच न्याय करते!
आनंदी राहण्याची शिक्षा सुनावते!
मन कधी रडते, आसुही तेच पुसते!
हसऱ्या गालावर, दुखाःची खळी पडते!
मन स्वच्छंदी, मन लहरी!
मन मिणमिणणारी पणती!
मन सुरेल, मन सुरेख!
मन झरझर वाहणारी नदी!
मन दिसते कसे? मन असते कसे?
हे नेहमीच बिचारे फसते कसे?
मनाच्या प्रश्नांना, द्यावे उत्तर मनानेच!

गुलमोहर: 

वळीव

Submitted by रमा नाम़जोशी on 23 May, 2012 - 01:47

उन्हाळा आणि विरह यातलं नेमकं साम्य काय?
उन्हाळ्यानंतर वळीव अंगणात बरसताना दिसतो
आणि याच वर्षावात चिंब झालेला
सजण दारी उभा असतो ! ! !...........

गुलमोहर: 
शब्दखुणा: 

गुलमोहर

Submitted by रमा नाम़जोशी on 23 May, 2012 - 01:13

गुलमोहराच्या पाकळ्यांनी सजलेल्या पायवाटेवरून पुढे गेलं की तुझं घर येतं,
तीव्र उन्हाळे भोगलेलं माझं मन मग तिथे अलगद विसावतं........

गुलमोहर: 
शब्दखुणा: 

काय पुरावा हवा तुम्हाला माझ्या बैल असण्याचा

Submitted by pradyumnasantu on 23 May, 2012 - 00:51

जनावरांची छावणी सुरू झाली अन्‌ माणसं राहायला आली...
वर्षा कुलकर्णी - सकाळ न्यूज नेटवर्क
Monday, May 07, 2012 AT 01:30 AM (IST)
पुणे - जनावरांची छावणी सुरू झाली आणि लगोलग एका रात्रीत तिथे माणसं राहायला आली. जनावरांना मिळणारं पाणीच माणसं पितात. तिथेच दगड मांडून दोन घास रांधतात आणि जनावरांना वाचवताना आपणही उभे राहिलो, असं समाधान मानण्याची वेळ माणदेशी बाया-माणसांवर आली आहे. माण तालुक्‍यातील म्हसवड येथे जनावरांसाठी पहिली छावणी चेतना सिन्हा यांच्या माणदेशी फाउंडेशनने सुरू केली आहे.
दै. सकाळमधील वरील बातमीवरुन सुचलेली ही कविता.

गुलमोहर: 
शब्दखुणा: 

अंतरंग

Submitted by श्रीनिवास भिडे on 23 May, 2012 - 00:28

येथ रिकाम्या हाती येसी, जाशी रिक्त या हाती तू
दोन रिक्तांमधली जागा, व्यापूनी टाक पुरुषार्थे तू
जगरहाटीने स्मित खुलो परि, दुःख गिळावे मनोमनी
हसवूनी जगां सवे हसुनी, गंध पसरो दश दिशांतुनी ॥

मिथ्या, नश्वर जग भवसागर, भार तयाचा पित्यांवरी
मनी वासना, चित्ती तृष्णा, नाम लटके मुखावरी
लोभ सुटेना, ज्ञान पटेना, होई स्थिती त्रिशंकु परी
भोगास मिती अन जीवन निष्ठा, बोध तुज हा खरोखरी ॥

घरात साऱ्या सुगंध पसरवी, पारिजात तू होऊनीया
कष्टांची जर होता वृष्टी, सोस पाषाण होऊनीया
भाग्य तुझे जर होसी तू, त्या तृण आणि फळापरी
सर्वांसाठी होऊन जा तू, कशापरी अन कशापरी ॥

गुलमोहर: 

अचानक

Submitted by संघमित्रा on 22 May, 2012 - 09:06

अरे काय झालंय.. अचानकच आलीये ती..
म्हणजे तसं तिला स्पष्ट सांगितलं होतं हं.
की मी वर्किंग आहे.. वीकेंडशिवाय अजिबात वेळ नसतो.
खरंतर वीकेंडलाही नसतोच..
कामं असतात रे आठवडाभराची पेंडिंग.
पण काय करू,
आता उंबर्‍यातच येऊन उभी राहिलीय म्हटल्यावर..?
त्यात आणि किती दिवसांचा प्लॅन करून आलीये देव जाणे!
....
....
....
....
अंहं.. नाही रे..
....
अरे इतके दिवस झाले म्हणून काय झालं?
असं पॉईंट ब्लँक परतवता येत नाही ना दारातूनच?
तुझी आठवण आहे म्हटल्यावर..
पण म्हटलं निदान तुला सांगावं तरी..

गुलमोहर: 

स्मरण

Submitted by रमा नाम़जोशी on 22 May, 2012 - 02:25

तुला आता ते सगळं जुनं आठवेल की नाही कुणास ठाऊक.......
पण तरीही बघ प्रयत्न करुन स्मरतंय का काही किंचित अंधुक......

रानोमाळ भटकत रहायचो आपण अनवाणी पायांनी
लाल लाल गुंजा आणायचो धुळीभरल्या हातांनी
एकसमान वाटणी व्हायची पायरीवर आनंदानी
आजही आहे माझ्याकडे ती गुंजाभरली संदुक
तुला आता ते सगळं जुनं आठवेल की नाही कुणास ठाऊक......

संध्याकाळी पहायचो आपण नदीकाठाचं पाणी
मासे पकडत रहायचो गळाला अलगद ठेऊन निशाणी
आपल्या कोलाहलाने मासे पळत मिळ्त नसे कुणी
त्याच गळाची आजही मी करुन ठेवलीये जपणुक
तुला आता ते सग्ळं जुनं आठवेल की नाही कुणास ठाऊक........

मी खुप रागवायचे कधी कधी तुझ्यावर

गुलमोहर: 
शब्दखुणा: 

स्मरण

Submitted by रमा नाम़जोशी on 22 May, 2012 - 02:25

तुला आता ते सगळं जुनं आठवेल की नाही कुणास ठाऊक.......
पण तरीही बघ प्रयत्न करुन स्मरतंय का काही किंचित अंधुक......

रानोमाळ भटकत रहायचो आपण अनवाणी पायांनी
लाल लाल गुंजा आणायचो धुळीभरल्या हातांनी
एकसमान वाटणी व्हायची पायरीवर आनंदानी
आजही आहे माझ्याकडे ती गुंजाभरली संदुक
तुला आता ते सगळं जुनं आठवेल की नाही कुणास ठाऊक......

संध्याकाळी पहायचो आपण नदीकाठाचं पाणी
मासे पकडत रहायचो गळाला अलगद ठेऊन निशाणी
आपल्या कोलाहलाने मासे पळत मिळ्त नसे कुणी
त्याच गळाची आजही मी करुन ठेवलीये जपणुक
तुला आता ते सग्ळं जुनं आठवेल की नाही कुणास ठाऊक........

मी खुप रागवायचे कधी कधी तुझ्यावर

गुलमोहर: 
शब्दखुणा: 

Pages

Subscribe to RSS - कविता