पापण्यांचे सोस माझ्या पंजरी बिलगून हे
अंतरी ओल्या खळ्याचे श्वास अजुनी नागवे
अंकुरे खडकातही; ध्यासातले आलेख हे
खोल रुतलेले; कळे ना कोण संधी जागवे
ओतणे निर्व्याज पाणी आणि अगणित जोगवे
थेंब थेंबाचा उसासा शार माती जोजवे
गुदमराला एक रेषेचे उताविळ घर नवे
दूर-आशा गात येई कोंब घेउनिया सवे
.................................अज्ञात
ह्या तीराचे त्या तीराशी नाते समजत नाही
दूर राहती तरी बंध का कधीच उसवत नाही ?
तसेच काहीसे माझे अन तुझे आगळे नाते
परस्परांचे नसतानाही स्वतंत्र करवत नाही
ह्या मेघाच्या अन धरतीच्या मनात काय असावे ?
ह्याने व्हावे रिते-रिते अन तिला चिंब भिजवावे !
तसेच काहीसे माझेही तुला आठवुन झुरणे
तुझी आसवे मी ढाळावी तुझी वेदना व्हावे
ओढ समुद्राची सरितेला कशास ही लागावी ?
कडे-कपारी ओलांडुन वेडावुन धावत यावी
तसेच काहीसे तू माझ्यासाठी चंचल होणे
रोज मला पाहून मनातुन नवी उभारी घ्यावी
संध्येच्या कातर सूर्याला क्षितिजाने तोलणे
एक क्षणाची संगत असते तरी किती मोहणे !
तसेच काहीसे अपुले हे नजरबंद जपतो मी
आज काल "गुलजार" मनातून
वाचताना...अनुभवताना...,
त्यांच्या कविता, नज्म, त्रिवेणी
आणि गीतातून....
माझ्याच मनातले दु:ख
व्यक्त होतात...
याची जाणीव खोलवर होते आहे!
बहुधा मी आणि माझे मन....
"गुलजार" यांना अगदी जवळचे वाटले असावेत!
**************************
गणेश कुलकर्णी (समीप)
**************************
कधीतरी घट्ट जीन्स
आवडते घालायला
- घालायची नाही
आवडतं मधूनच
शिवी हासडायला
- द्यायच्या नाहीत
आवडत जोरजोरात
गायला, हसायला
- आवाज कधी, चढवायचा नाही
गाणं आम्हाला, चालत नाही
आवडत नाहीत मंगळागौरी, महालक्ष्म्या, सण हज्जार
- जायचं झक् मारत
साड्या नेसून
आणि हसत रहायचं
पावडर फासून
नाव माझं
- बदलून टाकू
सवयी माझ्या
- मोडून टाकू
चहा कराल?
- सांधे दुखतात
माझ्या माहेरचे
- सगळेच खुपतात
नोकरी मी
- करायला हवी
खर्च करू?
- आमची मर्जी
सांभाळायला हवी
मी आई होणार!!
- मुलगी मात्र
शेजारी होऊ दे
आमच्याकडे फक्त
मुलगाच होऊ दे
लाड करायला
- आजीच हवी
किलबिल किलबिल
तीच अंगणात झाली
आज माझ्या घरधन्या
जाग कशी नाही आली?
पहाटेचा गार वारा
झोंबेना का ह्याच्या गाली?
आज माझ्या घरधन्या
जाग कशी नाही आली?
नाही आठी नाही राग
चमकत्या त्याच्या भाळी
आज माझ्या घरधन्या
जाग कशी नाही आली?
शांत-शांतसा चेहरा
मान नव्हती कलली
मग माझ्या घरधन्या
जाग कशी नाही आली?
काल जागलो-बोललो
सुख- दु:खे उगाळली
आज माझ्या घरधन्या
जाग कशी नाही आली?
उठ-उठ रे राजसा !
नको थट्टा ही अवेळी
सांगा माझ्या घरधन्या
जाग कशी नाही आली?
जागवाया झोपेतून
सर वळवाची आली
तरी माझ्या घरधन्या
जाग नाही की हो आली!
जमा झाले गणगोत
कित्ती त्याच्याशी बोलली
रिमझिम जगणं असतं
सर्वाभिलाषी..
पण एकदा तरी
आभाळ फाटल्यागत
कोसळून पहायला हवं..
तेव्हाच तर कळेल..
आपल्या प्रदेशात
सर्व सोसून, तग धरून,
तहान भागवण्यास
नात्याचं एखाद तरी
धरण सिद्ध आहे की नाही ते !!!
थेंब वेडे पावसाचे....
जलदाच्या पालखीत
दिमाखात मिरवले
थेंब वेडे पावसाचे
मातीमधे मिसळले ?
असे कसे हे घडले
पायउतार का झाले ?
ओढ मायधरतीची
अंकावर आरुढले
मातीमधे मिसळता
मातीमोल नाही झाले
नाना रुपांनी सजूनी
अनमोल किती झाले
थेंब मातीशी मिळता
कसे नवल वर्तले
साज हिरवा लेउन
तरारुन वर आले
पावसाचे थेंब काही
कसे मातीत रुजले
जाईतून उमलून
शुभ्र, गंधमय झाले
थेंब मोती थेंब दाणे
चैतन्याने मूर्त होणे
मनातही उतरती
शब्द थेंबांचेच देणे.....
आठवणींचाही का कुणी
पेग बनवत बसतं ???
हे एक असं रसायन....
जे सोड्यावाचूनही फ़सफ़सत
ना लागतं खास कंपनी,
ना वेळेची हमी.
एका मागून एक रिचवायची...
नवा कैफ़... आठ्वण नवी!
जितकी जुनी...तितकी चढेल ...
ब्रँडही तोच...फुक्कटात पडेल!
डोळ्यातलं पाणी...मेंदूचा चखणा..
पण, थिजलेल्या ह्रदयाचाचं बर्फ़ हवा!
-सुप्रिया.
स्वामी तिन्ही जगाचा, आईविना भिकारी,
प्रेमिकेसाठी घेतो प्रियकर, उंच उंच भरारी,
मग सांगा, ताईविना दादा अन मुलीविना पालक,
हि कहाणी नाही का अधुरी......... ?
बाबांसाठी मुलगी असते स्वप्नातली परी,
'लेकच हवी' हा आग्रह कोणी न धरी,
जिवंत स्त्री गर्भाचा जन्मापूर्वी अंत करी,
मग सांगा, राक्षसच नांदतो ना यांच्या अंतरी......... ?
जन्म घेतला जिच्या पदरी,
ती एक मुलगीच, हे हि तो विसरी,
वंशाचा दिवा हवा आहे दारी,
मग सांगा, फक्त एका मुलासाठी,
आणखी किती लेकी धाडणार देवाघरी........ ?
मुलगी असते धनाची पेटी,
प्रकाश देणारी जीवन ज्योती,
मुलींशिवाय समाजाची होईल का हो प्रगती,
