..... तर तो/ती कुठलं गाणं म्हणेल? (भाग ८)

मे(खला) रे दी वानेपन की भी दवा नहीं?

आज किशोरकुमारचा जन्मदिवस आहे!

८/१४

दिनांक ४ ऑगस्ट २०२१ - ए आर रेहमानची आई त्याला सांगते, की अरे आज किशोरकुमारचा जन्मदिन आहे. रेहमानला कळत नाही, तारखेनी की तिथीनी. तो बाहेर जाऊन चंद्र बघतो आणि आईला त्या चंद्राच्या बदलत जाणाऱ्या कलेबद्दल सांगतो. ते तो कुठल्या गाण्यात सांगेल?

चला, क्लू देतो. गाणं हिंदी आहे. चंद्र सध्या कुठल्या पक्षात आहे ते बघणं महत्त्वाचं ठरेल.

क्लू क्र २ (ह्याचा काय उपयोग आहे माहीत नाही, पण) हे गाणं किशोर किंवा रेहमान ह्यांपैकी कुणाचंच नाही, नदीम श्रवणचं आहे.

चंद्राच्या कलेचा, तिथीचा, वाढदिवसाचा काही संबंध गाण्यात आहे का? आणि चंद्राच्या कलेबद्दल काय सांगतो तो? मला कोडं कन्फ्युजिंग वाटतंय.

अम्मा देख हाँ देख तेरा मुंडा (मून) बिगड़ा (big) जाए
???

हे उत्तर असेल तर झिलमिलला खरोखर दंडवत. _/\_
किंवा हा वद्य पक्ष असल्याने बिगडा जाए म्हणजे कमी कमी होतोय असंही असेल.

पण आत्ता कृष्ण पक्ष आहे त्यामुळे मून छोटा होता जाए याअर्थी बिगडा घेतलं पाहिजे

किंवा हा वद्य पक्ष असल्याने बिगडा जाए म्हणजे कमी कमी होतोय असंही असेल. >>> हो, हे बरोबर वाटतय

हे गाणं नदिम श्रवणचं आहे का? त्यांच्या दुसऱ्या क्लू प्रमाणे?

होय बघितलं, नदिम श्रवणचंच आहे गाणं.

नाही खरं. बाली ब्रह्मभट्टचं आहे असं दिसलं ऑनलाइन.

बाली ब्रम्हा भट्ट आणि अलका यादनीक सिंगर आहेत गाण्याचे

झिलमिल, उत्तर बरोबर आहे! खतरनाक!!

वद्य पक्ष असल्याने बिगडा जाए म्हणजे कमी कमी होतोय असंही असेल. >> बरोबर. तसंच आहे ते.

८/१४

दिनांक ४ ऑगस्ट २०२१ - ए आर रेहमानची आई त्याला सांगते, की अरे आज किशोरकुमारचा जन्मदिन आहे. रेहमानला कळत नाही, तारखेनी की तिथीनी. तो बाहेर जाऊन चंद्र बघतो आणि आईला त्या चंद्राच्या बदलत जाणाऱ्या कलेबद्दल सांगतो. ते तो कुठल्या गाण्यात सांगेल?

उत्तर (झिलमिल)

अम्मा देख, तेरा मून-डा बिगडा जाए

८/१५

बंडू आणि त्याची आई शेवटी कृष्णपक्षातील सप्तमीच्या त्या रात्री चालत चालत एकदाचे त्या डोंगराच्या पायथ्याशी असलेल्या गुप्त गुहेपाशी पोचले. त्या गुहेतल्या सातव्या दालनातल्या सातव्या फडताळातल्या सातव्या चोरकप्प्याची फळी उचकटल्यावर त्याखाली त्यांना त्यांच्या पूर्वजांनी ठेवलेल्या धनाची घागर गावणार होती. अर्थात अश्या बहुमूल्य ठेव्यापर्यंत पोचण्याचा मार्गही सहजसाध्य असणारा नव्हता. तोही तितकाच खडतर होता. किंबहुना आपल्या पुढच्या पिढीतील जो कोणी आपल्या बुद्धीमत्तेच्या जोरावर पहिल्याच प्रयत्नात हा अवघड मार्ग पार करून ठेव्यापर्यंत पोचू शकेल त्यालाच तो धनसंचय मिळावा अशी योजना मोठ्या खुबीने त्यांच्या पूर्वजांनी करून ठेवली होती. गेले कित्येक महिने बंडू आणि त्याच्या आईने या मोहिमेच्या तयारीसाठी अगदी कमालीच्या चिकाटीने खर्ची घातले होते. या गूढातला एक एक धागा, एकेक दुवा, यांचा कमालीच्या संयमाने संबंध जोडत जोडत ते आजच्या क्षणापर्यंत पोचले होते. या त्यांच्या कष्टाचे, अभ्यासाचे सार असे होते की - गुहेत प्रवेश मिळवण्यासाठी त्यांना विशिष्ट वाक्ये उच्चारायची आवश्यकता होती. पण ही काही ठराविक वाक्ये नव्हती तर त्या क्षणाला त्या गुहेच्या आजूबाजूला ज्या गोष्टी आढळतील, त्यावरून ती वाक्ये त्यांना जुळवायची होती. ती वाक्ये उच्चारताच गुहेच्या तोंडावरची माती आपोआप ढासळून त्यांना आत प्रवेश मिळणार होता. आत प्रवेश मिळताच एकाने पुढे चालायचे आणि दुसर्‍याने बरोबर त्याच्या पावलांच्या ठश्यांवर आपली पावले टाकून त्याच्यामागून चालणे आवश्यक होते. वाक्ये बरोब्बर जुळली तर या सगळ्या कष्टाचे चीज होणार होते.

शेवटी ते आज इथे आले होते. इथे आल्यावर त्यांनी गुहेच्या आजूबाजूच्या परिसराचा अगदी डोळ्यात तेल घालून आढावा घ्यायला सुरुवात केली. सगळ्यात आधी त्यांना गुहेच्या तोंडावरच्या भिंतीवर वरच्या दिशेला तोंड केलेले सात बाण आढळले. चांगले टोकदार बाण होते. पण होते मातीचेच! बाण म्हणावे की माती? जवळच्या एका चाफ्याच्या झाडावर एक गुबगुबीत घुबड बसले होते आणि आज ते गुहेच्या तोंडाजळ असलेल्या पाणवठ्यातल्या मगरीला एकसारखे हाका मारत होते. बंड्याच्या चेहर्‍यावरचे खोल विचारपूर्वक भाव बघून आपल्या बंडूल्याला आता नक्की काहीतरी हुकमी लिंक लागली आहे याची आईला खात्री पटली. थोड्याच वेळात त्याने आईला आत प्रवेश करण्यास सज्ज होण्यास सांगितले. ती पुढे राहणार होती. बंडू तिच्या पाठीमागे राहून ती जुळवलेली परवलीची वाक्ये उच्चारणार होता. गुहेचे तोंड मोकळे होताच आई पुढे आणि तिच्या मागून तो ठश्यांचा नियम पाळून बंडू आत जाणार होता. आई थोडी साशंक होती. ते पाहून बंडू एक गाणे म्हणतो. त्यात ती दोन परवलीची वाक्ये असतात आणि नंतर आईला तू पुढे चाल मी मागून येतोय हा संदेश. अशी दोन पाखरे एका गाण्यात (मातीच्या बाणात?) बंडू मारतो. मातीचे बाण, मगरीला आमंत्रण आणि आईला खुलासा इ. सगळ्या गोष्टी कोणत्या एकाच गाण्यातून बंड्याने साधल्या असतील बरे?

मामी, ते 'डा' उगाचच नव्हतं हा! अम्मा आणि डा हे तमिळ पार्श्वभूमी एस्टॅब्लिश करण्यासाठी होतं. बाकी मात्र उगाचच

८/१५

शर्म आती (शर माती) है मगर आज ये कहना होगा

हरचंद, बरोबर! __/\__

८/१५

बंडू आणि त्याची आई शेवटी कृष्णपक्षातील सप्तमीच्या त्या रात्री चालत चालत एकदाचे त्या डोंगराच्या पायथ्याशी असलेल्या गुप्त गुहेपाशी पोचले. त्या गुहेतल्या सातव्या दालनातल्या सातव्या फडताळातल्या सातव्या चोरकप्प्याची फळी उचकटल्यावर त्याखाली त्यांना त्यांच्या पूर्वजांनी ठेवलेल्या धनाची घागर गावणार होती. अर्थात अश्या बहुमूल्य ठेव्यापर्यंत पोचण्याचा मार्गही सहजसाध्य असणारा नव्हता. तोही तितकाच खडतर होता. किंबहुना आपल्या पुढच्या पिढीतील जो कोणी आपल्या बुद्धीमत्तेच्या जोरावर पहिल्याच प्रयत्नात हा अवघड मार्ग पार करून ठेव्यापर्यंत पोचू शकेल त्यालाच तो धनसंचय मिळावा अशी योजना मोठ्या खुबीने त्यांच्या पूर्वजांनी करून ठेवली होती. गेले कित्येक महिने बंडू आणि त्याच्या आईने या मोहिमेच्या तयारीसाठी अगदी कमालीच्या चिकाटीने खर्ची घातले होते. या गूढातला एक एक धागा, एकेक दुवा, यांचा कमालीच्या संयमाने संबंध जोडत जोडत ते आजच्या क्षणापर्यंत पोचले होते. या त्यांच्या कष्टाचे, अभ्यासाचे सार असे होते की - गुहेत प्रवेश मिळवण्यासाठी त्यांना विशिष्ट वाक्ये उच्चारायची आवश्यकता होती. पण ही काही ठराविक वाक्ये नव्हती तर त्या क्षणाला त्या गुहेच्या आजूबाजूला ज्या गोष्टी आढळतील, त्यावरून ती वाक्ये त्यांना जुळवायची होती. ती वाक्ये उच्चारताच गुहेच्या तोंडावरची माती आपोआप ढासळून त्यांना आत प्रवेश मिळणार होता. आत प्रवेश मिळताच एकाने पुढे चालायचे आणि दुसर्‍याने बरोबर त्याच्या पावलांच्या ठश्यांवर आपली पावले टाकून त्याच्यामागून चालणे आवश्यक होते. वाक्ये बरोब्बर जुळली तर या सगळ्या कष्टाचे चीज होणार होते.

शेवटी ते आज इथे आले होते. इथे आल्यावर त्यांनी गुहेच्या आजूबाजूच्या परिसराचा अगदी डोळ्यात तेल घालून आढावा घ्यायला सुरुवात केली. सगळ्यात आधी त्यांना गुहेच्या तोंडावरच्या भिंतीवर वरच्या दिशेला तोंड केलेले सात बाण आढळले. चांगले टोकदार बाण होते. पण होते मातीचेच! बाण म्हणावे की माती? जवळच्या एका चाफ्याच्या झाडावर एक गुबगुबीत घुबड बसले होते आणि आज ते गुहेच्या तोंडाजळ असलेल्या पाणवठ्यातल्या मगरीला एकसारखे हाका मारत होते. बंड्याच्या चेहर्‍यावरचे खोल विचारपूर्वक भाव बघून आपल्या बंडूल्याला आता नक्की काहीतरी हुकमी लिंक लागली आहे याची आईला खात्री पटली. थोड्याच वेळात त्याने आईला आत प्रवेश करण्यास सज्ज होण्यास सांगितले. ती पुढे राहणार होती. बंडू तिच्या पाठीमागे राहून ती जुळवलेली परवलीची वाक्ये उच्चारणार होता. गुहेचे तोंड मोकळे होताच आई पुढे आणि तिच्या मागून तो ठश्यांचा नियम पाळून बंडू आत जाणार होता. आई थोडी साशंक होती. ते पाहून बंडू एक गाणे म्हणतो. त्यात ती दोन परवलीची वाक्ये असतात आणि नंतर आईला तू पुढे चाल मी मागून येतोय हा संदेश. अशी दोन पाखरे एका गाण्यात (मातीच्या बाणात?) बंडू मारतो. मातीचे बाण, मगरीला आमंत्रण आणि आईला खुलासा इ. सगळ्या गोष्टी कोणत्या एकाच गाण्यातून बंड्याने साधल्या असतील बरे?

उत्तर : हरचंद पालव
(शर माती है, मगर आज ये ) कहना होगा (ही दोन वाक्य पासवर्ड म्हणून म्हणावी लागतील)
अब हमें आप के कदमों ही मे रहना होगा (बंडूला आईच्या पावलावर पाऊल टाकून चालावे लागणार आहे)

शर्म आती हैं मगर, आज यह कहना होगा
अब हमें आप के कदमों ही मे रहना होगा

मामी,

वा! मला आयुष्यात पहिल्यांदाच जमलंय उत्तर बरोबर द्यायला. त्याबद्दल मी स्वतःला अर्धी झुमरी तलैया बक्षीस देतो.

मस्त!

आयला डोक्याची पार मंडई झाली. आपल्याला काय यायचं नाही हे प्रकरण. ह पां च्या कोड्यात तर मी काय काय विचार केला : कि शोर कु मार , रेम मान , चांद, चंदा कला, मून, त्यात कृष्ण पक्ष

पण गाणं वेगळंच निघालं : भ्यां ssss