अमानवीय...?

dreamgirl
तुझा स्टँड मस्त आहे!

अमानवीय नाही पण मला आलेले ३-४अनुभव शेअर करते...

२००५ मधे माझा वडिलांचं अ‍ॅक्सिडेन्ट्ली निधन झाले. खरे कारण आम्हाला समजलं नाही आजुनही ती वेगळी गोष्ट.
बाबा गेल्यावर त्यांचं कार्य उरकुन आम्ही घरी आलो तेव्हा काही दिवस मला त्यांच्या कामावरुन यायच्या वेळेस घरात त्यांच्या घामाचा वास यायचा..म्हणजे कामावरुन आल्यावर पुर्वी त्यांच्या शरिराला जो स्मेल येत असे तसाच..आर्धा तास येउन मग तो बंद व्हायचा. मी मनाच समाधान करुन घेतल होतं की मी फार विचार करते म्हणुन अस होत असेल.

दुसर म्हणजे एक दिवस रात्री किचन ची लाईट आपोआप चालु झाली बटनाचा आवाजही झाला. कशी चालु झाली कोणास ठाउक. मॉम घाबरली फारच तेव्हा तीला समजवावं लागलं की कदाचीत पाल गेली असेल बटनावरुन म्हणुन झालं असेल किंवा लूज झालं असेल ते बटन.

काही दिवसांनी ड्रॉवर मधे ठेवलेली माझी बॅग बाहेर पडली होती अचानक. त्यातुन सर्व म्हणजे सर्व गोष्टी बाहेर आल्या होत्या. कशा ते देव जाणे. बरं हे झालं तेव्हा घरात कुणीच नव्हतं. मी हॉल मधे होती एकटीच आणि बेडरुम मधे हे घडले.

मग २०१० मधे आजोबांचे अचानक निधन तेही अ‍ॅक्सिडेन्ट ने च झालं .. ऑन द स्पॉट गेले. चेहरा पुर्ण गेला त्यामुळे बॉडी दाखवलीच नाही आम्हाला. ते गेले ऑगस्ट मधे. आणि डिसेंबर ला माझा साखरपुडा होता. तर तेव्हा पासुन मला ते ६-७ वेळ स्वप्नात दिसले होते. आणि तेही कसं की माझं लग्न आहे आणि आजोबा उत्साहाने सर्व काम करत आहेत वगैरे. दर वेळेला माझं लग्न वेगवेगळ्या ठिकाणी आणि लोकं पण वेगळे. फक्त मी आणि आजोबाच काय ते ओळखीचे....

माहित नाही हे असं, आपण खुप विचार करतो एखाद्या गोष्टीचा म्हणुन होतं की खरच काही असतं या मागे. आता असं काहीच जाणवत नाही किंवा भास होत नाही..

ह्या आत्म्यांची शांती करायचा काहीच उपाय नसतो का? केले सगळे उपाय केले होते तेव्हा.
या घरात आल्यावरच माझ्या बद्द्ल खुप चांग्ल्याच गोष्टी घड्ल्या, काही वाईट नाही घड्ल, पण जे काही आहे तिथे ते आम्हाला ते घर सोडुन जाउ देत नाहि , गुडिपाड्व्या च्या दिवशी च तिने आत्मह्त्या केलि होती या पाड्व्याला ९ वर्ष होतिल तीला. एक लहान मुल होत तिच २ वर्षांच पण ते वाचल यातुन ते मुल सकाळी तिच्याच पोटावर झोपलेल मीळाल पोलीसांना.

अनि, अपघाताने जाणार्‍यांच्या अतृप्त इच्छा राहिल्यामुळे त्यांचे आत्मे भटकत राहतात अशी समजूत आहे. तुझ्या वडीलांना तुमची वाटणारी काळजी आणि आजोबांना तुझ्या लग्नाबद्दल असणारी उत्सुकता यामुळे कदाचित त्यांचं अस्तीत्व तुला जाणवलं असणार. नव्हे ते दाखवून देत असणार.

स्वप्नात येणार्‍या मृत व्यक्ती जर तुम्हाला जास्त जवळच्या असतील तर त्यांचे अस्तीत्व मनात खोलवर कुठेतरी रूजल्यामुळे या आठवणी अशा अधूनमधून स्वप्नांच्या रूपाने डोके वर काढतात. तुझ्या आजोबांची तुअझं लग्न अटेंड करण्याची इच्छा अपूर्ण राहील्याने त्यांनी स्वप्नात येऊन तुला आशीर्वाद दिला समज
याविषयी रत्नाकर मतकरींची अशीच एक गोष्ट आहे लग्नाळू मुलीच्या वडीलांची मेल्यानंतरही तिचं लग्न बघण्याची इच्छा त्यांच्या आत्म्याला शरीरात बांधून ठेवते....

मलाही असे स्वप्नात अनेक अनुभव आले आहेत. लिहीनच त्यावर..

मलाही असे स्वप्नात अनेक अनुभव आले आहेत>>> +१ .पन मला नीट लिहता येत नाहीये.

लोकहो, वरचे काही अनुभव वाचून मनात आलेला एक प्रश्नः

(१) मला भूत बघायची / त्यांचे अस्तित्व जाणवते वगैरे अनुभव घ्यायची प्रबळ इच्छा आहे.
(२) माझा भुताखेतांवर जबरदस्त विश्वास आहे.

तरीही मला आत्तापर्यंत एकही अनुभव का येऊ नये?

(Premonition म्हणजे घडणार्‍या घटनांची पूर्वसूचना मिळणे याबाबतीतले अनुभव प्रचंड आहेत. पण आत्मा वगैरेंचे अनुभव शून्य)

याविषयी रत्नाकर मतकरींची अशीच एक गोष्ट आहे लग्नाळू मुलीच्या वडीलांची मेल्यानंतरही तिचं लग्न बघण्याची इच्छा त्यांच्या आत्म्याला शरीरात बांधून ठेवते..>>>>>>>>>> हो मी वाचली आहे.. बिल्डिंग पडुन ते मेलेले अस्तात..आणी मुलीच्या लग्नाची घाई करतात..

पन मला नीट लिहता येत नाहीये. >> अंकु प्रयत्न करा. वाचायला नक्की आवडेल.

नारबा, प्रबळ इच्छा आहे.>> म्हणूनच दिसत नसतील... अचानक दिसतील... !!

नारबा,

तुमचा राक्षस गण दिसतो आहे. माझाही तोच गण आहे. त्यामुळे मला भुते दिसत नाहीत. पण अस्तित्व जाणवतं. त्याकरिता साधना असेल तर बरी पडते. केवळ विश्वासावर अनुभव येण्याची शक्यता कमीच असते. आणि अनुभव आला तरी तसा तो आल्याचं कळंत नाही.

आ.न.,
-गा.पै.

गामा_पैलवान, धन्यवाद. निराशा झाली तरी समाधानकारक उत्तर मिळाले.

नारबा, प्रबळ इच्छा आहे.>> म्हणूनच दिसत नसतील... अचानक दिसतील... !!>> धन्यवाद dreamgirl. आशा आहेत की दिसावे. पण दिसावेच असा आग्रह नाही. अस्तित्व जाणवले तरी चालेल. असो. शुभेच्छांसाठी धन्यवाद

लोकहो,

काल रात्री 'ते' आलं होतं. मी अर्धवट झोपेत होतो. नेहमीप्रमाणे छपरातून माळ्यावर आणि तिथून अलगद माडीवर उतरलं. इंग्लंडमधल्या बहुसंख्य घरात असतात तशी आमच्या घराची शयनगृहे माडीवर आहेत. बाहेरून चालत गेलेलं कळलं. जमीन करकरली. पण फार चाललं नाही. एखाद दोन पावलं टाकली असतील. तोवर मला परत झोप लागली. नंतर परत माळ्यावर गेल्यासारखं वाटलं. दिसलं काहीच नाही म्हणा. फक्त हालचाल जाणवत होती. परत झोपी जाण्यापूर्वी 'सुखी रहा' म्हणून इच्छा व्यक्त केली.

आ.न.,
-गा.पै.

अनिश्का, मतकरींच्या गहिरं पाणी या पुस्तकावर झी मराठीने काढलेल्या मालिकेतही या गोष्टिचा समावेश होता त्यामुळे मी ही गोष्ट पाहिली आणि वाचली सुद्धा...

नमस्ते

मला आलेला अनुभव अमानवीय आहे का नाही मला माहित नाही .... पण होत अस कि....

मी जेव्हा गाढ झोपलेलो नसतो ...म्हणजे झोपेच्या गुहेत प्रवेश करतानाची वेळ ..म्हणजे आपल्यायला बाहेरच्या जाणीव थोड्या कमी झालेल्या असतात तेव्हा ......मी अंगावर पूर्ण पांघरून घेतालावर काही मिनिटांनी जर मला पांघरून काढायचे असेल तर अजिबात काढता येत नाही... म्हणजे माज्यात तेवढी ताकदच नसते... हळू हळू श्वास वाढतो .... जीव गुदमरतो... आणि खुप ताकदीने मग काही मिनिटांनी मग पांघरून बाजूला करून मी श्वास घेऊ शकतो.... त्या दरम्यान मला पाय देखील हलवता येत नाहीत... आवाज हि निघत नाही आणि डोळे पण उघडत नाही.....

हा अनुभव मी खूप वेळा घेतलाय ... कुणी सांगू शकेल का कारण....आणि हो ... मी हा अनुभव प्रथमच सांगत आहे....

(टायपिंग चुकीबद्दल माफी असावी ..प्रथमच लिहित आहे मायबोलीवर...)

राहुल वर कोणीतरी म्हटल्याप्रमाणे स्लीप पॅरॅलिसीस चा प्रकार असू शकतो. http://en.wikipedia.org/wiki/Sleep_paralysis

dreamgirl....

महितिबद्द्ल धन्यवाद ....

त्या लेखामधलि खालिल ओळ वाचुन जिव भांड्यात पडला ....

Sleep paralysis poses no serious health risk to those that experience it, despite the fact that it can be an intensely terrifying experience

टायपिंग चुकिबद्दल परत क्षमा असावी ....

अजून एक अनुभव .. पण हा मला नाही तर माज्या वडिलांना आला आहे...

मी जिथे राहतो ..बरोबर त्याच्या वर जो Flat आहे .... तिथे काही वर्षापूर्वी एका मुलाने आत्महत्या केली होती ....दहावी मध्ये नापास झाला म्हणून ...खरे तर त्याला त्याचा आईच खूप pressure होत पास होण्यासाठी म्हणून घाबरून त्याने आत्महत्या केली.... त्यानंतर बरेच वर्ष ते घर रिकाम होत ..कुणीही विकत घेत नावात कि भाड्याने .....त्यानंतर एक डॉक्टर कुटुंब राहायला आले.... काही महिन्यानंतर त्या डॉक्टरना दुपारी कुणीतरी गालावर जोरात मारले असा वाटल... (त्यावेळी ते झोपले होते) त्यानंतर त्यांच्या आईला सुद्धा असाच अनुभव आला.... काही दिवसांनी त्यांनी ते घर सोडले...
नंतर ते घर रिकाम असताना माज्या वडिलांना वरून कुणीतरी स्टूल सरकवताना चा स्पष्ट आवाज आला ...(त्या मुलाने पंख्याला लटकून जीव दिला होता) अस दोन तीन वेळा झाल्यवर पुढच्यावेळी यांनी आवाज आल्याबरोबर वरती जाऊन बघितलं पण तरी कुणीच दिसलं नाही,,,,,

सध्या ते घरी मी विकत घेण्याचा विचार करत आहे... पण आई आणि वडिलांचा विरोध आहे (अर्थातच) ..
तुम्हाला काय वाटत हे घर घेण ठीक राहील का ?????
(तळटीप : त्या बाईला काही महिन्यापूर्वी एक मुलगा झाला सगळ्यांना वाटत कि हा "त्याचा" पुनर्जन्म आहे:)

लोक्स, ज्यांच्याकडे असे खूप अनुभव्/किस्से आहेत त्यांनी अजिबात वेळ न दवडता पटापट टायपा बघू

>>सध्या ते घरी मी विकत घेण्याचा विचार करत आहे... पण आई आणि वडिलांचा विरोध आहे (अर्थातच) ..
तुम्हाला काय वाटत हे घर घेण ठीक राहील का ?????

तुम्ही इनव्हेस्टमेन्ट म्हणून किंवा स्वस्तात मिळेल म्हणून विकत घ्यायचा विचार करताय का ते घर आवडलंय म्हणून? आवडलं असेल तर मग प्रश्नच नाही. पण इनव्हेस्टमेन्ट म्हणून किंवा स्वस्तात मिळेल म्हणून घेत असाल आणि पुढेमागे विकायचं झालं तर त्याला ह्या घटनेमुळे गिर्‍हाईक मिळेल का ह्याचा विचार करा. तसंच तुमचा अश्या गोष्टींवर विश्चास नसेल किंवा भीती वाटत नसेल तर प्रश्न मिटला. पण जर तसं नसेल आणि उद्या तिथे काही अनुभव आला तर तिथे राहू शकाल का?

बाकी ऐकावे जनाचे करावे मनाचे हेच खरं.

माझ्या एका जवळच्या मैत्रीणीच्या आईचा खून झाला होता त्यांच्या राहत्या घरी गळा चिरून... मला त्या बातमीने खूप अस्वस्थ केले होते. बरेच दिवस लागले मला त्या धक्क्यातून सावरायला. त्या मैत्रीणीचं आणि माझं एकमेकींच्या घरी अगदी खाणं-पिणं, राहाणं असे लहानपणापासून म्हणून कदाचित जास्तच जाणवलं असावं मला. तर या मैत्रीणीच्या आईने दोनवेळा स्वप्नात मला दर्शन दिलं.

मैत्रीणीचं नॉव्हेल्टीज चं आणि जनरल स्टोअर आहे. मी माहेरी गेले की सटरफटर किरकोळ खरेदीसाठी त्यांच्याच दुकानात जाते. आताही तशीच गेले आहे. मला काहीतरी विशेष अ‍ॅक्सेसरी हवेय. म्हणून त्यांच्या सेल्सगर्लने मला वरच्या माळ्यावर पाठवलं जिथे जास्तीचं सामान ठेवलं जाई. अरूद बोळातून गेलं की वळणावळणांचा लाकडी अरूंद जिना, पहील्या मजल्यावर दुकानातील जास्तीचे सामान आणि त्यावरच्या मजल्यावर घर. मी दबकत दबकत चालत होते. अंधूक प्रकाश होता. तेवढ्यात कोपर्‍यात पाठीमागे कोणीतरी आलेय असा भास झाला. मला वाटलं मघाची सेल्सगर्ल असावी. मागे वळून तिला काही बोलणार तोच माझी दातखिळी बसली. कोपर्‍यात मैत्रीणीची आई उभी होती. माझ्या पाठीमागेच अगदी जवळ, हाताच्या अंतरावर! नेहमीची फिकट रंगाची नाजूक फुलांची डिझाईनवाली साडी नेसून पण चेहरा फिकुटलेला, विटलेला (नेहमी छान सजून असायची, दुकानात आलेल्या नवीन अ‍ॅक्सेसरीज आवर्जून घालणारी, लांबसडक निमुळत्या नखांना नीटस नेलपेंट लावून...) डोळे विझलेले! टक लावून बघत होती माझ्याकडे. माझ्या पायाखालची जमीनच सरकली. दोन मिनीटं त्राण गेल्यासारखी मी तिथेच खिळून उभी होते. भानावर आले तशी पायर्‍या चुकवत धडपडत धावत सुटले. सेल्सगर्लने मागून आवाज दिला. दुकानातील इतर गिर्‍हाईकांना वाटलं असणार, मी काहीतरी उचलून पळतेय. मनात म्हटलं मरूंदेत! आधी निघूया बाहेर इथून. तर दुकानाच्या बाहेर पाय ठेवण्याआधी त्या मैत्रीणीच्या आईच्या भूताने माझ्या डोक्यावर ठाणकन प्लास्टीक बॅटने प्रहार केला. आणि मी इथे झोपेतून खडबडून जागी झाले. घामाने पूर्णपणे डबडबून!

वॉव्,मधे अगदी मागे पडलेला हा धागा आता परत स्पीड ने धावत आहे.. खूपच थ्रिलिंग अनुभव आहेत सर्वांचे...

ड्रीमगर्ल... हॅट्स ऑफ गा बाई तुला... अजून तू त्याच त्याच घरात राहत आहेस.... ग्रेटेस!!!

अनिश्का सारखा अनुभव मलाही आलेलाय.. वडिल गेल्यावर चांगला एक महिन्याने, ते ही चायनाच्या राहत्या घरात

दादा वापरत असलेल्या पर्फ्यूम चा वास अचानकपणे दरवळला, ... एक दहा मिनिटांनी गायब झाला...

अन एक्स्प्लेनेबल

दुसर्‍यांदा स्वप्नात आलेली तेव्हा जिवंत होती. मी असंच दुकानात काहीतरी खरेदी करण्यासाठी गेलेय. मैत्रीणही आलेय माहेरी. ती मला काय हवंय ते शोधून देतेय. माझम तिच्या आईकडे लक्ष जातं. ती सुद्धा दुसर्‍या गिर्‍हाईकाला काय हवंय ते पाहण्यात गुंतलेय. मी चाचरत म्हटलं तुमच्यावर झालेल्या हल्ल्याबद्दल कळालं. भयानक! पण वाचलात ना तुम्ही! मैत्रीण रागाने म्हणाली, मग वाचली ते बघवत नाहीये का? मी आणखीनच बावचळून म्हणाले नाही नाही मला खूप बरं वाटलं आणि वाईट यासाठी की मी साधी चौकशीसुद्धा करायला येऊ शकले नाही. तितक्यात मैत्रीणीची आई वरून काहीतरी काढण्यासाठी उठते आणि मला तिच्या गळ्यावरची जखम शिवलेल्या खुणा दिसतात, अगदी या कानापासून त्या कानापर्यंत पसरलेल्या! पुन्हा माझं झोपेतून उठणं घामाने डबडबून! हॉरीबल अनुभव होते दोन्ही. बहुदा तिचा असा अचानक अनपेक्षित दारूण अंत आणि मी तिच्या शेवटच्या दर्शनालाही जाऊ न शकल्याचा सल होता माझ्या मनात.

ड्रीमगर्ल... उगाच न्हाय तुझी आय डी... स्वप्न सुंदरे...

dreamgirl.... अनुभव चांगलाच फाडू आहे.... आणि तू तर एकदम (रामू ) स्टायलिने सांगितलाय .....

अजून बरेच अनुभव आहेत पोतडीत! रामू स्टाईलने धापधाप पिक्चर्स पाडता येतील एवढे

ड्रीम गर्ल .ग्रेटच आहेस तू आत्ता रात्री सात/साडेसातला वाचतानाही थरथरतेय . जाऊदे उद्या दिवस उजेडी वाचेन झाल

रणथंबोर, मलाही असे अनुभव आले आहेत. बर्याचदा झोपेतुन जागे होताना येतात. पहिल्या वेळेस चांगलीच घाबरले होते, पण नंतर तेव्हढी भिती नाहि वाटली

माझा अनुभव. अमानवीय आहे का माहीती नाही पण अतर्क्य नक्कीच आहे.
बॅचलर असताना मी आणि माझा मित्र आम्ही भाड्याच्या फ्लॅट मधे कर्वे नगरात राहात होतो. फ्लॅट ३ रुम्स चा आणि सगळ्यात वरच्या मजल्यावर होता. घरात फर्निचर असं काही खास नव्हतच. मी आतल्या खोलीत आणि मित्र बाहेरच्या खोलीत असे झोपत असु. मित्राने सोनी चा वॉकमन नवीनच आणला होता त्याला छोटे स्पीकर्स होते. आम्ही बरेचदा रात्री वॉकमन वर गाणी ऐकून मग ११-११.३० ला झोपायचो. त्यादीवशी मित्र त्याच्या कंपनीतल्या मिंत्रांसोबत ट्रीप ला गेला होता त्यामूळे मी एकटाच. मी नेहेमी प्रमाणे गाणी स्पीकर वर न ऐकता हेड फोन वर ऐकली. गाणी ऐकून झाल्यावर रशीद खान ची ९० मिनिटांची एक कॅसेट ऐकायला घेतली..१० एक मिनीटे ऐकल्यावर सधारण ११ वाजता झोपायचं म्हणून वॉकमन बंद केला. (एकंदरीत मी जवळपास सव्वा तास वॉकमन वर गाणी ऐकली) हेड फोन ची वायर व्यवस्थित वॉकमन ला गुंडाळून वॉकमन जवळच्या शेल्फ वर ठेवून झोपलो. कींचित आवाजाने ही मला पटकन जाग येते. त्या रात्री मला त्या हेड फोन मधून मीच झोपण्या पूर्वी ऐकत असलेल्या कॅसेट च्या बारीक गाण्याने जाग आली. मी ऐकत असलेल्या कॅसेट च्या बी साईड चा शेवटचा भाग सुरू होता. मला आधी वाटलं की चुकून झोपण्या पूर्वी माझ्याकडूनच वॉकमन सुरु राहीला असेल म्हणून मी बंद केला आणि मोबाईल वर वेळ बघीतली.. पहटेचे ३.३० वाजले होते. आणि मग मला हळूच एक एक गोष्ट स्ट्राईक व्हायला लागली:
१. मी ११.३० वाजता वॉकमन बंद केला त्याआधीच जवळपास सव्वा तास गाणी ऐकली होती. वॉकमन ची बॅटरी फार फार तर अडीच तास चालते. मी वॉकमन व्यवस्थित बंद केला होता हे मला चांगलं आठवत होतं तरी असं धरून चाललो की बंद करायचा राहून गेला तर ११.३० ते ३.३० म्हणजे जवळपास ४ तास वॉकमन सुरु राहाणं अशक्य होतं.
२. झोपण्यापूर्वी मी ए साईड ऐकत होतो ती आता बदलून बी साईड सुरु होती पण हा वॉकमन ऑटो रीव्हर्स नव्हता त्यामूळे कोणी साईड बदलल्याशिवाय बी साइड लागणं शक्य नव्हतं.
३. माझी वेळ बघण्यात चूक झाली असेल म्हणून मी दिवा लाउन मोबाईल वर वेळेची खात्री करुन घेतली तर खरच पहटेचे ३.३५ झाले होते.
४. वॉकमन ची बॅटरी बघीतली तर ती फुल्ल चार्ज.
मग मात्र माझी टरकली. झोपेत चालणं वगरे असली काही सवय मला नाहीच त्यामूळे झोपताना चुकून वॉकमन सुरू राहीला इतपर्यंत समजू शकतो पण मीच झोपेत बॅटरी चार्ज केली हे पचायला कठीण होतं.
तरी सुध्दा मित्र माझी उगच खेचेल म्हणून मी मित्राला ह्यातलं काही सांगितलं नाही. काही दिवसांनी तर मी हे विसरुनही गेलो. ह्या गोष्टीला दोन तिन महीने झाले असतील,
शनीवार असल्यामूळे आम्ही दोघही घरीच होतो. दुपारचं जेवता जेवता गाणी ही सुरु होती आणि अचानक मित्र
म्हणाला की काल झोपेत मला असा भास झाला की कुणितरी येउन आपला वॉकमन ऑन करून गेला. उठून बघितलं तर वॉकमन ऑन होता. मला वाटलं की तुच आहेस. मी आत येउन पण बघितलं पण तु झोपला होतास. आणि हा अनुभव त्याला एकदा नाही दोन तीन दा आला होता.
मी ही माझा अनुभव सांगितला. त्या नंतर आमच्या दोघांचीही टरकली होती.
बरयाचदा बाहेर च्या खोलीत कुणी चालतं आहे असा भास दोघांनाही कित्येक दा व्हायचा.. पण कुणीच नसायचं.. या व्यतिरीक्त काही खास त्रास झाला नाही. उलट तो फ्लॅट आम्हाला लकीच होता.

माझ्या मोठ्या ताई बरोबर आणि माझे पती आकाश ह्यांच्या बरोबर मी पाहिलेल्या स्वप्नान बद्दल बोलले होते आज प्रथमच ओपेन फोरम वर त्याबद्दल लिहावायाचा प्रयत्न करते आहे. हि सगळी स्वप्ने गेल्या काही वर्षान मधील आहेत. माझं High school संपले आणि काही काळातच मी पुढील शिक्षणा साठी अमेरिकेत आले त्या मुळे ह्या स्वप्नानमधील व्यक्तींना मी शेवटचे भेटले होते त्याला एक तपा पेक्षा जास्त काळ उलटून गेला.

स्वप्न पहिले:
आई च्या घर शेजारी राहणाऱ्या एक बाई त्यांना आम्ही आनंद दादा ची आई म्हणायचो. मी भारतात असताना माझा कधीही त्यांच्या बरोबर जास्त संवाद न्हवता. आईच्या आणि माझ्या संवादा मध्ये सुधा कधीच त्यांचा विषय न्हवता. मी त्यांना विसरूनच गेले होते. एकदा माझ्या स्वप्नात मी त्यांना पाहिलं. अगदी सहज त्या आई बरोबर आईच्या घरात गप्पा करत बसल्या आहेत आणि मी बाजूलाच बसून होते. फक्त जाताना त्यांनी मला नीट सांभाळून जा इतके म्हणाल्या आणि गेल्या. नंतर पुढील आठवड्यात आई ला विचारले आनंददादा च्या आई कशा आहेत बरीच वर्षे झाली त्यांना भेटून. आई ने सांगितले अगं दोन दिवसांपूर्वी त्या गेल्या.
स्वप्न दुसरे:
अगदी असाच अनुभव अजून एकदा आला. ह्या बाई सुधा आईच्या शेजारीच राहणाऱ्या. ह्यांचा आणि माझा शेवटचा संवाद भारतात असताना, पुन्हा आईच्या आणि माझ्या संवादा मध्ये सुधा कधीच त्यांचा विषय न्हवता. असंच एकदा ह्या स्वप्नात दिसल्या आई बरोबर गप्पा करत बसल्या होत्या आणि मी बाजूलाच बसून होते. असंच काही बोलल्या आणि गेल्या त्यानंतर मी पुढील दोन दिवसात आईला विचारले त्या शेजारच्या उमाच्या आई कशा आहेत तर आई म्हणाली त्या हॉस्पिटल मध्ये होत्या कालच गेल्या.

ह्या नंतर अशीच स्वप्ने मला माझे मामा आणि मामी ह्यांच्या बद्दल सुधा पडली होती ते दोघे जाण्याआधी. माझी आणि मामांची भेट मी अमेरिकेत येण्यापूर्वी झाली होती. आम्ही एकत्र lunch केले होते आई, मामा आणि मी. स्वप्नात अगदी तोच दिवस बाहेर पडणारा पाउस थोडासा अंधार आम्ही तिघे बसून जेवतो आहोत अगदी सगळ तसच जाताना मामानी बाय केले आणि जपून जा इतके म्हणून माझ्या डोक्यावर हात ठेवला आणि गेले. तेव्हा मी आई ला लगेच फोन करून विचारले आई मामा कसा आहे तर तेव्हा ती म्हणाली त्याला हॉस्पिटल मध्ये ठेवले आहे तुला आम्ही सांगितले नाही गेले काही दिवस आणि त्याच्या दुसर्या दिवशी ते गेले. मला फार भीती वाटत होती तेव्हा आईला सुद्धा नाही सांगू शकले मी कारण तिचा तो एकुलता एक भाऊ आणि त्या दोघांचे एकमेकांवर खूप प्रेम. तिला अजून त्रास द्यावा असे नाही वाटले.
मामी गेल्या तेव्हा सुधा असेच एक स्वप्न पाहिले होते. जणू काही त्या जाणार आहेत त्याची चाहूलच पण त्यांची दृष्टी गेली आहे हे मला त्या स्वप्नात पहावयास मिळाले तो पर्यंत मला हे काहीच माहीत न्हवते.

घरात मी सगळ्यात लहान त्या मुळे मला कुणी काही दुखद असेल तर सहसा सांगत नाही. माझ्या ह्या स्वप्नान बद्दल सहसा माझ्या जवळच्या व्यक्तीन मध्ये मी कधीच काही बोलले नाही मला थोडं awkward वाटते. माझे पती आकाश ह्यांच्या बरोबर माझी चर्चा होते, डॉक्टर असल्या मुळे त्यांना ह्या गोष्टी योगायोग वाटतात Medical science मध्ये सहसा ह्या गोष्टीना जास्त महत्व नसावे. तसा पहिले तर ह्या सगळ्या गोष्टी विश्वास ठेवायला कठीणच आणि सिद्ध करणे त्याहून कठीण त्या मुळे मी ह्या घटनांना योगायोगच मानते.

आज प्रथमच स्वतःबद्दल आणि इतक्या जवळच्या विषयावर मायबोलीवर लिहावायाचा प्रयत्न केला आणि खरच अगदी मोकळे झाल्या सारखे वाटते आहे.

शुद्धलेखनाच्या चुकां कृपा करून माफ करा आणि काही बदल करावेसे वाटत असतील तर नक्की सुचवा. म्हणजे मला अजून चांगले मराठी लिहावयास जमेल.

बाप रे! सगळे अनुभव वाचून जाम घाबरायला झाले आहे! ड्रीमगर्ल मानसी धन्य आहात तुम्ही!
वेळ पण काय साधल्येय मी! संध्याकाळी दिवे न लावता घरी एकटी असताना वाचत्येय!

अनन्या... मला तरी हे सिक्स सेन्सचे प्रकरण वाटते...