अमानवीय...?

Submitted by आशुचँप on 27 November, 2009 - 09:06

आपल्यापैकी किती जणांचा भुता-खेतांवर विश्वास आहे?
मला मान्य आहे हा खूपच वादाचा मुद्दा आहे. काही जण याचे कट्टर समर्थक असतील तर काही विज्ञाननिष्ठ हे सगळे थोतांड म्हणून उडवून लावतील. मी स्वत:ही या जगात भुता-खेतांची वस्ती असेल असे मानत नाही. तरीदेखील मी हा विषय का आणतोय हे जाणण्यासाठी पुढील अनुभव वाचा.
प्रसंग १ - माझा ट्रेकींग-गुरू उमेशबरोबर आम्ही हरिश्चंद्रगडाचा बेत आखला. होय-नाही करता करता चौघेजण गाड्यांवरून निघालो. मंचर-आळेफाटा-खुबीफाटा मार्गे खिरेश्वरला पोचलो तेव्हा दिवस कलायला लागला होता. तेव्हा वेळ न घालवता पटकन चहा मारून चालायला सुरूवात केली. दाट जंगलातून वाट काढत जेव्हा टोलारखिंडीत पोहोचलो त्यावेळी चांगलाच अंधार पडला होता.
आजुबाजूचे वातावरण अन्य वेळी खूप छान वाटले असते, पण एकतर उमेश वगळता बाकी तिघे पहिल्यांदाच हरिश्चंद्रगडावर येत होतो. त्यातून या अशा अंधार्‍या रात्री (नंतर लक्षात आले त्या दिवशी अमावस्या होती), दाट जंगलात झाडांच्या अस्ताव्यस्त पसरलेल्या फांद्या, खिंडीच्या कोंदट जागेत भयाण वाटत होत्या.
मला वाचल्याचे आठवले की खिंडीमध्ये एक व्याघ्रशिल्प आहे. मी सहज त्याला विचारले "अरे खिंडीत एक व्याघ्रशिल्प आहे ना? कुठे आहे ते?"
त्याने मी जिथे बसलो होतो तिथे टॉर्चचा लाइट टाकला आणि म्हणाला "ते काय तुझ्या मागे"
मी मागे वळून पाहीले आणि एकदम दचकलो. माझ्या मागेच लालभडक शेंदूर फासलेले वाघोबा होते.
मनावर भितीचा अंमल बसत असतानाच आम्ही पुढे चालायला सुरूवात केली. रॉक्-पॅच ओलांडून वरती आलो. अमावस्या असल्यामुळे रात्र जास्तच अंधारी वाटत होती. त्यात कसा कोण जाणे उमेश वाट चुकला. फिर-फिरूनही वाट सापडेना तेव्हा थोडा वेळ थांबायचा निर्णय घेतला.
डिसेंबर असल्याने थंडी बर्‍यापैकी होती. एक मोकळी जागा पाहून बसलो. तोपर्यंत उमेशने पालापाचोळा गोळा करून शेकोटी पेटवली. जरी तो एकदम नॉर्मल असल्याचे दाखवत होता तरी त्याची अस्वस्थता आम्हा तिघांनाही जाणवली. त्याला विचारले तर त्याने उडवून लावले. शेवटी अगदी खनपटीलाच बसलो तेव्हा कुठे म्हणाला "मला या अशा ठिकाणी अजिबात रात्र काढायची नाहीये. फार वाईट अनुभव आहे" त्या ठिकाणी रात्र काढायची आमचीही अजिबात इच्छा नव्हती, तरीपण त्याला अनुभव काय आलाय हे ऐकण्याची जबरदस्त इच्छा झाली.
सगळ्यांनी अगदी आग्रह केल्यानंतर कुठे तो तयार झाला. आम्ही पुढे सरसावून बसलो, सगळे लक्ष त्याच्याकडे लागले. शेकोटीचा तांबडालाल उजेड त्याच्या चेहर्‍यावर पडत होता. आजुबाजूचा भयाण अंधार विसरायला झाला. त्याने जो अनुभव सांगीतला तो त्याच्याच शब्दात.................
साधारण तीन वर्षापूर्वी मी माझ्या काही मित्रांबरोबर या ट्रेकला आलो होतो. आमच्यामध्ये एक फडतरे म्हणून एक जण होता. तो पहिल्यांदाच ट्रेकला येत होता. आत्ता आपण आलो तसेच तेव्हाही संध्याकाळी उशीरा चालायला सुरूवात केली. पण फडतरेला चालवेना आणि तो खालीच बसला. आम्ही त्याला कसाबसा आणखी चालवला पण त्याचा स्टॅमिना अगदीच संपला होता. शेवटी असेच जंगलात थांबायचे ठरवले. सगळेजण ओळीत झोपलो, अर्थातच फडतरे मधे.
रात्री अचानक जाग आली ती फडतरेच्या आवाजामुळे. तो एकदम जोरजोराने ओरडत होता. मला पहिले काही समजेना. आधी वाटले त्याला साप - वगैरे चावला की काय. सगळेजण त्याभोवती गोळा झाले.
तो नुसताच ओरडत होता "नाही नाही ... नको नको"
त्याला शांत करायचा प्रयत्न केला पण तो काही ऐकेना. शेवटी एकजण पुढे झाला आणि त्याने खाण्णकरून त्याला मुस्कडले. त्याचा आवाज तर बंद झाला. तसाच मुसमुसत थोडा वेळ पडून राहीला. नंतर त्याने जे सांगितले ते असे -- त्याला म्हणे स्वप्नात दोघेजण दिसले. ते त्याला म्हणत होते की तु आमच्याबरोबर चल.
अर्थातच आम्ही हा सगळा प्रकार हसण्यावारी नेला. त्याची जाम टिंगल-टवाळी पण केली. या प्रकारानंतर झोप कोणालाच आली नाही. पहाटेपर्यंत इकडतिकडच्या गप्पा मारत बसलो.
सकाळी उठून गडावर गेलो. मंदीरापाशी पहातो तर ही गर्दी. गडावर काही उत्सव असल्याचे माहीत नव्हते. अजून पुढे गेलो तर दोन पोलिसही दिसले. आता आम्ही बुचकळ्यात पडलो. एवढ्या पहाटे पोलिस काय करतायत इथे?
एक गावकरी भेटला. त्याच्याकडून अशी माहीती मिळाली की काल गडावर एक ग्रुप आला होता. त्यातले काही जण पोहायला म्हणून पुष्करणी तळ्यात उतरले आणि बुडून मेले. त्यांच्या डेडबॉडीज काढायचे काम रात्रभर चालले होते. आत्त्ता कुठे त्या मिळाल्या.
अरेरे... का हे लोक असे करतात? असा विचार करत आम्ही आणखी पुढे गेलो. तोच फडतरे घाईघाईने माझ्या जवळ आला आणि म्हणाला "उम्या, आत्ताच्या आत्त्ता गड उतरायचा. काय वाट्टेल ते झाले तरी."
मला कळेना याला आता परत काय झाले.
त्याने मला हळूच बाजूला नेले आणि म्हणाला "अरे या दोन डेडबॉडीज दिसतायत ना? मला हेच दोघे काल रात्री न्यायला आले होते,"

विषय: 
अवांतर
Groups audience: 
धार्मिक
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users
शेअर करा

रिया, ही गोष्ट बर्‍याच लोकाना माहीत आहे.
आणि ती लिफ्ट्ची गोष्ट तर मी स्वतःच अनुभवली आहे. तरीपण आम्ही सगळे लिफ्ट्नच जायचो, ५ मजले रोज कोण चढून जाणार?
काही गडबड झाली की थोडे दिवस पायी जाणार पुन्हा लिफ्ट् continue.

Submitted by सुम on 13 June, 2013 - 04:43

अनिश्का, मी तुम्ही दिलेली लिंक वाचली. या धाग्यावर पहिल्यांदाच प्रतिक्रीया देतेय. रहावलं नाही. भयंकर कथा आहे हो! अजून अंगावर शहारे आहेत माझ्या!

Submitted by मुग्धमानसी on 13 June, 2013 - 04:59

अनिश्का,
मी नास्तिक आहे. माझा भूता- खेतांवर विश्वास नाहीच. पण 'गानू आजीची अंगाई' वाचून प्रथमच मला भीती वाटली. ऑफिसमध्ये असतानाही माझे ओठ कोरडे पडले. भयानक… मराठी गूढ कथा एखाद्या hollywood भयपटापेक्षाही जास्त परिणामकारक असू शकते याचे हे उदाहरण. अप्रतिम म्हणायला जीभ धजावत नाही… कारण हा शब्दही येथे थिटा पडेल. माझ्या अंगावर अजूनही सरसरून काटा येतोय…

Submitted by टोच्या on 13 June, 2013 - 05:30

>>तिथे फेज १ मधे इन्फोसिस च्या शेजारी एक मोकळी ईमारत आहे. ती आधी विप्रोने भाड्याने घेतली होती. पण त्यात काम करणार्‍या लोकाबरोबर काहीतरी विचित्र घडायला लागल. आज कोड लिहला की उद्या तो डिलिट झालेला असायचा .

हायला, टेक सॅव्ही भूत! सोर्स कन्ट्रोल सिस्टीममध्ये प्रॉब्लेम असला की होतं असं. ह्यात सुपरनॅचरल काही असेल असं वाटत नाही. बाकी काही डेव्हलपर्स असे असतात की त्यांनी लिहिलेलं कोड आपोआप डिलिट झालं तर बरं असंच वाटतं Proud

Submitted by स्वप्ना_राज on 13 June, 2013 - 06:08

'गानू आजीची अंगाई' >>>>>>>>>>>>> ह्या कथा असलेल पुस्तक मायबोलीवर उपलब्ध आहे बहुधा ... अंधारलेल्या वाटा/झपाटलेली वारी असच काहीतरी नाव होत त्या पुस्तकाच.. आनि अजुन अश्याच भयानक आनि काल्पनिक कथा होत्या त्यात

Submitted by अंकु on 13 June, 2013 - 06:38

फार भयाण आहे ते गानु आजीची अंगाई. खरे खोटे माहीत नाही, पण जर जगात असे अतृप्त आणी अमानवीय असे काही खरच अस्तित्वात असेल तर त्याच्याशी संपर्क येणार्‍यांचे काय होत असेल देव जाणे. असे अनूभव खरे असतीलही, पण प्रत्येकाच्या वाट्याला ते येत नाहीत नाहीत त्यामुळे कुणी विश्वास पण ठेवत नाही.

वर आर्या, मयी आणी बाकी जणांनी लिहीलेले अनूभव खरेच अनाकलनीय आहेत.

Submitted by रश्मी. on 13 June, 2013 - 07:04

इथे पण बर्‍याच जणाना चकवा लागतो. मग ते माबोच्याच एका बाफ मधून दुसर्‍यात तिसर्‍यात असे फिरत परत पहिल्यात येतात आणि फिरतच रहातात बाहेर पडणं कठीण होतं.
शेवटी बॉस किंवा वर्कींग अवर्स संपणे हाच उतारा असतो म्हणे यावर.

Submitted by जो_एस on 13 June, 2013 - 07:11

जो_एस...
शेवटी बॉस किंवा वर्कींग अवर्स संपणे हाच उतारा असतो म्हणे यावर.>>+ १०००

Biggrin Biggrin Biggrin

Submitted by टोच्या on 13 June, 2013 - 07:44

महाभयन्कर आहे गानू आजिची अंगाई... !!!> अनिश्का ची लिन्क वाचायचा मोह होतोय पण सगळ्यांचे रीप्लाय वाचून वाचावे का विचार करतेय. एकटीला ऑन साईट जावे लागले की सगळे हेच आठवते. Sad

Submitted by सामी on 13 June, 2013 - 07:54

सामी वाच...मी काही कल्पना नसताना वाचली..पण मस्त एंजॉय केली.....ऑन साईट जावे लागते म्हणजे???

Submitted by अनिश्का. on 13 June, 2013 - 07:59

>> मलातर हे नक्कीच अमानवीय वाटतेय. <<<<
त्यात अमानवीय काहीच नाही, जाणिवपूर्वक आठवायचा प्रयत्न केला तर आठवू शकतो.

मला माझे लहानपणी नुकताच रान्गाय्ला लागलेलो असताना, स्टोव्हचा खाली काढुन ठेवलेला पेटता काकडा रान्गत जाऊन पकडल्याचे (अन अर्थातच भाजले होते बरेच) पूर्णपणे आठवते, अर्थात ही बाब वय वर्षे एक ते सव्वा दरम्यान, आईला विचारुन एक्झॅक्ट वय सान्गतो उद्या.
वय वर्षे अडीच (की साडेतीन? नेमके विचारुन सान्गतो) पर्यन्त मी नाशिक मधे होतो, पण तेथिल काही आठवणी आजही सु:स्पष्ट पणे आठवतात. जसे की,
१. पाळण्यात असताना, आई धुणी धुवायला खाली गेली रे गेली की मला अन्थरुण ओले केल्याने थन्डीने जाग यायची, व रडायला लागल्यावर थोरला भाऊ उचलुन घेऊन जिन्यावरिल कठड्यावरुन खालि धुणी धुत असलेली आई दाखवायचा, हे कठड्यापासचे दृष्य व नन्तर कोणी शेजारीण व आइ भावाला कठड्याकडेला आणल्याबद्दल रागावल्याचे आठवते
२. एकदा कुठल्यातरी सिनेमाला गेलेलो, व प्रत्यक्षात तिथे भलताच सिनेमा होता ते आठवते
३. तिथेच रुन्ग्ठा हायस्कुलच्या मैदानामधे कुठेतरी शाखा भरायचि, भाऊ मला तिथे घेऊन गेलेला तेव्हा कम्पाऊण्डचे भिन्तीपलिकडून शाखेवर झालेली दगडफेक व म्हणून मोठ्या मुलान्नी आम्हाला उचलुन सुरक्षित खोलित नेलेले स्पष्ट आठवते.
४. भाऊ तिनचाकी डबलसीट सायकलवरुन मला फिरवायचा, तेव्हा उतारावर त्याचा ताबा सुटून गाडी एका मोठ्या दगडाला धडकलेली अन आम्हि पडलेलो, माझ्या गुडघ्याला लागलेले वगैरे स्पष्ट आठवते.
५. उभा रहायला लागल्यावर, पेटती फुलबाजी हातातून खाली पडून तिच्यावरच पाय देऊन भाजल्याचे आठवते.
६. वडील ऑफिसला मोटरसायकलने निघाल्यावर वरील खिडकीतुन त्यान्चेकडे बघत कुणा शेजारच्या मुलिने शिकवलेले "अण्णाबाबू पैशाचा साबू वेडा आहे" हे जोरजोरात म्हणून पिताश्रीन्ना बरेच वेळा चिडवलेले आठवते, व नन्तर वडिलान्नी एक पान्ढरी काठी आणलेली खालुनच दाखवली होती ते ही आठवते.
७. समोरील मारवाडी कुटुम्बाशी जिव्हाळ्याचे संबंध होते. असेच एकदा आमच्यात (हिन्दूंमधे) गोमुत्र पितात ते खरेच का या शन्कानिरसनापोटी माझ्यावर प्रयोग म्हणून, अन तसे तर नाशिक मधे ते नित्याचेच, तर रस्त्यावरील गाईचे ताजे गरम मुत्र वाटीमधे आणून मला प्यायला दिले व ते मी सर्व सम्पवल्याचे आठवते.
८. तोवर माझे मला संडासला जाऊन बसता यायचे नाही, धुवायला कोणाला तरी बोलवायला लागायचे, तर त्या संडासातली मोठमोठि झुरळे अजुनही आठवतात.
असो.

Submitted by limbutimbu on 13 June, 2013 - 08:21

Happy

Submitted by अनिश्का. on 13 June, 2013 - 08:26

माझी पुतणी अत्ता १० वर्षाची आहे पण ती २ वर्षाची असताना ची गोष्ट आहे.

एक दिवस ती एका शेजारच्या बाईकडे जाऊन आली, त्यानंतर अचानक संध्याकाळी ती एकदम शांत झाली इतकी शांत की फक्त आईच्या मांडीवर झोपून सिलिंग कडे बघत रहायची कोणी किती हाक मारली तरी अजिबात काहीच हालचाल करायची नाही खाण पीण एकदम बंद, सगळे डॉक्टर झाले, सर्व टेस्ट झाल्या पण काहीच फरक नाही डॉक म्हणत होते सर्व नॉर्मल आहे. ४ ते ५ दिवस ही अशीच होती आम्ही सर्व जण एकदम हवालदिल झालो होतो हिची काहीच हालाचाल नव्हती, वाहिनी दादा अक्षरक्षा रडत होते, शेवटी वाहिनीच्या बाबांनी कल्याणच्या एका साधूना ही गोष्ट सांगितली त्यावर त्यांनी तिथेच उपाय केले व इकडे ही अचानक ए, बी,सी,डी, पोएम्स बोलू लागली. त्यांनी सांगीतल त्या शेजारच्या बाईने काहीतरी करणी केली होती म्हणून.

काधी काधी अश्या गोष्टीवर विश्वास ठेवावा लागतो

Submitted by मी_केदार on 13 June, 2013 - 08:29

.....ऑन साईट जावे लागते म्हणजे??? > अग क्लाईंट साईट ला गेले असताना ऑफीस्च्या गेस्ट हाऊस मधे एकटीने रहायला लागले की मला भीती वाटते. मग असेच काहीतरी आठवते. Sad

Submitted by सामी on 13 June, 2013 - 08:40

मी नास्तिक आहे. माझा भूता- खेतांवर विश्वास नाहीच. पण 'गानू आजीची अंगाई' वाचून प्रथमच मला भीती वाटली. ऑफिसमध्ये असतानाही माझे ओठ कोरडे पडले. भयानक… मराठी गूढ कथा एखाद्या hollywood भयपटापेक्षाही जास्त परिणामकारक असू शकते याचे हे उदाहरण. अप्रतिम म्हणायला जीभ धजावत नाही… कारण हा शब्दही येथे थिटा पडेल. माझ्या अंगावर अजूनही सरसरून काटा येतोय…

अगदी अगदी माझेही तसेच झाले...सेम तोच अनुभव... भयंकर आहे ती कथा... च्यामारी Sad

Submitted by आशुचँप on 13 June, 2013 - 09:05

रिया..
मेल्याशिवाय स्वर्ग दिसत नाही (येथे म्हण या अर्थानेच उल्लेख ). स्टोरी एकदा वाचाच!! Uhoh

Submitted by टोच्या on 13 June, 2013 - 09:36

मी ती वाचणार नाहीये .... पण मग मला कसं कळणार त्यात काय आहे ते? >>>> ही ही ही रिया सेम पिंच. Happy
मी पण तुझ्याच कॅटॅगरीतली ....

Submitted by अंजली_१२ on 13 June, 2013 - 09:39

<<तिथे फेज १ मधे इन्फोसिस च्या शेजारी एक मोकळी ईमारत आहे. ती आधी विप्रोने भाड्याने घेतली होती. पण त्यात काम करणार्‍या लोकाबरोबर काहीतरी विचित्र घडायला लागल. आज कोड लिहला की उद्या तो डिलिट झालेला असायचा >>
हा हा! प्रोफेशनल रायव्लरी!! मला तर यात इन्फोसिसच्या हॅकर्सचा हात दिसतोय!!! Happy

Submitted by राज on 13 June, 2013 - 10:13

Pages