पुन्हा झुळूक

बाप्रे, मी काही गुरु वगैरे नाही.

तुम्ही लिहा....... शुभेच्छा!

नक्कीच...

बाप्रे, मी काही गुरु वगैरे नाही.>>>

अविनाश गुरुमाऊली आहे ती

माझ्यावर तुझ्यावर प्रेम नाही,
दुसरचं कोणावर तरी आहे,
अगं तुझ्या माझ्यात पाहिलसं
तर दुसरं तरी कोण आहे ?

ओंजळ सोडून जगावं म्हटलं
तर कोमेजणं नशीबी आलं,
तू मूठीत धरलसं तेव्हा,
आयुष्याचं गुदमरणं झालं...

वाट पाहून थकल्यावरही,
डोळे माझे क्षिणले नाही,
झाले असतील वार हजार,
मात्र घाव अजूनही विणले नाही..

अविनाशजी ..

चिंब-वणवा विरुद्धार्थि जोडि मस्त जमलीये

पावसाचे थेंब नेहमीच मला
चिंब भिजवून जातात...
तुझ्या माझ्या आठवणींच्या रानाचा
वणवा पेटवून जातात...

... ग्रेट लगे रहो

वणवा हवा होता मला
पुन्हा एकदा पेटून उठायला,
पण पाऊस लगेच धावून आला,
पुन्हा एकदा थोपवायला...

भिजवायला मला असा अचानक
पाऊस एकदा रस्त्यात आला
छत्री उघडताच लब्बाड तो
धुम्माट रानात पळूनच गेला!

माझ्याआधी तोच तुला,
एकांतात बिलगून गेला,
भर पावसात पहिल्यांदाच असा,
उरी वणवा पेटून गेला...

असा ब्बर्रा बिलगू देईन
येता जाता पावसाला
कुटं काळं केलन वरीसभर
इच्चारीन त्या मेल्याला!

किती घालशील कोडी
तुझी नित्याचीच खोडी
जरा राहूदेना आता..
तुझ्या बोलांचीही गोडी..

नको कसलेच प्रश्न
अन नको कसलीच उत्तरे,
व्यस्त आहे मी थोडा,
जुळवण्यात आयुष्याची ही लक्तरे..

अबोलीच्या मधाला
असते गोडी फार,
ऐक थेंब ओठांवर येता,
स्पर्श होतात स्वार...

विशाल...

अविनाश गुरुमाऊली आहे ती >>>

रेश्माजी...

चिंब-वणवा विरुद्धार्थि जोडि मस्त जमलीये >>>

तेच अभिप्रेत होते मला त्या चारोळीतुन...
जाणकार रसिक आहात तुम्ही...

अशी अबोल राहू नकोस ना ग सखे
डोळ्यांची भाषा मला कळत नाही
शब्दं ओठांवर आण ना ग सखे
तुझ्या मनातली प्रीत मला कळत नाही...

प्रेमामध्ये प्रत्येकाला
काहीतरी त्यागावे लागते
भुंग्यासाठी फुलाला
मध गमवावे लागते...

भुन्ग्याने कधी कळीवर जीव जडवु नये
आपल्याकडच्या मधाने तिला कधी मढवु नये
कारण, मधाच्या ओढीने मग फुलपाखरे येतात
मध राहतो बाजुला, कळीचीच होऊन जातात.

वाट तुझी पाहून पाहून
पाय माझे थकले
अन तुझ्यासाठी आणलेले चोकोलेट
मीच खावून टाकले...

मध चाखणे हा तर
एक बहाणा असतो
खरे तर भुंगा फुलाचाच
दिवाना असतो...

पाऊस रिमझिम पडतोय
आकाशाला मातीशी जोडतोय
अन पावसात भिजणारा मी वेडा
तुझ्या आठवणींत कुढतोय...

पावसाचं आणि मनाचं
काय नातं आहे समजत नाही
दोघेही एकदमच पिसाळतात
मीही मग त्यांना आवरत नाही

आठवांचे ढग दाटले
मनाच्या आभाळात
आसवांचा मग पाऊस बरसला
नयनांच्या पागोळ्यांत

अविनाश, तुमच्या

अशी अबोल राहू नकोस ना ग सखे
डोळ्यांची भाषा मला कळत नाही
शब्दं ओठांवर आण ना ग सखे
तुझ्या मनातली प्रीत मला कळत नाही...

या चारोळीला हे घ्या माझे उत्तरः

माझं तुझ्यावरचं प्रेम
माझ्या डोळ्यांत दिसत नाही काय?
तसं नसेल तर निदान
माझ्या कृतीतून कधी जाणवत नाही काय?

डोळे मिटशील तेव्हा,
एक थेंब ओघळेल,
जरा जपून वाहूदे त्याला,
नाहीतर उगाच मी मातीमोल ठरेल.

कृतीतून जाणवते फक्त,
आपल्या माणसाची वृत्ती,
प्रेम शोधायचे असेल तर,
सदैव रहावे त्याच्या चित्त्ती..

-- निंबुडे तुला उत्तर !

पावसाची सर आज
माप ओलांडून आली
सखा पावसाच्या संगे
प्रेमरंगी चिंब न्हाली

माप ओलांडून यायला,
उंबराच नव्हता माझ्या घराला,
भिजून गेलो साराच मी,
कारण छप्परचं ठेवलं नव्हत तुला झेलायला..

धुंद असा कुंद असा
बेभान तुझा छंद कसा
चिंब हुरहुर मनी
कसा ठेऊ भरवसा?