पेट पीव्हज ( डोक्यात जाणार्‍या - लहान सहान गोष्टी)

अमृता वहिनींंच्या नावाच्या आणि नात्याचा घोळ घातला!
कदाचित भुभू बाळ अमृताला नात्याने नाही तर नावाने हाक मारत असेल. कोण जाणे!

घोळ नाही. ते भौ मग या वैनी नको का?

बाकी अमृता वहिनी म्हटलं की आजकाल धडकी भरते. पण वैनी काय ऐकेनात. हळदी कुंकू काय, मॅरेथॉनचे उदघाटन काय, आता माबोवर पण. सर्वव्यापी परमेश्वरानंतर त्याच.

सर्वव्यापी परमेश्वरानंतर त्याच.>>हा.. हा...

वैनी कंसात गेल्या त्याचं काय?

तो असताना ती शेजारीच रहायची

तो गेल्यावर तिने सुमेधशी लग्न केले

म्हणून

कहर जाहिरात आहे!
बाकी अमृता वहिनी म्हटलं की आजकाल धडकी भरते>> अगदी. डोळे, कान लगेच सावध होतात.

इथे बाकी नाती (बाई, दादा वगैरे) बाहेर आणि नावे कंसात आहेत, त्यामुळे अमृता हे नाते आणि वहिनी हे नाव ठरते.

ता क - सॉरी, वरती अमितने नाव आणि नात्याचा घोळ आधीच लिहून झालाय. मी नीट वाचले नाही.

सहा वर्षांत भुभूला भाचरं पुतण्या/पुतणी आली नाहीत का? त्यांनी भुभूला काका म्हटलं असतं का?

अवघड आहे

उत्सवमूर्ती नऊ वर्षांपूर्वी खपले. तेव्हा अमृता वहिनी घरात आल्यासुद्धा नसतील. बिचाऱ्या 'गजब बेइज्जती है यार' म्हणत असतील. वर त्यांनाच ट्रोल करता

आमच्या इथे दुकानात कुत्रं घेऊन यायचं नवीन फॅड निघालय. होम डेपो वगैरे ठिकाणी एक वेळ समजू शकतो. पण ट्रेडर जो सारख्या ग्रोसरी स्टोअर मध्ये , जिथे आईलस इतके टाईट असतात की दोन लोक सुद्धा कसेबसे पास होतात आणि जिथे भाज्या, फळं knee लेव्हल ला ठेवली असतात, तिथे हे महामूर्ख कुत्रपति दांडगी कुत्री ओढत फिरत असतात. एखादा अतिशहाणा तर ट्रॉलीत कुत्रं घालून फिरत असतो. म्हणजे जिथे आपण खाण्याचे पदार्थ ठेवतो त्याच सरफेस वर यांचे ढुंगणाला विष्ठेचे अवशेष चिकटलेले श्वान महोदय आरूढ झालेले असतात. लोकांनी कंप्लेंट केल्यावर आता काही स्टोअर्स नी दारावर कुत्र्यांना मनाई करणारे बोर्ड लावले आहेत, तरी काही मुजोर कुत्रपति आणि पत्न्या त्याच्याकडे कानाडोळा करताना दिसतातच.

कुत्रपति

हे बाकी मला आवडले .

सध्या २ /३ वेळा ठळकपणे जाणवलेली व न आवडलेली गोष्ट . आपण एखाद्या हॉटेलच्या रेस्टाऊरन्टमध्ये जेवायला जातो तर तिथे काही कुटुंब आपल्या पोरांना घेऊन जेवायला/ब्रेकफास्टला आलेली असतात आणि ही पोरे रेस्टॉरंट मधल्या मोकळ्या जागेत इकडून तिकडे पळून, जोरजोरात किंचाळून धुमाकूळ घालत असतात . आपण मारे बुफ्फे टेबल वरून थाळी बाउल व एका हातात जूस आवरत कसेबसे जागेवर जावे तर ही मुले वाटेत धडपडून पंचाईत करतात . आई बाप गप्पात रंगलेले ! हॉटेल स्टाफ काही बोलत नाही व अडवत नाही . आईबापांना बोलावे तर ते आपण किती दुष्ट , मुलं द्वेष्टे आहोत असे बोलतील का अशी भीती वाटते . हल्ली मुलांना थोडी शिस्त, एटीकेट्स लावणे पालकांना आवडत नसावे .

"it takes a whole village to raise a child" तुमचा हातभार काय? नुसती आजकालच्या पालकांना आणि मुलाना नावे ठेवणे?

बहुतेकदा असे पालक आपल्या पोरांची जबाबदारी रेस्टॉरंटवर सोपवून आपण त्या गावचेच नाही अशा मोडमध्ये असतात.

अशा वेळी मुलांहूनही मूल व्हावे..

अमित, आपण मारे दुसर्‍याच्या मुलांना काही चांगलं सांगायला जाऊ पण त्या पालकांना आवडेल? पालकांना तुमच्या मुलांना जरा आवरा सांगितलेलं आवडेल?

“ पालकांना तुमच्या मुलांना जरा आवरा सांगितलेलं आवडेल?” - नाही

पण पालकांनी मुलांना सोशल एटिकेट्स शिकवावे हे ही तितकंच खरंय (पार्ट ऑफ द जॉब)

it takes a whole village to raise a child" तुमचा हातभार काय? नुसती आजकालच्या पालकांना आणि मुलाना नावे ठेवणे >>> ते पूर्वीच्या काळी ठीक होतं रे. आता भलत्याच माणसाने टप्पल मारली पोराला तर पोराचे आईबाप केस करतील

तुमचा सगळ्यांचा रोष समजतोय. मी असं का म्हणतोय ते सांगतो. बघा पटतंय का.
माझी मुलं सॉकर आणि आईस हॉकी खेळतात. आम्ही गेम झाला की सीझन मध्ये २-४ वेळा टीम ब्रेकफास्टला, टूर्नामेंट बाहेरच्या गावात असेल/ त्या गावात रहाणार असू/ दोन गेमच्या मध्ये २-४ तास काढायचे असतील तर तिकड रेस्टॉरंट मध्ये जेवायला जातो. १६-१७ मुलं/ मुली प्रत्येकी किमान १ आई/ वडील. अनेकदा सिबलिंग. थोडक्यात १६-१७ फॅमिलीज जातो. मोठीशी २-३ टेबलं मिळत असतील तर तशी, किंवा मुलांना एक मोठं टेबल आणि मग पालक आजुबाजूला मिळेल तसे बूथ्स, टेबल्स कसं काय असेल तसे बसतात. अगदी फार हायफाय फाईन डाईन नसलं तरी ठीकठाक जागा असते.

९ ते १५ वर्षे वयाची मुलं उर्जेने भरलेली असतात, त्यात टीम मधले समवयस्क बरोबर असतात. कधी गेम झालेला असतो, परत एक गेम असतो,, एकाने काही केलं की दुसरा करतोच. ती टेबलवर पीनट बटर कप्स, जेली ची पाकिटं असतात त्याचा हॉकी पक करतात, काटे चमचे सुर्‍या आणून दिल्या की त्याच्या स्टिक्स करतात आणि टेबल हॉकी खेळणं चालू करतात. कागद फेकतात, आवाज किती असेल विचारच करा. आम्ही पालक अरे जळा हळू वगैरे सांगतो अध्येमध्ये , पण मुलं आहेत एकत्र आली आहेत, रेस्टॉरंटवाले जनरली ओके असतात. फार ऐकत नाही वाटलं की एखादा पालक उठून स्वतःच्या आणि इतरांच्या मुलांना दटावतो. मग जरा गप्प बसतात. जरा वेळाने येरे माझ्या मागल्या. मग केचप, सोडा, मीठ एकत्र करुन पोशन बनवणे, ते कोणी तरी पिते की हास्याचा महापूर. पालक मिंगलिंग करत फारतर आयरोल देत गप्पा मारत असतात.

मग एक वॉशरुमला गेला की दुसरा जातो, मग तिसरा. तिकडे एकमेकांच्या अंगावर पाणी उडवणे नसतील करत तर काय! इतरांच्या (म्हणजे टीम मधली जन्ता सोडून) अंगावर उडवू नका आणि उडालं तर सॉरी म्हणा इतपत पालक सांगत रहातात. पण अजिबात करुच नका/ नियमच पाळा असलं सांगणे हे निव्वळ क्रुरपणा आहे हे मला वाटतं.

तुम्हाला तुमचं बालपण आठवतं का? आपण रेस्टॉरंट मध्ये जायचो नाही, पण उदा. नात्यात लग्नाला पोरंटोरं एकत्र जमली की आम्ही काय गोंधळ घालत असू. ताराबलं चालू झालं की अक्षता पैदा करुन, अक्षतांच्या ताटावर कोणी हात मारुन मूठ मूठ फेकणे, एकमेकांच्या अंगावर फेकणे, खाली पडलेल्या गोळा करकरून फेकणे, पानसुपारी/ पेढे दिले की परत परत घेणे, खाली पडलेले असले तरी घेणे, जेवण झाल्यावर चार चार विडेच खाणे, खुर्च्यांवर लोक गप्पा मारत बसली की पाठशिवीचा खेळ करत कोणं मध्ये येतंय का नाही पर्वा न करत पळत सुटणे, नवरा नवरी त्या पेशल खुर्चीवरुन उठली की त्या खुर्चीवर जाऊन बसणे, गुरुजींचा मंगलाष्टक लावतानाचा माईक हातात पडला तर तो चालू करुन कुणाला तरी 'हाहा चक्रम आहे' अशी हसू न आवरता आल्याने अनाउंसमेंट करायचा प्रयत्न करणे पण ती हास्यात विरुन जाणे. कुणी वॉकर, काठी धारी आजी आजोबा असतील तर त्यांच्या साडी आणि काठीच्या मधुन जाणे. अशा अनंत मजा मी तरी केलेल्या आहेत. आणि आजही आम्ही भावंड भेटलो की त्या चेरिशच करतो.

इथेही बाकी पालकांना प्रत्यक्ष विचारलं नाही तरी त्यांना ही तेच वाटत असावे. रेशियली विचाराल ग्रुप मिक्स असतो. गेल्या दोन टीम मध्ये स्किन ऑफ कलर मध्ये देसी मी एकटाच , एक ब्लॅक कुटुंब एक श्रीलंकन असं आठवतं. मुख्यत्वे व्हाईट लोकंच हॉकीला तरी असतात. हॉटेल मध्ये रात्रीचा मुक्काम असेल तर मग विचारुच नका. इथली मुलंही आपण खेळायचो तसा चोर पोलिस खेळ चार पाच मजली हॉटेल मध्ये रात्री खेळतात. नाव वेगळ असेल किंवा टॅगचं व्हेरिएशन असेल. जनरली त्याच हॉटेल मध्ये अनेकदा दोन चार टीम आलेल्या असतात. मग कोचला हॉटेल मॅनेजमेंटचा फोन गेला की खेळ बंद होतो. पण आमच्या कोचने सीझन संपताना काय सांगितलं माहित आहे!! तुम्ही हॉकी शिकलात, स्किल शिकलात, गेम प्ले शिकलात, अगदी टूर्नामेंटला गोल्ड मिळालं तरी अजुन १० -२० वर्षांनी आठवाल तर तुम्हाला काय आठवेल... तर किती गोल केले, किती चुका केल्या, कुठला गेम ओव्हर टाईम मध्ये, पेनल्टी मध्ये गेला... हे सगऴं हळूहळू धुसर होत जाईल. पण टोरांटो ट्रिप मध्ये आपण हिल्टन मध्ये टॅग खेळताना, पूल मध्ये काय मजा केलेली, हे नाही विसरणार. ही मैत्री ही कनेक्शन्स, ही चिरकाल लक्षात रहातील... ही मजा परत नाही करता येणार तुम्हाला. ह्या आठवणी घेऊन जा. पेप टॉक असलं तरी किती खरं आहे ते!

आता त्याच रेस्टॉरंट मध्ये डेट नाईटला कपल गेलंय, किंवा इथल्यापैकी कोणी गेलंय तर गोंगाट आरडा ओरडा वाटून पेट पीव्ह झाला तर होईलच.. आजचा सुपातला मी जेव्हा जात्यात जातो त्यावेळी जेव्हा मला अशी मुलं दिसतात तेव्हा मला तरी भरुनच येतं. मुलांनी दंगा केला नाही, देवासारखी बसली तर ती मुलं नाहीत किंवा स्क्रीनवर सतत आहेत या पैकी मला दोन्ही नको असं वाटतं.
बुफे मध्ये काही आवडीचं दिसलं की पोरं उत्तेजित होणार नाही तर काय! देसी ज्येना इतके मंदासारखं वागतात, त्यांना जनरली भान ही नसतं, पण ते ही वेगळ्या दुनियेतून इथे आलेले असतात, त्यांना ही नवं असतं सगळं. ज्येना इव्हॉल्वही झालेले नसतात. मुलं मला खात्री आहे त्यांच्या त्यांच्यात गोंधळ करतात, तिर्‍हाईताला धक्का लागला तर १००% सॉरी म्हणतात.
सतत इस्त्रीच्या घडीने वावरायचं, मी पैसे दिलेत तर मला एकदम परफेक्ट सुविधा मिळाली पाहिजे, सगळ्यांनी नियम पाळलेच पाहिजेत, एटिकेट्स अ‍ॅडल्टनी नक्की पाळावे. पण मुलांना राहुदे की. तुम्ही ही वर निरू म्हणतोय तसं कधी मुलांसारखं जगून बघा. त्यांच्या नजरेतून बघा. मला तरी फार आवडतं.
मला यादृष्टीने एक समूह, आपल्या मोठ्या कुटुंबाचा हिस्सा आहेत ही मुलं असं म्हणायचं होतं. अर्थात प्रत्येकाचं लिमिट, दृष्टीकोन, परिस्थिती वेगळी हे जाणतो.

अमितचे मत माझेही आहे. सासू सासऱ्यांबरोबर एकत्र बाहेर जेवण्यासाठी जाणे मी याच साठी सोडून दिले. कारण हेच तुझी मुले किती दंगा करतात. मी सांगून झाले कि ते दंगा नाही करणार तर काय तुम्ही करणार का. मग नवऱ्याचे ऐकून घ्या, तुला मुलांना शिस्त लावता येत नाही.

तुमची अमेरिका!
डोन्ट गेट मी स्टार्टेड! ते असो.

अमित, तुमच्या गृपमधल्या पालकांनी त्याच गृपमधल्या इतरांच्या मुलांना दटावणं वेगळं आणि काहीही संबंध नसललेल्या पालकांच्या मुलांनी कसं वागावं हे सांगणं वेगळं. आईवडील सांगत असतीलही मुलांना आणि मुलं बाहेर जाऊन एकमेकांना नादाने गोंधळ घालतात्/घालणार हे आहेच.

संबंध नसताना मी शहाणे करुन सोडा असं कुठे म्हटलंय?
त्रास होत असेल तर तक्रार करावी, ९११ ला कॉल करावा, 'आय वॉंट टू टॉक टू मॅनेजर' अर्थात ... केरन बनावे.
पेट पीव्ह्ज म्हणजे केरन धागाच आहे की!

पण पालकांनी सतत त्यांच्या मुलांनी इतरांना त्रास होणार नाही असे वागत रहावे हे ट्रेनिंग देणे, रेस्टॉरंट मध्ये आरडओरडा, धावपळ ह्याने धुवट लोकांना त्रास होऊ शकतो. तर त्या धुवट लोकांचे स्वास्थ्य फोकसवर ठेवून ठरवलेले एटीकेट्स मुलांना शिकवणे हे बेसिक बिईंग अ किड राईट्सच्या विरुद्ध आहे असं मला वाटतं. तसं वाटत नसेल तर केरन बनण्याचा पर्याय आहेच. तो यशस्वी झाला तर अर्थात त्या पालकांना आणि मुलांना बाहेरचा रस्ता दाखवतील. सारासार विचार आणि लिमिट हे बहुतेक जणांना समजतात त्यामुळे ती वेळ साधारण येत नाही.

मुलांच्या बाजूने सगळेच बोलतात. पेट पीव्ह वाल्यांनाही कुणी समजून घ्या रे!

>> it takes a whole village to raise a child" तुमचा हातभार काय? नुसती आजकालच्या पालकांना आणि मुलाना नावे ठेवणे>> हे वर तूच लिहिलं आहेस ना? त्या अनुषंगाने म्हणतेय.

हो, पण त्याचा अर्थ काय ते वरच्या निबंधात लिहिला की.
त्याचा अर्थ ओळख पाळख नसलेल्या अंडरएज मुलाला काही सांगणे हा कदापि नाही.

सतत इस्त्रीच्या घडीने वावरायचं, मी पैसे दिलेत तर मला एकदम परफेक्ट सुविधा मिळाली पाहिजे, सगळ्यांनी नियम पाळलेच पाहिजेत, एटिकेट्स अ‍ॅडल्टनी नक्की पाळावे>>> अगदी बरोबर, मुद्दा ओघवता आला पण त्यातला pain point फारसा गांभिर्याने घेतला गेला नाही. माझ्या मते तुम्ही तुमच्या लहानपणीच्या दंगामस्ती जे उल्लेख केले आहेत तिथे पैसा हा कुठेच नव्हता त्यामुळे लोक demanding नव्हते. जेव्हा एखाद्या ठिकाणी दोन वेगवेगळे समूह ग्राहक म्हणून जातात तेव्हा पैसे मोजल्यामुळे त्या गोष्टी इतरांच्या डोक्यात गेल्या तर त्यात काही वावगे आहे असे मला वैयक्तिकरित्या वाटत नाही, माझ्या मते ते क्रूर नसून त्यांनी खर्च केलेल्या पैशांच्या बदल्यात ते reasonably आणि rightfully demanding असतात, अगदी त्याच प्रकारे ज्याप्रमाणे रेस्टॉरंट मधे थंड अथवा वाईट जेवण मिळाल्यावर अथवा योग्य हायजीन नसल्यावर कुणाच्याही त्या गोष्टी डोक्यात जातात. ज्यांची मुलं आहेत ते त्यांच्यावरील प्रेमापोटी किंवा स्वतःचा वेळ त्यांच्या मागे दवडायचा नसल्याने अथवा मुलं अगदीच ऐकत नसल्याचे इतरांसमोर एक्सपोज होण्यापेक्षा त्याकडे दुर्लक्ष करतात हे समजण्यासारखे असले तरी समर्थनीय नक्कीच नाही.