रामनाम लेखन जपयज्ञ वही

आणि अजगर ?

डागदरला नाग आणि अजगर मधला फरक कळत नाही. कुणी डाकटर क्येला ह्येला.

हे लोक जे डिस्कशन करत आहेत , त्या शक्तीवर आपला कंट्रोल राहिला तर तो नाग असतो , अन्यथा त्याचा अजगर होतो आणि तो स्वाहा करतो.

तज्ज्ञ खुलासा करतीलच.

हिंदू ग्रंथात त्याचा उल्लेख कुंडलिनी , वेटोळेधारी नाग असा आहे, बायबलमध्ये त्याचा उल्लेख Jacob's ladder असा केला आहे, म्हणजे शिडी असे प्रतीक वापरले आहे. कुराणातही याचा उल्लेख मेराज ( म्हणजे शिडी ) असा केलेला आहे.

हे सगळे उल्लेख ह्या एकाच मानवी अवयवाबद्दल आहेत: पाठीचा कणा

हिंदू धर्मग्रंथात , प्रत्येका एकेका स्टेपला एक चक्र असते अशी कल्पना आहे, प्रत्येक चक्राचे एका फुलाप्रमाणे वर्णन आहे, त्याला स्वतःचा एक रंग आहे, बीजमंत्र आहे, एक वाद्य आहे, आणि एक देवताही आहे, उदा सर्वात खालचे चक्र मूलाधारचक्र गणपतीचे , तिथे लाल रंग आहे, जासवंदीचा( त्वम मूलाधार स्थितोसी नित्यम, असे अथर्वशीर्षात आहे. ते त्यासाठीच)

वरच्या चित्रात वर मोरपंखी रंग दिसत आहे , कुंडलिनी तिथे म्हणजे आज्ञाचक्रात आली की मोरपंखी रंगाचा अनुभव येतो , बासरीचा नाद ऐकू येतो , वैरभाव नष्ट होतो, ( काही आठवले का ? भानुदासाचे वृन्दावनी वेणू हे गाणे !)

अशी वर्णने आहेत

राग मानू नका. धागा वर आणण्यासाठी टंकण्यापेक्षा अगोदर ती वही रामनाम लिहून पुर्ण करा हो.

सामो आणि कोहंसोहं कृपया विपू बघा...

इथे अगदी तोच अगदी तोच अनुभव आम्हाला दोघींना आज आला. >> होतच होत्या इच्छा पूर्ण तर पाणी आणि चहा मागितलं ... यहीं मार खा जाती है इंडिया!!!
आता गुरूद्वाराला जाऊन आल्यावर दोघींच्या मोठ्या (किंवा पूर्ती दृष्टीपथात नसलेल्या) इच्छा ही पूर्ण होवोत ही शुभेच्छा!

तुम्ही रामनाम लिहायला चालू केल्यानं वरील अनुभव आला. अगदी योग्य मार्गावर आहात.

> होतच होत्या इच्छा पूर्ण तर पाणी आणि चहा मागितलं ... यहीं मार खा जाती है इंडिया!!! > हा हा हा
एकदा दुपारी दशभुजा मंदिरात गेले होते. गर्दी नव्हती. देवासमोर हात जोडून उभं असताना शेजारी एक मुलगी येऊन थांबली. तिच्या हातात मोठ्ठा मिठाईचा बॉक्स होता. डोळे बंद करताकरता माझ्या मनात विचार आला "त्या बॉक्समधे जे काही आहे ते मला खायला मिळेल का?"
अन् नंतर त्या मुलीने खरंच बॉक्स उघडून मिठाई लोकांना वाटायला चालू केली की! मलापण मिळाली

मोठ्या इच्छा पण पूर्ण झाल्याचा अनुभव असतातच

योगविचार
पाच कोषांचे कार्य खालील प्रमाणे असते
१)अन्नमय कोष -शारीरिक क्रिया करणे .
२)प्राणमय कोष - प्राणांच्या क्रिया करणे .
३)मनोमय कोष -बर् या वाईट भावना उत्पन्न करणार् या मनोमय क्रिया करणे .
४विज्ञानमय कोष- बौध्दिक विचार करणारी विज्ञानमय क्रिया करणे .
५)आनंदमय कोष - ईश्वराचा अनुभव देणारी आनंदमय क्रिया करणे .
सर्वव्यापी शुध्द चैतन्य हेच फक्त आपले सत्य स्वरूप आहे हे न समजल्याने आपण अलग अलग प्रकृती कोषाशी जेव्हा तादात्म्य पावत असतो तेव्हा आपल्यापैकी प्रत्येक जण क्षणाक्षणाला आपण आपल्यामधील संमिश्र व्यक्तीत्व आहेत असे समजून वागत असतो
ध्यानसाधनेनेच परमोच्च सत्य तत्वाची अनुभूती प्राप्त होते . परंतु ध्यानसाधनेपर्यंत पोहोचणारी नौका जपाद्वारेच भक्तीच्या अभायासाने सुसज्ज केली जाते .
जपामध्ये भक्तीमार्ग , कर्ममार्ग आणि ज्ञानयोग या सर्वांचे एकत्रित कार्य होत असते ,
जप हे असे संस्करण आहे की ज्यायोगे सतत नृत्य करणार् या
मनातील विचार शलाका ह्यांना एका विशिष्ट क्रमात आणि तालात वागावे लागते आणि त्यांच्या सहकारी प्रयत्नातून होणार् या सतत मंत्रोच्चाराचे एक ध्वनिमाधूर्य निर्माण केले जाते .
मनाला एकाच विचारधारेत गुंतविण्याकरिता जप हे मनाचे संस्करण ठरते .
जपकर्म हे यज्ञकर्मच आहे असे समजा . मन स्वत:च्या अज्ञानी आसक्तीने स्वत:लाच विषय वस्तू व सजीव प्राणी, घटना व परिस्थिती यांच्याबरोबर कशाप्रकारे घट्ट जखडून टाकते यावर लक्ष ठेवा .
सर्व अतिरेकापासून मनाचे रक्षण करा .

आपल्याला येणारे अनुभव हे रस्त्यांत लागणाऱ्या मैलांच्या दगडासारखे असतात असे गोंदवलेकर महाराज म्हणतात. आपला रस्ता चुकलेला नाही याची ती खूण असते.

मात्र इतरांना न येणारा अनुभव, आपल्याला आला म्हणजे आपण कोणी विशेष आहोत अशी समजूत व्हायची शक्यता असते. ती चूक टाळायची असते.

नामदेव महाराजांना लहानपणातच देव भेटला होता. त्यामुळे आपण विशेष कोणितरी आहोत असे त्यांना वाटे. त्यामुळे त्यांची प्रगती खुंटली होती. शेवटी मुक्ताबाईंना हातात थापटणे घेऊन मडकं अजून कच्चे असल्याचे सांगायला लागले होते.

मी फक्त मनांत आलेले विचार मांडले. इथे आपले अनुभव लिहिणाऱ्यांची काही चूक होते आहे असे मला अजिबात सुचवायचे नाहीये. अध्यात्मात प्रगती करत असलेल्यांना ही सावधगिरी नेहमीच बाळगायला लागते.

कृपया गैरसमज टाळावा.
_/\_

रंग , गंध , आवाज हे त्या त्या चक्राबाबत असतात म्हणे
ह्यात तुम्ही काही ठरवून होत नाही

सहमत.

https://www.scribd.com/document/88546103/नामचिंतामणी-Naam-Chintamani
कोणाला तरी हे पुस्तक वाचायचे होते, असे वाचल्याचे आठवते.

मला वाटते कोहंसोहं१० यांना पाहिजे असावे.
कोहंसोहं आठवत होतं. पण १० आकडा आठवत नव्हता.

लहानपणी नागपंचमीला गारूडी नाग घेऊन घरी यायचा. १० चा आकडा दाखवला तरच नागाची पूजा व्हायची. त्याची एकदम आठवण झाली.

कोहंसोहं तुम्हाला काही म्हणत नाहीये. गैरसमज नसावा.

के अश्विनी यांनी छान सांगितलंय.
रामनाम सिध्दच आहे.

प्रथम ते श्रद्धेय नसेलही. पण सहवासाने प्रेम येते. त्यामुळे ते नंतर श्रद्धेय बनू शकते. अनुभव यायला लागल्यावर श्रध्दा दृठ होते.

“ॐ” या जपाचा काही सांसारिकांना त्रास होऊ शकतो असे म्हणतात. कारण त्याच्या जपामुळे उष्णता निर्माण होते. ही थर्मामीटरमधे मोजता येते की नाही ते माहीत नाही. यास्तव त्याचे स्वरूप सौम्य केले तेच रामनाम होय.

हे नक्की कुठे वाचले ते आठवत नाही. १९९४ सालच्या अगोदर कधीतरी वाचले असावे. असो.

आशा करते कोणी माझी मस्करी करणार नाही. पण जेव्हा जेव्हा मी रामनाम घ्यायला सुरुवात केली, त्या त्या रात्री, मला रात्रभर खूप वाईट, त्रासदायक स्वप्ने पडली. अगदी मध्ये आदिश्रींचा सुद्धा गीतरामायणावर एक धागा आला होता. त्यादिवशी पण मी थोडा वेळ रामनाम घेतले. तेव्हाही रात्री प्रचंड त्रास झाला. खूप भीतीदायक, खराब स्वप्ने पडली. मला इतर मंत्रांचा असा त्रास जाणवला नाही. फक्त रामनाम घेतले की मगच असा त्रास जाणवला. तेव्हापासून इच्छा असूनही मी रामनाम घ्यायचं टाळते.

मी पण हे वाचले आहे ओम बाबत आणि रम् बाबत.
स्वामी दत्तावधूत यांच्या मानवी जीवनाची गूढ रहस्ये भाग १-६ , आणि विहंगम मार्ग या पैकी एका पुस्तकात.
रम् चे राम केले नाही तर अग्नी वाढतो जो सामान्य माणसाला सहन होत नाही असे त्यांनी सांगितले आहे.
Sorry नौटंकी !

फक्त राम म्हणु नका श्रीराम असे उच्चारण करा. >> धन्यवाद सामो. प्रयत्न करून बघते.

वारूळात काठी घातली की, आपल्या अस्तित्वावरच संकट आले आहे असे वाटून, मुंग्या त्वेषाने बाहेर येतात. तसेच भगवंताचे नाम घ्यायला लागले की, आपले आता काही खरे नाही असे वाटून विकार सर्वशक्तिनीशी बाहेर यायला लागतात.

विकारांना नामाची आच (धग) लागल्यामुळे असे होते. मला वाटते गोंदवलेकर महाराजांच्या प्रवचनात याबद्दलचा उल्लेख आहे.

वारूळात काठी घातली की, आपल्या अस्तित्वावरच संकट आले आहे असे वाटून, मुंग्या त्वेषाने बाहेर येतात. तसेच भगवंताचे नाम घ्यायला लागले की, आपले आता काही खरे नाही असे वाटून विकार सर्वशक्तिनीशी बाहेर यायला लागतात.

विकारांना नामाची आच (धग) लागल्यामुळे असे होते. मला वाटते गोंदवलेकर महाराजांच्या प्रवचनात याबद्दलचा उल्लेख आहे.

>> असंही होत असेल.