रामनाम लेखन जपयज्ञ वही

_/\_

https://youtu.be/LZGn8601vw4

छान.

आता पुढची भजने ऐकण्यात पुढचा तास आरामात निघून जाणार.

_/\_

उगाच नाही ब्लॅक कॅटला लिंकसम्राट बोलत. धन्यवाद रे.

त्या गाण्यात सायकलवर मागे बसलेले गृहस्थ शरद तळवलकर?

वसंत पवार ना संगीतकार?

राजा गोसावी व शरद तळवलकर

आवाज पं वसंतखान देशपांडे

@अन्जू क्रियायोगाची दीक्षा घ्यायची खूप इच्छा होती पण जमलेच नाही. तुम्हीही साधक आहात असे आतून वाटते .
@आनंद मी संवाद साधन्याचा प्रयत्न केला नाही ..संमोहित
झाल्यासारखे झाले....ते स्वप्न आहे हे मात्र स्वप्नात लक्षात आले होते...मी आपल्या लोकात नाही...हे बाळ असाधारण आहे...हेहि कळले... मला दुसऱ्या दिवशी ध्यानात लक्षात आले की ते दत्त गुरू होते. कदाचित तुम्ही म्हणता तसे असेल.
@शाम भागवत ..प्रतिसाद आवडले.
@सामो.....परमेश्वर आपल्या ह्रदयात आहे... पण पुन्हा पुन्हा जन्माला येऊन आपण ते विसरलो ....आणि कलीयुगात तर आपण काय विसरलो तेही विसरलो...नामस्मरण म्हणून तारक आहे.

क्रियायोगाची दीक्षा घ्यायची खूप इच्छा होती पण जमलेच नाही>>>>>>>>>आदिश्री तुम्ही US मध्ये असाल आणि अजूनही क्रियादीक्षा द्यायची इच्छा असेल तर तुम्ही लॉस एंजिलिस ला जेथे SRF चे हेडक्वार्टर आहे तेथे संपर्क साधून दीक्षेविषयी माहिती घेऊ शकता. दर वर्षी ऑगस्ट च्या पहिल्या किंवा दुसऱ्या आठवड्यात लॉस एंजिलिस ला World Convocation असते जेथे जगभरातून लोक येतात. या काळात हमखास दीक्षा विधी असतो. हे वर्ष तर स्पेशल आहे कारण या वर्षी SRF ला १०० वर्षे पूर्ण होत आहेत (परमहंस योगानंदांनी १९२० साली अमेरिकेत SRF ची स्थापना केली होती).
तिथे जाणे जर जमत नसेल तर वर्षभरात त्यांचे बरेच ठिकाणी दीक्षा प्रोग्रॅम असतात. तुम्ही राहता तेथे जवळच दीक्षा विधी कधी होणार आहे याची माहितीही तुम्हाला मिळू शकेल. भारतात असाल तर हीच माहिती तुम्हाला YSS च्या रांची येथील हेडक्वार्टर मधून मिळेल.

आदीश्री मी साधक नाही. तुम्हाला आतून वाटलं, काय बोलू मी पण साधना नाही फार करू शकत, तो पिंड नाही माझा बहुतेक. जेव्हा मी 10 वीत असताना साईबाबा स्वप्नात आले तेव्हापासून मी त्यांनाच गुरुस्थानी मानते. मी प्रचंड वळवळ करणारी आहे, स्थिर बसणे, एखाद्या साधनेसाठी मन एकाग्र करणे, हे माझ्या कुवतीबाहेर आहे, पाच मिनिटं प्रयत्न केला तरी मन एकाग्र होत नाही, मला भाऊ किंवा नवरा खूप सांगतो, ओमकार वगैरे सुरुवात करते, नाहीच जमत. माझा आपला जमेल तेव्हा येता जाता नामस्मरण करणे, 5 मिनिटे एखादे वाचन करणे आणि लेकराला देव समजून त्याचं करणं, इतपत जास्त करून असते, बाकी मी लिहिलंय आधी कुठल्या दिवशी काय वाचते ते.

क्रियायोगात ध्यानधारणा वगैरे रोजचे खूप, नवऱ्याला पण नेहेमी जमतंच असं नाही, कधी लेकरू त्यालापण उठवतो ध्यानातून, बरेचदा करायला देतोही.

मी पोथी वगैरे वाचन करतानाही कधी कधी असंख्य दुसरेच विचार डोक्यात येत असतात, मन अस्थिर असतं.

बाकी परमहंस योगानंद यांचं योगी कथामृत माझ्या मनाच्या फार जवळचे पुस्तक आहे, अतिशय आवडतं पुस्तक पण तरीही क्रियायोग शिकावा असं मला आतुन वाटलं नाही, नवऱ्याला वाटत होतं पण पुस्तक वाचल्यावर अनेक वर्षाने तो त्या मार्गावर गेला, त्याआधी त्याने योगदा सत्संगशी पत्रव्यवहार पण केलेला पण आत्ता काही वर्षांपूर्वी माझ्या शाळेतल्या दोघी मैत्रिणी साधक आहेत समजल्यावर, शिबिर असेल तेव्हा कळवा अस मी सांगितलं आणि मग नवऱ्याला सांगितलं, असा तो गेला त्या मार्गावर आणि आता साधक आहे, indirectly माझ्याकडून मदत झाली, नंतर 40 दिवस compulsory जी ध्यानधारणा व्ह्यायला हवी त्यासाठी मदत केली म्हणजे मुलाला त्याला disturbe करू दिलं नाही. एका साधकाला मदत करणे जमेल तेव्हा ही माझी साधना म्हणाल तर काही अंशी आहे, कारण मुलगा पझेसिव्ह आहे बाबाबाबतीत, बाबा आला की त्याने फक्त त्याला महत्व द्यायचे, तो म्हणेल ते करायचे त्यामुळे त्याला सांभाळून बाबाला करू देणं ही कसोटी मी पार पाडली, पाडत असते जमेल तशी.

नाही जमलं मला तर नवरासुद्धा आधी मुलाला प्राधान्य देतो, त्याला वेळ देतो. तो एक अतिशय चांगला बाबा आहे.

@अन्जू समजू शकते... तुम्हाला दोघांनाही आपापल्या मार्गासाठी सदिच्छा..ते पुस्तक मलाही जवळचे वाटते. ते पुस्तक माझ्या आयुष्यात आल्यापासुनच माझ्या आध्यात्मिक प्रगतीची तीव्रता वाढली असेही कुठेतरी वाटते.
लेकराला देव समजून त्याचं करणं. }}}}अगदी अगदी.... मी तर एकदा म्हणाले मुलीला ...मुक्ती द्यायला आली आहेस तू मला...अस्तित्वाचा कस लागतो काही वेळा...
@सामो तुम्हालाही जपयज्ञासाठी सदिच्छा
@कोहंसोहं आता साधनेत आपोआपच क्रिया होतात म्हणून गरजच वाटेनाशी झाली आहे. पण आभार तुमचे.. कधी वाटले दीक्षा घ्यावे तर म्हणून लक्षात ठेवीन. Lake Shrine ला खूपदा जायचे Californiaमध्ये असताना अपूर्व शांती आहे तिथे..

मोबाईल मध्ये रामनामाचे लेखन केले तर चालेल काय?
कि कागदावरच लिहायला हवे?

मी संवाद साधन्याचा प्रयत्न केला नाही ..संमोहित
झाल्यासारखे झाले....ते स्वप्न आहे हे मात्र स्वप्नात लक्षात आले होते...मी आपल्या लोकात नाही...हे बाळ असाधारण आहे...हेहि कळले... मला दुसऱ्या दिवशी ध्यानात लक्षात आले की ते दत्त गुरू होते.>>>
हम्म !
मी विचारताना 'कधी' हा शब्द लिहिला होता. मला नंतर कधी असं म्हणायचं होतं.

>>>कोहंसोहं आता साधनेत आपोआपच क्रिया होतात म्हणून गरजच वाटेनाशी झाली आहे..>>>+१
कोहंसोहं यांनी लिहिलेल्या प्रतिसादाचा आदर करून,
तुम्ही लिहिलेल्या अनुभवांना लक्षात घेऊन मला वाटतं आता ही अशी काही दिक्षा घेणं म्हणजे वरच्या वर्गातून पुन्हा...
असो.
तुम्हाला भरपूर शुभेच्छा !

मोबाईल मध्ये रामनामाचे लेखन केले तर चालेल काय?
कि कागदावरच लिहायला हवे?>>>>
मोबाईल देवळांच्या पायाभरणीसाठी द्यावा लागेन.

मोबाईल देवळांच्या पायाभरणीसाठी द्यावा लागेन.>>>>

इ-मेल केले तर चालणार नाही का?

तुम्ही तर साक्षात चामुंडराय आहात,

मराठी भाषेतील पहिला शिलालेख चामुंडरायने बनवला.

मला वाटते आधी आपण लिहायला सुरुवात करा, पुढे काय करायचं तो नंतरचा विचार. इच्छा तिथे मार्ग, योग्य वेळ आली की मार्ग सापडेलच. लिहिल्यामुळे जी पोसिटीव्ह energy निर्माण होते त्याचा अनुभव घ्या. सुरुवात digital devices करायला काहीच हरकत नसावी. शेवटी हे सगळं आपण स्वतः साठी करतो, जास्त जर-तर मध्ये वेळ घालवायला नको.
नामजप शक्यतो random असू नये असं मला सांगितलं होतं. रोज जागा, वेळ, कितीवेळा हे ठराविक आणि शिस्तीने करायचं.

नामजप शक्यतो random असू नये असं मला सांगितलं होतं. रोज जागा, वेळ, कितीवेळा हे ठराविक आणि शिस्तीने करायचं.>>>>> आपण त्यातच अडकून पडू ना .... म्हणजे आजकालच्या धकाधकीच्या जीवनात अशक्य नाहा पण अवघड आहे.

छान.

 आपण त्यातच अडकून पडू ना .... म्हणजे आजकालच्या धकाधकीच्या जीवनात अशक्य नाहा पण अवघड आहे. ---- सुट्टीच्या दिवशी थोडं adjustment करावी लागते नाहीतर ऑफिसला जायची वेळ fixed असेल तर त्यानुसार manage होतं. संख्या आपणच ठरवायची किती जमेल ते. दिवसभरात एकतरी अशी गोष्ट असतेच बहुधा जी आपण काहीही झालं तरी वेळेवर करतो, त्याबरोबर हे पण करायचं.

कधी वाटले दीक्षा घ्यावे तर म्हणून लक्षात ठेवीन. Lake Shrine ला खूपदा जायचे Californiaमध्ये असताना अपूर्व शांती आहे तिथे.. >>>>>>> हो. Lake Shrine माझे सुद्धा आवडते ठिकाण आहे. कॅलिफोर्निया ला जायचा योग आला की माझी visit असतेच तिथे आणि Mother Center ला. तुम्हाला पुढील साधनेसाठी शुभेच्छा.
---------------
तुम्ही लिहिलेल्या अनुभवांना लक्षात घेऊन मला वाटतं आता ही अशी काही दिक्षा घेणं म्हणजे वरच्या वर्गातून पुन्हा...असो >>>>> आनंदजी, दीक्षा किंवा अनुग्रह हा वरच्या वर्गातून खाली जाण्यासाठी नाही तर कोणत्याही वर्गातून अजून पुढे वरच्या वरच्या वर्गात जाण्यासाठी असतो. गुरूशिवाय मुक्ती नाही हे त्रिकालाबाधित सत्य आहे. अनेकदा परमेश्वर स्वतः गुरु वेगवेगळ्या मार्गाने म्हणून मार्गदर्शन करतो. परंतु असे खूप थोडे लोक असतात. बरेचदा जीवन्मुक्त झालेली किंवा ब्रह्मपदाला पोहोचलेली थोर माणसे साधकांसाठी पुन्हा देह धारण करतात आणि गुरु होतात. थोडेसे technical होईल तरी सांगतो. कुंडलिनी शक्ती आज्ञा चक्रातून (जर तिथपर्यंत आली असेल तर) सहस्रार चक्रात नेण्यासाठी गुरुची आवश्यकता असते कारण आज्ञा ते सहस्रार हा मार्ग बंद असतो आणि तो उघडण्याचा मार्ग केवळ गुरूच सांगू शकतात. साधकाच्या स्वसामर्थ्याच्या बाहेरचे आहे. तेंव्हा परमेश्वर शक्ती गुरु म्हणून आवश्यक असते. कुंडलिनी सहस्रार चक्रात पोहोचल्याशिवाय मुक्ती नाही किंवा परमानंद प्राप्त होत नाही.
दीक्षा किंवा अनुग्रहाच्या माध्यमातून आपण गुरूशी आणि गुरु आपल्याशी अध्यात्मिक पद्धतीने जोडले जातात. एकदा हा संबंध प्रस्थापित झाल्यानंतर पुढील अध्यात्मिक प्रगतीची बरीचशी जबाबदारी गुरूंवर असते. यात अगदी प्रारब्धाची तीव्रता कमी करण्यापासुन ते वेळ आलीच तर प्रारब्ध बदलण्यापर्यंत खऱ्या गुरूला मुभा असते. आपल्याला साधनेसाठी योग्य परिस्थिती निर्माण करून देणे, वेळोवेळी डायरेक्ट किंवा कोणत्यातरी माध्यमातून मार्गदर्शन करणे आणि मार्ग भटकला तर योग्य मार्गावर आणणे, साधनेसाठी प्रोत्साहन देणे हे सर्व गुरु आपल्या कळत नकळत करत असतात. अर्थात यासाठी गुरु स्वतः ब्रह्मज्ञानी हवा हे वेगळे सांगायला नकोच. त्यामुळे दीक्षा किंवा अनुग्रहाच्या माध्यमातून साधकाची प्रगतीच होते अधोगती नाही.

सत्गुरूंच्या आवश्यकतेबद्दल मस्तच लिहिलंय.

अर्थात यासाठी गुरु स्वतः ब्रह्मज्ञानी हवा हे वेगळे सांगायला नकोच.

ब्रह्मज्ञानी असण्याबरोबर शाब्दे परेच निष्णात असायला हवा.

दिवसभरात एकतरी अशी गोष्ट असतेच बहुधा जी आपण काहीही झालं तरी वेळेवर करतो, त्याबरोबर हे पण करायचं.- बरोबर आहे राजसी.
कोहंसोहं, सद्गुरु का हवा हे तुम्ही अगदी योग्य शब्दात सांगितलं आहे.

Samo, tumacha bipolar varacha lekh vachala hota aisi var. Itar dhagehi baghat hote ithale.
Kuthalyatari pratisadat tumhee maharajana follow karata he janawale ani mee sutakecha nishwas takala. Karan ekada tyanni hatat ghetal ki kuthalach tension nasat.
Malach hasayala aal. Mee nakalat tumacha bhar shiri vahat hote. Mala mahitahi navhate.
Kharatar kunacha bhar shiri vhayachi mazi layaki nahi! Mhanun janavalyavar far gammat vatali!

Ata yogya thikani pochala ahat, tar shanka nakot. Kalji nako!

@कोहंसोहं.. तुमचा प्रतिसाद बघून विचारात पडले. तुम्ही म्हणतात त्याप्रमाणे असेल तर वेळ आली आहे म्हणता येईल.
पण अंतरीची ओळख पटल्याशिवाय कुणालाही गुरु मानू शकत नाही. माझ्या द्रुष्टीने सुक्ष्म रुपात दीक्षा झाली आहे.. आणि स्थूल रुपातील गुरू साठी वाट पहायची तयारी आहे. सगळीकडे भोंदू गुरू असताना ब्रह्मज्ञानी ओळखने कठीण आहे. प्रतिसाद आवडला आहे.
@नानबा... गोड प्रतिसाद
@सामो...अभिनंदन... परमेश्वराची क्रुपा तुमच्यावर नित्य राहो..