मीन्वा यांचे रंगीबेरंगी पान

दुनिया की इस मेहफिल मे,
जब बेमेहफिल हो गई थी मै
इक मेहफिल ने अपनाया मुझको,
वो मेहफिल तुम्हारी थी..
जब मुंह फेर लिया मेहफिलसे,
और बंद कर लिये दरवाजे
दरवाजेपे बस दस्तक तुम्हारी थी..
अब खोल के सारे दरवाजे,
जब देख रही हूं ये दुनिया
तो ये नजर भी तुम्हारी है..
अब तो लगता है के शायद मै भी..

मुझे यकीन है
वो बादल बरसेगा..काला घनासा
नही?
फिर वो जरुर बरसेगा..जो जरासा भुरा है
नही?
तो फिर... हां वो..
वो जो बहोत आरामसे बढ रहा है..
नही?
चलो छोडो.. बादल पे भी क्या यकीं करना
ये तुमपे यकीं करने के बराबर न हुआ?

बहरुन यायचं असेल तरी,
नियमात बसतंय का बघावं लागतं हल्ली..
ॠतू योग्य आहे ना?
दिवस कुठला आहे?
आणि हो वेळ.. ती पाहीलीये का?
अवेळी हे असले बहर पहायला वेळ कुणाला आहे इथे?
हे सगळं नियम पाळून बहर आला तर..
अगदी सरकार दरबारचं काम झाल्यावर होतो ना,
तसा चिक्कार आनंद होईल ..
एवढं सगळं झाल्यावर टिका* मारायला विसरणार नाहीच आपण ..

* Tick mark चं मराठी करण आहे. भावनाओंको समझो

असं रात्रभर तुझ्या छातीवर डोकं ठेऊन
फक्त पाऊस पाहणारे मी..
पावसाच्या प्रत्येक थेंबाचा नाद,
मनात साठवत बसून राहणारे मी..
आता रात्र संपायला नको
उजाडायला नको
पाऊस थांबायला नको

कुठे हरवले होते कुणास ठाऊक..?
हे सगळे शब्द
आणि आज अचानक उमटायला लागलेत
नसतील ते तालात...
नसतीलही सुरात किवा
वाटतील वेडेवाकडे विखुरलेले, अर्थहीन..
पण.. सच्चे आहेत
ते माझे शब्द आहेत..
कुणाकडूनही उधार न आणलेले..

तू म्हणशील "तू सुंदर दिसतेस"
मी म्हणेन "मी सुंदर असेनही पण सांगू नकोस मला तसं.."
तू म्हणशील "तुझी खूप आठवण आली"
मी म्हणेन "आठवण आली असेलही पण सांगू नकोस मला तसं.."
तू म्हणशील "मी तुला ओळखतो"
मी म्हणेन "ओळखत असशीलही कदाचित.. पण सांगू नकोस मला तसं.."
आता तू विचारशीलच ना "का?"
मी हसून फक्त म्हणेन "तेही तुला माहीतच असेल.."

कधी तरी रात्र संपेल
कधी तरी सूर्य उगवेल
कधी तरी पाऊस पडेल
कधी तरी जीव रमेल
कधी तरी मनासारखं होईल
कधी तरी त्याला आठवण येईल
कधी तरी फोन करेल
कधी तरी माझ्यासाठी झुरेल
कधी तरी असं होईल
कधी तरी तसं होईल..
कधी तरी ....
हम्म!
कधी तरी हा फडतूस आशावाद संपेल,
कधी तरी पाय जमिनीला लागेल...
त्या दिवसाची मी वाट पाहतेय..

या रणरणत्या उन्हात,
दूरवरुन हे झाड खुणावत होतं तसं
किती तरी काळ..
'हो' 'नाही' म्हणता म्हणता
मी पोचतेच आहे इथे..
मोठा दिमाखदार वृक्ष.. डेरेदार
चहूबाजूंनी बहरलेला हिरवागार....
जरा टेकावं म्हणलं सावलीत....
की घट्ट मिठीच मारावी या जिवलगाला....?
इतक्या वेळ लक्ष न गेलेल्या भल्या मोठ्या कुंपणाकडे
आत्ता कुठे लक्ष गेलंय माझं
कुंपण ओरडून सांगतंय...
"सावलीवरही झाडाच्या मालकाचा मालकी हक्क आहे.."
आपल्या मालकीच्या उन्हात चालण्यावाचून गत्यंतर नाही हेच खरं

क्रोशाचा स्वेटरः

लहान मुलांचे स्वेटर साधारण अंदाजे केले जातात. म्हणजे नवजात
नवजात - ४२ साखळ्या
तीन महीने - ६० साखळ्या
सहा महीने - ७२ साखळ्या
साखळ्या नेहेमी सहाने भाग जातील अशा घेतल्या जातात.

माप घेण्यासाठी खालील मापं घ्यावीत.

१. गळ्याचं माप
२. बाहीचं माप
३. उंची

अंदाजे गळ्याचं माप + एखादा इंच इतकी लांब होईल एवढी साखळी घालावी. साखळ्या मोजाव्यात व सहाने भाग जाण्यासाठी लागल्या तर साखळ्या वाढवाव्यात. म्हणजे मापाप्रमाणे १०० साखळ्या झाल्या तर दोन साखळ्या वाढवाव्यात म्हणजे सहाने पूर्ण भाग जाईल.

क्रोशा हा विणकामाचा प्रकार ज्यांनी कधीच केला नाहीये त्यांच्यासाठी इथे प्राथमिक स्वरुपाची माहीती देत आहे.

दोरा: क्रोशाचे काम दोरा वापरुन करता येते. पांढरे तसेच इतर रंगाचेही दोरे मिळतात. पण हे काम करायला दृष्टी उत्तमच हवी. टेबलवर, टीवीवर घालायचे रुमाल, लेस (आपण शिवणकामात साडीला ड्रेसला लावायला लेस वापरतो ती) दोरा वापरुन केलेले सुरेख दिसतात.

लोकरः क्रोशाचे काम लोकर वापरुन पण करता येते. स्वेटर, टोप्या, शाल, अनेक प्रकारचे रुमाल, पर्स असे बरेच प्रकार करता येतात.