विनोदी लेखन

"गुड इव्हिनिंग डॉक्टर"

"गुड इव्हिनिंग, गुड इव्हिनिंग. काय म्हणतोय आमचा पेशन्ट?"

"सकाळपासून जरा बरं आहे. पण डॉक्टर आता झी मराठी लावून द्या म्हणून हट्ट धरून बसलाय बघा. काय करायचं?"

"झी मराठी?" शॉक बसल्यासारखे डॉक्टर किंचाळतात. बाजूने जात असलेले २ डॉक्टर्स संशयाने त्यांच्याकडे पहातात पण डॉक्टरच्या गळ्यात स्टेथोस्कोप असतो म्हणून ते डॉक्टर आहेत हे त्या दोघांच्या लक्षात येतं.

"झी मराठी?" डॉक्टर थोडं हलक्या आवाजात विचारतात "ते कशाला आणखी? सकाळपासून बरा आहे असं आत्ता तुम्हीच म्हणालात ना? कमाल आहे तुमची शांताबाई."

प्रत्येक देशाची एक संस्कृती असते..
संस्कृती म्हटलं की त्यात बरेच उप प्रकार येतात..
वेशभूषा संस्कृती!
भाषा संस्कृती!!
खाद्य संस्कृती!!! ( अरे, ही तर आद्य संस्कृती... )

आपल्या भारताची जशी ४ हजार वर्षांपूर्वीची संस्कृती आहे, तशीच इथली, अर्थात जपानचीही आहे...
पण मी त्यात घुसणे म्हणजे ते 'महानगर पालिकेच्या उंदीर मारण्याच्या विभागातल्या शिपायाने' , 'अनुयुद्ध टाळण्यावर मत मांडल्यासारखं होईल!' त्यामुळे आपण आपलं, जे सध्या दिसतं आहे, त्यावर थोड़ा "प्रकाश पाडो~ का ना~ " तो ओमोत्ता वाके देस ने ..... ( थोडा प्रकाश पाडावा असं वाटलं इतकंच...)

शाळेच्या मैदानावर राजू आणि चिंटूची चांगलीच जमली.राजूने क्रिकेट खेळताखेळता चिंटूला भरमसाठ शिव्या दिल्या.आणि तुझा बाप मरेल असा घणाघाती शापही दिला.तुम्हाला वाटेल शाप फक्त महाभारात ,रामायणातच होते कि काय,आजच्या युगात आधुनिक भारतातही शाप आहेत आणि ते लागूही पडतात.

मित्रवर्य प्रविण कुलकर्णी यांच्याबरोबरचं हितगुज त्यांच्या ब्लॉग वर त्यांनी लिहिलेच पाहिजे असे सांगितल्यावर इथेहि ते प्रसिद्ध करावेसे वाट्ले.

काही विनोद असे असतात, की सहजच ते नकळत आठवतात. त्यापैकी शिवसेनेसंदर्भात, विशेषत: बाळासाहेब ठाकरे यांच्या संदर्भात मधील तर जास्तच! कारण आता हल्ली असे म्हणतात की, शिवसेनेची ताकद आता पूर्वीसारखी सारखी राहिली नाही! मात्र पूर्वी ती काय होती यासाठी एक विनोद नेहमी सांगितला जातो तो असा...

प्रधानजी - राणीसरकार, राणीसरकार

महाराज - प्रधानजी, आम्ही असताना राणीसरकार कशाला.

प्रधानजी - तसचं काम होत.

महाराज - मग बोला.

प्रधानजी - नाही, राणीसरकारानाचं सांगेन.

महाराज - याचा अर्थ आम्ही काय घ्यायचा प्रधानजी.

प्रधानजी - असे किती अर्थ मनात साठवले आहात राजे.

महाराज - एक तर खरचं तुमचं काम असेल, नाहीतर दुसरं राणीसरकारांशी आपण लगट करू पाहताय.

प्रधानजी - तूमच्या जिभेला काही हाड,

महाराज - प्रधानजी .

प्रधानजी - थांबा राजे आम्हाला बोलू द्या. जेव्हा जेव्हा तुम्ही समोर असता तेव्हा तेव्हा राणीसरकारांकडे
आम्ही कधीही वाकड्या नजरेने पाहीलं नाही

"उंची किती?" असं विचारल्यावर "३२ इंच - प्रश्नचिन्ह" किंवा "वजन किती?" असं विचारल्यावर "दहा किलो - प्रश्नचिन्ह" अशी उत्तरं द्यावी लागत असतील तर उत्तर देणार्‍याला कसं विचित्र वाटत असेल ना? आणि त्यात पुन्हा असं उत्तर द्यावं लागणारी व्यक्ती ही स्वतः डॉक्टर असेल तर तिला तर अजूनच मेल्याहून मेल्यासारखं होत असेल. या डॉक्टर लोकांबद्दल मला खरंच खूप सहानुभूती वाटते कधीकधी. आधीच कामाचं टेन्शन, कामाचे विचित्र तास, वेळीअवेळी/विकांतात अटेंड कराव्या लागणार्‍या इमर्जन्सीज हा मानसिक छळ जणु काही कमी असतो म्हणून त्यात काही उद्योगी पेशंट्सच्या कृपेने होणारे शारीरिक छळ !! शारीरिक छळ ???? हम्म्म्म. हो..

प्रिय सौ. बायको हीस,

तू मला खूप आवडतेस.
खूप म्हणजे अगदी मांजरीपेक्षा जास्त आवडतेस.

मांजर चोरून दूध पीते. तू चोरून दूध पीत नाहीस.

तू उघडपणे दूध पीतेस. आणि मला देत नाहीस.

कारण मी पीत नाही. ( म्हणजे..................... दूध पीत नाही. दारू पीतो. )

मी कधी कधी दारू पीतो. तरीही तुला वाटतं की मी रोज दारू पीतो.

पण मी गेल्या महिन्याच्या तिसऱ्या शुक्रवारी दारू प्यायलो नव्हतो ( कारण तू माझे पाकीट लपवून ठेवलं होतं ).
हे तू अनवधानाने विसरलीस.

तुला माझा खूप राग येतो.
खूप म्हणजे अगदी मांजरापेक्षा जास्त राग येतो.
मांजर चोरून दूध पीते.

मंडळी नुकतेच माझे प्रमोशन झाले. यामुळे इतरांपेक्षा माझेच पोट दुखू लागले. त्याच काय झाले की सहाव्या वेतन आयोगामुळे माझा पगार खूप वाढला. सहाजिकच माझ्या सहकार्‍यानी मला सांगितले की राव तुम्ही आता हामिक्ला [HMC] मधे सामिल झालात. झाले. माझ्या पत्नीचे वजन वाढले{?} [कमी कधी होते]

महाराज - प्रधानजी काय चाललयं

प्रधान - तरी म्हटलं बोका आला नाही कसा

महाराज - काय, मी बोका

प्रधान - महाराज ... भलतचं काय. मी म्हटलं अजून बोका आला नाही कसा

महाराज - तुमचं काय चाललयं

प्रधान - काही नाही महाराज साय खातोय, बोका शोधतोय आणि तुम्ही आलात.

महाराज - आयला आम्ही दुध नाय म्हणून काळी चाय प्यायलो आणि तुम्ही साय खाताय

प्रधान - हो. राणीसाहेबच बोलल्या

महाराज - का ? मी मेलो होतो

प्रधान - तसं नाही. साय करपली होती. तुम्हाला आवडेल न आवडेल म्हणून कदाचित ...

महाराज - हे तुम्ही आपापसातच का ठरवता

महाराज - हे काय प्रधानजी आज आम्ही आलो तरी आपलं लक्ष नाही

प्रधान - माफ करा महाराज डोक्यात पेपर होता

महाराज - काय ?

प्रधान - पेपरात डोक होतं

महाराज - आज आमच्या आधीच आपण पेपर वाचताय

प्रधान - हो, कारण आज आपण आमलेट खाता खाता रमलात आणि `आम' जनतेला विसरून'`लेट' झालात

महाराज - आम्ही महाराज आहोत ... थोडं मागे पुढे होणारच

प्रधान - महाराज आपल्या ह्या मागे पुढे करण्यामुळे, होण्यामुळे ... जनतेचे टाईम टेबल विस्कटतयं त्याचं काय

महाराज - अस्सं झालं तरी काय ... भुकंप झाला की आभाळं कोसळलं.