मायबोली वर्षाविहार आणि मी

छान लिहलंय

AMBA = AKHIL MAAYBOLI ADHIVESHAN असंच काहीतरी आहे

आपण असलेल्या शहरातून कोणीच येत नाही तर एकटेच कसे जायचे हा प्रश्न असल्यामुळे टाळले जात आहे गेली अनेक वर्षे.

वॉव.. सह्हीच दक्षिणा.
खुप छान.. माझा पण असाच काहिसा अनुभव. पहिल्या वविला भीती.. कुणी ओळखिचं नाही. कस जायच अ‍ॅन्ड ऑल... पण फक्त बस चालु होईपर्यंत ती भिती टिकते. नंतर जो कल्ला होतो तो एक नंबर. संध्याकाळ पर्यंत तर आपण नक्की यांना पहिल्यांदा भेटलोय अशीच शंका मनात राहते. कारण मायबोलीकर सर्वांना खुप लवकर सामील करुन घेतात.
मी ही सर्वांना हेच सांगेन. की शक्यतो हा सोहळा चुकवु नका.

दक्षे, छान लिहीलय...
पण मी सगळे ववी हजर नव्हतो हं..... वेगवेगळ्या प्रासंगिक अडचणींमुळे बरेच ववि हुकवलेत. अन मी येतो त्यात कौतुक कसले?
त्यापेक्षा मला आठवतोय २००५ की सहा सात चा ववि २६ जुलैचा धुंवाधार पाऊस, ढगफुटी, तेव्हा मुंबैची लोक ट्रेनने आलेली. अन संध्याकाळी परत जात होते तेव्हा नेमका मोठ्ठा पाऊस झाला, अन परत जाताना त्यांची कसोटीच लागली.... अन तरीही मुंबैचि लोक पुढच्या वविला उत्साहाने हजर होतीच, कुणाचीच तक्रार नाही... ! ते खरे स्पिरीट... पण तसेही एकुणातच मुंबैची लोक सहज "अ‍ॅडजस्ट" होऊन जातात, उगा बारीक सारीक गोष्टींबद्दल तक्रारी करत बसण्यापेक्षा वाट्याला आलेला क्षण आनंदात कसा जाईल हे बघणे ही मुंबैकरांचीच खास वृत्ती आहे असे मला वाटते.
मी खास करुन मुम्बैकर माबोकरांना भेटायला म्हणून वविला जातो.... जरा त्यांच्यात वावरले की उत्साह संचारतो.... !

दक्षे छान लिहीलयस ग.
मी पण तुला कधी भेटले नाही पण मला तू परकी आजीबात वाटत नाहीस. असे खुप रोजच्या वावरातले माबोकर आहेत ज्यांना प्रत्यक्ष न भेटताही कधी त्यांच्याबद्दल परकेपणा जाणवत नाही.

मला नेहमीच काही ना काही प्रॉब्लेम्स पुढे आलेत जे छोटे नसून महत्वाचे होते. जसे मुली लहान असण, कधी त्यांना बर नसण. कधी वेगळे फॅमिली प्रॉब्लेम्स जस की नेमकी त्याच दिवशी फॅमिलीत काही प्रोग्राम वगैरे असण.

दक्षिणा, खूप छान लिहिलं आहे. मी पावसाळ्यात भारतात येणे टाळतो. पण मागच्या वेळी मला यावे लागले आणि वविला जायला मिळेल म्हणून मला वेड लागले होते आणि सोबत आपल्याला कोण कसे ट्रीट करेल.. कुठल्या नजरेनी आपल्याकडे बघेन ही भितीही होती. मी माझा रमतगमत निर्भेळ आनंद लुटला. काही जण माझ्याशी मनमोकळेपणाने बोलले आणि काहींनी मात्र माझ्याशी बोलणे टाळले.

पण ववि सर्वासाठी खुला असतो ह्याचे फार कौतुक वाटते. हा अनुभव अमेरिकेत नाही आला सॉरी!!!

अम्बाची इथे लिंक देतो आहे:

http://www.maayboli.com/hitguj/messages/34/37603.html?1009972409

संजीवचे बरोबर आहे. अम्बा म्हणजे अखिल मायबोलि अधिवेशन. हे नाव राधानी दिले होते.

त्यापेक्षा मला आठवतोय २००५ की सहा सात चा ववि २६ जुलैचा धुंवाधार पाऊस >>२००५ चा. तेव्हा ट्रेननेच यायचे मुंबईकर. त्याच्या पुढल्यावर्षापासुन मग बसने येऊ लागले.

अरे वा, दक्षे अजून आठवण ठेवली आहेस.. नीधप पण होती त्यावेळी. तिचा बाल्या नाच आणि तूझे मुर्गी चे गाणे अजून आठवतेय.
नंतर मीच देशाबाहेर होतो म्हणून नाही जमले.

त्यावेळी तो माझ्यासाठी ओव्हर नाईट व वि होता, कारण आदल्या दिवशी सईकडे राहिलो होतो. ती पण गैरसोय असेल काही लोकांची. एकाच दिवसात अप डाऊन हा प्रवास थोडा त्रासाचा होऊ शकतो.

पण तुमच्यापैकी ज्यांनी माबोवर रेग्युलर वावर असुनही ववी एकदा पण अटेंड केला नाहिये त्यांच्या मनात ववीचं नक्की चित्र काय आहे? किंवा त्यांच्या वविला येण्याचा नक्की अडचणी काय आहेत? >>
माझ्या आंतर्जालीय वावरात ज्यांना ओळखते त्यांच्याशी वैयक्तिक आयुष्यात प्रत्यक्ष मैत्री कराय्ला फारशी उत्साही नसते. याला अपवाद आहेत, काही जवळचे मित्रमैत्रीणी अशा ओळखींतून झाले आहेत. पण तेवढेच. आणि मी फारशी ओळखपाळख नसलेल्या लोकांबरोबर तेही मोठ्या गटामधे दंगा करणे, हँग आउट करणे, दिवसभर पिकनिक करणे असले प्रकार करू शकत नाहीत. माझ्या स्वभावाची मर्यादा!!

वविला येण्याची खुप खूप इच्छा आहे पण कुणाशी ओळख नसल्याने टेन्शन येत
त्यातून माझा स्वभाव भिडस्त
इच्छा असूनही लोकांमधे मिसळण ,स्वतः हून ओळख करून घेण जमत नाही
अनोळखी लोकांमधे वावरताना मनावर उगाचच दडपण येत ......:(
त्यामुळे गेल्या वर्षी इच्छा असूनही आले नाही , पण मनात दिवसभर वविचेच विचार चालू होते , अगदी सकाळी बस निघायच्या वेळी तिथ जाऊन दुरून पाहून सुद्धा आले मायबोलीकरांना ....

_मनाली_ अवश्य या! टेन्शन घ्यायची गरजच नाही. ववि एंजॉय करण्यासाठी अगोदर कोणा माबोकरांशी ओळख हवीच असे नाही. परफेक्ट अनोळखी लोकही या मेळाव्यात छान सामील होतात व धमाल करतात. :) 

वविला येण्याची खुप खूप इच्छा आहे पण कुणाशी ओळख नसल्याने टेन्शन येत>>>>>>>> हे असं ज्यांना वाटतं त्यांनी जुन्या ववि चे व्रुत्तांत वाचा आणि फोटोज पहा.
त्यातुन थोडा अंदाज येईल, पण खरी मजा ते सगळं अनुभवण्यात आहे. अगदि बस मधल्या दंगामस्ती पासुन ते पाण्यात डुंबणे, सांस चे खेळ, त्यात वेळो वेळी घडणारे (अजरामर) विनोद हे सगळं फक्त अनुभवायचंच असतं आणि हे सगळं घडत असताना आपण नविन आहोत आणि कोणाला ओळखत नाहि वगैरे कुठच्या कुठे गेलेलं असतं

मनाली,वविचा मूळ उद्देशच तो आहे की ओळख असलेल्या आणि नसलेल्या अश्या सगळ्या मायबोलीकरांनी वर्षातून एकदा एकत्र येऊन धमाल करावी. तिथे येणारे ओळखीचे लोक सुद्धा कधीतरी एकमेकांना अनोळखी होतेच की. तेही वर्षाविहाराला येऊन एकमेकांना ओळखीचे झाले. तश्या तुम्हीदेखील व्हाल.२४ला बालगंधर्वला आलात की संयोजकांशी तर ओळख होईलच तुमची..तेव्हा वविला याच...

वरदा >>> +१
अगदी जवळचे असे मित्र मैत्रीणी नाहीतच. ओळखी खुप आहेत. मला मैत्रीण म्हणवणारे ही खुप आहेत. माणसं ही खुप जोडलीयेत पण ...जे काही मोजके मि - मै आहेत ते काही अंतरावरच असतात. जिवलग नाहीच होत. स्वभावच असा आहे. इलाज नाही. जवळचा जिवलग मित्र माझा नवरा आणि जिवलग मैत्रीण माझी बहीण. पिकनीकचे सोबती माझे दोन्ही घरचे, भाचेकंपनी, कझिन्स वैगेरे. एकत्र निघालो तर वरात होइल
माबोवर असतात/ लिहितात ह्या एवढ्या ओळखीवर(?) त्यांच्याबरोबर दंगा बिंगा करणं जमेल का? ही शंकाच आहे.

सस्मित, मनाली,

http://www.maayboli.com/node/9491 - हे वाचा.

मी २००९ साली प्रथमच वविला गेले त्यानंतर मी लिहिलेलं मनोगत आहे (वृत्तांत नाही). तुम्हाला यातून स्फूर्ती, प्रेरणा मिळेल अशी आशा आहे.

नमस्कार...

दक्षिणा... सर्वप्रथम तुझं अभिनंदन... आणि तुझे आभार देखिल... हा चांगाला बाफ/ धागा सुरु केल्या बद्दल (च्यामारी... इतकी वर्षं झाली, पण अजुन बा-फ आणि धागा यांतला फरक कळत नाहीय... :राग:)

मायबोलिकर मित्र-मैत्रिणींनो...
पुण्यात राहून देखिल मी भिडस्त स्वभावाचा माणुस, मायबोलिवर वविचे (फक्त) वृत्तांत वाचणारा मी... काही ठराविक माबोकरच माझ्या ओळखिचे होते ... बागुलबुवा, किरु, आनंदमैत्री, जाई-जुई, शैलजा, दक्षिणा, निलु... अनपेक्षितपणे भेटलेला मायबोली कर कौतूक शिरोडकर... इतकेच. मयुरेश आणि हिम्या यांच्या सोबत फक्त तोंड-ओळख(च) होती. वविची वर्णनं वाचून 'सहभागी' व्हायची ईच्छा व्हायची, पण... बहुतेकां सारखी माझी कारणं देखिल समोर ऊभी रहायची...
> एवढ्या मोठ्या गर्दीत आपण एकटे पडणार
> सहभागी होणारे आपल्याला कितपत सामावून घेतील?
> त्यांचं आपलं ट्यूनिंग कसं जमेल?
> एक सुट्टी वाया घालवली पाहिजे... (कारण माझी आठवडा सुट्टी गुरुवारी असायची)
> पावसात भिजायला एवढं लांब कशासाठी जायचं?
...
...
इ.इ. मध्यंतरी एकदा मोठ्या भावाला (परदेसाई ऊर्फ गोष्टी गावाचे ऊर्फ गो-गा) या ववि बद्दल विचारलं. सवयी प्रमाणे त्याने मला अगोदर मूर्खातच काढलं (माझ्या वरच्या शंका ऐकून) आणि सगळ्यात शेवटी मला सांगितलं 'जायची ईच्छा आहे ना?... मग न घाबरता, न लाजता वविला एकटा जा, आणि अनुभव घे...'... निर्णय घ्यायला तरी देखिल पुढचे २ ववि खर्च पडले. शेवटी मनाचा हिय्या करुन २०१२च्या वविला नाव-नोंदणी केली (मनात हिशेब केलेला होताच - बहुतेक हा(च) पहिला आणि शेवटचा ववि... वगैरे...), कारण मधल्या काळात हिम्या आणि मयुरेश सोबत संवाद करेपर्यन्त मजल मारलेली होती (थोडक्यात माझा स्वतःचा Comfort Zone तयार झालेला होता...). त्या वर्षीच्या यु.केज. वविला सहभागी झालो आणि... आता तर 'ववि संयोजन समिती' मध्ये देखिल सहभागी होऊ लागलोय (खरं तर संयोजन समिती मधे सहभागी होऊन मी नेमकं काय करतोय?, तेच मला कळत नाही...). इथल्या एका-एका नगाला भेटल्यावर पुढ्चा ववि चुकवायचा नाही, हे दरवर्षी ठरवतो.
"काय त्या वविला जाऊन फक्त हा-हा ही-ही हू-हू करता, दुपारी जेवता, संध्याकाळी परत येता... दिवस फुकट का घालवता?, कळत नाही...", म्हणणारी माझी बायको, एका वर्षी कुतुहल म्हणुन (शारीरीक दुखणं सांभाळत) माझ्या सोबत (Safe Comfort Zone बघुन) वविला आली... गेली दोन वर्षं, जून १५ तारीख ऊलटुन गेली की 'वविची तारीख जाहीर केली का रे?', म्हणून चौकशी करते... अर्थात या वर्षी देखिल तिनेच 'वेळेत बुकिंग करुन टाक... आपण वविला जायचंय...' सांगत बुकिंग करायला लावलं...

सांगायचा मुद्दा... इछुकांनी जरुर सहभागी व्हा. भले तुमचा स्वतःचा योग्य तो Comfort Zone उपलब्ध नसेल... पण सहभागी झाल्यावर तुमच्या नक्कीच लक्षात येईल - आपण उगाच Comfort Zone चा बाऊ करत होतो, आज पासुन आपण खर्‍या Comfort Zone मधे सहभागी झालेलो आहोत...

तर मग... करा वविचं बुकिंग आणि या हक्काच्या Comfort Zone मधे...

विवेक

वविची एक खासियत आहे व माबोकरांचीही! तुम्ही भिडस्त, लाजाळू, अबोल, एकटे राहाणे पसंत करणारे असाल तर उगाच कोणी गळेपडूपणा करत नाही वा आगंतुकपणे चिकटायला जात नाही. कोणाला गर्दी आवडत नाही, कोणाला हल्लागुल्ला आवडत नाही. कोणाला स्ट्रक्चर्ड पिकनिक आवडतो, कोणाला कसलेच नियम नको असतात. ववि व माबोकर या सर्व तऱ्हांना सामावणारे आहेत. मुद्दाम होऊन तुमचा कंफर्ट झोन कोणी डिस्टर्ब करायला जात नाही. मला हे फार आवडते. लेट मी बी मायसेल्फ. यामुळेच नवा कंफर्ट झोन निर्माण होत जातो व मैत्र जुळत जाते.

दक्षे गुड गुड. विवेक मस्त लिहिलयस.

एकदा येऊन तर बघा

विवेक,तेरे मन कि बात भा गयी..

">>पण खरी मजा ते सगळं अनुभवण्यात आहे. अगदि बस मधल्या दंगामस्ती पासुन ते पाण्यात डुंबणे, सांस चे खेळ, त्यात वेळो वेळी घडणारे (अजरामर) विनोद हे सगळं फक्त अनुभवायचंच असतं ">>

हे सगळं मला आवडत नाही.कम्फर्ट झोन- रिजॅार्ट आवडत नाहीत.झाडाखाली शांत बसायला आवडतं.म्हणून वविला येत नाही.

http://www.maayboli.com/hitguj/messages/34/49477.html?1057890481

हा बहुतेक पहिला.

किती तळमळीने लिहिलंयस दक्षु.. सुंदर आठवणींना उजाळा मिळाला आणी ववि अटेंड करण्याकरता मोटिवेशन देखील!!!

आत्तापर्यन्त एकच ववि अटेंड केलाय तो ही तुम्हा सर्वांना प्रत्यक्ष भेटण्याच्या खास ओढीने, मुद्दाम जुलै मधे

भारत वारी प्लॅन करून.. नंतर पुढे कधी जमलंच नाही..

यावर्षी नक्कीच जमवण्याचा प्रयत्न करेन..

दक्षे लय भारी...जुन्या आठवणींना उजाळा मिळाला. पहिलाच वर्षा विहार होता तो.
आधी अंबा मग जीटीजी... मग वर्षा विहाराची प्रथा रुढ झाली म्हणायला हरकत नाही. पहिल्या व.वि.च आयोजन अंबर, डॅफो आणि मस्तानी (सुखदा) यांनी केले होते. फार धामल आली होती सिंहगडला अनेक ओळखी झाल्या, आणि बराच काही झालं. किती मस्करी चेष्टा.. दिनेशदा आणि आम्ही एकाच सुमोत होतो, जाम छळलं होत त्यांना. ☺
त्या ओळखी आज नाती बनली आहेत.
सुरवातीला बुजलेली तू आणि नंतर रुळलेली तू अजून आठवतेस. त्या नंतरच्या मुळाशीच्या एक ववी ला गेलो होतो मग मुंबई बाहेर पडलो ... मग जाता नाही आलं ह्याची हळहळ अजूनही वाटते. मित्रान्नो गेला नसाल तर एकदा तरी नक्कीच जा..

त्या ओळखी आज नाती बनली आहेत....

सत्या.. तुला लाखो मोदक

दक्षिणा