निसर्गाच्या गप्पा (भाग २३)

साधना, मी नाताळाच्या सुमारास गोव्यात होतो. म्हणजे आत्ता तुला हा फुललेला टॅबेबुया बघता येईल. तेच हवामान असेल. जा बघून ये...

हो जातेच आता आंबोलीला जाऊन बराच काळ लोटला आता जाणे आवश्यक.

बी काय मस्त फोटो टाकतोयस! पिवळं फूल फारच नाजुक सुंदर.

हे बघ........डीसीतल्या स्प्रिन्गची सुरवात. तुझ्या गोव्यातल्या गुलाबी बहरासारखाच फोटो......
झाड फूल वेगळं आहे ....तरीही!

अरे वा साधना.................प्राउड मॉम!

साधना रोझीया पण खुप फुलतो. बहुतेक फेब्रुवारीमध्ये. पूर्ण झाडच फिकट गुलाबी रंगाच

एकारस्त्याअवर हीच झाडं लावली आहेत तर सगळा रस्ता गुलाबी सुंदर असतो.

गुगल क्रोमब्वर मराठी उमटतेय पण खोडता येत नाही. एक्सप्लोरर वर मराठीउमटन्त नाही. कायकर्यु?

हिरवा चाफा रहिला ना !!

क्रोम मध्ये प्रोब्लेम आहे

खोडायचे आणि एक स्पेस द्यायची आणि मग टायपायचे. असे के ल्या ने असे टाईप होते. ते नंतर जोडायचे..

(यापेक्षा क्रोमच खोडले तर बरे )

रोझिया पण खुप फुलत असणार कारण माझ्या मुलीने अणुशक्ती नगर डेपोत पाहिलेले झाड पुर्ण फुललेले आणि म्हणुनच तिच्या लक्षात आले. पण दुर्दैवाने मला हिरवीच झाडे दिसलीत. नव्या मुंबईत इतका फुललेला नाही पाहिलाय अजुन. कदाचित झाड जवान झाले नसेल

बहावा नोवेंबरपासुन इथे फुलतोय. नेहमीसारखा पुर्ण झाड पिवळॅ नाही पण दहा फांद्याच्या मध्ये एखादे झुंबर.. निसर्गचक्र उलटे फिरतेय.. आणि दहा झाडांमध्ये एखाद्-दुसरे झाड दोन तिन झुंबरे घेऊन उभे आहे.

मानुषी शिकतेय हळूहळू. ती बिन्दास चालवते पण मीच घाबरत राहते. मग चुकून जोरात ओरडले की ती ओरडते, अशी ओरडुन मला घाबरवु नकोस

बी, गुलाबी चाफ्याचा फोटो अत्यंत सुंदर आहे.

मानुषीताई, सुरेख आहेत फोटो.

आकास निरभ्र आणि उन्ह असेल तर फुलांचे फोटो छानच निघतात. आकाशाची ती पार्श्वभुमी फुलांचे फोटो घेताना लाभायला हवी.

मग चुकून जोरात ओरडले की ती ओरडते, अशी ओरडुन मला घाबरवु नकोस स्मित>>>>> साधना मी या सगळ्यातून गेलीये. माझ्या लेकीला मीच गाडी शिकवायला सुरुवात केली. पण आरडाओरदा(दोघींचा), किंकाळ्या (माझ्याच)यातून बचावण्यासाठी शेवटी तिने १ महिना क्लास लावला. म्हणज क्रेडिट त्या मास्तरांना! असो.........
मैत्रिणीने अगदी बोटभर उंचीची लिंबाची रोपं दिली होती एका टिनमधे. चार पाच.
दोन दिवसांनी पाहिलं(२ दिवस पुण्यात होतो.) तर सगळी कोवळी पानं गायबलीत. नुस्त्या काड्या उभ्या आहेत.
काय झालं असेल?
चिमण्या खातात का, की किडे इ.इ.? :रागः

अगदी बारिक गोगलगाई असतात. शंखाच्या आकाराच्या, एक सेमी लांब. आता त्या गोगलगाईच की दुसरे काही माहित नाही पण मीगोगलगाई म्हणते. हे पान खायचे उद्योग त्यांचे.

हं...लक्ष ठेवायला पाहिजे. कारण अश्या शंखयुक्त गोगा दिसलेल्या नाहीत एवढ्यात.
गुर्जी का हसू रार्हायले?

मानुषीताई, कै नै असंच

मातकटरंगी फांद्यांच्या पार्श्वभुमीवर जर्द पिवळ्या रंगात फुललेला पिवळा टॅबेबुया पाहिल्यानंतर गुलाबीकडुनही माझी अशीच काहीशी अपेक्षा होती आणि त्याची पुर्ती करणारा एकही टॅबेबुया मी अद्याप पाहिला नाही.>>>>>>साधना +१

हा गुलाबी टॅबेबुया:

विक्रोळी (ईस्टर्न एक्सप्रेस) पासुन घाटकोपर डेपो पर्यंत डाव्या बाजुला सगळी याचीच झाडे आहेत.

माझ्या घराजवळ येणार्या सनबर्डच्या जोडीतल्या बाईसाहेबांचा फोटो घेणं काय जमत नव्हतं. शेवटी हा असा फोटो मिळाला. खाली डोकं वर पाय.
purple rumped sunbird female

ती फुले ती पाने ते प्रकाशाचे लोभस कवडसे आणि हा गोड पक्षी! वर्षा खूपच छान!!! तू हा फोटो कुठे काढलास? मुंबईमधे?

वा क्या बात है वर्षा !!!

वर्षा, क्या बात है!

जबरदस्त फोटो, वर्षा
लेन्स कुठली?

गुलाबी टॅबुबिया आणि सनबर्ड दोन्ही मस्तच!

वर्षा, मस्त फोटो.
लिंबाची पाने खाणार्‍या फुलपाखराच्या अळ्या पण असू शकतील.. त्या कधीही परवडल्या. पण कुठल्याही गोगलगायी असतील तर त्यांचा नायनाट करायलाच पाहिजे. भारी चेंगट असतात त्या.

मी फ्रीलवाल्या फुलांचा फोटो टाकला होता तो न्यू झीलंडमधल्या निलगिरीच्या फुलांचा.. बी च्या फोटोतले झाड वेगळेच आहे. पिवळ्या रंगाची छटा पण मस्तच आहे.

आमच्या बालपणी पाऊस पडला की मातिच्या भुसभुशीत खोप्यासाठी आम्हला लाल मासल गोगलगायी लागायच्या. त्या पाऊस पडला की बरोबर दिसायच्या. त्या गोगलगायी एकदम नाहिश्याच झाल्या पण मध्यंतरी ह्याच गोगयगायीबद्दल फेबुवर बोलते होते. त्यांनी जे नाव लिहिले होते ते मी विसरलोच. ही मेमरी ना..हल्ली साथच देत नाही!

आमच्या बालपणी पाऊस पडला की मातिच्या भुसभुशीत खोप्यासाठी आम्हला लाल मासल गोगलगायी लागायच्या. <<< बी, या गोगलगायी मातीच्या भिंतीवरून चालत गेल्या की मागे चमकणारी रुपेरी वाट काढून जात. त्याच ना?

किती सुंदर सुंदर, मनमोहक फोटो सगळे. अगदी फ्रेश वाटतं इथे येऊन. सिमेंटच्या घरात राहून छान निसर्गात असल्याचा फील येतो.

धन्यवाद निसर्गप्रेमीनो

साळूंक्या, चिमण्या आणि कबुतराची ही गम्मत बघा. ही गम्मत मी डिसीच्या रस्त्यावर टिपली आहे:

रस्त्यावर काही चिमण्यांना टिश्यू पेपरमधे गुंडाळलेले मास सापडते आणि त्या चिवचिवत ते मास टिश्यू पेपरमधून बाहेर काढतात आणि चिमण्यांचा गलका वाढतच जातो:

इतक्यात तिथे साळू़यांचा एक थवा उतरतो आणि चिमण्यांना उडवून लावतो:

बिचार्‍या मुठभर चिमण्या उडून जातात.. इतक्यात गोल भरारी घेत मोठ्या एटीत एक शुभ्र कबुतर तिथे उतरतो आणि साळूंक्यां हताश होऊन एकटम बघत राहतात. हा प्रकार दुरवरुन चिमण्या बघतात आणि त्यातून काही प्रकाशचित्र साकार होतात

गजानन, तेवढे माहिती नाही. मी ह्या गोगलगायी नेहमी गवतात दूर ओसाड ठिकाणीच पाहिल्या आहेत. आम्हा ह्या गोगलगायी तळहातावर बंद करुन नंतर त्यांना काडेपेटीमधे डांबून ठेवत असू. खेळून झाले की परत तिथे नेऊन सोडत असू.

पोस्ट नही लिखनी कभी दोबारा...

जिप्सि, तू मागाहून ती फुले टाकलीस का .. आत्ता पेज रीफ्रेश करताना दिसलीतः

हा गुलाबी टॅबेबुया:> खूप सही कॅप्चर केलेस.

धन्यवाद सर्वांना.
बी, हो मुंबईतच काढला आहे फोटो. पार्ल्यामध्ये राहते मी.
जिप्सी, नुकताच निकॉन कूलपिक्स पी६०० कॅमेरा घेतला आहे. त्याला 60x optical zoom (4.3 - 258mm) लेन्स आहे. मला फोटोग्राफीचं तंत्र वगैरे काही येत नाही पण या कॅमेर्‍यात बर्ड फोटोग्राफीचा एक मोड आहे. तो वापरतेय सध्या. नीट वेळ मिळाला की शिकून घ्यायचा आहे कॅमेरा.

वर्षा, अजून काय शिकायच! एकदम ट्रेन्ड झालेली दिसतेस की. माझा एक फ्रेन्च कलीग मला नेहमी म्हणतो. कॅमेराचे फीचर्से कितीही जोरदार असो पण शेवटी आपला डोळा समर्थ असायला हवा. त्याला कळायला हव प्रकाश काय, कोन काय, रंगसंगती काय, बॅकग्रांउड काय, एकून विषयाचे पोत काय. मला त्याची येवढी टिप अजून पुरते आहे. मी त्या वेगवेगळ्या मोडच्या मागे कधी लागलोच नाही.