कविता

रंग कवितेचे -

Submitted by विदेश on 23 May, 2011 - 01:43

पहिली माझी कविता हो
प्रेयसीने वाचली -
अर्धी लिहिली होती तरी
अय्या कित्ती छान म्हणाली !

दुसरी माझी कविता हो
आईने ती ' पाहिली ' -
कौतुकाने सांभाळूनी
पेटीतच ती ठेवली !

तिसरी माझी कविता हो
बापाने वाच(व)ली -
कागद मागे पुढे बघुन
कोरी बाजू वर ठेवली !

चौथी माझी कविता हो
दुसऱ्याने ती पाहिली -
खो खो हसून तिसऱ्याकडून
तीनशे मित्रात फिरवली !

पाचवी माझी कविता हो
बायकोने वाचली -
काही समजली नाही तिला
रद्दीतच तिने घातली !

सहावी माझी कविता हो
शेजाऱ्याने वाचली -
नेहमीप्रमाणे 'जळून ' त्याने
तुकडे करून भिरकावली !

सातवी माझी कविता हो

गुलमोहर: 
शब्दखुणा: 

सुगंधी कट्टा:

Submitted by megrev94 on 19 May, 2011 - 16:50

सुगंधी कट्टा:
हा आहे दौरा एका आठवाचा स्मृतीतल्या साठवाचा
वळणावळणानी उलगडतील चित्रांच्या लडी
तुम्हीसुद्धा सामील व्हा ह्या प्रवासात दोन घडी.
धुक्यात हरवलेल्या शोधताना वाटा जुन्या आठवणींचा सापडेल का पत्ता?
जिवाभावाच्या मित्रांचे सुटलेले धागे काळाबरोबर सरले मागे.
पण मग त्या सरलेल्या दिवसांचे काय?
प्रवाहात भेटलेल्या जीवालागांच काय?
काहीच नात उरलं नाही ?
कि बरेच दिवसात भूतकाळात डोकावलोच नाही?
आणखी एक विचारू तुम्हाला?
मला सांगा मित्रांना इतक्यात विसरलात काहो?
भान हरपलेले ते दिवस खरंच सांगा, कुठे विरले काहो?
कुठे गेल्या ह्या आठवणी? कसं वाढलं अंतर....

गुलमोहर: 

"आदर्श " सुंदर हाच आमचा बंगला -

Submitted by विदेश on 19 May, 2011 - 11:33

( चाल : असावा सुंदर चॉकलेटचा बंगला -)

"आदर्श " सुंदर हाच आमचा बंगला -
सरकारी दरबारी 'कुणकुण 'ता चांगला !

ह्या आमच्या बंगल्याला संधीचं दार -
भेसळींच्या पोत्यातनं तिथून वसूल फार !

रोज रोज नोटांच्या ' पेटया ' दोन -
' आल्या आल्या ! '- म्हणायला, छोटासा फोन !

' बिस्किटां'च्या प्राप्तीवर जोर छानदार -
' परमिटां'च्या भांडणात फुल्ल हाल हाल !

खंडणी-खोरामागे बंदा हा रहातो,
मोठ्याशा फायलीशी लपाछपी खेळतो !

' उच्च उच्च डोक्यां-'चा खेळ रंगला ;

गुलमोहर: 

गातेस घरी तू जेव्हां

Submitted by विदेश on 16 May, 2011 - 01:24

( चाल: नसतेस घरी तू जेव्हां -)

गातेस घरी तू जेव्हां
जीव सुटका-सुटका म्हणतो
शांतीचे विणता धागे
संसार नेटका होतो !

छत भंगुन वीट पडावी
हल्लाच तसा ओढवतो
ही पाठ कणाहिन होते
अन् चेहरा बारका होतो !

ये घरमालक दाराशी
हळु गाण्या , तो खडसावे
खिडकीच्या उघडुन दारा
तो बोंबा मारून जातो !

वळ पाठी उमटवणाऱ्या

गुलमोहर: 
शब्दखुणा: 

पाश

Submitted by चातक on 15 May, 2011 - 12:28

***
सोडुनी आलो दुरवर येथे
नाही मुल्य भावनांस जेथे

काळानेच साधिला डाव हा सारा
सुटला सर्व तो नात्यांचा पसारा
मंद गती ती स्मृतिभ्रंशाची
कारण त्यांस इथली संस्कृती
दोष न दिसे तिचा ही तसा
जोपासली मी तिजं मनातुन येथे..
नाही मुल्य भावनांस जेथे
सोडुनी आलो, दुरवर येथे

वाटे मजला अता यावे परतुनी
कळेना कसा हा भाव आटला
संवेदनांना आतला मार्ग दाखविला
पैशांसाठी पैश्यानेच देश सोडविला
'स्नेह भाव' असे दर्शन न मिळे
जगती माणसे अर्थालाच येथे...
नाही मुल्य भावनांस जेथे
सोडुनी आलो, दुरवर येथे

मोडुनी करार झुगारुन ही बंधने
पुन्हा चारही ॠतुंना बिलगेन मी
मुक्त होउनी या 'मोह पाशा'तुन

गुलमोहर: 
शब्दखुणा: 

तू कितीही नाही म्हणालीस तरी...

Posted
13 वर्ष ago
शेवटचा प्रतिसाद
13 वर्ष ago

तू कितीही नाही म्हणालीस
तरी...
माझ्या डोळ्यांत तूच आहेस
डोळे उघडे ठेवू की बंद करू
एवढाच एक पेच आहे

बंद केले,
तर साहेबाचं संकट आहे
उघडे ठेवले -
तर तुझ्याशी प्रतारणा आहे

साहेबाचं संकट ओढावायचं
की डुलकीशी प्रतारणा करायची
एवढाच एक पेच आहे

बाकी,
माझ्या डोळ्यांत तूच आहेस...

प्रकार: 

कवीला कधीच विचारू नये...

Submitted by आनंदयात्री on 8 May, 2011 - 10:30

कवीला कधीच विचारू नये - ही कविता कशी सुचली?
त्यालाही हे माहित नसतं की कुठली वेदना कधी प्रसवली?
नेमकी कुठली शिवण उसवली?
असा कुठला धागा कातरला गेला आणि
ओळ विणून तयार झाली?

बाकीचे जे बोलून मोकळे करून टाकतात
ते हा शब्दात बांधत बसतो..
जुनी कहाणी जुन्या दुखण्यासारखी
पुन्हा उगाळत बसतो...
तेव्हा वाटतं, की जावं आणि हलवावं त्याला.
अशा वेळी एखादा कोरा कागद त्याच्यापुढे द्यावा
आणि समजून घ्यावं आता इथून पुढे त्याची आणि आपली वाट वेगळी...
पण कवीला कधीच विचारू नये - ही कविता कशी सुचली?

कवितेवरून कवीच्या भूतकाळाची चिकित्सा वगैरे अजिबात करू नये,
कारण तोही तेच करतोय...

गुलमोहर: 

भेट

Submitted by अ. अ. जोशी on 27 April, 2011 - 04:08

क्षितिजावर चमकलेली किनार
भेदून जाईल आरपार
या कल्पनेनेच चमकलेले मन
आठवत होते नेहमीचे क्षण...
रोज येतात दु:खे
सोनेरी किरणांना धरून
मी दिसण्याची वाट पहात
तिथेच, दारापाशी असतात बसून...
आतूर असतात कधीची
मला बिलगण्यासाठी....
रात्रीच्या सुखांचा पडदा बाजूला सारून
मीही जातो दार उघडण्यासाठी....
दार उघडताच दिसते
आसुसलेले दु:ख त्यांचे...
आणि घेतो मनातच हसून
दिवसातले... शेवटचे..!

गुलमोहर: 
शब्दखुणा: 

पुस्तके

Submitted by मुग्धानंद on 25 April, 2011 - 04:16

२३ एप्रिल, जागतिक ग्रंथ दिन, महाकवि शेक्सपियर यांचा जन्मदिवस आणि मृत्युदिन. त्यानिमित्ताने माझी आई, प्रा. मोहीनी पिटके, ( महाकवि शेक्सपियर यांची निस्सिम भक्त) M.A.(English), B.Ed. निवृत्त प्राध्यापिका, हिने केलेली एक कविता,
!!पुस्तके!!
पुस्तके,
कपाटात, अकारविल्हे पडुन असतात,
हॉलचा गेटअप सांभाळतात,
मालकाच्या रसिकतेची साक्ष पटवितात,
पाणिनी, शेक्सपियर, बोरकर, महानोर, नेमाडे, शिव खेरा,
चेतन भगत, रसगंधा, किंवा,
आपला अलिकडचा संदिप, दासु, नलेश, आणि अरुण
सगळे सुखाने नांदत असतात.
पण कधी कधी
पुस्तकांनाही
कंटाळा येतो
निरुद्देश पडुन राहण्याचा,
ती हाक मारतात,

गुलमोहर: 

जरि धाव घेताना...

Submitted by सोनालि खैर्नार on 20 April, 2011 - 09:11

जरि धाव घेताना...

जरी धाव घेताना कष्टांची रास
मनातल्या शब्दांना का ओठांची फास

जरी मानव मी या जगी खरा अवतरलो
सत्याच्या त्या शब्दांपासुन का दुरावलो

देवा तुझिया चरणी लालची मानवाचा हात
कोण जगी नको त्याला... सुखाची रे साथ

वर्चस्व मांडण्यासाठी का माणुसकीचा घात
थोडे जीवन माझे..... व्हावी स्वार्थावर मात

माझे तुझे हे सारे इथेच राहील
एकटा तु जल्मा आला एकटाच जाशील.....

गुलमोहर: 
शब्दखुणा: 

Pages

Subscribe to RSS - कविता