काल ट्रेनमधून उतरलो. सोबत मुलगा होता. जो नुकताच दुसरीत गेला आहे. त्याला ट्रेनमधून प्रवास करायला फार मजा येते. बाय रोड जायचे म्हटले की रडायलाच लागतो, ट्रेनचा हट्ट धरतो. पहिल्या विमान प्रवासात सुद्धा झोपून गेला, ट्रेन सारखी मजा आली नाही म्हणाला. कारण ट्रेनच्या खिडकीची त्याला वेगळीच क्रेझ आहे. ट्रेनमध्ये चढलो आणि खिडकीची जागा रिकामी दिसली नाही तर तो चिडतो, रडतो, माझ्या हाताला खेचून मला ट्रेनमधून उतरायला भाग पाडतो. कारण ट्रेनच्या गर्दीचा अनुभव अजून त्याने घेतला नाहीये. ट्रेनमध्ये साधे बसायला मिळणे सुद्धा कित्येकांसाठी त्या दिवसाचे सर्वात मोठे सुख असते याची त्याला कल्पना नाहीये.
मी ‘दादर’ हे नांव कसं पजलं आणि जुनं दादर नेमकं कुठं होतं, यावर एक शोध निबंध लिहिला आहे. त्याची लिंक इथे दिली तर चालेल का? लेख माझ्या ब्लाॅगवर जाऊन वाचावा लागेल.
समूहाच्या नियमात हे बसत असेल तरच मी लेखाची ओळख आणि ब्लाॅगची लिंक देऊ शकेन
दादर म्हणजे दादर म्हणजे दादर असतं
मुंबईतल्या सग्गळ्या एरियांचं ते ’फादर’ असतं!
दादर म्हणजे दादर म्हणजे दादर असतं
श्रीसिद्धिविनायकाचं हे गांव,
साऱ्या भारतात प्रसिद्ध ह्याचं नांव
पार्कात विराजती उद्यान गणेश
नांवाजलेली शाळा-कॊलेजं म्हणजे
साक्षात श्रीसरस्वतीचा प्रदेश!
विद्यार्जन नि विद्यादानाला जे
सदैव सप्रेम सादर असतं
ते माझं दादर, म्हणजे दादर म्हणजे दादर असतं!
वसंत देसाई, वसंत प्रभू सी रामचंद्र
नि सुधीर फडके दादरचेच तर होते
ब्रॊडवे समोरच्या फूटपाथवर चक्क
नौशादसाहेब झोपत होते!
|| गणेशोत्सव २०१० – दादर (भोईवाडा, नायगाव, वडाळा) विभागातील काही श्री गणेश ||
********************************************************
********************************************************
सदाकांत ढवण उद्यान (नायगाव अपना बाजार समोर)
********************************************************
********************************************************
