भुभु आणि माऊ बाळांच्या गंमती जमती २

बापरे! कुत्रे असे गँग वगैरे घेऊन येतात हे माहिती नव्हतं. करेक्ट डिसिजन घेतला, चॅम्प.
ओड्याचे फोटो मस्त.

अरे वा , ओडिन चे नविन फोटो मस्त आलेत! शेतातला फार भारी आलाय!

कित्ती गोग्गोड आहेत ओड्याचे फोटोज .. किती बोलके डोळे ते !
मागच्या पेज वरचे त्याचे रात्रीचे अजारी पडणे वाचून फार वाईट वाटलं आणि एक्स रे नंतर टुणकन् उडी मारून शु करून आला वाचून माझाच जीव भांड्यात पडला !
शब्बास ओड्या, मस्तं ट्रिप एन्जॉय करतोय !

दृष्ट काढा!

शेतावरचा फोटो मस्त आलाय..ओडिनचे फोटो बघुन बर वाटल.

आईग्गं ओडू गोडू! तोंडचं पाणीच पळवलं की तुमच्या!
आता बराय वाचून छान वाटलं. फोटो पण देखणे.

बंड्या माऊ पण मजेशीर! सॅमीताई आल्या खबरबात घ्यायला .. बरे आहेत ना सगळे!!

सॅमी ताईंची शेपटी मस्त झुबकेदार. छान फोटू.

सॅमी लूक कसला भारी देतेय " आय्अ‍ॅम वॉssचिंग यूss!"

ओड्याचे फोटो एकदम मस्त आलेत …

ओडीन लहान दिसायला लागला.छान दिसतोय.

सॅमी ताईंची शेपटी मस्त झुबकेदार. छान फोटू.......+१.

सॅमि ताइचा लुक किलर एकदम!

आय्अ‍ॅम वॉssचिंग यूss!">>>हो मांजरं अशीच लूक देतात सतत लक्ष ठेवल्याचा आमचा बंड्या खिडकीत बसून बाहेर आत वॉच देत असतो.

आम्ही ९० पाऊंडाचे झालो तरी मांडीत बसायचे असते

कसलं विनोदी दिसतंय.

सायो - तो मुलीच्या मांडीत मावतपण नाही तरी त्याला बसायचे असतं

फॉरेव्हर बेबी

सिंबा! चेहरा कसला भाबडा भाबडा केलाय अगदी!!

अरे काय मस्त फोटो आले आहेत सगळेच...

बघा मावलोय मी मांडीवर.. खरच असे भाबडे भाव आलेत सिम्बाच्या चेहर्यावर

सिंबा कसली क्यूट पोज !!

मावला आहे की नीट! उगीच हसता तुम्ही!

अय्यूओ... खरंच फोरेव्हर बेबीज असतात हे! फार गोड
सॅमीचे लुक्स आम्ही तिला आज्जीबाई म्हणतो घरात कसं एक सिनिअर सिटिझन कायम तुमच्याकडे लक्ष ठेवून असतात तसंच

महाराज गडावर सुखरूप पोहोचेपर्यंत असंख्य वार शरीरावर झेलून, रक्तबंबाळ अवस्थेत जीव तगवून धरत खिंड लढवणारे बाजीप्रभू आपल्या सगळ्यांनाच माहित आहेत. महाराज सुखरूप पोहोचल्याची परवलीची खूण म्हणजे तोफेचा आवाज ऐकल्यावरच समाधानाने त्यांचे जखमांनी विदीर्ण झालेले शरीर जमीनीवर कोसळले.

त्यांच्या स्वामीनिष्ठेला शतश: नमन!

अगदी हाच मानवातला श्रेष्ठ गुण एखादा प्राणी दाखवून जातो तेव्हा मात्र आश्चर्य वाटते.

मध्यप्रदेशच्या बांधवगड अभयारण्यालगतच्या एका २५० घरे असलेल्या छोट्या खेड्यातल्या शिवमने १० वर्षांपूर्वी जर्मन शेफर्ड जातीच्या कुत्र्याचे पिल्लू सांभाळायला आणले. त्या पिल्लाशी शिवमची चांगलीच गट्टी जमली. शिवम जिथे जाईल तिथे ते पिल्लूही मागे मागे जायचे. शिवम आणि बेंथो, ते पिल्लू, शेताची राखण करायचे.

परवाही असेच पहाटे ते दोघे ४ वाजता शेतावर गस्त घालायला गेले. शेताला लागून असलेल्या जंगलातून अचानक एक मोठा थोरला वाघ समोर आला. शिवमची ते चमकदार पिवळे हिंस्त्र डोळे बघून दातखिळच बसली. भारल्यासारखा उभा राहून त्याच्या दिशेने येणाऱ्या त्या काळाकडे अनिमिष नेत्रांनी तो बघत राहिला.

बेंथोने भुंकून मालकाला शुद्धीवर आणायचा, पळून जा सांगायचा प्रयत्न केला. पण शिवमचा मेंदू बधिर झाला होता. बेंथोने परिस्थितीचा अंदाज घेतला. झाडामागून सावकाश पावले टाकत साक्षात यमदूत शिवमकडे जात होता. शिवम मुळात बारकुडा, किरकोळ शरीरयष्टीचा, त्यात आता घाबरून हातपाय गाळून बसलेला. त्याला वाचवण्याची जबाबदारी पूर्णपणे बेंथोवर आलेली होती... दिली कोणीच नव्हती.. बेंथोने आपणहून स्विकारली होती.

बेंथोने सूत्रे ताब्यात घेतली. स्वत:पेक्षा दहापट ताकदवान आणि वजनदार शत्रूपासून शिवमला वाचवायचे होते.

आधी त्याने वाघाच्या दिशेने जात जोरजोरात भुंकायला सुरूवात केली. वाघाने तुच्छतेने त्या एवढ्याशा क्षुद्र जीवाकडे बघितले. आजचे त्याचे भक्ष्य शिवम होता. बेंथो नाही. त्याच्याकडे दुर्लक्ष करून वाघाने शिवमच्या दिशेने परत पावले टाकायला सुरूवात केली.

पण चुक केली होती त्याने बेंथोला क्षुद्र समजून. त्या छोट्या शरीरात स्वामीभक्तीरूपी प्रचंड शक्तीचा संचार झाला होता. वाघाला थांबवण्यासाठी बेंथोने सरळ त्याच्या अंगावर उडी घेतली. वाघाला त्याच्या या कृतीची अपेक्षा नसल्याने दचकून तो दोन पावले मागे सरकला... मग चिडला...
जर्रे की ये जुर्रत?..
शिवमकडचा रोख बदलून त्याने बेंथोवर उडी मारली. बेंथोचा हेतू सुफळ झाला. शिवमवरचे वाघाचे लक्ष हटले होते. आता तरी तो त्या डोळ्यांच्या संमोहनातून मुक्त होऊन पळून जाईल वाटले बेंथोला. पण शिवम जागेवरून हलला नाही. वाघाने बेंथोला पकडून त्याच्या नरडीचा घोट घेण्यासाठी त्याच्या मानेत सुळे रुतवले. जोरदार हिसडा मारत बेंथो उठला. परत वाघावर झेप घेत त्याला बोचकरण्याचा, चावण्याचा प्रयत्न करू लागला. ताकदवान वाघाने एकाच पंजाच्या रट्ट्यात त्याला जमिनीवर लोळवले. वाघाच्या तिक्ष्ण नखांनी बेंथोची कातडी चिरफळली. रक्त उसळून बाहेर आले. परत परत बेंथो वाघावर झेप घेत राहिला. परत परत त्याच्या पंजाने रक्तबंबाळ होत राहिला. बेंथोच्या मानेला असंख्य चावे घेतले वाघाने. त्याची मान जबड्यात धरून जंगलाकडे खेचून नेण्याचा प्रयत्न चालवला.

पण बेंथोने स्वतःला सोडवून घेत, जीवाच्या आकांताने त्या धूडावर आक्रमण चालूच ठेवले. शेवटी वाघच या आक्रमणापुढे नरमला. मागे मागे सरकत जंगलात निघून गेला.

त्याच्यावर भुंकत बेंथो आपल्या थरथरत्या पायांवर जेमतेम उभा राहिला. खरं तर त्याला वाघाचा पाठलाग करून जंगल पार पळवून लावायचे होते. पण..मनात जोर असला तरी अंगात त्राण नव्हते. वाघ जंगलात दूर निघून गेलाय, परत येणार नाही याची खात्री पटल्यावर मात्र त्याच्या लटलटणार्या पायांतलं अवसान गळालं. तो त्याच्याच रक्ताने लाल झालेल्या मातीत कोसळला.

पुतळ्यासारखा स्तंभित उभा शिवम आता भानावर आला. बेंथोला त्याने छातीशी कवटाळून धरलं. थोडी धुगधुगी होती त्याच्या शरीरात. तसेच त्याला हातांवर उचलून गावाच्या दिशेने त्याने धाव घेतली. झाडपाल्याचे तात्पुरते उपचार करून लगेच शहरातल्या दवाखान्यात नेले. डॉक्टरांनी प्रयत्नांची शर्थ केली.
पण...
नाही वाचवू शकले त्या मुक्या जीवाला.
शिवमला आयुष्याचं दान देऊन गेला तो.

बेंथोला मानाचा त्रिवार मुजरा!

मेघा अविनाश कुळकर्णी
अंबरनाथ

वरील लेख आत्ताच वाचनात आला, खरच किती ईमानी जात …

शशक स्पर्धा मतदानाची अंतिम तारीख ८ मार्च २०२५ आहे..
खालील लिंक वर मतदान करावे.
https://www.maayboli.com/node/86433

हरितात्या, गोष्ट वाचून अंगावर काटा आला. वाईटही वाटलं.

बेंथोला श्रद्धांजली.
असे पाळीव प्राण्यांचे अनुभव अनेकांना येत असतील.खरच इमानी जात किंवा पालकाविषयीचं प्रेम म्हणू शकतो.

काल गार्डन ला एक छोटा भुभु दिसला चालणार्याच्यात इकडे तिकडे पळत होता .

मी फोटो काढायला जवळ गेले तर जवळ आला

गोंजारलं तर मस्त बसून पोज दिली.क्यूट पपी .

त्याचा अजून एक भाऊ चॉकलेटी रंगाचा होता पण होल वाल्या पाईप मध्ये लपून बसला होता. त्यामुळे त्याचा फोटो नाही काढता आला.

कसलं क्यूट क्यूट पपी आहे!!

आशुचँप — हा लेख माझा नाही, लेखकाचे नाव आहे खाली. सत्य घटना आणी या धाग्यावरील सगळे प्राणीप्रेमी मंडळी म्हणून शेअर केला.