मी वाचलेले पुस्तक - २

"द जर्मन जिनिअस" नावाचं हजार पानाचं पुस्तक आहे . २०१४ मध्ये कधीतरी वाचलं होत. तीन -चार महिने गेले संपवायला . जर्मनी का ग्रेट आहे ? एका देशातून विविध क्षेत्रांत एवढे विद्वान कसे तयार झाले? एवढ्याश्या देशाला एवढी नोबेल पारितोषके कशी मिळाली ? अशा विविध प्रश्नांचं सविस्तर उत्तर मिळेल त्या पुस्तकात

भरतनी परिचय करून दिलेले तालिबान क्रिकेट क्लब हे तिमिर एन मुरारी यांचे पुस्तक मूळ इंग्रजीत वाचले. भरत यांनी वर भाषांतरातल्या चुका नमूद केल्या आहेत, पण जरी चुका टाळल्या असत्या तरी मूळ भाषाच फार सपक वाटली. अनेक भारतीय इंग्रजी लेखकांची भाषा मला ना धड इंग्रजी ना धड मूळ भाषा वाटते. हे पण त्यातलेच एक. पुस्तक हिंदी चित्रपटातल्या कथेच्या जवळ जाणारे आहे - अतर्क्य योगायोग, तालिबान अफगाण सारख्या बंद देशात कोणीही घुसतो / जातो वगैरे. अर्थात ही कादंबरी आहे आणि सत्य कथा नाही, त्यामुळे लेखकाला 'गोष्ट' लिहिण्याचे स्वातंत्र्य आहेच.
पुस्तक वाचताना यावर अजून हिंदी सिनेमा कसा नाही असा विचार मनात येत होता. पुस्तक अर्धेहून अधिक संपले तेव्हा एकदम ट्युब पेटली की एक हिंदी सिनेमा आहेच की, 'लगान'. त्यानंतर पुस्तक अफगाणी लगान वाटू लागले.
लेखक स्वतः अफगाणी नाही बहुतेक हे पुस्तक वाचताना जाणवत होते. तरी मुद्दामून लेखकाबद्दल नेटवर्/पुस्तकाच्या शेवटल्या पानावरची माहिती वाचली नव्हती. पुस्तक संपवल्यावर ती वाचली तेव्हा शिक्कामोर्तब झाले. ज्यांनी आयसिस/तालिबान/मिडल इस्ट बद्दल - सामाजिक/राजकीय/सामरीक विषयांवरची पुस्तके वाचली आहेत त्यांना या पुस्तकात होणारे काबुलचे दर्शन व तालिबानखालील अफगाणी समाजाचे दर्शन तोकडे वाटेल.

भाषेचे सौंदर्य, कादंबरीचा फॉर्म वगैरे सामान्य आहेत. रोमान्स/प्रेम कथा-कादंबर्‍या माझ्या आवडीचा प्रांत नोहे. एक लाइट रीड आहे. ज्यांना प्रेम/रोमान्सशी फार वाकडे नाही त्यांना एकदा वाचायला आवडेल.

या पुस्तकाची ओळख करून दिल्याबद्दल भरत यांचे आभार.

'तत्वमसि' पुस्तकावर एक गुजराथी सिनेमा बनला आहे - रेवा! अमेझॉन प्राइमवर उपलब्ध आहे.

मार्शिअन वाचले नुकतेच, खूप आवडले. वेगळ्या विषयावरचे थ्रिलर, खिळवून ठेवणारे, वैज्ञानिक संकल्पना/सिद्धांतांना फाट्यावर ना मारता लिहिलेले सायन्स फिक्शन!

The Man Who Loved Only Numbers हे पॉल हॉफमन लिखित पॉल एरडीश (Paul Erdős) या विलक्षण गणितीचे चरित्र वाचले. एरडीश यांचे जीवन, जीवनपद्धती, जगण्याचे तत्वज्ञान सगळेच असामान्य होते. हे आणि मागल्या महिन्यात वाचलेल्या
My brain is open : the mathematical journeys of Paul Erdős - लेखक Bruce Schechter पुस्तकाबद्दल आणि एरडीश बद्दल सविस्तर लिहीन

The warmth of other Suns - Isabel Wilkerson

अमेरिकेच्या दक्षिणेतून उत्तर भागात पहिल्या महायुद्धपासून ते सत्तरच्या दशकाच्या शेवटपर्यंत झालेल्या कृष्ण वर्णीयांच्या स्थलांतराची ही कहाणी आहे.
Narrative nonfiction प्रकारच्या या पुस्तकात अशाप्रकारे मिसिसिपी, लुईझियाना, फ्लॉरिडा इथून अनुक्रमे शिकागो, एल ए , न्यू यॉर्क (Harlem) येथे जाऊन स्थायिक झालेल्या तीन व्यक्तींचे जीवनप्रवास रेखाटले आहेत व सोबतच या एकूण मायग्रेशनवर भाष्यही केलेले आहे.
या स्थलांतराचे परिणाम नॉर्थ साऊथ व एकूणच जगावर झाले. या स्थलांतरितांच्या मुलांनी पुढचा आलेला काळ गाजवला- राजकारण, साहित्य, संगीत सगळीकडे आपला ठसा उमटवला. या सर्वाचा ऊहापोह लेखिका करते.
वाचनीय पुस्तक आहे, मला आवडलं.
तीन व्यक्तींचे जीवनप्रवास थोडक्यात आटोपून जास्त फोकस macro level analysis वर चालला असता असं मला वाटलं पण लेखिकेच्या फॉरमॅटचाही आदर आहे.
लेखिका स्वतः एक यशस्वी पत्रकार आहे व अतिशय मेहनतीने रिसर्च करून १५ वर्ष काम करून तिने पुस्तक लिहिले आहे. ती स्वतः कृष्णवर्णीय आहे पण कुठेही कोणाची बाजू घेत नाही, पत्रकाराचा तटस्थपणा पाळला आहे. ज्या तटस्थपणे ती दक्षिणेत काळ्यांवर पूर्वी होणारे अन्याय, जिम क्रो कायद्यांचा जाच मांडते त्याच तटस्थपणे ती उत्तरेतील नवीन पिढीतील कृष्णवर्णीयांचं आक्रमक वागणं, ड्रग प्रॉब्लेम, वेल्फेअर dependency हेही नमूद करते.

I was leaving the South
to fling myself into the unknown . . .
I was taking a part of the South
to transplant in alien soil,
to see if it could grow differently,
if it could drink of new and cool rains,
bend in strange winds,
respond to the warmth of other suns
and, perhaps, to bloom

या रिचर्ड राईट यांच्या १९४५ सालच्या ब्लॅक बॉय मधील कोट मधून पुस्तकाचे शीर्षक घेतलेले आहे.

सनव पुस्तक परिचयासाठी धन्यवाद. नक्की वाचेन.

हंसदेवाचं तेराव्या शतकात लिहलेलं मृग पक्षीशास्त्र वाचून झालं. निसर्ग-पर्यावरण-पशुपक्ष्यांची आवड असणाऱ्या लोकांसाठी चांगला खजाना आहे यात. रसग्रहण करण्याचा कंटाळा असल्याने लोकप्रभाची यावरील जुनी लिंक देतोय .
http://www.lokprabha.com/20090529/paryavaran01.htm

फली नरिमन - गॉड सेव द ऑनरेबल सुप्रीम कोर्ट >>>> अकॅडेमीक शैलीत लिहिलंय त्यामुळे थोडं बोर झालं वाचताना पण जस्टीस व्ही.आर.कृष्ण अय्यर यांच्यावरील प्रकरण खरोखर वाचनीय आहे. चेल्मेश्वर यांच्या बद्दल मागे ऐकलेल्या काही गोष्टी खऱ्या असाव्यात असा एक धूसर अंदाज ह्या पुस्तकातून मिळतो

नेहरू शशी थरूर

खूप अपेक्षेने पुस्तक वाचायला घेतले मात्र अपेक्षाभंग झाला. शोलेमध्ये अमिताभ धर्मेंद्रचे स्थळ घेऊन मौसिकडे जातो त्या प्रसंगाची वारंवार आठवण आली. हे पुस्तक लिहून देखील थरूरना काँग्रेसमध्ये घेतले याबद्दल पक्षाचे खरोखर अभिनंदन. त्यांच्या अवगुणांचे प्रदर्शन जास्त आणि त्यांनी केलेल्या दूरगामी कार्याचे, यशस्वी योजनांचे कमी विवेचन पुस्तकात आहे.
पंडित नेहरूंच्या कार्या संदर्भात, आयुष्यावर अधिक माहिती मिळवण्यासाठी हे पुस्तक नक्कीच वाचू नये.

इजिप्त, ग्रीस आणि टर्की या देशांच्या टुरिस्ट ठिकाणांबद्दल तसेच एकंदरच देशाबद्दलची माहिती देणारी पुस्तक ( मीना प्रभूंची वगळून ) कुठली आहेत ?

फक्त मीना प्रभु.

अगदी खरंय... फक्त मीना प्रभू.. खूप छान आणि ओघवत्या भाषेत लिहितात.
मी आजच बुकगंगा वर तुर्कनामा आणि ग्रीकान्जली हि पुस्तके बुक केली.
बाकी सर्व पुस्तके माझ्याकडे आहेत.

कोरियाबद्दल माहिती देणार मराठी पुस्तक मिळेल का?

पुस्तक वाचनाबद्दल

https://www.thehindu.com/books/lessons-in-reading/article29230298.ece/

https://www.nybooks.com/daily/2014/12/03/weapon-for-readers/

ही पद्धत तत्त्वज्ञानाच्या अभ्यासासाठी(दुसरीकडेही असेल) वापरली जाते. पार्क्सबाबाने इकडं वापरली. हुशार आहे गडी.

हृदयस्थ, करूणाष्टक ह्यासारखी पुस्तके सुचवा... धन्यवाद.

https://www.nytimes.com/2019/08/20/books/review-what-we-talk-about-when-...

सध्या बॉटल ऑफ लाइज हे रॅनबॅक्सी कंपनीतील फ्रॉड व र अमेरिकन लेखि के ने लिहीलेले पुस्तक वाचत आहे. दिनेश ठाकूर नावाचा अमेरिकेत स्थायिक असलेला माणूस अमेरिकेतली चांगली नोकरी सोडून रॅनबॅक्षीत जॉइन होतो व तिथून पुढे त्याला आतली भयानक माहिती कळत जाते व तो
ह्या फ्रॉड केस मध्ये एफ्डी ए साठी व्हिसल ब्लोअर म्हणोन काम करतो. लास्ट पार्ट राहिला आहे. एकदम नेल बायटिंग. भारता बद्दलची लेखिकेची मते चिंतनीय आहेत.

दुसरे जनरल गुडेरीअन हेड ऑफ पँझर कॉर्प्स ह्यांचे आत्मचरि त्र वाचत आहे. मस्त लै भारी माहिती. द्वितीय महायुद्धाबद्दल मी आता ग्रॅजुएट लेव्हल रिसर्च केला आहे असे वाट्त आहे. पण कितीही वाचले तरी ते कमीच असा हा विषय आहे. अजून काही पुस्त्के फिल्म ऑडिओ बुक असेल तर नक्की सुचवा.

राॅ-भारतीय गुप्तचरसंस्थेची गुढ कथा लेखक रवि आम्ले नुकतच वाचून झाल . रोमांचकारी आहेत राॅच्या एक एक मोहिमा ‘.रॉ’ अधिकार्‍यांची पुस्तके आणि लेख यांवर या पुस्तकाची इमारत उभी आहे,...मस्त पुस्तक आहे

> द्वितीय महायुद्धाबद्दल मी आता ग्रॅजुएट लेव्हल रिसर्च केला आहे असे वाट्त आहे. पण कितीही वाचले तरी ते कमीच असा हा विषय आहे. अजून काही पुस्त्के फिल्म ऑडिओ बुक असेल तर नक्की सुचवा. > अमा, सकाळी तुमचा हा प्रतिसाद वाचला आणि आता New Historical Fiction Not Set During World War II ही लिंक वाचली. तिथले खालचे प्रतिसादपण वाचले, बरीच लोकं कंटाळली आहेत WW-2 पुस्तकांना.

मला आता वर्ल्ड वॉर २ वर काहीही वाचवतच नाही. ना फिक्शन ना नॉन फिक्शन. भयानक त्रासच होतो. तटस्थ होऊन वाचू शकत नाही.
त्यातल्या फक्त अमेरिकन साईडचं वाचू शकते कारण त्यात तुलनेने कमी भयावह आहे. अमेरिकन होमफ्रंट वर पर्ल हार्बर सोडून काही झालं नव्हतं. युरोप साईडचं नाहीच वाचवत मला. जपानवर टाकलेल्या अणुबाँबबद्द्ल पद्मजा फाटक यांचं बाराला दहा कमी वाचलं होतं.
सो येस , पुस्तक वाचायला घेण्याआधी जाणून घेते की कशाबद्दल आहे.
if its abt ww-2, I move on to the next one.

A Darker Shade of Magic हे विक्टोरिया श्वाबचे पुस्तक नुकतेच वाचले.
फँटसी/जादूटोणा या प्रकारातले मी फारसे वाचलेले नाहिये. साँग ऑफ आइस अँड फायर या मालिकेतील पुस्तके हा एकमेव अपवाद. मात्र जॉर्ज आर आर मार्टिनची ही मालिका अद्भुत-साहित्यप्रकारातली मी मानत नाही, माझ्यासाठी ती महाभारतासारखे एक महाकाव्य आहे.

डार्कर शेट ऑफ मॅजिक हे पुस्तक ग्रंथालयात स्टाफ पिक्स मध्ये दिसले म्हणून उचलले. पुस्तकाच्या विश्वात तीन समांतर विश्वे आहेत. तिन्हीत लंडन नावाचे शहर आहे व शहराची रचना तिन्हीत समान आहे. पहिल्या लंडनमध्ये लोक सामान्य म्हणजे कुठल्याही जादुटोण्याशिवाय जगत आहे. फक्त राजाघराण्यातल्या काही लोकांना इतर लंडनबद्दल माहिती आहे. दुसर्‍या लंडनमध्ये जादू/अद्भुत एक सामान्य बाब आहे मात्र लोक या शक्तीचा दुरुपयोग करत नाहियेत. त्यांना अद्भुतशक्ती/जादूबद्दल माहिती आहे आणि इतर लंडनांबद्दल देखील कल्पना आहे. तिसर्‍या लंडनमध्ये जादू हा सत्तेचा मार्ग आहे. तिथे सत्तापालट खून-खराब कपटाने होणे सामान्य बाब आहे आणि लोकांमध्ये अधिकाधीक जादूशक्ती मिळवण्याची स्पर्धा आहे. याखेरीज अजून एका लंडनबद्दल उल्लेख येतो आणि एक आख्यायिका की तिथे जादूनेच शहराला खाउन टाकले.

या लंडनमधील लोकांना एका विश्वातून दुसर्‍या विश्वात जाता येत नाही. याला अपवाद एकच - अंतारी नावाने ओळखल्या जाणार्‍या काही मोजक्याच जादुगारांना एकातून दुसर्‍या विश्वात भटकता येते. पण आता असे अंतारी खूप कमी उरलेत. पुस्तकात केल आणि हॉलंड हे दोन अंतारी असा प्रवास करत असतात. केल नायक आहे तर हॉलंड एक प्रकारे दुर्दैवी खलनायक. केल आणि हॉलंड हे दोघेही त्यांच्या लंडनमधील राजाच्या पदरी कामाला आहेत व या तीन लंडनमधील राजघराण्यातला पत्रव्यवहार इकडून तिकडे जाउन सांभाळतात. त्यांना पत्रे सोडल्यास इतर कुठलीही वस्तू एका विश्वातून दुसर्‍यात न्यायला बंदी आहे. केल दुसर्‍या/चांगल्या लंडनचा अंतारी आहे तर हॉलंड हा सत्तापिपासू लंडनचा अंतारी आहे.
सामान्य बिनाजादूच्या लंडनमध्ये एक भुरट्या चोर्‍या करणारी लिला बार्ड नावाची तरुणी आहे. पुस्तक केल आणि लिला या मध्यवर्ती व्यक्तिरेखांभोवती फिरते. त्याबरोबरीने हॉलंड हा अंतारी आणि दोन जादुई लंडनमधल्या राजघराण्यातल्या काही पात्रांचा कथेत सहभाग आहे. केलला आंतरवैश्विक काळ्या बाजारात 'थ्रिल'साठी भाग घेत असतो. अशी वाहतूक करणे मोठा गुन्हा आहे तरी केल ते करतो. किरकोळ वस्तू, उदा. एखादे खेळणे, दागिना, नाणी या एका विश्वातून दुसर्‍या विश्वात तो आणतो आणि काही थोड्या लोकांना या विश्वांची कल्पना आहे त्यांना त्या विकत असतो. अश्याच एका व्यवहारात त्याला गुंतवले जाते आणि कथानक उलगडते.

मला लेखिकेची शैली आणि भाषा आवडली. या विश्वाची, व्यक्तिरेखांची मांडणी तिने संथ लयीत - तब्येतीत - केली आहे. या विविध लंडनांची व त्यातील लोकांची कथा रुपकात्मक आहे. रुपके काही वेळा सूचक/भेदक वाटतात तर काही ठिकाणी ढोबळ. कथानकाचा पाया बांधल्यावर पुस्तक वेगाने पुढे सरकते. पण त्याचवेळी त्यातले नाविन्य जाते व एक 'थरार'नाट्य आपल्यासमोर उलगडते जे अनेक पुस्तके/चित्रपटांतून आजवर दिसले आहे.

थोडे वेगळ्या प्रकारचे, वजनाला हलके पण शैली/बांधणीत बर्‍या दर्जाचे पुस्तक वाचायचे असेल तर हे पुस्तक वाचायला हरकत नाही.

'चार नगरांतले माझे विश्व' हे डॉ. जयंत नारळीकरांचे आत्मचरित्र वाचले. सुमारे ६०० पानांमध्ये डॉ. नारळीकरांनी बनारस, केंब्रिज, मुंबई आणि पुणे इथे रहातानांचे आपले अनुभव तपशीलवार सांगितले आहेत. अर्थात ह्यात बनारस आणि केंब्रिजबद्दलचे वर्णन बरेच जास्त आहे. साधारणपेण कर्तुत्ववान माणसांच्या आत्मचरित्राचा हालाखीतले लहानपण, लहानसहान गोष्टी मिळवण्यासाठी करावी लागणारी कसरत, मग यशाची 'पहिली पायरी' आणि मग यश असा ढाचा परिचित असताना, ह्या पुस्तकात मात्र घरची शैक्षणिक पार्श्व्भुमी (वडील रँगलर, बनारस हिंदू विश्वविद्यालयात प्राध्यापक, आई संस्कृत शिकलेली, काका, मामा सगळे विविध विषयातले तज्ज्ञ), आर्थिक सुबत्ता, उपजत हुशारी, खणखणीत यश आणि मोठ्या लोकांचा परिचय आणि सहवास हा वेगळा पॅटर्न वाचायला छान वाटला. केंब्रिजच्या वास्तव्यादरम्यान त्यांनी पाहिलेलं ब्रिटन आणि इतर युरोप ह्याचं वर्णन वाचायला छान वाटतं. क्रेंब्रिजमध्यल्या त्यांच्या संशोधनाबद्दलही त्यांनी अतिशय सोप्प्या शब्दांत लिहिलं आहे. त्यामानाने TIFR मध्ये असताना केलेल्या संशोधनाबद्दल फार तपशिल येत नाहीत. अनेक मोठ्या लोकांची नावं आणि त्यांच्याशी डॉ. नारळीकरांनी केलेला सुसंवाद, व्यवहार ह्याबद्दल वाचायला भारी वाटतं. (उदा. लालबहादुर शास्त्री, इंदिरा गांधी, राजीव गांधी, स्टिफन हॉकिंग, डॉ. अमर्त्य सेन, डॉ. अब्दुल कलाम, राणी इलिझाबेथ, डॉ. मनमोहन सिंग, महाष्ट्राचे विविध मुख्यमंत्री, विक्रम साराभाई ई).
काही खटकलेल्या गोष्टींबद्दल त्यांनी बर्‍यापैकी स्पष्ट हातचं न राखता लिहिलं आहे. उदा. अपूर्वाई पुस्तकात पुलंनी केलेला डॉ. नारळीकरांचा अनुल्लेख, त्यांच्या करियर मुळे पत्नीच्या करीयरची झालेली ओढाताण, TIFR आणि नंतर आयुका दरम्यान अनुभवलेलं राजकारण
आयुकाच्या स्थापनेच्या आणि जडणघडणीच्या काळातले अनुभव अतिशय वाचनीय आहेत! इतकी वर्ष पुण्यात राहून मी एकदाही आयुकात गेलेलो नाही ह्याची हे पुस्तक वाचल्यावर फारच खंत वाटली. तसच हे पुस्तक वाचून झाल्यावर एव्हड्या थोर शास्त्रज्ञावर इथल्या काही "नवशास्त्रज्ञां"नी काही दिवसांपूर्वी केलेली अशास्त्रीय टिका आठवून अतिशय खेदही वाटला!

चांगले लिहिले आहेस पराग, शिवाय बर्‍याच दिवसांनी मराठी पुस्तकाबाबत लिहिलेले वाचूनही छान वाटले.

छान रिव्यू पराग जमले तर वाचीन हे पुस्तक. बुक गंगा वर मिळेल. किंवा इ बुक मिळाल्यास.

साधारणपेण कर्तुत्ववान माणसांच्या आत्मचरित्राचा हालाखीतले लहानपण, लहानसहान गोष्टी मिळवण्यासाठी करावी लागणारी कसरत, मग यशाची 'पहिली पायरी' आणि मग यश असा ढाचा परिचित असताना, ह्या पुस्तकात मात्र घरची शैक्षणिक पार्श्व्भुमी (वडील रँगलर, बनारस हिंदू विश्वविद्यालयात प्राध्यापक, आई संस्कृत शिकलेली, काका, मामा सगळे विविध विषयातले तज्ज्ञ), आर्थिक सुबत्ता, उपजत हुशारी, खणखणीत यश आणि मोठ्या लोकांचा परिचय आणि सहवास हा वेगळा पॅटर्न वाचायला छान वाटला. >> अगदी बरोबर बोललात पराग. मलाही हे भावलं या पुस्तकाचे बाबतीत. शिवाय त्यांची वाचनाची आवड, इ. सहजपणे लिहिले आहे. विशेष म्हणजे या सर्व गोष्टींमध्ये कोणताही अहंभाव जाणवत नाही.
सध्या नारळीकरांचे 'याला जीवन ऐसे नाव' पुन्हा वाचतेय. हेही छानच आहे.

वरच्या पोस्टी आत्ता वाचल्या. धन्यवाद हर्पेन, अमा आणि प्राचीन. पुस्तक वाचा नक्की.. छान आहे!

ऋषिकेश गुप्ते लिखीत 'दंशकाल' वाचलं. मागच्यावर्षीच आणून ठेवलं होतं पण वाचायचं राहून जात होतं. पुस्तकातलं 'स्टोरी टेलिंग' खूप भारी आहे. शृंगार, शौर्य, क्रौर्य, बिभत्स, गुढ, रहस्य, भिती असे अनेक रस ह्या 'नानू'च्या कथेत येतात. कथेतला नानू जसा मोठा होत जातो तशी पुस्तकातली भाषाही बदलत जाते, त्या वयाला साजेशी होत जाते. लेखकाने उभ्या केलेल्या सगळ्या व्यक्तिरेखा एकदम जोरदार आहेत. गावातलं वातावरण, तिथलं राजकारण, तिथली भाषा ह्याचं बरोबर नंतर शहरातलं वातावरण हे सगळं लेखकाने एकदम बारकाव्यांनिशी उभं केलं आहे. गोष्ट सांगताना, मधेच पुडी सोडून दिल्यासारखा एखादा मुद्दा येतो आणि नंतर त्याबद्दलचा सविस्तर तपशिल येतो. त्यामुळे असा कुठला नवीन उल्लेख दिसला की पुढे काय असेल ह्याबद्दल उत्सुकता वाटत रहाते. काही ठिकाणी मधली मधली विवेचनं जरा रेंगाळतात. तर काही ठिकाणी बिभत्स आणि अतिवास्तववादी वर्णन खूप अंगावर येतात! एकदा तर रात्री झोपायच्या आधी हे पुस्तक वाचल्यावर मला भितीदायक स्वप्न वगैरे पडून मध्यरात्री जाग आली होती. मायबोलीवर अजून कोणीच पुस्तकाबद्दल कसं लिहिलं नाही की मला सापडलं नाही माहीत नाही.

असाराम लोमट्यांचा साहित्य अकादमी पुरस्कार विजेता 'आलोक' हा कथासंग्रह वाचला. लेखकाच्या आधीच्या वर्षी दिवाळी अंकांमध्ये प्रकाशित झालेल्या दीर्घकथा ह्यात आहे. सगळ्या कथा ग्रामिण पार्श्वभुमीच्या असल्या तरीही गोष्ट सांगायची भाषा ही प्रमाण भाषा आहे, शिवाय सहज कुठल्याही पार्श्वभुमीवर 'पोर्ट' करता येतील अश्या कथा असल्याने मला हा कथासंकथाह खूप आवडला. कथांमधली वर्णन घटना आणि व्यक्तिरेखा अगदी डोळ्यासमोर उभ्या करतात.

पराग, नारळीकरांचं आत्मचरित्र मलाही अतिशय आवडलं होतं. तुम्ही लिहिलेले सगळे मुद्दे तर आहेतच, पण त्याशिवाय अजून म्हणजे लेखनातून त्यांची विनम्रता जाणवते. पण खोटा विनय अजिबात नाही. रँग्लर झाल्यावर किंवा इतर मानसन्मान मिळाल्याने जो आनंद झाला तोही मोकळेपणाने व्यक्त केलेला आहे. एकूणच प्रांजळपणे लिहिलंय. टीआयएफआरचं संचालकपद न मिळाल्याने आलेली निराशा अजिबात लपवलेली नाही.

मला काही दिवसांपूर्वी इथे नारळीकरांच्या एका व्याख्यानाला हजर राहण्याची संधी मिळाली. नंतर चार शब्द त्यांच्याशी बोलायलाही मिळाले. मी त्यांना आत्मचरित्र आवडल्याचं सांगितलं, तेव्हा ते हसून थँक्यू म्हणाले.

God of small things आणि sense of an ending ही दोन पुस्तके नुकतीच वाचली. दोन्ही तशी जुनी आहेत. बुकर विजेती देखील.

सर, दोन चार ओळी लिहा दोन्ही पुस्तकांबद्दल नाही तर मायबोली युनिवर्स मध्ये दोन्ही पुस्तकांच्या साईझचे होल राहून जाईल.

sense of an ending वर सिनेमा आला होता ना दोनेक वर्षांपूर्वी.