चला तर.. कोकणी शिकुया.

हांव आसा हांगाच मायबोलीचेर
शनिवारा सुमार इतले रांदप ( आळवत्ती, कुवाळ्याची हुळी, टोमॅटियो घालनू आंबट वर्ण, मोरीचे सुक्के ) कोर्नू दवरले. आयतारा म्हायदरांत काम जाल्ले . आजी फाटी उलोवच्या लागल्या .

( शनिवारी बराच स्वैपाक करुन ठेवला , रविवारी मागील अंगणात काम झाले, आज पाठ दुखते आहे जरा जरा )

अनिलभाई, कशे तुमी ? सुशेगाद ?

अनिलभाई, लेफेचे म्हळ्यार?

अनिलभाई, जन्म गोयंचो.. सालयचे लागी एकोशी आसा पळय. ते माजे गाव.

पणजी म्हापसात नागेशीची बस धावता त्या रस्त्यार आसा... श्रीकृष्णदेवस्थान च्या लागी.

कौतुक, एकोशी माका खबर आसा.

शैलू लेपो खबर आसा? एकदम तांबडो मऊ आसतां.

मेधा, इतलें रांधतां तू? बाब्बौ!

अनिलभाई, ज्योताय म्हळ्यार खापी की? पळयल्यार समजन, पुणि अशे म्हळ्यार काऽऽयंच समजू ना हांवे.

शैलू खापी दुसरी.
http://www.flickr.com/photos/joegoauk33/5297033112/ ह्ये पळय.

मागिर पळयता गें, ऑफिसातल्यान पळौच्या जायना.

लोकहो.. नवीन शब्द बोलाल तेव्हा अर्थ पण लिहित जा म्हणजे आम्ही शिकू शकू

ज्योतीताय, ह्या वारांन हांव टेम्परवारी सिंगल मॉम आसा गे, म्हळेखातीर बेगेन चड रांदप कोरनू दवरले.

अशेय , आठवड्याची स्वयंपाकाची पूर्व तयारी चे हांव फाउंडरमेंबर आसा

नी, म्हळ्यार्=म्हणजे बेगेन्/बेगीन्=लवकर, रांदप्=स्वयंपाक

मेधा, किदें किदें तयारी करून दवरतां माकाय सांग मगो!

ओ बाप्रे.. कोंकण मेल तुफान वेगाने सुरु झालीये..
पहिल्या तुकडीतल्या 'माझ्याकडे'सुदिक(?) कि (बरिक?) लक्ष राहू द्या बर्का

वर्षू: " म्हजेकडे बी लक्ष दवरात मरे!"

नीधपाक तियात्राक लागून कोंकणी शिकपाक जाय, देखून आता किरिस्तांवाच्या स्टायलीन चडशें सांगतलें. <<<
नाय गों. माका तियात्राक लागून कोंकणी शिकपाक नाय. नाटक मूळ बंगाली आसां. कोंकणी भाषांतर गो.

कोंकण मेल तुफान वेगाने सुरु झालीये..<<<<<<<<<वर्षुताई, ही सुपर एक्स्प्रेस आहे

नी, "शिकपाक नाय" नाही. "शिकपाक नाका"

ज्योतीताई, पळयलो नुस्त्यालो फोटो, पुणि माका चड काय कळूक ना खयचे नुस्तें म्हण्ण.

शैलजा, मुंबैंन लेप म्हणटात त्या माशलीक. ब्याडगी मिरसांगेचो पिट्टो, मात्रशी हळद, थोडे मीठ घालन, रवो लावनू, चडते त्याल ( भरपूर तेल ) घाल्नं भाजल्यार पळे, एक तवो भरनू हांव एकलीच खावच्या शकता .

माशाचा वास असा फार कमी असतो, चव सुद्धा एकदम माइल्ड . अगदी पातळ मासा असतो, हलक्या हाताने परतायचा

ज्योति ताई धन्यवाद. पण माझ्या सासुबाई (म्हापसा) आणि चुलत सासु (सालसेत) दोघिहि वेगवेगळे कोकणी बोलतात. किचनला त्या कुजन (अरे देवा) असे काहि तरी म्हणतात. बघतो - पोयता, आणि चुलत साबा चोयता म्हणतात. ( नक्कि नाहि हो कळत - कदचित मीच चुकिचे ऐकत असेन. )

अंजू, दोन्हीही बरोबर आहेत. चुकीचं काही नाही. दर १० मैलावर बोलीभाषा बदलते असं म्हणतात. म्हापसा गोव्याच्या उत्तरेकडे तर साळशेत (सालसेट)दक्षिणेकडे आहे. त्यामुळे तेवढा फरक काहीच नाही. त्यातही कोंकणी बोलताना खूप फास्ट बोलली जाते त्यामुळे "पळयतां" हे "पोयता" होतंच! शिवाय ख्रिश्चन लोकांची बोली आणखी वेगळी असते. प्रत्येक जातीच्या बोलीतही थोडा थोडा फरक असतो. साधारणपणे फोंडा भागात बोलली जाणारी कोंकणी सरकारने प्रमाणभाषा म्हणून स्वीकारली आहे, तरी पण कोणतीच बरोबर किंवा चूक म्हणता येणार नाही.

अशे किदे करता तुमी सगळे?
माझ्या डोक्यारसुन पाणी जाय.
माका पण कोंकणी उलवुक शिकपाके आसा.
अंजली माझे चुलत सासु - आज्जे सासु पण गोयंचे आसा. पण त्यांची मडगांव आणी पोंडे चि भाषा पण वेगवेगळी अशिल्ली.

हांवे केन्नाच पळौच्याक ना शोनू हे नुस्तें. पुण्या(त) तर केन्नाच पळौक ना. आता कॅंपातल्या बाजारां(त) उर्ल्यार कितें की. पळयता एकदा थयय वचून.

रीमा,
>>माझ्या डोक्यारसुन पाणी जाय. =)) =))
हे "मज्या तकलेवैल्यान उदक्/उदीक वतां" असं म्हण.

शैलू, लेपो सगळ्या सीझनांत मेळतां.खरें म्हणशी, तर हांवेय केन्ना करू ना, कित्याक म्हटल्या, म्हज्या मावाकडे (रत्नागिरीक) हे नुस्तें केन्ना पळू ना, पुण गोंयात सदाच बाजारान आसतां.

नाती:
घो =नवरा, माव = सासरा, माय =सासू, आई पाय = सासरा, बाबा
मावशी आत्या, मामा मामी, आज्जी, आज्जो, सून, जावई,
नणंद भावज (भावजय) देर (दीर) चलो (मुलगा) चली (मुलगी)
खासा (सख्खा) बापुलभाव (चुलतभाऊ) इ. इ.

लेपो - बोमाईक हि मेळता. सासुमाय हाडता. (बरोबर लिहिलय ना?? नाहितर अर्थाचा अनर्थ व्हायचा)
हळद, मीठ. लिंबु, लसुण लावुन ठेवायचा, आणि रव्यात घोळुन तळायचा. खुप छान लागतो. पण काटे खुपच कडक असतात.

गोयां मेळतलेच नी ज्योताय, थय कितें मेळना सांग नुस्त्यातलें

अंजली, मासा तळायचा म्हणजे "नुस्ते भाजप"
शैलू, गोंय म्हणजे नुस्ते खावपी लोका़क स्वर्ग!