प्रवास हिंदी चित्रपट संगीताचा

>>> आय डोंट हॅव बर्डन ऑफ प्रुफ हियर.
हाव सो व्हेरी कन्वीनियन्ट! गाट टु मार्वल ॲट द लाजिक!

मन्ना डेंच्या पार्श्वगायनाची सुरुवात १९४२ मध्ये झाली हे माहीत नव्हतं. ही नवी माहिती मिळाली. धन्यवाद.

फा, बडे अरमानों से रख्खा है सनम तेरी कसम - इंदिवरचं हे गीत १९५१ मध्ये आलं. तेव्हा काळाचा विचार करता त्यांना साहिर, हसरतसोबत बसू द्या . त्याच काळातले शैलेंद्र, शकील, राजेंद्र कृष्ण प्रतिभावंत नसतील किंवा ते इ. मध्ये असतील.

माहिती उपलब्ध असणं हे आजकाल तरी फार सोपं आहे. आणि लेख बिख लिहायचा तर माणूस माहिती शोधेल. तेव्हा जे आले नाहीत, ते आवडीचे नाहीत असं सरळसोट सांगितलं तर सोपं जाईल.

अपलम चपलम आलं पण त्याचा संगीतकार सुटला.. ओ पी नय्यर आले , जुल्फेंही उडली , सी आयडी आला. पण शमशाद, गीता आल्या नाहीत . आणखी एका नावाचा उदय कधी होतो की होतच नाही (माहिती नसल्याने वा आपल्या टेस्टमध्ये बसत नसल्याने) याबद्दल किंचित उत्सुकता आहे.
---
प्रथमेश काटे, वर मोरोबांनी तुम्हांला अपरिपक्व म्हटलंय असं वाटतं.

फा, बडे अरमानों से रख्खा है सनम तेरी कसम - इंदिवरचं हे गीत १९५१ मध्ये आलं. तेव्हा काळाचा विचार करता त्यांना साहिर, हसरतसोबत बसू द्या . >>> हो मुळात हे तीन त्यांचे आवडीचे गीतकार असतील तर आपल्याला काहीच प्रॉब्लेम असायचे कारण नाही.

या विषयावर इतके प्रतिसाद आले कारण लोकांच्या प्रचंड आवडीचा विषय आहे. लेखकाने आपली काय ती भूमिका स्पष्ट करावी पण प्रत्येक प्रतिक्रियेने इतके ऑफेण्ड होण्याची गरज नाही. लिहा पुढे. विषय आवडीचा असल्याने वाचू व काय वाटते ते लिहूच. फक्त विरोधातील मते सुद्धा स्वीकारायची किंवा किमान इग्नोअर करायची तयारी ठेवा.

लेख नाही आवडला (हे प्रांजल्यतापूर्वक आणि अनाक्रमकपणे सांगून माझे दोन तीन शब्द संपवतो).

झूम झूम के गाओ आज, नाचो आज, गाओ खुशी के गीत हे १९५० पूर्वीचे गाणे असावे का?

मै बन कि चिडीया बन बन मे , इक बंगला बने न्यारा या गाण्यांवर मी पावर योगा करतो.

बन की चिडिया मध्ये अशोक कुमारने पावर योगाच केला आहे म्हणा.

'प्रवास अमेरिकन प्रेसिडेंट्सचा' असं शीर्षक देऊन 'मला फक्त ट्रंपच आवडतो', 'तो सोडून मला कोणाबद्दल माहिती नाही, म्हणून इतरांबद्दल लिहिणारच नाही' असं म्हणून फक्त ट्रंपबद्दल लिहिलं, तर लोक त्यावर काहीतरी म्हणणारच. मग अगदी राजनी लिहिलेला लेख का असेना.

प्र का

अपरिपक्व ते मोरोबा म्हणाले ओ. मी नाही.

तुम्ही मयेकरांचे फ्रेंडं दिसता. काही लोकांचा आक्रमक्पणे यथेच्य समाचार घेताय अन मयेकरांना काहीच म्हणत नाही? ये बात कुछ हजाम नही हुई सरकार.

मयेकर

मनोरंजक लेख !
पुढील अनेक भागांच्या प्रतिक्षेत

लेख छान आहे. परंतू माहिती फार त्रोटक आहे. थोडी विस्ताराने लिहायला हवी होती.

लेखाखालील प्रतिसाद मनोरंजक आहेत आणि काही काही माहितीपूर्ण आहेत.
पुढील अनेक भागांच्या प्रतिक्षेत + १

हे विधान चुकीचं असू शकतं. चूक मान्य करतो.>> लेखात संपा दन करता येइल.
टेस्ट चे पण स्पेलिन्ग चुकीचे आहे.

प्रथमेश काटे
तुम्ही कँँपात रहात नाही. हा प्रॉब्लेम आहे.

एखादा लेख जेव्हा लेखक सार्वजनिक करतो तेव्हा आपण आपला वैयक्तिक विचार करून चालत नाही. त्याचे पडसाद सर्वत्र उमटणार. तुमचे वैयक्तिक अनुभव वाचकांना सर्वसमावेशक वाटायला हवेत.
वाचक आपल्याला अनुकूल मतंच नोंदवतील असे नाही. त्यांचे प्रतिकूल मतही खूप काही शिकविते ते स्विकारण्याची तयारी असावी. कोणही सर्वज्ञ नाही. वैचारिक देवाणघेवाण लेखक आणि वाचक दोघांना समृध्द करते.
त्यांची सर्व मतं तुम्हाला पटायला हवी असं नाही आणि तुमची सर्व मतं त्यांना पटायला हवी असं नाही . माझा अनुभव सांगतो मायबोलीवर बहुसंख्य वाचक, लेखक वेगवेगळ्या विषयात तज्ञ आहेत. इथं वैचारिक प्रगल्भता आहे. काही अपवाद असले तर उडदामाजी काळे गोरे....

>>>आपले वैयक्तिक विचार सर्वसमावेशक कसे वाटू शकतात ? >>>>
यालाच व्यक्तींकडून समष्टीकडं जाणं असं म्हणतात....तुम्ही जे लिहिता ते लोकांना आपल्या मनातलंच लिहिलंय असं जेव्हा वाटतं तेव्हा ते लिखाण लोकप्रिय होतं... generalization of personal experience....
थोड्याफार फरकाने माणसांचे बहुतेक अनुभव सारखेच असतात म्हणून वैयक्तिक अनुभव सर्वांचा होतो.

प्रवास हिंदी चित्रपट संगीताचा.
शीर्षकानुसार माहिती त्रोटक आहे हे मान्य.

पण असे शीर्षक टाकले तर त्रोटक माहिती देणे हा अपराध असल्यागत तुटून पडू नका लोकहो.

आता इथे प्रत्येक जण म्हणेल की आम्ही कुठे तुटून पडलोय. आम्ही सौम्य भाषेतच चूक काढलीय.

पण जेव्हा मूळ लेख बाजूला राहून पन्नास विरोधाचे प्रतिसाद एकत्रित येतात तेव्हा धाग्याकर्त्याला trolling चाच फिल येतो.

बघा विचार करा.
मी माझे मत मांडले.

~~~~~

असो
धागाकर्त्यांनी नवीन धागा काढावा जिथे चित्रपट संगीताची चर्चा होईल.
हा धागा शीर्षक चर्चेसाठी वापरता येईल

राज, many thanks for the link.. मझा आ गया!

जाऊ द्याहो. तुम्ही इथे उत्तरं देत बसण्यापेक्षा हिंदी चित्रपट संगीताच्या प्रवासावर पुढचे लेख लिहून टाका.

@ जिज्ञासा >>> किती दिवसांनी नव्हे महिन्यांनी दिसताय!

जेव्हा मूळ लेख बाजूला राहून पन्नास विरोधाचे प्रतिसाद एकत्रित येतात तेव्हा धाग्याकर्त्याला trolling चाच फिल येतो.

सही.

तुम्ही इथे उत्तरं देत बसण्यापेक्षा हिंदी चित्रपट संगीताच्या प्रवासावर पुढचे लेख लिहून टाका. >>>

नको, त्यांची उत्तरं जास्त मनोरंजक आहेत.

काटेसर, अजून २ भाग म्हणजे ७-८ दशकांचा प्रवास १५०० ते २००० शब्दांचा होईल.
वर्तमानपत्रांतल्या छोट्या जाहिरातीत (क्लासिफाईड्स) २० ते ३० शब्द असतात. वधूकडून कधी कधी जास्त अपेक्षा असतात, तेव्हा ही छोटी जाहिरात ५०-६० शब्दांची सुद्धा होते.
८ सेंमी बाय १० सेंमी (विजिटिंग कार्डचा दुप्पट आकार) टेंडर नोटिस जाहिरातीमध्ये अंदाजे २५० शब्द असतात. आपण शाळेत निबंधच किमान ५०० शब्दांचा लिहायचो. दांडेकर पुलावर निबंध लिहा म्हटलं तर ५०० शब्द होतील. दांडेकर पूल किंवा भोपळे चौकाचा ७-८ दशकांचा इतिहास लिहा म्हणलं तर ५०००० शब्द सहज होतील.
दिवाळी अंकांतल्या कथा २५०० ते ५००० किंवा जास्तही शब्दांच्या असतात. लघुकादंबर्‍या अंदाजे २५००० ते ४०००० शब्दांच्या असतात. लता किशोर रफी दिलीप देव आनंद राज (इथले नव्हे) यांना विशेषणे लावा असं म्हटलं तरी हजारेक शब्द जमतील. लताच्या एकाच गाण्यात १०० ते २०० शब्द असतात.
मोदींच्या पत्रकार परिषदेत अंदाजे २००० ते ३००० शब्द बोअल्ले गेले. ते भारतात येऊन पत्रकार परिषद घेणार आहेत, तेव्हा ५००० शब्द नक्की बोलले जातील.
इथल्या आजवर आणि भावी प्रतिसादांचे सर्व शब्द मोजले तर १ ते ५ लाख शब्दांची कादंबरी होईल. त्यात हा २०० शब्दांचा प्रतिसाद एक आकडेवारीची नोंद म्हणून ठेवतो.

राज यांनी दिलेली लिंक ऐकली पण ओरिजिनलच फार सुंदर आहे. लताचा आवाज सगळीकडे सूट होत नाही हेमावैम. निदान इथे सूट झालेला नाही असे मला वाटले.

अवांतर - कारुण्यता हा शब्द चूकीचा वाटतो एक तर करुणता म्हणा किंवा कारुण्य.
------
पुलेशु