तृप्ती आवटी यांचे रंगीबेरंगी पान

गेल्या आठवड्यात अचानकच हार्टफर्डला भावाकडे जायचा योग आला. माझा अमेरिकेतला सर्वात जवळचा- अंतराने आणि मनाने- नातेवाईक. त्याने लग्नानंतर यंदा प्रथमच गणपती बसवला आहे. माझ्या वहिनीने अगदी दगडुशेठचे चित्र समोर ठेऊन घरी मूर्ती बनवली आहे. त्यांच्या गणपतीचे दर्शन घ्यायचेच होते. शिवाय माझा किडक्या दातांच्या बाईबरोबर सकाळी-सकाळी interview होता. मग आम्ही सगळेच आदल्या दिवशी हार्टफर्डला गेलो. संध्याकाळी निघतो म्हणेतो आठ वाजले निघायला. ९५ ची डागडुजी काढलीये, रात्रीचं काम सुरु होतं त्यामूळे दोन-तीन वेळा रहदारीत अडकलो. पोचायला बराच उशीर झाला. भावाला आणि वहिनीला जेऊन घ्या सांगितले होते.

..आज सकाळी उशीरा जाग आली. नवर्‍याला ८:३० ची मीटिंग होती, मला ९ चा एक इंटरव्यु. तो घाई-घाई आवरुन पळाला. रोज सकाळी जी काय थोडी-फार कामं तो करतो ती पण न करता. उशीरच झाला मग त्याला इलाज नाही. लेकाला डब्यात बटाट्याचे पराठे द्यायचे म्हणून त्याची तयारी केली होती. पटकन दोन पराठे लाटू म्हंटल तर नेमकं एकदा डायपर इमर्जन्सी आली आणि एकदा अंगावर पाणी सांडून घेतल्यानं कपडे इमर्जन्सी! बर्नर बंद करा, त्याचं आवरा आणि परत कामाला लागा. डबे भरत होते तेव्हा त्याला जे काही खायला दिलं होतं ते सगळं अंगावर माखून घेतलं. पुन्हा धुवाधुवी.

पार्ले बाफवर शोनुने आज सांगितले- आपणच आपल्याला घातलेल्या सीमांबद्दल विचार करावा अन एकाचं तरी लंघन करावं.

माझ्या धाकट्या बहिणीने लिहिलेली ही कथा या आधी हितगुजवर प्रसिद्ध केली होती. इथे पुन्हा टाकते आहे.
*************************************************
एक दिवशी भर दुपारी मी स्टेशन वर उतरले. कुठून आले होते आठवत नाही पण उतरले. धक्क्यांमधून सावरत, ट्रेनमधून उतरणार्‍र्या आणि चढणार्‍या गर्दीतून कुठल्या दिशेने चालायला सुरुवात करायची आहे हे ठरवण्यासाठी आधी स्वतःला एका जागेवर उभे केले आणि माझे लक्ष एका आकर्षक व्यक्तीकडे गेले.

नमस्कार मंडली...वळख हाये का नाय ? आवो बगता काय...अवो म्या तरुप्ती...हितं काय समद्या बायाच जमल्या वाट्ट...असुदेत की..मला काय त्याचं...आयाय गं...अश्शी कळ येऊन र्‍हाईली का काय ईचारु नगा...आत्ता ईचारु नका म्हटलं तर काय झालं कोन म्हनतयं ? सांगु म्हन्ता...मंग ऐकाsss...

फार फार वर्षांपूर्वी Accenture कृपेने राणीच्या राज्यात जाण्याचा योग आला. पहिलीच onsite खेप होती. भारतातुन ह्या project वर गेलेले मी आणि एक नितीन असे दोघेच होतो. तो दक्षिणेकडचा म्हातारा, कंटाळवाणा दिसणारा मनुष्य होता.

गेली वर्षभर मायबोलीवर रंगीबेरंगी पान घ्यायचे ठरवत होते. आता त्याला काही फार वेळ लागत नाही पण तरी सुद्धा घेणे झालेच नाही. यंदाच्या गणेशोत्सवात, मायबोलीच्या वर्धापनदिनानिमीत्त रंगीबेरंगीचा श्रीगणेशा करावा असे फार मनात होते.