पाउस

तर मंडळी, उशीरा का होईना पावसाचे आगमन झाले आहे, यथावकाश भिडे पूल पाण्या खाली जाईल, मुंबईची तुंबई होईल( च) एखादी छत्री कुठेतरी विसरेल, चहा - कांदा भज्यांचा प्रोग्राम होईल. सोबत उत्तम संगीत पाहिजे बरं त्याशिवाय पावसाळा साजरा होत नाही. तर सादर आहे
पाउस गाणी २०२२

आतुर भाग-१
https://www.maayboli.com/node/65537

आतुर भाग-२
https://www.maayboli.com/node/65561

त्याचा हसरा चेहरा बघून अक्षदालाही जरा हायसं वाटलं. तेवढ्यात पावसाला सुरुवात झाली.

चिंब ओला पाउस
पावसात चिंब मी...
कडाललेली वीज
तुझ्या मिठीत दंग मी...

मिठीत तुझ्याच
विसरलो भान मी...
छान हिरव्या निसर्गात
हरवुन बसलो मन मी...

बरसनारया अखंड धारा
पावसात बेधुंद मी....
आठवणींचा पाउस अन्
एकटाच बेशुद्ध मी....

पावसाच्या सरी येऊन जमिनीला भिडल्या, की बालपणीच्या अनेक जुन्या आठवणी सरींसारख्या बरसू लागतात. पाऊस आणि माझं एक जिव्हाळ्याचं नातं आहे.

मी शेतकरी कुटुंबातील मुलगी आहे. माझे आई-वडील दोघेही नोकरी सांभाळून शेती करायचे. शेतकरी आणि पावसाचं एक जिवाभावाचं नातं असतं. मे महिना आला की शेतकरी वाट पाहू लागतात ते काळ्या ढगांची, गार गार वार्‍याची, मातीला सुगंध देणार्‍या, बी-बियाणांचे मातृत्व स्वीकारणार्‍या पहिल्या सरीची.

येणार म्हणता म्हणता
थोडा भुरभुरला पाऊस
तिच्या आठवणी सारखा
थोडा हुरहुरला पाऊस

खिडकीतून डोकावले तुषार
तिच्यासारखे तेही हुषार
काढून हलकेच खोड
मनाला लावलीच ओढ

पाने चिंबचिंब झाली
कशी मोहरून गेली
मिठी जशी तिची
कुंद आठवून गेली

हळुवार पाणी ओघळणारे
तिच्या केसांमध्ये थबकते
दवबिंदु जसे फुलावर
पहाटेच्या वेळी चमकते

पावसाचा गंध मातीस
आठवतो तीचा सहवास
ईंद्रधनु कमान नभी
तिच्या अलगद चाहुलीस

जसा भेटी धरणीस
तू मनमोकळ्या रात्री
भेट घडावी तिची
चंद्र चांदण्या रात्री

भरभरुन ये एकदाचा
होवू देत प्रलयकार
अशा पुसटश्या आठवणींना
करु देत हद्द्पार

© मंदार खरे

पावसाचे रंग तरी किती वेगळे! बर्यापैकी प्रकाश होता. अचानक खिडकीबाहेर लक्ष गेलं तर बाहेर मुळूमुळू पाउस पडत होता. शांत, बिलकुल चाहूल न देता बरसत होता. झाडावरची पानं गलितगात्र भिजत होती. कावळे भिजून जड झालेल्या पंखांनी कसेबसे झाडाच्या शेंड्यावर बसून होते. कबुतरं बिल्डींगच्या वळचणीला शक्य तितके भिंतीला चिकटून पावसात न भिजण्याचा प्रयत्न करत होते. बाकीचे पक्षी गायबच होते. सगळं शांत शांत होतं आणि पाउस झिरझिरत होता.

तुझ्या अंगणी रिमझिम झरलेला पाऊस
माझ्या दारी फक्त कोसळलेला पाऊस

आपुलीच सुखे अन् आपल्याच वेदना
हळू-हळू तुला मला कळलेला पाऊस

दूर-दूर दोघेजण अन ओढाळलेले मन
गढूळलेल्या नजरेने स्मरलेला पाऊस

कधी बंध फुटतो उरातल्या उरात
क्षणभर तेवढाच होई हळ्वेला पाऊस

चिंब भिजवती तृणांना..
ओघळत्या पाऊसधारा..
तरारुनी करती जागं..
खोल रुतलेल्या मुळांना..

तरंग ते उठती..
शांत-शितल पाण्यावरती..
मन पांगुन-पांगुन जाई..
त्या तरंगरेषेभोवती..

झिम्मड धारा..
उधळती पाणी..
साज दवबिंदूंनी..
सजवती रानी..

सजलेल्या रानो-माळी..
पसरलेली माळ तृणांची..
त्यात तोयमोती..
मनःतृषा भिजली..

असाच बरस मेघा..
असाच तू गरज..
बावरलेल्या अवनीला या..
गडगडनाऱ्या प्रेमात रुजव..

...शुभी...

वार्‍यापावसाचे दिस

पुन्हांदा एकदा आले

तेच सारे रोमांच

समद्याना देऊन गेले.....!

बळीराजा आनंदला

पाहुंनी कोवळी पिके

भरणार आहे नव्याने

घराघरातील शिके.......!

बायबापड्या लाजल्या

पाहून चिंब सरींना

पावसालाही जोर आला

पुन्हांदा भिजवाया त्यांना......!

अशीच देवाची माया

अशीच किरपा राहो

दरसाली हा भाउराया

माझया अंगणी येवो......!