प्रारब्ध

खिन्नता पसरली अशी,
खिन्न मनावर!
जणू वादळ आले;
बहरलेल्या पानावर!!

फुटली होती नवीन,
टवटवीत पालवी!
पण या आक्राळकंदनाने;
संपूर्ण कायाच कालवी!!

जणू चैतन्याच्या अंकुराने,
घेतला होता जन्म!
पण या दैत्यरुपी वादळाने;
त्याचे आयुष्यच केले निम्न!!

अखेर प्रारंभाचा प्रारब्ध झाला.
आले नशिबी त्याच्या,
हे जीवघेणे मर्म!
गळून पडले धरणीवरती;
मुसमुसलेले ते पर्ण!!

प्रारब्ध

मुक्त आम्ही मृगद्वय
विहरत होतो रानावनात
कांचन वल्कले भरली
सीतेच्या मनात

टाकुनी मंत्र मरीच
शिरला सख्याच्या तनात
मोहवुनी रामास
केला त्याने घात

रामाच्या हाती
पारध सख्याचे झाले
आठवणीच्या ज्वाळेत
मी मात्र सती गेले

राजेंद्र दैवी

माझ्या एका मित्राला अर्थाचे अनर्थ करण्याची खूप वाईट खोड आहे. अर्थात माझाच मित्र तो... माझ्यासारखाच असणार... पण असे करताना मी किमान आजूबाजूचे भान तरी बाळगतो... हा पठ्ठ्या मात्र माझ्याही पुढची पायरी...