राजे

होता बाहुबली विराट जगती राजा शिवाजी असा,
ज्याने गाजविला विशाल भगवा राष्ट्रात चोहीकडे....
सीमापार कुठे टपून बसले होते फ़िरंगी जरी,
कोणाचीच नसे बिशाद बघण्या एकत्र राज्याकडे....

जातीभेद मुळी पसंत नव्हता कोणासही थोडका,
गावोगाव सुखी तमाम जनता नांदायची चांगली..
मो्ठी आक्रमणे करुन जितले साम्राज्य जे जे नवे,
किल्लेकोट तळी नवीन सगळी त्यांनी तिथे बांधली.....

कोळी चर्मकरी सुतार कुणबी युद्धावरी धावले,
न्हावी ब्राम्हण आणखी मरहटे सारे उभे ठाकले......
झाले कैक लढे जिथे यवनही हारविला फ़ारदा,
योद्धे वीर असे तुटून पडता शत्रू रडू लागले.....

तानाजी तगडा मुरार खपला शेलार बाजी प्रभू ,

राजं यवु नगा...परत फ़िरा
राजं यवु नगा....
तुमच्या मावळ्यांनी मिशा कापल्यात कव्हाच,
डोस्क्याच्या पगड्या सुटल्यात कव्हाच...
मावळे निजलेत ढोरावाणी...राजं...
राजं यवु नगा...राजं तुम्ही यवु नगा...

तुमचा म्हाराष्ट्र इकलाय पहारेकर्‍यांनी,
किल्ले लुटले तुमचे किल्लेदारांनी....
सोवळी सुटलीत कस्पटावाणी....राजं..
राजं यवु नगा...राजं तुम्ही यवु नगा...

आमच्या तलवारी गंजलात समद्या,
भिताडाला लटकत्यात दांडपट्टे आता...
भगवा आता सरंजामांनी चोरला...राजं....
राजं यवु नगा...राजं तुम्ही यवु नगा...

राजं..आमचं रगात पाणी झालंय कव्हाच,
माणुसकीची सुंता झालीय राजं तव्हाच...

वेडं व्हावं, प्रेमात पडावं,
आतल्या आत कुणासाठी तरी झुरावं...
वय निघून गेलं राजे,
आता एकटंच चालंत जावं...

वेळ होती तेव्हा, हिंमत नव्हती,
हिंमत आली त्याला नंतर किंमत नव्हती,
निघून गेलेल्या मुशाफिराच्या आठवणी घेऊन,
फक्त कुढत कुढत जगावं,
वय चाललंच आहे राजे,
आता एकट्यानेच चालावं...

जमून आल्या वेळा तेव्हा जमल्या नाही रेषा,
जवळ असता डोळ्यांची तुज कळली नाही भाषा,
दूर गेल्यानंतर तुजला सुचले नाहीत शब्द,
वाट पाहून; थकून गेली निघून ती; जातांना,
पाऊलखुणा ठेवून गेली; त्यांना पाहतच रहावं,
वय राहिलं नाही राजे,
आता कुठवर आपणही चालावं???

ओले डोळे, दुखरा घसा आणि;
सोनेरी दिवसांची सोबत,