कलिंदनंदिनी

अनाद आर्त साद ही, कशास आत्म ध्यास हा,
न मन पुरे न जन पुरे, कसा पुरेल श्वास हा?

नभात खेळ रंगतो, धरा तुझीच बावरी,
अचूक पेरशी कसा, चराचरात भास हा?

अरूप तू, अनंत तू, तरी तुलाच भाळते,
अरूप रूप देखण्या, अथांग रे प्रयास हा

अदेहदेहि धारणे, तुझ्या क्रिडा युगंधरा!
तुझेच नाम जोडता, अतूट हो समास हा!

नकोच ही अलौकिके, नकोत बंध पाश ही,
अमोघ प्रीत 'मल्लिका', न बंध- बंध खास हा!

कलिंदनंदिनी वृत्तातली पहिलीच बाल- गझल.... माझ्या बाळासाठी ...

तुझे लहान ओठ का खट्याळ होत फाकती
बघून आज स्तब्ध मी तुझ्या नव्या करामती

दिव्यादिव्यात पेटली कितीतरी निरांजने
शशी रवी तुझ्यासमोर रोज होत आरती

तुला दिलाय जन्म मी कि तू मला , न आकळे
तुझ्यासवे मलाच बाल्य लाभले शरारती

कणाकणात जाणवे तुझाच स्पर्श रेशमी
चिऊ मन्या तुझ्याचभोवती हसून नाचती