हैदराबादी बोली, हैदराबादी स्वॅग

हौ, ठीक पैछाने. जहन्नुम, I mean ससुरालमेच आया मै

😂

पिछले जुम्मे का ससुराल वाला किस्सा पसंद किएवास्ते सबकू थँक्यू है.

नया किस्सा थोडी देरमें आरा.

आज जुम्मा है, मायबोली पे नया हैदराबादी किस्सा लिखना फ़र्ज है. खुदीच लिखा ये नाचीज़ नें.

शब्बो : मै भौत हॉट हूँ. मेरी एक एक सांस पे एकतोबी लडका मरता मिनट मिनट में देखो 😍

फरजाना: हाय हाय ! फिर तो तेरेकू तेरा टूथपेस्ट बदल लेना पड़ता शब्बो 😈

सबकू थँक्यू है !

फिर जुम्मा आ गया तो मायबोली पे नया हैदराबादी किस्सा लिखना फरज हो जाता.

ये भी खुदीच लिखा मै, हैदराबादी एम्पॉवर्ड बेगमां बातां कर रै, सुनो :

शब्बो सास कू पुच्छे : आज बैंगनां का सालन पकाऊँ के आलू का?

बड़ी अम्मी बोलरै - बैगनां बना लेव

- लेकिन मैं तो पैलेच भिंडी बना डाली आज 😇

- अरे नामुराद, फिर मेरेकू कायकू पुच्छी आकर कू के क्या बनाना बोल के?

- बड़ी अम्मी, ससुराल आने से पेहले अम्मी-अब्बू चेताए थे की सब्बीच कामां सास कू पूछ कू - बता कू करना.

- बराबरैच बोले ना उनों

- सास का बोलावाच करना ऐसे तो नै बोले उनों 😎

शब्बो के फंडे किलियर है, एकदमीच सॉर्टेड है उनों 😀

किस्सा पसंद करनेवालेकू थँक्यू है !

दर आठवड्याला विनोदी किस्से इथे लिहितो, आज जरा वेगळी पोस्ट.

प्रसिद्ध व्यक्तीचे फारसे प्रसिद्ध नसलेले एक हैद्राबादी connection आणि त्यासंबंधीचे शहरातले स्थळ :

Dream yields to dream,
strife follows a strife,
And Death unweaves the webs of life.

- From “The Golden Threshold” by Sarojini Naidu

Love her complex simplicity ❤

वरच्या चित्रात दिसत असलेली इमारत हैद्राबादच्या गजबजलेल्या नामपल्ली भागात आहे. भारतीय स्वातंत्र्य लढ्यातल्या नामवंत शिलेदार डॉ सरोजिनी नायडू यांचे हे जन्मस्थान. त्यांचे पिताश्री अघोरनाथ चट्टोपाध्याय हैद्राबादच्या नावाजलेल्या निझाम कॉलेजचे मुख्याधिकारी-मुख्याध्यापक म्हणून हैदराबाद संस्थानात स्थायिक झाले होते आणि १८७५ साली हा बंगला बांधून राहत होते.

ह्याच जागी १३ फेब्रुवारी १८७९ रोजी जन्मलेल्या सरोजिनी नायडू पुढे Nightingale of India / बुलबुल-ए-हिन्द म्हणून जगविख्यात झाल्या. उच्चशिक्षित विदुषी, कवयित्री, स्वातंत्र्य सेनानी, INC च्या प्रथम महिला अध्यक्ष, राज्यपालपद भूषवणारी प्रथम महिला असे बहुआयामी व्यक्तिमत्व.

बंगल्याला “Golden Threshold” हे नाव सरोजिनी नायडूंच्या पहिल्या काव्यसंग्रहावरून देण्यात आले आहे.

नायडूंच्या मृत्योपरांत इमारत कुटुंबियांनी हैदराबाद विद्यापीठाला दान केली आहे. बागेत त्यांच्या अस्थी पुरून त्यावर एक छोटेसे स्मारक करण्यात आले आहे.

२०१३ पर्यंत विद्यापीठातर्फे होत असलेल्या काव्य-नाट्य-अध्ययन-कार्यशाळा अशा उपक्रमांनी गजबजलेला परिसर आता उदास-भकास आहे. दिवस पालटण्याच्या प्रतिक्षेत.

हैदराबाद शहराविषयी सरोजिनी नायडूंचे प्रेम त्यांच्या ‘In the Bazaars of Hyderabad’ (प्रकाशन वर्ष १९१२) ह्या कवितेत पुरेपूर उतरले आहे.

(फोटो ऑगस्ट २०१५ मधे टिपलेला आहे)

सामो, छल्ला ; इनायत है.

छल्ला,

सही बोलरै उनों, शौहर से लड़ने जितना मजा नै आता हौर कोई के साथ शब्बो कू 😀

रिश्ताच ऐसा हैना ये