शब्दखेळ (3)

645 विकार
हुश्श
बृहदकोशाप्रमाणे पदार्थाचें रूपां- तर किंवा बदललेलें रूप. 'दहीं हा दुधाचा विकार.

.

612 विसार

शब्द
रसालंकारवि***

विसारपावती शब्द वापरतात

चिंतन?
रसालंकारविचिंतन?

शिष्टता?

Dhanyavaad

अरे, punekarp !! सुरेख.... २ तासात चट्टामट्टा.
मला चारपैकी एकही शब्द माहिती नव्हता.
शिष्टता हिंदीत असतो, मराठीत आहे? विसारपावती म्हणजे काय? कधी देतात?

नवीन धागा काढायला हवा. याचे कोडे संपताना नेमके २०२० झालेत.

शिष्टता बद्दल मला नक्की खात्री नव्हती. सभ्यताचा क्लु घेऊन विचार केला आणि मटका.
विसार आधी आठवला नव्हता पण वि अक्षर आल्यावर आठवला. कधीतरी ऐकला होता. पण त्याचा अर्थ पैश्याचा हप्ता आहे की MoU सारखे काही आहे याबद्दल अजून मला संभ्रम आहे.

मालमत्ता व्यवहार आणि कायदा यातील मराठी संज्ञा कळत नाहीत, सरावाच्या पण नाहीत. इंग्लिश थोड्या कळतात.
हवाला, घसारा शब्द माहिती पण अर्थ नाही...
विसार = Earnest-money. म्हणजे हल्ली टोकन अमाउंट म्हणतो ती?

ओके, घर/मालमत्ता व्यवहार स्वतः केले नाहीत अजून त्यामुळे अडाण्याचा गाडा. धन्यवाद.

नाही.
शब्दांवर विकार होणे ही एक व्याकरण शास्त्रातली संज्ञासुद्धा आहे. वापर करताना शब्द आपण जसाच्या तसा वापरत नाही, त्यात बदल होतो ह्या अर्थाने.

enzyme = विकर ??
रोचक.
मलाही विकारक शब्द सुचलायं.
Enzyme = विकारक. हे उगाच.

हो का!! बरं. आजही नवीन शब्द कळले. विकार म्हणजे आजार हेच डोक्यात येतं.

Hormones = संप्रेरक
तसंच आहे का हे , उत्प्रेरक ,
Catalyst
a substance that increases the rate of a chemical reaction without itself undergoing any permanent chemical change.

तुम्ही म्हणतायं ते अगदी पटलं. विकारक सुयोग्य होईल.

शब्दांचे विकारी आणि अविकारी असे दोन प्रकार असतात. सगळी अव्यये ही अविकारी असतात. ती आपण जशीच्या तशी म्हणजे मूळ रूपात कोणतेही बदल न करता वापरतो. उदा. आणि, परंतु, किंवा, पण, अरेरे इत्यादि. काही क्रियाविशेषणेसुद्धा अविकारी असतात. त्याउलट नामे, सर्वनामे, क्रियापदे विशेषणे हे विकारी शब्द.

छान माहिती हीरा.
अवांतर.. मी मराठी माध्यमात अगदी साध्या शाळेत होते . तरीही प्रत्येक पिढी बरोबर मराठी भाषा थोडी थोडी मागे पडत आहे त्याने वाईट वाटते. तुमचे, कुमार सरांचे मराठी वाचले की लगेच लक्षात येते , मला हे सुचतचं नाही.

प्रत्येक पिढी बरोबर मराठी भाषा थोडी थोडी मागे पडत आहे >>>
सहमत, कारण आपण सुयोग्य काय यापेक्षा सोयीचे काय ते करून पुढे जायला बघतो. वरून भापो आहेच. कशा पोचवतोय त्याचे काही देणेघेणे नसते बर्‍याचदा.
मराठी संस्कृत शब्दांचा उगम, संधि, समास, प्रत्यय याचे किती सुंदर आणि कारणासहित नियम आहेत व्याकरणाचे.
पण व्याकरण किती मार्काचे येणार त्यावर बोळवण होते सगळी.
सगळे आता पूर्ण आठवत नाहीत पण कोणी लिहीले की मनाशी उजळणी होते. शब्दार्थ किंवा कुठल्या कवितेचा, सुभाषिताचा अर्थ अशा धाग्यांवर खूपजण लिहीतात ते नियम, व्याकरणामुळे बदलणारी रूपे.... मग छान वाटते वाचायला. हीरा, सर, शंतनु, चिनूक्स, स्वाती२, स्वाती आंबोळे हे काही आठवतात लगेच. पण अजूनही खूपजण आहेत.

खरंच कारवी , काही तरी खूप समृद्ध व सुंदर गमावत आहोत. दुर्दैव म्हणजे हे बऱ्याच जणांच्या लक्षात येत नाहीये .
आपल्यापरीने सतत शिकत रहावं , चुका दुरूस्त करत रहाव्यात. मुलांना शिकवावं, एवढंच करू शकतो.

तुमचे, कुमार सरांचे मराठी वाचले की लगेच लक्षात येते , मला हे सुचतचं नाही......अगदी खरंय!