(रानाईची गढी !!..भाग -6 )

https://www.maayboli.com/node/75204 (1) 
https://www.maayboli.com/node/75214  (2)
https://www.maayboli.com/node/75292  (3)
 https://www.maayboli.com/node/75371  (४) 
  https://www.maayboli.com/node/75438 (5)

(रानाईची गढी !!..भाग -6 ) सारंग ने उचललाच नाही, पण ऋता चा लागला.

“ हॅलो , ऋता , देवयानी बोलतेय .. “
“हाय देवी , अगं हा कुठला नंबर आहे ? आहेस कुठे तू ? तुझा मोबाईल पण लागत नाहीये . ”
“ कमाल आहे , मी सुहृद बरोबर आले नाही का ,अमरापूरला ? तिथलाच आहे हा नंबर आणि तुम्ही सगळीजणं केव्हा येणार आहात ? “
“ भेंडी ssss तू एकटीच तिकडे काय कारतीयेस ? मंद आहेस का जरा ?.. “
“ म्हणजे ? अगं सुहृद घ्यायला आला मला , आणि तो म्हणाला की तुम्ही सगळे नंतर येणार म्हणून . “
“ तू पण चंपकच आहेस , ग्रुप वर एक मेसेज तरी टाकायचास ”
“ मग तुम्ही कोणी का नाही टाकला ? ते मरू दे , तुमचं काय झालं यायचं ? “
“ आमचं काय झालं काय? सुहृद ने फोन करून सांगितलं की गढीला जायचं कॅन्सल झालं आणि तो तुला तुझ्या घरी ड्रॉप करून पुढे जाईल . मग मध्येच हे काय ठरलं ? “
“ ऋता मला काय माहिती बाळे अगं ? एक तर आल्यापासून इथे काही ओके वाटत नाहीये मला , मी बाबांना पण फोन करून सांगितलंय , आज त्यांचा फोन पण येऊन गेला असेल , मी बाहेर गेले असताना . मोबाईलला रेंज नसल्यामुळे ,कोणाशी पट्कन कॉन्टॅक्टच होत नाही , ते काही नाही मी आजच्या आज सुहृद शी बोलून “ The End “ करून टाकते सगळ्या चमत्कारिक गोष्टींचा आणि उद्या सकाळी इथून निघते . “
“ हो त्या बावळट सुहृदलाच सांग तुला सोडायला ,तुझ्या सोनेरी रंगाच्या आणि खंडीभर तिळांच्या प्रेमात पडला असेल ,म्हणून तुला एकटीला तिकडे नेऊन गढी दाखवून , इम्प्रेस करून प्रपोज करणार असेल “
“गप्प बैस मूर्खां .इकडे माझं काय चाललंय , तु काय बोलतेयस .अगं तुला गम्मत माहितीये ? सुहृदला इथे , कंठाजी राव म्हणतात “ यावर दोघी खळखळून हसल्या.
, ऋता शी बोलून झाल्यावर खरं तर देवयानी अजून गोंधळात पडली होती , सुहृद ने चक्क खोटं बोलून तिला ईथे आणलं होतं , आणि ती किती विश्वासाने त्याच्याबरोबर आली होती , क्षणभर तिला वाईट वाटलं , आज आत्ताच त्याच्याशी बोलून घेऊ , समोर कोणी असो वा नसो, आता कोणाला काय वाटेल याचा विचार करायचं काही कारण नाही , दुपारी वसुंधरा नाही का सरळ निघून गेली , तिने विचार केला का आपला ? इथे इतके सिग्नल्स मिळतायत आपल्याला , तरी दुर्लक्ष करणं म्हणजे मूर्खपणा ठरेल . खोलीची अवजड कडी कशीबशी ती लावतच होती तेवढ्यात संध्याकाळच्या चहाचा ट्रे घेऊन एक नोकर आला , ती त्याला काही विचारणार तोच लांबून वसुंधराही येताना तिला दिसली. बाहेर झोपाळ्यापाशी ये अशा अर्थाने तिने खूण केली , मग देवयानी बाहेर झोपाळ्यावर येऊन टेकली , थोड्याच वेळात वसुंधराही पोहोचली , तिच्या शेजारी बसत म्हणाली , “ काय मग विश्रांती झालीच नाही म्हणायची ? चेहेरा अजूनही सुकलेला दिसतोय . “
“हो ना अगं फोनवर बोलत होते .”
“ एवढा वेळ ? ‘
“ नाही गं एवढा वेळ तर नंबर ट्राय करण्यातच गेला , मग कसा बसा लागला तर थोडं बोलले नाही तोच कट झाला ,बरं तू थांबतेस पाच मिनिटं ? मी साडे तीन मिनिटात फ्रेश होऊन येते “देवयानी मिश्किल हसत म्हणाली आणि खोलीच्या दिशेने पळाली , चेहेरा टॉवेलने पुसत जेव्हा देवयानी बाहेर आली , तेव्हा वसुंधरा तिच्याकडे निरखून पाहू लागली . “ देवयानी , तुझ्या उजव्या गालावर , ओठांच्या खाली उजव्या बाजूला , हनुवटीवर , कंठाच्या खाली , भिवयांच्या मध्यभागी आणि मानेवर , हे जे टपोरे तीळ आहेत ते सगळे खरे आहेत ?
“हो म्हणजे काय ? तिळांचा मेक अप कसा करिन मी ?, सगळे एकदम ओरीजिनल “
“ओ वाव , खूप cute दिसतायत , सकाळी प्रताप दादा पण म्हणत होता.”
“काय ? “
“हेच की तुझं खरं सौंदर्य , तुझ्या सोनसळी गोऱ्या रंगात नसून तुझ्या ब्राऊन तिळांमध्ये आहे “यावर देवयानीच्या डोळ्यासमोर सकाळी ओझरता पाहिलेला राजबिंडा प्रताप उभा राहिला , आणि तिचे गाल आरक्त झाले .
तेवढ्यात पुन्हा एकदा ती काळीज चिरत जाणारी भेदक किंकाळी ऐकू आली . देवयानीने वसुंधरे कडे पाहिलं , ती उठून उभी राहिली होती . तिचा चेहेरा कमालीचा गंभीर झाला होता . पाच एक मिनिट शांततेत गेली असतील ,मग मात्र देवयानीने वसुंधरेचा हात पकडून तिला जोरजोराने हलवीत विचारलं , “ ही कोण आहे वसुंधरा ? तिची किंकाळी ऐकली की माझा प्राण कंठाशी येतो , आल्या दिवसापासून मी ही ऐकते आहे , काय आहे हे ? “
“ती ‘रानाई’ आहे !!!!... . “ वसुंधरा खाली मान घालून गंभीर होत म्हणाली .
“रानाई !.. ? कोण रानाई ? हे तर तुमच्या गढीच नाव आहे ना ? “
“ होय , जिच्यावरून या गढीला हे नाव पडलं ती . रानाई , “देवयानी , इथे अशी वदंता आहे की गढीच्या पाया भरणीच्या वेळेला , पाया भक्कम रहावा , ही गढी ,चिरकाल सुरक्षित आणि मजबूत रहावी म्हणून तिचं संरक्षण करण्यासाठी काही अमानवी शक्तींना आवाहन केलं गेलं होतं , त्यावेळेला त्यांनी एका गरोदर स्त्रीचा बळी मागितला होता , हौसाक्काच्या वंशजांपैकी कुणीतरी हि जबाबदारी आपल्या शिरावर घेतली आणि या ‘रानाई’ चा बळी दिला . “
“आई ग !.. “ देवयानी कळवळून म्हटली .
“ हं .. ‘रानाई ‘ही त्यांचीच कुणीतरी नातेवाईक होती , घरची गरिबी ,बाळंतपण परवडत नाही हे बघून हौसक्काच्या पूर्वजांपैकी कोणीतरी तिला आपल्या घरी रहायला बोलावलं , आणि गढीच्या पायाभरणीच्या वेळेस पूजा करायला म्हणून तिला एका खोल खड्ड्यात उतरायला लावलं , बिचारी मोठ्या विश्वासानं उतरली तोच वरून कोणीतरी माती लोटली , त्याच क्षणी तिला हे कुटील कारस्थान कदाचित कळलं असावं आणि प्राणभयाने तिने किंकाळी फोडली . तुला ऐकू येणारी ती किंकाळी हीच .”
“ बापरे ! … … हॉरिबल आहे हे सगळं .. “ देवयानीला विश्वास ठेवणं कठीण जात होतं .
“ हं … मग तिच्या बलिदानाची आठवण म्हणून , गढीच नाव ‘रानाईची गढी ‘असं ठेवलं , पण देवयानी ही किंकाळी अशी कधीही नाही ऐकू येत . “
“ मी आल्यापासून रोज ऐकतेय , कधी कधी दिवसातून तीन वेळा … “
“काय सांगतेस ? “
“ हो , खरं तेच सांगतेय , infact सुहृदला मी विचारणार होते कालच , पण तो मला भेटतच नाहीये , “
“ म्हणजे , आल्यापासून तु एकटीच आहेस ? “
“ सोना , i mean मुकी आहे सोबतीला , बाकी कोणी नाही . “
“ ओह , this is not fair , मी बोलते भाईशी , आणि अजून एक सांगू ? वाईट वाटून घेणार नसशील तर ?”
‘ नाही बोल ना “
“तू उद्याच्या उद्या इथून बाहेर पड , “
“ का? “
“ मी सांगतेय म्हणून , आणि लक्षात ठेव आपल्या या संभाषणाबद्दल कोणालाही सांगू नकोस , इनफॅक्ट मी भाई ला सांगते तुला उदयाच्या उद्या सोडायला “
“ अगं मी जाणारच आहे , तसं मीही ठरवलंच होतं , पण कारण तर सांगशील ? “
“ कारण कसं सांगू तुला ? बरं ऐक असं म्हणतात की ज्याला ही किंकाळी ऐकू येते त्याच्यावर प्राणघातक संकट येणार असतं , “
“ What rubbish !..माझा काय संबंध ? रानाई बद्दल पसरलेल्या अफवेचा फायदा घेऊन कुणी तरी मुद्दाम सुद्धा हे करू शकतं “ वसुंधरेने तिचे हात आपल्या हातात घेतले , “तू विश्वास ठेव अगर नको ठेवूस , तुझी मर्जी , पण आत्ता या क्षणी फक्त तु सुखरूप तुझ्या घरी पोहोचावीस असं ,मला मनापासून वाटतं आहे , प्लिज !.. “
“ठीक आहे , मग तूच व्यवस्था कर तशी , मला तर बाहेर कुठून जायचं हे देखील ठाऊक नाही “ देवयानी हसत म्हणाली .
“करते , आत्ता लगेच माँ शी बोलून तुझी व्यवस्था माझ्या शेजारच्या खोलीत करायला लावते ,माँ नी तुला असं एकटीला पाठीमागे का ठेवलंय कळत नाही , बरं चल मी निघते , रात्री जेवणाच्या वेळेस भेटू , बाय !.. “
“बाय !.. “
वसुंधरा जिना उतरून जाताच तिला बाय करून आपल्या खोलीकडे वळण्याऐवजी देवयानी अचानक पाठीमागे वळली आणि त्याच वेळी कोणीतरी तिला घाईघाईने शेजारच्या खोलीत शिरताना दिसलं .