रसायनांचा धुमाकूळ आणि कर्करोगाचा भस्मासुर

Submitted by कुमार१ on 2 December, 2017 - 01:39

ज्याला जन्म आहे त्याला मृत्यू असतोच हे तर मूलभूत सत्य. पण हा मृत्यू निरोगी अवस्थेत शांत झोपेत किती जणांच्या वाट्याला येतो? फारच थोड्या. आयुष्यात मानवी शरीर हे कुठल्या ना कुठल्या रोगाची शिकार बनतेच. मग हा रोग शरीर पोखरत रुग्णास मृत्यूस नेतो. आज विविध रोगांमुळे होणाऱ्या मृत्युंमध्ये हृदयविकार हे आघाडीवर आहेत आणि त्याखालोखाल स्थान आहे ते कर्करोगाचे. सध्या जगभरात कर्करोगाने जवळपास ८० लाख लोक दरवर्षी मरण पावतात. हा आकडा दिवसेंदिवस वाढतच चालला आहे. चालू शतक संपेपर्यंत बहुधा कर्करोग हा हृदयविकाराला मागे टाकून ते अव्वल स्थान पटकावेल अशी चिन्हे दिसताहेत.

आपल्याला कर्करोग का होतो? ढोबळ मानाने त्याची तीन कारणे आहेत:
१. विविध किरणोत्सर्ग (रेडीएशन)
२. अनेक प्रकारची रसायने, आणि
३. काही विषाणूंचा संसर्ग

आपल्याला होणाऱ्या एकूण कर्करोगांपैकी सुमारे ८०% हे रसायनांमुळे होतात. हादरलात ना हा आकडा ऐकून? पण ते वास्तव आहे. आज माणसाने विविध कारणांसाठी बनवलेल्या रसायनांची संख्या एक लाखाच्या आसपास आहे! या रसायनांशी आपला अनेक प्रकारे संपर्क येतो. त्याचे अनेक दुष्परिणाम आपल्याला भोगावे लागतात आणि कर्करोग हा त्यापैकीच एक. रसायनांचे विविध स्त्रोत, त्यांच्यामुळे कर्करोग का होतो, कोणती रसायने जास्त घातक आहेत आणि त्यापासून वाचण्यासाठी आपण कोणते प्रतिबंधात्मक उपाय करू शकतो यांचा आढावा या लेखात घेत आहे.

या विषयाची व्याप्ती मोठी असल्याने पुढील मुद्द्यांच्या आधारे विवेचन करतो:
१. रसायनांशी आपल्या संपर्काचे मार्ग
२. रसायने आणि कर्करोगाची कारणमीमांसा
३. कर्करोगकारक रसायनांची उदाहरणे आणि
४. प्रतिबंधात्मक उपाय

रसायनांशी आपल्या संपर्काचे मार्ग
रसायने आपल्या शरीरात हवा, पाणी, अन्न अथवा त्वचेमार्फत शिरू शकतात. त्यांचे स्त्रोत हे खालीलप्रमाणे असू शकतात:
१. अन्नातील नैसर्गिक घटक : उदा. Aflatoxin हे दाणे, मका व सोयाबीन यांच्यात असते.
२. रासायनिक शेतीतील पिके : या विषयावर गेल्या दहा वर्षात अनेक माध्यमांतून भरपूर दळण दळले गेले आहे. अधिक लिहिणे नलगे.
३. अन्न-प्रक्रिया : एखादे उकळलेले खाद्यतेल तळणासाठी वारंवार वापरुन त्यात aromatic hydrocarbons तयार होतात. हा प्रकार कनिष्ठ दर्जाच्या खानावळीत हमखास होतो.
४. व्यसने : उदा. तंबाकूतील अनेक रसायने आणि अल्कोहोल
५. हवा व पाण्याचे प्रदूषण : कारखान्यांतून सोडली जाणारी अनेक रसायने.
६. विशिष्ट उद्योगधंदे : उदा. Asbestos हे वाहन आणि बांधकाम उद्योगात वापरले जाते, तर aromatic amines ही रबर उद्योगात वापरतात.
७. रोगोपचारासाठी वापरलेली औषधे : उदा. cyclophosphamide हे काही कर्करोगांच्या उपचारासाठी वापरलेले औषध अन्य काही कर्करोग निर्माण करू शकते! आहे की नाही हा विरोधाभास?

रसायने आणि कर्करोगाची कारणमीमांसा
कर्करोगकारक रसायने ही आपल्या पेशींमध्ये शिरून थेट DNA वर हल्ला चढवतात. परिणामी काही जनुकीय बदल होतात. मग विशिष्ट प्रथिनांची मोठ्या प्रमाणात निर्मिती होते आणि त्यांच्या प्रभावाखाली पेशींची अनियंत्रित वाढ होते. हाच तो कर्करोग. अर्थात अशा प्रकारे होऊ शकणारा कर्करोग खालील घटकांवर अवलंबून असतो:

१. रसायनाचे शरीरात जाणारे प्रमाण
२. रसायन-संपर्काचा दीर्घ कालावधी
३. कर्करोग होण्यासाठीची जनुकीय अनुकुलता आणि
४. शरीराची कमकुवत प्रतिकारशक्ती

ह्या सर्व घटकांच्या एकत्रित परिणामातून कर्करोग होतो (multifactorial disease). काही वेळेस गप्पांच्या अड्ड्यात आपल्याला “अहो, आमचे ते काका रोज पन्नासेक तरी सिगारेटी फुंकायचे, तरी वयाच्या ८०व्या वर्षापर्यंत कसे ठणठणीत होते” अशा छापाची विधाने कधीमधी ऐकायला मिळतात. याचे स्पष्टीकरण वरील चार कारणांमध्ये दडलेले असते. अर्थात अशी उदाहरणे ही अपवाद म्हणून सोडून द्यायची असतात. एखादे रसायन जर ९५% लोकांना घातक ठरले असेल तर त्याकडे गांभीर्याने बघितले पाहिजे.

कर्करोगकारक रसायनांची उदाहरणे
या संदर्भात अनेक रसायनांकडे ‘संशयित’ म्हणून बघितले गेले आहे. साधारणपणे त्यांचे दोन गटात वर्गीकरण करता येईल:
१. कर्करोगकारक (carcinogenic)
२. कर्करोगपूरक (co-carcinogenic)
त्यापैकी सुमारे १०० रसायने ही आतापर्यंत माणसासाठी ‘कर्करोगकारक’ म्हणून सिद्ध झालेली आहेत. यातील एकेक रसायन हे स्वतंत्र प्रबंधाचा विषय होऊ शकेल. काही रसायनांचा संपर्क हा विशिष्ट व्यावसायिकांपुरता मर्यादित असतो. याउलट धूम्रपान आणि मद्यपान हे समाजातील खूप मोठ्या समूहांशी संबंधित विषय आहेत. त्यामुळे या लेखाच्या मर्यादेत या दोनच स्त्रोतांमधील रसायनांचा विचार आपण करणार आहोत.

तंबाकूचे धूम्रपान
जागतिक स्तरावर फुफ्फुसाचा कर्करोग हा कर्करोगांच्या यादीत प्रथम क्रमांकावर आहे. त्याचे सर्वात महत्वाचे कारण आहे अर्थातच धूम्रपान. या रोगाने जे मृत्यू होतात त्यापैकी ८०% लोक हे दीर्घकाळ धूम्रपान करणारे असतात. धूर ओढणे हे स्वतःसाठी आणि धूर सोडणे हे आजूबाजूला असणाऱ्यांना घातक असते!
या धुरातील रसायनांचा तपशील असा आहे :
• एकूण रसायने ७०००
• त्यापैकी घातक २५० आणि
• कर्करोगकारक ६९
• कर्करोगकारक रसायनांमध्ये Acetaldehyde, Aromatic amines, Benzo[α]pyrene ही काही उदाहरणे.

तंबाकूतील निकोटीन हे एक बहुचर्चित रसायन आहे. ते जबरदस्त व्यसनकारी आहे पण ते माणसात कर्करोगकारक असल्याचे अद्याप निर्विवाद सिद्ध झालेले नाही. तूर्तास त्याला कर्करोगपूरक म्हणता येईल.
तंबाकू खाणे हा प्रकार आपल्याकडे भरपूर आहे. त्यातील nitrosamines हे तोंडाच्या कर्करोगास कारण ठरतात. भारतात हा कर्करोग पुरुषांमधील कर्करोगांच्या यादीत प्रथम क्रमांकावर आहे.

अल्कोहोलचे सेवन अर्थात मद्यपान
हे शीर्षक वाचताक्षणीच अनेकांच्या भुवया उंचावतील कारण हा अतिशय संवेदनशील विषय आहे ! जगभरातील सुशिक्षित समाजावर नजर टाकता एक गोष्ट प्रकर्षाने जाणवते. अनेकांनी धूम्रपानाला आयुष्यातून हद्दपार केलेले आहे पण त्यांना मद्यपानाची संगत मात्र सोडवत नाही. संशोधकांचाही हा लाडका विषय! त्यामुळे बहुसंशोधित आणि बहुचर्चित. फक्त कर्करोगच नव्हे तर इतर अनेक आजारांशीही त्याचा कार्यकारणभाव जोडलेला आहे. त्यावरील भरपूर उलटसुलट माहिती माध्यमांतून उपलब्ध आहे.
एक दशकापूर्वी अल्कोहोलला ‘कर्करोगपूरक’ इतपत लेबल लावलेले होते. आता मात्र ते ‘कर्करोगकारक’ च्या यादीत जाऊन बसले आहे. काही संशोधक त्याला ‘risk factor’ असे सुरक्षित लेबल लावणे पसंत करतात.

तर आता जाणून घेऊयात याबाबतीतली ताजी घडामोड. ६ नोव्हेंबर २०१७ रोजी American Society of Clinical Oncology (ASCO) ने अल्कोहोल आणि कर्करोग याबाबत नियतकालिकात जाहीर निवेदन दिलेले आहे. ‘First-time Statement’ अशा विशेषणासह त्याला ठळक प्रसिद्धी दिलेली आहे. त्यातील महत्वाचे मुद्दे असे आहेत:
१. अल्कोहोल हे पुढील सात अवयवांच्या कर्करोगास कारणीभूत ठरते (causal relationship) : तोंड, घसा, स्वरयंत्र, अन्ननलिका, यकृत, स्तन आणि मोठे आतडे.
२. तर जठर आणि स्वादुपिंडाच्या बाबतीत मात्र ते ‘कर्करोगपूरक’ आहे.
३. दीर्घकाळ अतिरिक्त मद्यपानाने कर्करोगाचा खूप धोका संभवतो आणि प्रमाणात (moderate) पिणे सुद्धा सुरक्षित नाही.
४. वैधानिक इशारा : “ तुम्हाला जर कर्करोगाचा धोका कमी करायचा असेल, तर खूप कमी ‘प्या’ आणि जर तुम्ही ‘पित’च नसाल तर अल्कोहोलच्या नादीच लागू नका !”

तर हे होते धूम्रपान आणि मद्यपानाशी संबंधित रसायनांचे विवेचन. अन्य रसायनांचा विचार विस्तारभयास्तव करीत नाही.

प्रतिबंधात्मक उपाय
संशोधनातील प्रगतीमुळे कर्करोगाच्या नवनव्या उपचारपद्धती विकसित होत आहेत. त्यामुळे जरी बऱ्याच कर्करोगांवर नियंत्रण मिळवणे शक्य झाले असले तरीही रोगप्रतिबंध हा कधीही श्रेष्ठ उपाय ठरतो. याबाबतीत जागतिक आरोग्य संघटनेने काही मार्गदर्शक तत्वे जारी केली आहेत. या लेखाच्या विषयालाही ती लागू आहेत. त्यानुसार काही कर्करोग-प्रतिबंधक उपाय असे आहेत :
१. तंबाकूसेवन वर्ज्य
२. अल्कोहोलसेवन अत्यल्प
३. आहारात ‘अ’, ‘इ’ व ‘क’ जीवनसत्वांचा भरपूर वापर. तेव्हा गाजर, पालेभाज्या आणि लिंबू दणकून खात रहा.
४. शरीराच्या वजनावर नियंत्रण, कारण अतिरिक्त चरबी ही पेशींमध्ये कर्करोगपूरक परिस्थिती निर्माण करते. आणि,
५. विविध वैद्यकिय ‘चाळणी परीक्षा’ (screening tests) नियमित करून घेणे.

समारोप
एकूण मानवी कर्करोगांपैकी सुमारे ८०% हे रसायनांमुळे होतात हे कटू सत्य आहे. आपण निर्माण केलेल्या रसायनांच्या बेलगाम वापरामुळे तीच आता आपल्यावर बूमरॅंग झाली आहेत. त्यांचा वापर आणि संपर्क शक्य तेवढा कमी केला पाहिजे. अन्नातून शरीरात जाणारी रसायने कमी करण्यासाठी सेंद्रिय शेतीचा प्रसार वेगाने झाला पाहिजे. व्यसनांपासून दूर राहणे हे तर सर्वस्वी आपल्याच हातात आहे. औद्योगिक-प्रदूषण नियंत्रण कठोरपणे झाले पाहिजे. रसायनांमुळे होणारा कर्करोग हा गंभीर सामाजिक आरोग्यविषय विषय आहे. तो रोखण्यासाठी विविध स्तरांवर युद्धपातळीवर अंमलबजावणी व्हायला हवी. अन्यथा कर्करोगाचा भस्मासुर हळूहळू मानवजातीला गिळंकृत करण्यासाठी टपून बसलेला आहे.
******************************************

विषय: 
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users

इतके सगळे शोध इतक्या वर्षांनी एकदम कसे लागले >> देशो देशी चे फूड रेस्ट्रीक्शन वाले वर्षो नु वर्षे ह्या बाबींवर रीसर्च करत असतात. प्रूव्ह झाले की बातमी रिलीज होत असावी.
बरं फक्त फिश मसाला मधे हे असेल तरी लोक mdh & Everest चे सर्व च मसाले फेकायला निघालेत & नवे दुसर्या कं. चे आणत आहेत. मार्केट वर तगडा परिणाम होणार.

निपा,
उत्तम माहिती, धन्यवाद !
*प्रत्येक देशाचे या रेसिड्युअल साठी वेगवेगळे नियम आहेत. इयु चा नियम आहे, >>>>
हे निर्यातीच्या दृष्टीने महत्वाचे.

मी एव्हरेस्ट छोले आणि पावभाजी आणि चाट मसाला वापरते.काही अगदी पक्की बातमी आणि टेस्ट रिझल्ट या फ्लेवर बद्दल आल्याशिवाय फेकेन असं वाटत नाही.सध्याचा कल्ला फक्त फिश मसाल्यांबद्दल चालू आहे(की फक्त तेच हॉंगकॉंग ला निर्यात होतात, आणि बाकी फ्लेवर वापर नाही म्हणून होत नाहीत?)

UHT दूध विकले जाते. त्यात पण Ethylene oxide वापरलेले असते का?>> नाही.

(की फक्त तेच हॉंगकॉंग ला निर्यात होतात, आणि बाकी फ्लेवर वापर नाही म्हणून होत नाहीत?) >> असु शकते...

हे निर्यातीच्या दृष्टीने महत्वाचे. >> आपल्याकडे अगदी आनंदी आनंद आहे. इथे खूपच अवांतर होईल पण आपले फूड नियंत्रण वाले लैच पोहोचलेले आहेत. प्रोसेस केलेले कमीत कमी आयटम खाणे आणि आपण चुकीच्या वेळी चुकीच्या ठिकाणी असू नये अशी रोज सकाळी प्रार्थना करणे एवढे आपण नक्की करू शकतो.

यावरून आठवले.पंजाब मध्ये एका 10 वर्षाच्या मुलीचे वाढदिवसाचा स्विगीवरून मागवलेला केक खाऊन निधन झाले.पूर्ण कुटुंब पण आजारी होते.तपासात केकमध्ये अतिशय धोकादायक प्रमाणात सॅकरिन होते, त्यामुळे मुलगी गेल्याचे कळले.इतक्या मोठ्या प्रमाणात सॅकरिन का होते?कोणी आवर्जून सिनियर सिटीझन्स आहेत म्हणून शुगर फ्री केक करा सांगितले होते का?या प्रश्नांची उत्तरं आता शोधून उपयोगी नाही.कदाचित बेकर अशिक्षित असेल.त्याला शुगर पर्याय इतक्या मोठ्या प्रमाणात वापरायचे नाही हेच माहीत नसेल.कोणत्याही रेसिपीचे स्टॅंडर्ड नियम नाहीत.

कोणत्याही रेसिपीचे स्टॅंडर्ड नियम नाहीत. >>>. सगळे नियम , मानके अगदी इयु च्या तोडीस तोड आहेत. पण ते कोणी पाळत नाहीत आणि जे वॉचमन ठेवले आहेत ते खूपच स्वस्त आहेत, लोकांच्या जगण्या मरण्यापेक्षा.
अन्नभेसळ चा धागा आहे काय ?

हे एक भारीच. . .
जुन्या काळातील जाड पुठ्ठ्याच्या बांधणीच्या हिरव्या रंगाच्या पुस्तकांच्या वेष्टणात Arsenic आढळून आलेले आहे ! तसेच अन्य रंगांच्या अशा पुठ्ठ्यांमध्ये पारा व शिसे देखील आढळून आलेले आहेत.
युरोपमधील एका ग्रंथालयाने अशी हिरव्या रंगाची पुस्तके ग्रंथालयातून बाजूला काढून त्यांचे चक्क विलगीकरण केलेले आहे !
पूर्ण वृत्तांत इथे :
https://www.msn.com/en-in/news/world/scientists-find-more-than-200-old-b...

कर्करोगकारक रसायनांच्या यादीत Arsenic अगदी पहिल्या वर्गात मोडतो.
हवा, अन्न आणि पाण्यातून शरीरात गेलेले Arsenic घातक आहेच.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC10860672/#:~:text=Arsenic%2....

जाड हिरव्या पुठ्ठ्यांची पुस्तके दैनंदिन हाताळून (तोंडात बोट घालून पानांना हात लावायची सवय नसेल तरीही) अशी घातकता कितपत असेल हे मात्र समजत नाही.
exposure dose ?? ( इथे निपा यांना आमंत्रण आहे आहेच Happy हेवेसानल

exposure dose ?? >>> होय एक्सपोजर डोस हा मुद्दा खूप महत्वाचा असतो. हा डोस प्रत्येक केमिकल चा डिफाइन करून ठेवलेला असतो ( नवीन धोका सापडला कि बदलत पण असतो ). याचे प्रमाण " कॉन्सन्ट्रेशन" च्या युनिट मध्ये दिलेले असते. हवेतून , स्पर्शामुळे ( कॉन्टॅक्ट ), पोटात गेल्यामुळे आपल्याला याची बाधा होऊ शकते, तसे ते डिफाइन केलेलं असते.
उदा. यामध्ये हवेत त्या केमिकल चे प्रमाण x ppm असेल तर y वेळ एक्सपोजर झालं तर त्रास होऊ शकतो. किंवा एखादे केमिकल x मिलिग्रॅम / केजी ऑफ बॉडी वेट, पोटात गेलं तर त्रास होऊ शकतो. ( हे जसे मेडिकल टर्म मध्ये टॉक्सिसिटी डिफाइन केली जाते सेम तसे असते.)

हेअर डाय चा एक्सपोजर जसा वापर करणाऱ्याला असतो, तसा हेअर ड्रेसर ला पण असतो , फक्त कॉन्टॅक्ट कमी आणि इन्हेलेशन जास्त अश्या प्रकारचा.

जुन्या पुस्तक कव्हर , बायंडिंग बाबत : एक शतकाअगोदर रंग तयार करताना खूप प्रमाणात हेवी मेटल्स वापरले जात होते. वर जो रेफ. आला आहे त्या ग्रीन बुक कव्हर मध्ये अर्सेनिक आहे कारण तेंव्हा तो रंग ( इमराल्ड ग्रीन / पॅरिस ग्रीन) बनवताना अर्सेनिक चे कंपाउंड वापरले जायचे. तेंव्हा अर्सेनिक चा प्रताप माहित नव्हता. तसेच प्रिंटिंग इंक मध्ये लेडची ( शिसे) संयुगे वापरली जायची. अजूनही अमेरिकेतील खूप जुन्या इमारतीच्या जुन्या काळात दिल्या गेलेल्या (१९८० च्या अगोदर )पेंट मध्ये लेड आढळते. गंमत म्हणजे त्या पेंट वर सेफ पेंट असेल , तो खरवडला जात नाही तोपर्यँत सेफ आहे, पण ती बिल्डिंग डिमॉलीश करताना खूप काळजी घेऊन करतात जेणेंकरून काम करणाऱ्या लोकांना लेड एक्सपोजर होऊ नये, आणि ते लेड परत वातावरणात येऊ नये.
हे वर दिलेले रेडिएशन एक्सपोजर ला पण लागू पडते.

अशी घातकता कितपत असेल हे मात्र समजत नाही. >> काही दशके अगोदर वर्तमान पत्रांच्या शाई मध्ये पण लेड वापरत होते. यातील अजून एक महत्वाचा मुद्दा म्हणजे त्याचे लीचिंग किती होते. म्हणजे समजा त्या शाई मध्ये लेड चे प्रमाण x आहे. आता कुणी पेपर वाचला आणि ठेवला, त्याच्या हाताला त्यातली किती शाई लागली आणि कुणीतरी त्या पेपर मधून भजी बांधून आणली तर त्या भजीला किती शाई लागली आणि भजी खाल्य्यावर त्यातील पोटात किती गेली, या सगळ्या sequential गोष्टींवर त्याची घातकता अवलंबून असेल. आणि अश्या गोष्टींची किती आवर्तने होतात ( रिपीटिशन) यावर मग एका महिन्यात किती एक्सपोजर, त्याचा इफेक्त्त व्हायला किती गरजेचा आहे यावर त्याची घातकता अवलंबून असेल. काही हेवी मेटल्स ची संयुगे एकदा शरीरात गेली कि लवकर बाहेर पडत नाहीत, ( त्यांचा हाफ लाईफ पिरियड खूप मोठा असतो ) आणि त्याचा इन्टेक वाढत गेला कि त्याचे symtoms दिसू लागतात.

जाड हिरव्या पुठ्ठ्यांची पुस्तके दैनंदिन हाताळून >>> इथेपण ग्रंथपाल हा वाचकांपेक्षा जास्त एक्सपोज होत असणार आणि त्याला त्याचा जास्त त्रास होणार.

निपा,
उत्तम माहिती, धन्यवाद !

**हेवी मेटल्स ची संयुगे एकदा शरीरात गेली कि लवकर बाहेर पडत नाहीत>>
हे महत्त्वाचे.
...
सात आठ वर्षांपूर्वी एका छापील वृत्तपत्रातच आरोग्य विभागात सूचना आली होती की, असे वृत्तपत्र वाचल्यानंतर हात धुवायची सवय लावून घ्या!

सध्या या शाईमध्ये काही सुधारणा झाली असावी काय?

निवांत पाटील आपण खूप छान माहिती देत आहात.
mi_anu, ती केकची बातमी वाचली. फार वाईट वाटले. केक खाऊन असे घडले यावर विश्वास बसत नाही.

जुन्या काळातील जाड पुठ्ठ्याच्या बांधणीच्या हिरव्या रंगाच्या पुस्तकांच्या वेष्टणात Arsenic आढळून आले>>>> बापरे वाचूनच भीती वाटायला लागली आहे. आतापर्यंत किती लोकांचा संपर्क आला असेल.

आपल्याकडच्या वर्तमानपत्रांची शाई तरी सुरक्षित आहे ना?
कारण त्याचा वाचन सोडून भरपूर पुनर्वापर होतो.

वृत्तपत्रांची शाई
>>>
या विषयावरील एक सविस्तर शोधनिबंध इथे आहे : https://nanobioletters.com/wp-content/uploads/2021/01/22846808103.261426...
त्यात बऱ्याच रसायनांचा उहापोह आहे.
अन्नसुरक्षा नियंत्रक संस्थेच्या (FSSAI) मार्गदर्शक तत्वानुसार खाद्यपदार्थ गुंडाळण्यासाठी वृत्तपत्रांचा वापर होऊ नये

FSSAI ने आता भारतातील भाजीपाला, फळे, दुग्धजन्य पदार्थ आणि पोषणमूल्य वाढवलेला तांदूळ देखील रसायन -भेसळीसाठी तपासण्याचे ठरवले आहे :
https://www.onmanorama.com/lifestyle/health/2024/05/02/mdh-everest-quali...

आपल्याकडच्या वर्तमानपत्रांची शाई तरी सुरक्षित आहे ना?>>> खरं सांगायचं तर हे सुद्धा कळायला मार्ग नाही. काही स्थानिक वर्तमानपत्रावरील शाई, आपल्या बोटाला लागलेली दिसते. आपल्याकडे लोकांना अश्या बाबतीत कायदा मोडण्याची भीती नाही आहे, हेच आपले दुर्दैव आहे. नियमानुसार असलेली शाई हि नियमबाह्य उपलब्ध असलेल्या शाईपेक्सा खूपच महाग असते. सो इकॉनॉमिक्स अल्वेज विन्स .

बरोबर.
जर कुठे सांडलेलं तेल आपण दैनिकाच्या कागदाने पुसायला गेलो तर ती शाई पसरलेली दिसते आणि आपले हातही काही प्रमाणात काळे होतात.

दिल्ली पोलिसांनी मसाला उत्पादकावर छापा घालून भेसळयुक्त 15 टन मसाला जप्त केला आहे.
या भेसळीमध्ये लाकडाची पावडर, कुजलेला तांदूळ आणि सडका नारळ इत्यादी गोष्टी घातलेल्या होत्या :

https://www.cnbctv18.com/india/fake-indian-spice-manufacturing-unit-delh...

भेसळयुक्त 15 टन मसाला. >>> बाप रे!

पण एवढ्या बातमीत तो मसाला कुठल्या ब्रँडखाली अथवा ब्रँडला विकला जात होता याचा उल्लेखच नाही याची कमाल आहे. जो भेसळयुक्त मसाला आधीच बाजारात गेलाय त्याचं काय? लोक तो घेणार आणि त्याचे दुष्परीणाम भोगणार Sad

४६७ उत्पादने. बाप रे !

त्यापैकी शेंगदाण्यांमधील aflatoxin हे नैसर्गिक घातक रसायन अगदी पूर्वापार आहे आणि त्याचा यकृताच्या कर्करोगाशी संबंध अनेक वर्षांपासून नोंदला गेलेला आहे. हे रसायन शेंगदाण्यांमध्ये न उतरण्यासाठी जैवतंत्रज्ञानाच्या मदतीने आधुनिक बियाणे वापरता येतात :

https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2468227620300028#:~:t....

इथिलिन ऑक्साईड बद्दल, ( बरेच अवांतर पन होईल )>>>> अवांतर नाही याला मी समांतर व पूरक माहिती म्हणतो. यातूनच कधी कधी उपयुक्त व व्यवहार्य माहिती मिळत असते. निपा आपल्या प्रतिक्रिया समृद्ध असतात. लगे रहो।

उपयुक्त धागा & माहिती.
पण खरंच भंजाळायला झालेय, काय खायचे काय नाही. आपले आजी आजोबा छान घरचे जेवण करून, वृत्तपत्र वाचून हेलदी जगत होते..
आपल्या पिढी ची साधारण ६५ पर्यंत जगण्याची इच्छा आहे Sad भेसळ बद्दल जितकं वाचण्यात येतं तितकी चिड वाढते अजून.

चिना मधे फूड मॉल बाहेर च्या नालीतल्या पाण्यातून तेल काढून पुनर्वापर करण्याची भयंकर बातमी वाचली होती.. Angry

अगदी अगदी आशु.
शेवटी जाऊदे म्हणून त्यातल्या त्यात घरी ताजं बनवून खाऊ आणि आनंदाने जगू म्हणावं लागतं.दृष्टीआड काय काय होतं यावर कंट्रोल नाही.

Pages