मी वाचलेले पुस्तक

Jean Sasoon चे Princess आणि Princess Sultana's वाचले. पहीले पुस्तक मराठीमधे ही वाचलयं अस वाटतयं. सौदी अरेबियामधील राजवंशातील एका मुलीवर आहे पुस्तक. आपण भारतात जन्मलो ह्याबद्दल वारंवार देवाचे आभार मानले जातात पुस्तक वाचताना.

(ह्याचं लेखिकेचं अजून एक पुस्तक - मयादा - इराकची कन्या.)

माझा प्रवास- गोडसे भटजी-
अत्यंत धमाल पुस्तक. लेखनशैलीची, त्या भाषेची एकदा सवय झाली की जाम मजा येते. इंग्रजांचा उल्लेख सर्वत्र कंपनी बहादुर असा आहे, ते परकीय आहेत वगैरे जाणिव कोठेही डोकावत नाही. लेखकाचे, आपण पैसे कमवायला बाहेर पडलो आहोत ह्याचे भान कोठेही सुटत नाही. १८५७च्या धामधुमीचे वर्णन सर्वत्र 'बंड' याच शब्दात आहे. झाशीतील ब्राह्मणांचा किस्सा मुळातून वाचण्यासारखा
सामान्य माणसाच्या नजरेतून ऐतिहासिक घडामोडीचे वर्णन हा आपल्याकडे अत्यंत दुर्मिळ असलेला प्रकार, त्यामुळे हे पुस्तक फार महत्वाचे ठरते.

हल्लीच वाचलेले पुस्तक, व्यंकटेश माडगूळकरांचे चित्रे आणि चरित्रे. अतिशय आवडले. अतिशय सहजतेने आणि ओघवत्या भाषेत माडगूळकरांनी नेमकी शब्दचित्रं रेखाटली आहेत.

@शैलजा- मी हेच पुस्तक सध्या वाचतो आहे, मस्त आहे.

माझा प्रवास बद्दल अगदी अगदी आगावा.

आगाऊ, नी +१

आगाऊ, तुझे वाचून झाले की सांग, मग बोलू

बरीच पुस्तके आणली आहेत. वाचून होतील तसे लिहीतो:

Out of the Blue - आकाश चोप्रा.रणजी च्या चार्ट मधे तळाशी असताना राजस्थानच्या संघाने एकदम सलग दोन वेळा विजेतेपद मिळवले त्याबद्दल. आकाश चोप्रा छान लिहीतो (सलामीचे फलंदाज (तसा काही संबंध नसताना) चांगले लेखक असतात हे गावसकर, जस्टिन लँगर व चोप्रा वरून जाणवते).

A corner of a foreign field - रामचंद्र गुहा - पुन्हा क्रिकेटवर

Makes of Modern India - रामचंद्र गुहा

पुणे ते पंतप्रधान कार्यालय - बी जी देशमुख

सिनेमॅटिक - गणेश मतकरी

Maharaja - the lives, loves & intrigues of the maharajas of India - Diwan Jarmani Dass

Rahul Dravid - Timeless Steel - articles compiled by cricinfo

शुष्क नद्यांचे आक्रोश - डॉ. रा. श्री. मोरवंचीकर
- कालच वाचून संपले. नद्यांवर भरमसाठ प्रमाणात बांधली जाणारी धरणे आणि नद्यांमधे मुबलक प्रमाणामधे ओतला जाणरा मैला/रासायनीक द्रव्ये यामुळे भारतातल्या तर काय पण जगातल्या नद्याही मृतावस्थेकडे वाटचाल करत आहेत याची विदीर्ण करणारी कहाणी... एकूण आधुनिक व्याख्येप्रमाणे विकासासाठी केल्या जाणार्‍या गोष्टीमुळे निसर्गाची वाताहात होत असेल तर विकासाची व्याख्या बदलायची गरज आहे.. असा विचार करायला लावणारे पुस्तक आहे.

( पुस्तकामधे तपशीलाच्या बारीक चुका, पुनरावृत्ती वगैरे दोष आढळतात. प्रूफ्ररीडींग ( मराठी शब्द?) करण्याचा कंटाळा केला असावा.)

मेमरीज कम अलाईव्ह-ऑटॉबायॉग्राफी बाय मन्ना डे.
फक्त हिंदी सिनेसंगीतच नव्हे तर एकंदरीतच संगीताबद्दल आस्था असणार्‍या सर्वांनीच वाचावे असे पुस्तक. गायक म्हणून मन्नादांची जडणघडण कशी झाली, त्यांच्यावरील संस्कार, त्यांचे प्रचंड प्रयत्न आणि चिंतन हा प्रवास अफाट आहे. इतकी वर्षे हिंदी सिनेमाच्या मोहमयी जगात राहूनही त्यांच्यातला सज्जन, सहृदय माणूस जागोजागी दिसून येतो. अनेक संगीतकार, गायक, दिग्दर्शक यांचे किस्से सांगताना कुठेही 'गॉसिप'चा वास येत नाही. उस्ताद सलामत अली खान, किशोरकुमार, राज कपूर यांचे किस्से तर अफलातून आहेत.

प्रूफ्ररीडींग ( मराठी शब्द?)
>>>
मुद्रितशोधन.
कंटाळ्यापेक्षा भांडवली खर्च कमी करण्याचा तो एक फंडा. हा दोष प्रकाशकाकडे जातो. मुद्रिअतशोधन ही पेड सेवा आहे.

"शाळा" ही मिलिंद बोकीलांची कादंबरी शेवटी एकदाची वाचली.
अजिबात आवडली नाही. तोचतोचपणा वाटला. ओव्हरहाईप्ड पुस्तक आहे.

वर्षा, +१००!

Kindle साठी मराठी ई-बुक्सच्या साइटबद्दल माहिती हवी आहे. कोणी सान्गू शकेल का ?

वर्षा +१००

वर्षा++

फिफ्टी शेड्स ऑफ ग्रे वाचत आहे का कोणी?

अंशा>> हो, तेच आहे नाव बहुतेक अनुवादाचं..मी मोहित झाले वाचून.
सद्ध्या व्यास-पर्व वाचते आहे त्यानंतर मला 'युगांत' घ्यायचंय खरं हातात, बघू केव्हा जमतं ते..

वर्षा++
अगदी बरोबर आहे...

मेमरीज कम अलाइव्ह-मन्ना डे हे पुस्तक कोणी लिहिले/प्रकाशित केले आहे आगाऊ? जरा तपशील देशील का? कारण मन्नाडेंनी बंगालीत त्यांचे आत्मचरित्र लिहिल्याची माहिती होती. तु इंग्रजीत वाचलेस का?

या आत्मचरित्राचा मराठीतही अनुवाद झाला आहे. अपर्णा झा यांनी तो केला आहे. साहित्य प्रसार केंद्र प्रकाशक आहे . 'जीबनेर जलसाघरे' हे नाव. इंग्रजीत हे पुस्तक पेंग्विनने काढलं होतं.

कितींदा एडिटणारेस प्रतिसाद?

नुकतेच भा.द.खेर यांचे हसरे दु:ख वाचले.चार्ली चॅप्लिन या विनोदवीराचे आयुष्य इतके वादळी असेल ही कल्पना नव्हती.त्यांच्या जीवनपटाचा सुरेख उलगडा पुस्तकावरुन होतो.

आगाऊ, गोडसे भटजींचे पुस्तक म्हणजे तेच का, ज्यात ते प्रवासात असताना कडक उन्हाळा सहन न होऊन त्यांचे काका बेशुद्ध होतात वगैरे? बर्‍याच वर्षांपूर्वी (कालीजाच्या ग्रंथालयातून!) वाचले होते.
ते खरंच धमाल आहे. बारीकसरीक गोष्टीही अशा काही वर्णन केल्या आहेत, की चटक लागते वाचायची.

@शर्मिला- ते सर्बानी पुततुंडा यांनी बंगालीतून इंग्रजीत भाषांतरीत केले आहे, प्रकाशक पेंग्विन. पुस्तकात शेवटी त्यांच्या सर्वच्यासर्व गाण्याची यादी आहे.
@गजानन- तेच ते!

'माझा प्रवास' मधला एक उतारा शाळेत अभ्यासाला होता. इंग्रज सैनिकांपासून जीव वाचविण्यासाठी बळदात लपून बसण्याचे वर्णन त्यात होते. त्यावरून ते पुस्तक धमाल असेल असा संशयही आला नाही.
शाम बेनेगल कृत 'भारत एक खोज' मध्ये १८५७ चे चित्रण गोडसे भटजींच्या साथीने केलेले आहे.

@आगाऊ, चित्रे आणि चरित्रे संपलं का? कोणतं व्यक्तीचित्र आवडलं सगळ्यात?

शाळाचे मात्र बरेच वाचक आहेत. मला ती कादंबरी २० पाने वाचून होत नाहीत तर कंटाळवाणी वाटली. न वाचताच ठेवून दिली म्हणून कसेतरी वाटत होते पण खरच प्रयत्नपुर्वक देखील नाही वाचल्यागेली. मला आपल्या गंभीर छटा असलेल्या गोष्टीच जास्त आवडतात. शाळा फारच बाळबोध वाटली. इतके दिवस हे लिहवत नव्हते पण आज वर्षासोबत शूम्पी, नानबांनाही ही शाळा नाही आवडली हे वाचून माझे दु:ख कमी झाले :प

मयेकर, तो उतारा एका प्रवासवर्णनांच्या वेच्यात होता ना? मी वाचलंय ते संकलन. मस्तच होतं.
त्यात गोनीदांचं रायगडला प्रदक्षिणा, सई परांजपेंचा नोएल, वाराणसीच्या खाद्यसंस्कृतीवर एक वेचा (लेखक आठवत नाही). (बहुदा ) न.वि. गाडगीळांचा हिमालयातल्या पदभ्रमणावर लेख असे अनेक छान लेख होते. तुम्ही नशीबवान होतात, अशी पुस्तकं अभ्यासाला होती!!

थॅन्क्स चिनूक्स, आगाऊ. वाचीन आता ते.

गोडसे भटजींचे पुस्तक खरंच खूप गोड आहे.

मी नुकतेच हुसेन झैदीचे 'डोंगरी टू दुबई- सिक्स डिकेड्स ऑफ मुंबई माफिया' वाचले. जबरदस्त ग्रिपिंग आहे.
हुसेन झैदीचे 'माफिया क्वीन' आधी वाचले होते ते आवडले होते. अजिबात जजमेन्टल न होता, कोणतेही ग्लोरिफिकेशन होऊ न देण्याची काळजी घेत लिहिणे ही हुसेन झैदीची खासियत. त्याचे ब्लॅक फ्रायडे पुस्तक तर अप्रतिम होते. (अनुराग काश्यपचा त्यावरचा सिनेमाही ग्रेट होता.)