अमानवीय...?

येऊकामी, मी ते विधान सरसकट केलं नव्हतं. माझ्या अनुभवाबाबत लिहिलं होतं. दिवसाउजेडी काही ठिकाणी भयाण वाटू शकतं हे कबूल.

मामी __/\__

सध्या मी जयपूरच्या माजी महाराणी गायत्रीदेवी ह्यांच्या आत्मकथनाचा अनुवाद वाचत आहे. त्यात एके ठिकाणी त्यांच्या आईच्या वडिलांच्या कलकत्त्यातल्या घराविषयी उल्लेख आहे. त्याचं नाव वूडलॅन्डस. टिपू सुलतानने ब्रिटीशांविरुध्द बंड पुकारलं तेव्हा त्याच्या मुलांना ह्या घरात कैद करून ठेवलं होतं. त्यांच्या आत्म्यांनी घर पछाडलं आहे अशी समजूत तेव्हा होती. गायत्रीदेवीनी लिहिलं आहे की एका उन्हाळ्यात त्यांनी गच्चीवर विचित्र आवाज ऐकले. नोकरांनाही ते आवाज कुठून आणि का येतात ते कळलं नाही. शेवटी मांत्रिकाला बोलावण्यात आलं आणि त्याने काहीतरी केलं. तेव्हापासून ते आवाज बंद झाले म्हणे. हा मराठी अनुवाद असल्याने 'विचित्र' च्या ऐवजी मूळ इंग्लीश शब्द काय होता देव जाणे.

युकेमधील लून्चॅस्टर कॅसल हे ठिकाण संपुर्ण युकेत भुतांसाठी कुप्रसिद्ध आहे .या कॅसलवर एक डॉक्युमेंट्री बघितली होती चार पाच वर्षांपुर्वी.

स्टार प्रवाहवर अनोळखी दिशा नावाची serial लागते आहे नवीन. अमानवीय कथा आहेत त्यात नारायण धारपांच्या.

धागा भरकटतोय...

आशु, मीठ मिरची लिंबू ओवाळून लाव रे धाग्यावर.

यो चा अनुभव यायला हवा इथे

माझ्या लहानपणाचा एक किस्सा...
मी मामा कडे गेलो होतो, घाटकोपर. मामाची मुले आणि त्यांचे मित्र असे आम्ही तिथे खेलत असु. ग्राउन्ड च्या शेजारी एक नवीन इमारतीचं काम अर्धवट स्थितित तसचं पडुन होतं कित्येक वर्ष. एकदा खेळुन झाल्यावर आम्ही तिथे जवळंच बसुन गप्पा मारतं होतो आणि विषय अमानवीय गोष्टिंवर सरकला. एक-दोन मुले त्या इमारती बाबत सान्गु लागले की एका बाइने तिथून उडी मारुन जीव दिलाय म्हनून काम बन्दं आहे. आणि मगं पेज लागली की जो कोण वर terrace वर जाइल आणि तिथून हाक मारेल त्याला काही रुपये......
मामे भावाचा एक मित्र तयार झाला....सध्याकाळी ८ ची वेळ होती जवळपास....इमारत ५ मजल्यान्ची होती....
तो मुलगा वर जायला निघाला आणि आम्ही सर्व खाली येवून उभे राहिलो....
तो जसा एक-एक मजला चढायचा तसा आम्हाला आवाज दयायचा.....घाभरला होता तो.....terrace वर पोहचला , आम्हाला आवाज देवुन हाथ दाखवला, आणि परत उतरू लागला......परत सर्व मजल्या वरून आवाज सुरु....दुसर्‍या मजल्या नन्तर आवाज बन्दं.......

..............................................................................................................................

कोकणात एक एक जबरी किस्से असतात.आहे का कोणी कोकणातले ईथे.

येऊकामी... मी आहे

क्रमशः (office मधुन निघतोय, नन्तर टायपतो)
>>>>>>>>>>

मंगेशा एपिसोड लिहायला घे तू आता. काय बरोबर ब्रेक घेतलाय.

अनुभव टाका. उगाचच फुकट पोष्टी टाकू नका.

अरे मंगेश कधी टाईपतोस

मंगेशचा पण आवाज बंद!

मंगेशला बहुतेक अमानवीय दिसले असावे काल....अचानक टायपींग बंद झाले.

>>>क्रमशः (office मधुन निघतोय, नन्तर टायपतो) >>> अरेच्चा, मग हे एवढंतरी कशाला टायपलं म्हंते मी! कायतरी अमानवीय असल्याचा सौंशेव येतोय.

या धाग्यावर आता आधुनीक भुतांचा हैदोस सुरु झालाय......

अरे काय लोकहो, office मधुन गेलतो तर लगेच अमानवीय काय, आधुनीक भुतं काय....कॅच्याकॅ....
पुढीलं घटना खाली update केलीयं......

पुढीलं घटना................................................................................................
................................................................................................................
दुसर्‍या मजल्यापर्यन्त त्याने बरोबर आवाज दिला, पण नन्तर काही त्याचा आवाज आला नाही. एक १० मिनीटं आम्ही त्याची वाट पाहीली....सर्वान्चीं जाम टरकली होती. माझ्या मामेभावाने आपण सर्व मिळून वर जाऊया असा प्रस्ताव मांडला. पण कुणीही तयार नाही झालं. घाबरून सर्व घरी निघून गेलो....

दुसर्‍या दिवशी आम्ही २-३ मुले त्याची घरी जाऊन सर्व सान्गुया असा विचार करुन जायला निघालो.....त्याच्या घरी जेव्हा पोहचलो तेव्हा पाहीलं तर हा २-३ गोधड्या अगांवर घेवुन झोपलाय. त्याची आईने सांगितल कि हा काल रात्री कुठुन तरी घाबरून आला आणि रात्रभर भरपुर तापं आलाय.....आम्ही काही न बोलता परत फिरलो...

जवळ्पास ३ दिवसांनी तो ठिक होवुन परत जेव्हा भेट्ला तेव्हा त्याला आम्ही नक्की काय झालं ते विचारलं...
तो म्हटंला कि , तो फार घाबरलेला होता. दुसर्‍या मजल्यावरून जेव्हा आवाज दिला आणि खाली येवु लागला तसं त्याला पाठी कुनी आहे असा भास होयला लागला......त्या इमारतीला पहील्या मजल्यावर काही जाळी नव्हती आणि त्या खाली बरोबर रेतीचा ढिंग होता......
अखेरच्याक्षणी हा इतका घाबरला की तिथून त्याने रेतीवरं उडी टाकली आणि घरी पळून गेला. आम्ही इमारतीच्या पुढ्च्या भागात असल्यामुळे हा काही आम्हाला दिसला नाही.....
एकदम धीट मुलगा होता तो , आता फार घाबरटं झालायं......
बरीचं लोकं दिवसा उजेडी त्या इमारतीतं जाऊन आली पण रात्री कुणी कधी गेलं नाही.....४-५ वर्ष इमारतं तशीच पडुन होती....आणि बर्‍याचं अफवा पसरल्या होत्या इमारती बाबत....
त्यानन्तरं मालकानी ती इमारतं तोडुन छोट्या जागेत मन्दिरं बान्धलयं आणि उरलेल्या मोठ्या जागेवर एक tower बान्धला.....सर्व flat विकले गेलेतं....

..

गोष्ट एका रात्रीची आहे. एका भयाण, अंधार्‍या रात्री मी, संज्या (संजय) आणि रम्या (रमेश), माझ्या घरी, चिंतन बैठकीसाठी जमलो होतो. चिंतनाचा मूड व्हावा म्हणून आम्ही दिवे न लावता मेणबत्त्या पेटवल्या होत्या (वि.सू. - ह्याच मेणबत्त्या सिगारेट पेटवायच्या कामी पण येतात)

विषय होता आजकाल सर्वत्र सहजसंचार करणारी भुतं. तिघेही कॉटला रेलून जगातून दारूचा शेवटचा थेंब नष्ट केल्याशिवाय थांबणार नाही अशी प्रतिज्ञा केल्यासारखे ढकलत होतो. चेहर्‍यावरचा करारीपणा उतू जात होता, इतका की कुणी नुसतं हसण्यासाठी जरी गाल हलवले तरी काच फुटल्यासारखा 'खळ्ळ्ळ्ळ्' आवाज येत होता.

इतक्यात ते घडलं. मी पुढचा घोट घेण्यासाठी माझा ग्लास उचलला तर तो रिकामा होता. मी डावीकडे बसलेल्या संज्या (संजय) कडे पाहिलं, तर त्यावेळी तो त्याच्या डावीकडे रम्या (रमेश),च्या ग्लासातली गुपचूप संपवत होता. रम्या आकाशात बघून प्रदुषण करत होता. होतं असं कधी, संपवला असेल मीच अशी माझिया मनाची समजूत घालून देऊन मी पुन्हा ग्लास भरला. तितक्यात संज्या ओरडला "काय बे आद्या, माझी दारू काऊन संपवून र्‍हायला बे?" मला कळलंच नाही एक मिनीट "अबे मी काऊन तुझी पिऊ, माझा ग्लासातूनच पितोय मी... तूच रम्याची पिताना पाह्यलं मी..." त्यावर मला गप्प बस अशी खूण करून त्याने स्वतःचा ग्लास उचलला. तितक्यात रम्या ओरडला "का बे साल्यान्नो... तुम्ही दोघे प्लॅन करून माझी दारू काऊन संपवून र्‍हायलात लेकांनो?" आम्ही दोघेही त्याला पटवून द्यायचा प्रयत्न करत होतो की हे हि&हि कॄत्य आमचे नाही... तरी त्याचा विश्वास बसेना.

पण हळू हळू हे प्रकार वाढू लागले. तिघांचेही ग्लास आपोआप संपू लागले. ग्लास खाली ठेऊन दुसर्‍या सेकंदाला जरी परत उचलला तरी संपलेला असे. तीच गत सिगारेटची. अ‍ॅश ट्रे वर ठेवली की अर्धी आपोआप संपत असे. आमची जाम तंतरली. भूत असेल ह्या भावनेने नाही.तर ह्या स्पीडने दारू लवकर संपेल ह्या भीतीने.

शेवटी आम्हा तिघांचीही इथे भूत आहे ह्याची खात्री पटली आणि त्याने आपली संपवण्यापेक्षा आपण आता थोडावेळ झोपू. लवकरच पहाट होईल, पहाटे उजेडाच्या भितीने भूत आपल्या घरी गेलं की मग निश्चींतपणे पुन्हा बसू असा विचार करून आम्ही थांबलो.

आम्ही तिघेही पैलवान असल्याने एकाच कॉटवर झोपलो. सगळ्यात डावीकडे भिंतीच्या बाजूला संज्या, मधे रम्या आणि मग मी असे झोपलो. डोळे जड झाले होते. झोपेमुळे की दारूमुळे माहिती नाही. इतक्यात कसलासा आवाज झाला. माझी पाचावर धारण बसली. घामाने डबडबलो. जीभ जड झाली. मी संज्या नी रम्याला हाका मारायचा प्रयत्न केला पण तोंडातून शब्द फुटेना. कसे बसे मी डोळे किलकिले करून बघण्याच्या प्रयत्न केला तर मला जे दिसले त्याने मी पार स्तिमीत झालो - कॉट खालून आमचा चवथा मित्र देवा हळूच बाहेर येऊन आपली झुल्फं सावरत सावरत गुपचूप घराबाहेर पडत होता...

....:हहगलो:

@ साधा माणुस, आधी कुठेतरी वाचल्या सारखं वाटतयं.
http://www.misalpav.com/node/19247#comment-342150

जुने कोकणी लोक भन्नाट किस्से सांगतात.

सॅम रायमीच्या the grudge मधील वाक्य"when someone dies in a grip of powerful rage a curse left behind" त्यामुळे जुनाट वास्तुत अशी अमानवीय तत्वे असु शकतात .

हल्लिच अनुभवलेला प्रसन्ग .....मी विचार करत होते कि येथे पोस्ट करू कि नको ......पण विचार केला की या वर माबोकरांचे reply पाहुया... १५ दिवसा पूर्वि माझे काका वारले . त्यांना bedroom मधे ठेवले होते. चुलत बहिणी खुप रड्त होत्या. एकुण खूप च वाईट वाट्त होते. बाजुला दीवा लावला होता आणि वर tube light on होती. काकांना जेव्हा उचलले तेव्हा एकदम दीवा विझला आणि tubelight off झाली. room मधे हवा न्हवती and tube light was alright. button off करुन on केले तेव्हा पुन्हा सुरु झाली.
everyone was surprised. ही गोष्ट नंतर लक्शात आली.

बॉडी उचलताच दिवा आणि ट्युबलाईट एकदम विझणे ह्याला योगायोग म्हणणे मला तरी जड जात आहे.काहितरी नक्कीच होते तिथे.असो मी तुमच्या परीवाराच्या दुखात सहभागी आहे सामी.

हम्म.......
साधा माणूस

मी आत्ता नगर मध्ये कानिफनाथ मंदिरात जाऊन आलोय. इथे भूत बाधा झालेली अनेक माणसे येतात, आणली जातात. जे पाहिलंय ते अविश्वसनीय आहे. अधिक सोमवार पर्यंत लिहोतो..