शिस्त, लाड आणि उन्माद !

अरे समाजकंट्क काय लगेच

धाग्याचा विषय आवडला. बहुतेक यावर नीट चर्चा होईल.
रच्याकने, एक कुतुहल म्हणून विचारतोय ही मुले एखाद्या विशिष्ट समाजातली/भाषिकांची होती का?

ही मुले एखाद्या विशिष्ट समाजातली/भाषिकांची होती का?>>>> राहुल, नीट चर्चा करण्यासाठी अगदी उत्तम प्रश्न विचारलात.
लहान मुलं होती. ज्यांना फुगे फोडणं थोडं हायपर होत मज्जा करणं आवड्तं हे एवढेच डीटेल्स नीट चर्चा होण्यासाठी नाही चालणार का?

ऋन्मेष, एक्झॅक्टली हाच प्रकार १०/१२ वर्षांपूर्वी एका वाढदिवसाच्या पार्टीत पाहिला होता. अक्षरशः बघवत नव्हतं ते छान छान मिकी माऊस पायदळी तुडवले जाताना! चिडचिड झाली होती. पण मुलांचे आई-बाप गप्प.
पण आता मुलांच्या मित्रमैत्रिणींच्या वाढदिवसांना मात्र असला प्रकार नाही पाहिला. थोडे फुगे फुटतात, पण तोच एककलमी कार्यक्रम असल्यासारखा पद्धतशीर विध्वंस नसतो.

बाकी मला कल्पना आहे की मी यावर काही बोलणे म्हणजे सलमान खानने सुखी संसाराची सूत्रे सांगण्यासारखे आहे. ----. +1 धागा delete करा. तुमचा दुरानव्येही संबंध नाही.

राहुल, नीट चर्चा करण्यासाठी अगदी उत्तम प्रश्न विचारलात.
लहान मुलं होती. ज्यांना फुगे फोडणं थोडं हायपर होत मज्जा करणं आवड्तं हे एवढेच डीटेल्स नीट चर्चा होण्यासाठी नाही चालणार का?
>>
मुलांवर संस्कार करणारे त्यांचे पालक असतात. (असे मी तरी गृहित धरतो).
असो. असे आडून आडून बोलायला काही जमत नाही.
पण माझ्या अनुभवानुसार गुजराती समाजातले लोक मुलांना असेच मोकळे सोडून देतात, मग ती मुले डेकोरेशनचे फुगे फोडोत की बागेतली फुले तोडोत की बरोबर खेळणार्‍या मुलांची खेळणी तोडोत.
त्यांच्या पालकांना सांगायला गेले की आपल्यालाच सांगतात "मुले आहेत हो. असे खेळ तर करणारच ना?". त्यांच्या चुक वागणार्‍या मुलांना अजिबात दम देत नाहीत की असे करु नको म्हणून सांगत नाहीत.
पण आपल्या मुलाने जर त्यांच्या मुलांचे खेळणे/पुस्तक तोडले/फाडले की वचावचा करत राहतात. झक मारुन त्यांचे नुकसान भरुन द्यावे लागते.

माझ्या वरील प्रश्नाला मला आलेल्या अश्या अनेक अनुभवांचा संदर्भ होता. डायरेक्टली सांगता आला असता पण सांगितला नाही कारण ऋ कधीही कशीही पलटी मारतो.

आपल्या मुळे इतरांना त्रास/नुकसान होत नाही ना याची काळजी घेण्याची सवय पालकांनी लावायला हवी.पण मला काय त्याचं ही वृत्ती वाढत चालली आहे.

Btw ऋन्मेष नुकताच तुझा मुलांना मँनर्सचा ओवरडोस दिला जात आहे का असा धागा वाचल्याचे स्मरते.

आम्हि फुगे घरी घेउन येतो .
आम्ही जातो त्या पार्टीजना सहसा ," मला 'रेड बलून' पाहिजे होता . त्याने का घेतला . " अशी चिकचिक असते.
नाहीतर मग रडणार्या कोणाला तरी आपल्याकडचा फुगा देउन , भाव खायचा . किन्वा फुगे हाताने मारून हवेत उडवत , ईकडे तिकडे फिरायचा एक सामुदायिक खेळ असतो .
थोडे फुगे फुटतात, पण तोच एककलमी कार्यक्रम असल्यासारखा पद्धतशीर विध्वंस नसतो. >>> + १००० .

पण , असे फटाफटा फुगे फोडणे मला ही आवडले नसते आणि कट आउट्स तोडणे तर स्ट्रीक्टली नो नो !

मुलांना मॅनर्सचा डोस कमी पडला.

हे एखादे रुपक आहे का ऋन्मेष ? वाढदिवस म्हणजे मायबोली, फुगे म्हणजे बाफ, संस्कार म्हणजे अ‍ॅडमिन ने अ‍ॅक्शन घेणे वगैरे

बापरे! !!!
असामी कुठे पोहचलात.

अश्या स्वरूपाची चर्चा (अगदी महाचर्चा म्हणावी इतकी) माबोवर झालेली आहे. कोणाला वाचण्यात इंटेरेस्ट असेल तर लिंक देते शोधून.

मला नको.

बापरे काहीतरीच काय.......... समाजकंटक -बिंटक काही नाही हो..... उद्या दुसर्या धाग्यात सहा- सात दिवसांच्या बाळाने तुमचे बोट आपल्या बाळमुठीत पकडल्यास त्याला आक्रमकतेचं नाव द्याल..

छोट्या मुलांमध्ये जन्मजातच कुतूहल भरलेलं असतं. आणि त्यांना मोठ्यांसारखं इतरांकडून आनंदाची अपेक्षा नसते. त्यापेक्षा त्यांना स्वतःहून आनंद शोधायला आवडतो. त्यामुळे त्यांना याचा चुरा कर, त्याचे तुकडे कर, हे कात्रीने कराकरा काप, हे भिजव, हे इथे ठेव, ते चिकटव, हे उचल असे प्रयोग करायला आवडतात.आणि एखादी गोष्ट आवडली की ती सातत्याने करून मजा घेण्यात त्यांना आनंद मिळतो. तुम्ही वर म्हटल्याप्रमाणे थर्माकोलचा चुरा कर , फुगे फोड; तसेच कागदाचे तुकडे कर, नळ चालू करून पाणी ओंजळीत घे, लाईटची बटणं चालू बंद कर, स्केचपेनने भिंती रंगवत सुट, अशा गोष्टी तर मोठ्या माणसांकडून रट्टे मिळेपर्यंत सुरूच राहतात....!
( थर्माकोलचा चुरा करणं हे कोणत्याही वयोगटातील व्यक्तीसाठी आनंददायी आहे ,हा स्वानुभव आहे
....)

तरी ती फार निरागस असतात. त्यांच्यात द्वेष, असूया, सूडाच्या भावनेचा लवलेशही नसतो. केवळ जिज्ञासेपोटीच ती कर्म- आपल्या भाषेत कांड करत असतात. त्यामुळे ती कुठेही काही नावीन्यपूर्ण दिसले की त्या गोष्टीला हाताळतात. याला सोप्या भाषेत सांगायचे झाले तर सर्जनशीलता.

यामुळे कित्येकदा नुकसान होते. ते भरून द्यावे लागते. काही जवळच्या, महत्त्वाच्या वस्तूंची हानी होते. त्यामुळे त्यांना याबाबत समजावून सांगितलेले केव्हाही चांगले. पण त्यांना याबाबत वारंवार दटावणे, मारणे, सर्वांसमोर टोचून बोलणे म्हणजे त्यांच्यातल्या सर्जनशीलतेचा गळाच घोटणे होय. समजावताना वेळ लागेलच त्यांना आपल्या म्हणण्याप्रमाणे वागताना; पण हे का करू नये हे डोक्यात बसेल, इतरांना आपल्यामुळे त्रास होऊ न देण्याची भावना आपोआप व्यक्तिमत्त्वात कोरली जाईल.

त्यांनी हे जाणूनबुजून न केल्याने यात त्यांची काही चूक नसते. आणि याचं खापर पालकांवर फोडणे तसे गैरच. त्यांची काय चूक?आणि संस्कारांचं म्हणाल तर लहान मुलांचं व्यक्तिमत्त्व म्हणजे मातीचे गोळेच. त्यांना त्यांच्या कलानं समजवावं. अन्यथा सर्जनशीलताच संपते त्यांच्यातली. आणि हे खूप वाईट. मग पुढे आयुष्यात चाकोरीबद्ध जगण्याशिवाय काही उरत नाही.

प्रत्येकाच्या आत एक खोडकर मुल दडलेले असते. (आठवा आपले लहानपणातले प्रताप) त्यामुळे लोकहो अपने अंदर झाकके देखो.
"मी शेंगा खाल्या नाहीत म्हणून मी टरफले उचलणार नाही " असा स्टॅन्ड घेता येणार नाही.

>>>>>. पण त्यांना याबाबत वारंवार दटावणे, मारणे, सर्वांसमोर टोचून बोलणे म्हणजे त्यांच्यातल्या सर्जनशीलतेचा गळाच घोटणे होय>>>
आणि समाजा त्या बर्थडे ला पालकांनी आपापल्या मुलांना दटाऊन, एखादा फटका देऊन हे करण्यापासून परावृत्त केले असते तर ऋन्मेष ने इकडे येऊन " मुलांची सर्जनशीलता /कुतूहल दाबून टाकणे योग्य आहे का?" म्हणून धागा काढला असता.
किंवा स्वतः च्याच " लहान मुलांना मारणे...." धाग्यांवर प्रसंग रंगवून टाकला असता.

थोडक्यात काय, ऋन्मेष ला कुठ्ठे बोलवायची सोय नाही, कोणी कसे वागतो, ऋन्मेष एक धागा तरी काढणार.

सिम्बा

तरी ती फार निरागस असतात. त्यांच्यात द्वेष, असूया, सूडाच्या भावनेचा लवलेशही नसतो.
>>> तुम्ही फार लहान मुलांबद्दल बोलताय.. लेखातली मुले त्या वयोगटातील नसावीत.

कोणी कसे वागतो, ऋन्मेष एक धागा तरी काढणार. >> वेल्कम टू क्लब
मुलं चांगली वागली, मॅनर्स वापरले धागा, फुगे फोडले धागा, फुग्याला बलून म्हटलं धागा, मग हा लहानपणी कॉन्डोम कसे फुगवायचा याची एक कथा, पार्टीमध्ये रिटर्न गिफ्ट महाग दिलं धागा, रिटर्न गिफ्ट मिळालंच नाही आणि याच्या प्रेयसी/ मैत्रीण/ बायकोने त्यावर कमेंट केली धागा, काय गिफ्ट दिलं धागा, कोणी गिफ्ट रिसायकल करून दिलं धागा, कोणी गिफ्ट रिसायकल केलं नाही धागा, पार्टीत ज्ये. ना. ना बोलावलं नाही धागा, त्यांना बुफे मध्ये उभं राहावं लागलं धागा, ज्ये.ना. एका साईडला बसून होते आणि बड्डे किडने त्यांच्या पायावर डोकं ठेवून नमस्कार केला नाही धागा, औक्षण केलं नाही धागा, त्या किडला मेणबत्ती विझवायला तीन फुंकरा मारायला लागल्या आणि हा लहानपणी कसा एका फुंकरीत बल्ब विझवायचा धागा.... ते काशीबाईची फुंकणी शारूकच्या हाती लागली असती तर? यावर कल्पनाविलास, मग शाळेत निबंधाला असे विषय का नसत? शिक्षण कसं दिलं पाहिजे यावरही उंदीर मारायच्या विभागाचा धागा, हा याच्या पोरा/ पोरीला घेऊन पब्लिक त्रांझीटने गेला आणि सगळे गाडी घेऊन आलेले धागा, हा गाडी घेऊन गेला आणि याला सगळ्यांनी गाडी आहे म्हणून भाव दिला आणि पूर्वी कसा भाव दिला न्हवता धागा. असे सोशल म्हणूनका, इकॉनॉमिकल म्हणूनका, रॅशनल म्हणूनका, इररॅशनल म्हणूनका काहीही घडलं की रंग देऊन धाग्यात रुपांतरीत करण्याचं मशीन आहे ते आमचं.
त्या पोरांनी साबणाचे फुगे फोडले असते तरी धागा निघाला असता.

आता यावर कमेंट काय असेल यावर बेटिंग करुया.

अमितव

अहो त्यांना आत्मचरित्र लिहायचे आहे असे वाचल्याचे आठवते. वेगळे लिहायला बसण्यापेक्षा शेवटी सगळ्या धाग्यांचे एक पुस्तक करतील असा अंदाज.

नशीब मला धागा कसा सुचतो यावर धागा काढत नाही.

अमित, शि.सा.न.
आणि ऋन्मेष वि.वि
आधी मजा वाटायची कुठल्याही विषयावर चर्चा घडवून आणायचं तुझं कसब पाहून, आता थोडे बोअर लागलय रे,
बघ काय करतोस ते..

अमितव _/\_

अमितव

विषय माझ्यापुरता न ठेवता व्यापम करूया.
>>

सिंबांचा "व्यापम" होणार? हे राम!
संभाळुन रहा सिंबा...