रात्रीस खेळ चाले १

भाऊ अहो नानानी लग्न केले म्हणून तर अण्णा नावाची मोठी भानगड घरात जन्माला आली.:फिदी: आणी मग त्या भानगडीची वंशावळ पण जन्माला आली.:खोखो:

आज अखेर कळले की नानांच्या पूर्वजानी बरीच धमाल केलीय. करतलो कोण आन भोगतलो कोण! उद्याच्या भागात कोल्हे कुई किन्वा कुत्रे कुईकुई ऐकायला येईल. आता सिरीयल खरी रंगात आलीय, भीती दाटु लागलीय.

पण मला आज ठोकळीचा राग आला, तिने पूर्वा वर संशय का घेतला?:राग: ठोकळी कुठली! ठोकळ्या पण गप्प, बाईलेक हां बोलतो.

सरिता कामं करत असतांना दत्ता खोलीत येतात. ती लगेच त्यांना दिव्यात तेल भरायला सांगते. ते म्हणतात की दमून आलोय, करतो थोड्या वेळाने. तू पण थोडा आराम कर, दुसरे बघ कसे करतात, ती सांगते की लग्न करून ह्या घरात आले आणि आराम काय असतो ते वीसरले. मग ती शंका व्यक्त करते की जेवायला आलेले दिर भावजय लगेच वर का निघून गेले? ते सांगतात की असेल काहीतरी तू चहा टाक माझ्याकरिता. तेवढ्यात पुर्वा येते व आता मी काॅलेजला जायला पाहिजे सांगते. सरिता मोडता घालू बघते की घरात काय चाललयं? तुझे काय चालले आहे? पण पुर्वा समजावते की तुम्ही एवढे तुम्ही पैसे भरलेत. मला जायला पाहिजे, नुकसान माझेच होणार आहे. दत्ता तिला, तू तरी शिक म्हणून परवानगी देतात. निलीमा बाहेर विचार करत उभी असते, बेरीनाना बाहेर पडलेले/झोपलेले असतात. माधव बाहेर येतात तिला म्हणतात की कसला विचार करतेय. ती सांगते की आपण खाली येऊन परत वर खोलीत जाईपर्यंत कोण आले असेल? ते समजावतात की अशा घटना इथे होतात पण तुझा विश्वास नाहीये. ते पुढे सांगतात की दर २१ वर्षांनी काहीतरी चमत्कारीक घडते. आपल्या लग्नाच्या आधी पण मला फोन यायचे, ते जे काही बोलायचे ते भयंकर असायचे, अण्णा होते, त्यांनी नीस्तरले सगळे. ती चिडून विचारते की हे सगळे चमत्काराने घडत नाही कोणीतरी मुद्दामून केलयं. मी शोध घेईनच. बेरीनाना 'मला सोडव मला सोडव' म्हणत असतात. माई खोली आवरता आवरता काही कागद कशाचे आहे हे न कळल्याने अभिरामकडे घेऊन येतात. तो मी बघतो म्हणतो व पुस्तक वाचतो. पण लगेच काय आहे ते बघतो व माईंना जोरजोरात हाका मारतो. तो सांगतो की ही वंशावळ आहे आपली, पुढे कधीतरी कामाला येईल.
सरिता परत दत्तांना विचारते की पुर्वाला पाठवायचच का? ते हो म्हणतात व गणेशचे काही खरे नाही पण पुर्वाला तरी शिकू दे. पुर्वा चहा घेऊन येते व कधी जाऊ विचारते. दत्ता तिला उद्या जाऊ असे सांगतात तर सरिता गणेशला पण बरोबर घ्या सांगते. गणेश छायाकडे जातो तर ती बाहूलीशी खेळत असते. तो 'तुझी बाहूली' असे जेव्हा संबोधतो तर ती चीडते व राजाची राजकुमारी आहे म्हण, असे बजावते. ती सगळ्या आठवणी सांगते, की कशी मी खेळायची, तीला घेऊन झोपयची पण मला लग्नाकरिता मुुले बघायला लागली व माईंनी ती जी लपवली ती अत्ता सापडली. हिला पण माझ्यासारखी कोंडून ठेवली वगैरे. तो समजावतो की मी आहे तर ती हताशपणे सांगते की तू काय आज आहे उद्या निघून जाशील. माझी बाहूलीपण लग्न करेन. तो म्हणतो की तू पण लग्न करशील. बाहेर माधव बेरीनानांचे पाघरूण नीट करतात. ते असे का बडबडतात? त्यांना काही दिसत असेल का? अशी शंका व्यक्त करतात तर निलीमा माझ्या शंकेच काय? असे विचारते. टेक्नीकली हे पाॅसीबल नाही. कोणीतरी जाणकाराने केलेलं आहे, मी शोध घेइनच. ते सांगतात की तू घे पण कठीण वाटतय. पण मी तुझ्याबरोबर आहे. मग ते सगळ्यांना बोलावतात व सांगतात की मी आरोप करत नाहीये.
निलीमा सगळं सांगते की खाली जेवायला येऊन परत वरती गेले तर लॅपटाॅपवर ' ह्या घराचा घास मी घेणार.... हा माझा सुड आहे' हे लिहीले होते. पुर्वा तू केले का? असे विचारल्यावर सरिता खुपच चिडते. निलीमा पुढे बोलण्यात अर्थ नाही पण मी शोधून काढेनच सांगते. माई भांडणं थांबवा आणि मी वंशावळीचे पेपर्स आणले आहेत के बघा सांगतात. त्यात अण्णांचं नाव नसते तर त्या कागदाच्या पाठीमागे काय लिहीले आहे ते वाचायला लावतात. मग अभिराम वाचू लागतो, ह्या घराची पुर्वी हालाखीची परिस्थीती होती. पैसा टीकत नव्हता म्हणून चवथ्या पिढीच्या रखारामांनी अघोरीविद्येला अधीन होउन एका जोडप्याचा बळी दिला. हे कोणाला कळले नाही. त्या जोडप्याची ओळख पण नाही. त्यांच्या आयुष्याच्या शेवटी भरभराट झाली. पण त्यांनी इच्छा सांगीतली की मी गेल्यावर मला विहीरीपाशी उभे पुरा व त्यावर शीळा ठेवा. तेव्हापासुन घरात अशुभ शक्ती वावरायला लागल्या. ह्या घरातील बायका सवाश्ण म्हणुन जात नाही. कर्ते पुरूष जातात (अण्णा) किंवा भ्रमीष्ट (बेरीनाना) होतात. हे ऐकल्यावर माई मटकन खाली बसतात व कोणीच भरल्या कपाळाने जात नाहीत म्हणतात. त्यावर निलीमा सांगायचा प्रयत्न करते की हे चुकीचे आहे पण तीचे कोणीच ऐकत नाही व ते शीळेजवळ जायचे ठरवतात. बॅटरी घेऊन माई, तीन मुलगे व सरिता शीळेजवळ जातात.

अभिरामला बोरू लिपीतले कसे वाचता आले?

निलीमाला शोध लावायच्या घटनांचीपण यादी करावी का?

सगळे जेवायला बसताना , पूर्वा गायब असते , हे मात्र खरं .

पण मला आज ठोकळीचा राग आला, तिने पूर्वा वर संशय का घेतला? ठोकळी कुठली! ठोकळ्या पण गप्प, बाईलेक हां बोलतो.>> हो ना. मला पण रागच आला तिचा. माधव नाहीतर आर्चिस वर नाही घेत तो संशय.

तिने पूर्वा वर संशय का घेतला>>> कारण आपण प्रेक्षकांनी आतापर्यंत पूर्वाला संशयित म्हणून पाहिलंच नाही. कायम बाकीच्यांवर संशय घेत राहिलो. त्यामुळे संशयितांच्या यादीत अजून एक नाव जोडायला.
अजून एक म्हणजे, ही लोकं त्या शीळेचा शोध अश्या पद्धतीने घेत होती की पहिल्यांदाच असं काही पाहताहेत. अरे तुम्ही वर्षानुवर्षे त्या वाड्यात रहात आहात, विहीरीचा रोज वापर करत आहात, तर अशी काही शीळा तिथे आहे हे तुम्हाला नक्कीच माहित असणार ना ! नव्यानेच काहीतरी अलिबाबाची गुहा शोधल्यासारखं का ?

सगळे जेवायला बसताना , पूर्वा गायब असते , हे मात्र खरं. >> हो का?? मी ते बघितलं नाही.

अरे पण नायकांना पाणी लाभत नाय ना? मग रात्रीच्या वेळेस बॅटर्‍या घेउन कुठे विहीरीकडे निघाले?! दिवसा समुद्रावरसुद्धा जाऊ देत नव्हते ना?

ही लोकं त्या शीळेचा शोध अश्या पद्धतीने घेत होती की पहिल्यांदाच असं काही पाहताहेत. अरे तुम्ही वर्षानुवर्षे त्या वाड्यात रहात आहात, विहीरीचा रोज वापर करत आहात, तर अशी काही शीळा तिथे आहे हे तुम्हाला नक्कीच माहित असणार ना ! नव्यानेच काहीतरी अलिबाबाची गुहा शोधल्यासारखं का ?>> +१. इतक्या वर्षांत एकदाही साफसफाई केली नाही घराच्या आजुबाजूला.

भगवती छान डीटेल्स.

संशय आर्चिसवरपण घ्यायला हवा, पुर्वावरच का?

भगवती तुला मोडी लिपी म्हणायचं आहे का? बोरू लिपी नसते, पूर्वी ज्या टाकाला शाई लावून लिहायचे त्याला बोरू म्हणायचेना.

अभिराम 'कलेक्टर'च्या परिक्षेचो अभ्यास करताहा [ कधीं बघूंक नाय अभ्यास करताना, पण तो तसां परत परत सांगताहा !]. त्यामुळे, कागदपत्रांचा - मोडीत, संस्कृतात, फारशीत खंयच्याय भाषेत /लिपीत असलीं तरी - सगळां काय तां त्येका कळतां ! अगदीं भुतानी आपल्या भाषेत लिवल्यानी तरीही !! वगीचच शंका घेण्याचां कारण नाय !!

मग तोच तर नाहीना सगळं करत . आत्ता संशयित म्हणून कोणाची नावं राहिलीत.

<< आत्ता संशयित म्हणून कोणाची नावं राहिलीत.>> ह्या धाग्यावरचींच सगळीं !!

आपण सर्व आहोतच भुतं, हे आत्तापर्यंत झीच्या टीमच्या लक्षात आलं असेलच ;). गुपचूप वाचत असणार नक्कीच.

अंजू, अग मोडी लिपीच म्हणायचे होते. पण माई बोरूलिपी म्हणतात. माझ्या आज्जीला यायची मोडी लिपी. लोकसत्तामधे पुर्वी तंबी दुराई यांचे लेख यायचे. त्यात त्या लेखाच्या शेवटी मोडी लिपीत सही करायच्या.

असं झालं होय भगवती, राखेचा वाल्यांचाच गोंधळ झाला, लिपीला काय म्हणायचं त्यात.

भगवती आणि अन्जूच खरी भुतां.. दिवसरात्र या धाग्यार पडलेली असतंत.

एकदम मान्य मला निधी . मी आहेच भुत.

शेवटी माझीच ventry आहे रा खे चा मध्ये, कोणाला सांगू नको हा. आपलं तुला सांगितलं.

शेवटी माझीच ventry आहे रा खे चा मध्ये, कोणाला सांगू नको हा. आपलं तुला सांगितलं. >>>> मी नाही वाचल हं..

पण वंशावळ वाचल्याबरोबर लगेच रात्रीची शिळा शोधायला जायची काय गरज होती???

धीरच नाय त्येंका तर काय

मुगु

अरे सगळं दिवसा घडतं आपण म्हणतोना म्हणून रात्री शिळा बघायला गेले असणार, नक्की कोणीतरी वाचतं येऊन. रा खे चा नाव सार्थ करायला हवं म्हणून गेले असतील रात्री.

दत्तीने हिरवे वाटाणे पण दळले.

सरिताला थंडीताप भरला असतो. दत्ता पुर्वाला बुरगूस (?) पांघरायला सांगतात व गरम पाणि आणायला लावतात. सरिता रडत असते, ते म्हणतात की मी आहे काळजी करू नको. त्यावर ती म्हणते की वंशावळ पाहिली ना? आपल्या घराला शाप आहे. तुम्हाला काही झाले तर माझे, मुलांचे काय होईल? हा जो काही शाप आहे तो दुर होऊ दे. अण्णांनी पण कसे काहीच सांगितले नाही? दत्ता कामे आहेत म्हणून निघू बघतात पण ती त्यांना समोरच बसायला लावते. पुर्वा पाणि घेऊन येते. दत्ता तिला सरिताजवळ बसवून मी घरातच आहे कूठे जात नाही सांगतात. इकडे माई, कुठल्या जन्माचे भोग भोगतोय काही कळत नाही आता सरिता आजारी पडली. निलीमा समजावते की तिला मानसीक धक्का बसलाय आणि डाॅक्टरकडे न्यायला पाहिजे. माईंना विश्वास बसत नाही. निलीमा दत्तांनापण समजवायचा प्रयत्न करते पण तेही ऐकत नाही. माई काहितरी उपाय करायला पाहिजे सांगतात व अभिरामला परत कागदपत्र आणायला लावतात. निलीमा परत सांगते की हे पुर्वी लिहीलेले उपाय आहेत, ते अत्ता कसे लागू होतील? अभिराम कागद घेउन येतो व सांगतो की ह्यात विधी लिहीला आहे. अमावस्येच्या रात्री सुवासीनीने पाच धान्य जात्यावर उलटी दळायची. त्या पीठाची भाकरी कर्त्या पुरूषाने शीळेजवळ ठेवायची. माई सांगतात की मी पण करायची पण का ते माहित नव्हते. पण अण्णा त्या शेवंताच्या नादी लागल्याने सगळे सोडले आणि घात झाला. हे सगळे करायला पाहिजे होते.
निलीमा सांगते की हे व्यर्थ आहे. दत्ता माधवंना सांगतात की तू कर्ता पुरूष आहे हे तू कर. निलीमा चिडून मी करणार नाही आणि माधवंना पण करू देणार नाही असे सांगून निघून जाते. माधव पण दत्तांना sorry म्हणतात व वरती जातात. सरिता सगळे ऐकते व हे सगळे मी करेन असे सांगते. दत्ता थंड पाण्याने अंघोळ करावी लागेल सांगतात. ती तुमच्याकरिता काहीही करेन असे सांगते. व धडपडत अंघोळ करते सुसल्या खीडकीतून सगळे बघत असतो. सरिता तशीच जात्यावर दळायला घेते. छाया तिच्या खोलीत एकटीच रडत असते.
सरिता खुप कष्टाने पीठ दळत असते. पुर्वा मी मदत करू का? विचारते पण माई म्हणतात की हे तिलाच करावे लागेल. निलीमा तिच्या खोलीत अस्वस्थपणे येरझार्या घालत असते. सरिताला ताप आहे तरीही ती ओलेत्यात पीठ दळतेय, तिने डाॅक्टरकडे जायला पाहीजे वगैरे सांगते. माधव म्हणतात की शापाच्या भितीने ती हा विधी करत असेल. त्यावर ती अविश्वास दाखवते. दत्ता पण अंघोळ करून देवघरात येतात. सरिता, पुर्वा व माईंच्या मदतीने बाहेर येते व भाकरी देते. दत्ता शीळेजवळ भाकरी ठेवतात तर कुत्र्यांचा रडण्याचा आवाज येतो. छाया तिच्या बाहूलीला काय झाले? तु अशी का बघतेय ते विचारते. भुक लागली का? तेवढ्यात गणेश जेवण घेऊन येतो. छाया त्यातला एक घास बाहूलीला देते व सांगते की तुला तुझा घास दिला व हसते.

धन्स भगवती.

येथिल प्र्तिसाद बघुन असे वाटत होते की आपण पण ही सिरियल बघावी. पण तेवढ्यासाठी केबल घेणे नको वाटत होते. काल कळले की सॅमसंग च्या लेटेस्ट स्मार्ट टीव्ही वर झी चा लाईव्ह टीव्ही अ‍ॅप फ्री आहे. लगेच डाउनलोड करुन झी चालु केला. त्या अ‍ॅप वर ७ मार्च पासुन या सिरियल चे भाग उपलब्ध होते. आज १ आठवड्याचे भाग बघुन घेतले.
मी_इंदू : सिरियल् ची माहिती दिली आहे त्याबद्दल धन्यवाद. त्यामुळे सिरियल कळण्यास मदत झाली. पण अत्तापर्यन्त एकाही प्रश्नाचे उत्तर मिळाले नाही
नाना कोण आहेत ते कळाले नाही, अण्णाचे वडील का?.