तुष्की

जग रुसले तेव्हा आल्या माझ्या त्या सा-या कविता
दु:खाचे औषध झाल्या माझ्या त्या सा-या कविता

माझ्या त्या सा-या कविता

जग रुसले तेव्हा आल्या माझ्या त्या सा-या कविता
दु:खाचे औषध झाल्या माझ्या त्या सा-या कविता

मी किती लपविले सांगू संदर्भ तुझ्या प्रीतीचे
बडबडल्या सगळे साल्या माझ्या त्या सा-या कविता

कोणाचे कुणीच नसते वाटले मनाला जेव्हा
आम्ही आहोत म्हणाल्या माझ्या त्या सा-या कविता

आयुष्याच्या रूंदीची चर्चा चालवली त्यांनी
पाठवल्या मीटरवाल्या माझ्या त्या सा-या कविता

तुला हृदयात दिली जागा भली मोठी
तुला ओवाळती माझ्या नयनांच्या ज्योती
तुझ्यासाठी आले किती चांदण्या माळून
वाटेमधे राजा जाऊ नकोस सोडून
ऐक ना ऐक ना ऐक ना रे माझे
ऐक ना ऐक ना ऐका ना रे माझे

तूच म्हणाला होतास जमेल जमेल
सारे सुरळीत व्हाया मार्ग सापडेल
धीर देत होतास मी आहेना म्हणून
वाटेमधे राजा जाऊ नकोस सोडून
ऐक ना ऐक ना ऐक ना रे माझे
ऐक ना ऐक ना ऐका ना रे माझे

माझ्यासारखी प्रेयसी मिळणार नाही
थांब नाते तोडण्याची नको करू घाई
मार्ग काढू आयुष्याचा दोघेही मिळून
वाटेमधे राजा जाऊ नकोस सोडून
ऐक ना ऐक ना ऐक ना रे माझे
ऐक ना ऐक ना ऐका ना रे माझे

तुझ्या प्रगतीत साथ होईन प्रेमाने

आसुसल्या वचनांची
कोमेजल्या स्वप्नांची
जन्मठेप
जन्मठेप
जन्मठेप माझी

आशा लावी किरण कधी आशा लावी वारे
पंख नाही पाय लुळे आणिक बंद दारे
ठेऊ कुठे देऊ कुणा जगण्याची ओझी
धुमस धुमस श्वासांची
गहिवरल्या भासांची
जन्मठेप
जन्मठेप
जन्मठेप माझी

क्षितिज रोज खुणावते उंचंबळे फार
तुळशीला पाणी माझ्या कोण घालणार
क्षितिजाला भेटू कशी तुळस नवसाची
आहे तसे जगण्याची
दूरून क्षितिज बघण्याची
जन्मठेप
जन्मठेप
जन्मठेप माझी

~ तुष्की

खरे लोकं हरत नसतात
मग मी का हरले? असे वाटते का?
बाप्पा सगळे वरून बघतात
मी का फसले? मनास जाचते का?

आपल्या आयुष्यात दुःख असतात
विश्वासघात असतात काही
ते सगळे आपल्यापर्यंत पाठवायला
बाप्पाला लागतात भारवाही
मग आपल्याच आसपासची माणसे
त्याचे माध्यम बनतात
ते वाईट नसतात दुष्ट नसतात
ते तर माध्यम असतात
तावून सुलाखून प्रगल्भ कणखर
त्या वेदना करतात कळले का?

आपण बघतो फक्त वेदना आणि
म्हणतो मलाच त्या कशाला
आपलं नशीबच वाईट समजतो
आणि जाळत बसतो स्वतःला
स्वतःला समजावले पाहिजे
आयुष्य अजून संपलेले नाही
बाप्पाने याहूनही उदात्त असे
आपल्यासाठी ठेवलेय काही
सुख समजण्यासाठी कदाचित

याच दिवशी तुझ्या हातात हात दिला
एक कायमची जागाच दिली हृदयात
याच दिवशी सुख दुःख एक झाले
आयुष्याची झाली एक नवी सुरवात

याच दिवशी आयुष्याचा सजला निर्णय
हाच दिवस विश्वासाचा सण ठरला
रुसवे फुगवे आले आणिक निघून गेले
तुझ्या माझ्या सोबतीचा दरवळ उरला

आज चंद्र तुझ्या माझ्या साठी उगवेल
आज वारा गात सुटेल आपलीच गाणी
आज आठवू आपण दिले घेतलेले सारे
डोळ्यांमध्ये असेल आनंदाचे पाणी

~ तुष्की
नागपूर, १५ डिसेंबर २०१२, १२:११

पुन्हा तुझ्या प्रेमात पडावंसं वाटतं

मुलींच्या शाळा अभ्यास
यात मन लावून राबतेस
अजून पुढे शीकण्यासाठी
अभ्यास करत रात्री जागतेस
तेव्हा तुझं कौतुक वाटून
मनभरून बघावंसं वाटतं
पुन्हा तुझ्या प्रेमात पडावंसं वाटतं

मिळेल तेवढाच माझा वेळ
समाधानाने समजून घेतेस
जगणे सफल होण्यासाठी
सोबतीचे बळ देतेस
कितीही केलं तरी तुझ्यासाठी
अजून काही करावसं वाटतं
पुन्हा तुझ्या प्रेमात पडावंसं वाटतं

~ तुष्की
०८ आक्टोबर २०१२, १०:००
वर्नान हिल्स, शिकागो

काही नाही.. आठवण आली इतकंच.!..
काळजातली शिवण निघाली इतकंच.!..

डोळ्यांमध्ये कचरा गेला सांगितले ना
तिच्या सहीची वही मिळाली इतकंच.!..

तुझ्या विना हे जगणे आता शक्यच नाही
जातांना ती मला म्हणाली इतकंच.!..

आठवणींना माझी कधीच हरकत नव्हती
गालावरती येते लाली इतकंच.!..

वाट पाहणे जीव जाळणे संपत नाही
पाहता पाहता वर्षे गेली इतकंच.!..

~ तुष्की
नागपूर, ११ डिसेंबर २०१२, ०१:१५