चिडचिड

प्रसन्न रविवारची दुपार. सहकुटुंब सर्वांच्या आवडीच्या रेस्टॉरंट मधे जेवण झालंय. मदर्स डे सारखा गर्दी खेचणारा दिवस असून सुद्धा रेस्टॉमधे गर्दी नसल्याने निवांतपणे जेवलोय. आता घरी जाऊन एक मस्त डुलकी काढावी. मग थोडे बागकाम करावे नाहीतर पपीला घेउन ट्रेक करावा. शहाण्या फॅमिलीने असा प्लॅन केला असता.

पण आमच्या फॅमिलीतल्या ( अति) शहाण्या मेंबरांनी यू एस ए टूडे मधल्या रिव्ह्यू ने प्रभावित होऊन बाहुबली २ ची पहाण्याची टूम काढली.

" किती जोरात बोलतोस ? जरा हळू बोल."
......"अरेच्चा, कमाल आहे तुझी. मी नेहमीसारखाच बोलतोय. तुलाच मोठ्याने ऐकू येतंय."

" प्लीज मला त्रास देऊ नका. का सगळे मला छळायला टपलेत ?"
......नवरा हतबल. आणि मुलांचे गोंधळलेले, दुखावलेले प्रश्नांकित चेहरे. "आई असं का करतेय ?"

" माझ्या हातून काहीच होणं शक्य नाही. मी काहीही करायच्या लायकीची नाही."
....उच्चशिक्षित, जबाबदार पदावर असलेल्या समर्थ स्त्रीच्या तोंडून बाहेर पडणारी वाक्यं....टिपिकली मासिकपाळी यायच्या आधीच्या दिवसांतली.