सिग्नल

वेळ दुपारची, मित्रमंडळहून अप्पा बळवंत चौकात चाललो होतो. सारसबागेजवळचा सिग्नल लाल झाला तसा थांबलो, शक्यतो थांबतो नेहमी (एक पुणेकर असूनसुद्धा). काही कारण नसताना डावीकडे पाहिले आणि पाहतच राहिलो, मला ती फार आवडली, जास्त वेळ नाही मिळाला पण सिग्नल हिरवा होईपर्यंत पाहिलं. हाताच्या अंतरावर उभी होती ती. ज्यावेळी मी तिला पाहिले अगदी त्याचवेळी तिनेसुद्धा माझ्याकडे पाहिले. त्या क्षणी भुवया जवळ झाल्या आणि विस्मृतीत गेलेल्या आपल्या माणसाकडे पाहावे तसे आम्ही दोघांनीही एकमेकांकडे पाहिले.