शरिर

मुक्त होतो नी मुक्तच राहिलो ।
मी कशातच कधी ना अडकुन राहिलो।।

जगाने रंग बदलले बरेच।
रंग माझा मी राखुन राहिलो।।

खोट्याचा मोह झाला कितीदा।
सत्याची कास मी पकडून राहिलो।।

मनाने जरी घेतल्या उंच भरार्‍या ।
मातीशी नातं मी जोडून राहिलो।

सुख नी दुःख शरिर भोगतच होते।
मनाने मात्र मी स्थितप्रज्ञ राहिलो।।

तपाच्या तापात घुसळुन मोक्ष आला।
तरी न बदलो फक्त साक्षी राहिलो।।

शेवट काय झाले, नकळले मला।
कळण्यास ते,'मी' न राहिलो।।

बुधवार, ३/९/२५ , ६:३४ PM
अजय सरदेसाई -मेघ